Op zaterdag 13 juni 2015 organiseerde de stichting Cunera Wandeltocht-Rhenen deze tocht. De start was vanuit Alleman Welzijn te Rhenen. Even voor negen uur begaven wij ons op pad. De stad werd in westelijke richting verlaten. Aanvankelijk volgden we de provinciale weg N225. Na het bord van de bebouwde kom troffen we het toegangsbord van Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug. Toen we bij de Stokweg afsloegen zei Coos dat ze haar stok, die aan haar rugzak zat, erbij zou halen. Maar toen bleek dat we vooralsnog verder over een asfaltweg liepen, werd het moment van de stok pakken uitgesteld.
Nadat de Stokweg werd verlaten, volgden we een traject van de Midden Nederland MTB fietsroute. Gelukkig troffen we hier nog geen fietsers aan. We staken een asfaltweg met de naam Autoweg over en volgden nu de Defensieweg door het Remmersteinse bos. Hier was de splitsing met de 10 en de 15 km. Wij volgden de 30 km route. Via een klaphek betraden we het beschermde natuurgebied Remmerden. Toevallig waren we hier twee dagen tevoren ook geweest met de NS wandeling Elsterberg. Toen hadden we hier prachtig (foto)weer. Nu druppelde het af en toe.
In de fotoreportage treft u van dit gebied dan ook de foto's die op 11 juni werden gemaakt. In dit natuurgebied was volgens de routebeschrijving op een kruising met een bankje een afslag naar rechts. Maar omdat op dit punt een pijl ontbrak en de meeste wandelaars de pijlen volgden, waren hier heel veel wandelaars verkeerd gelopen. Op dit kruispunt stonden hier ook talrijke paarden. Gelukkig hadden ze geen belangstelling voor ons en sommige paarden wel voor elkaar.
Natuurgebied Remmerden werd nabij de voormalige jeugdherberg van Elst verlaten. Daarop werd het zuidelijkste deel van landgoed Prattenburg doorkruist. Nu werd koers gezet naar restaurant 't Berghuis te Amerongen dat aan de voet van de Amerongse berg lag. We lieten ons een beker Latte Macchiato goed smaken. Net na 't Berghuis ligt een kunstmatige grafheuvel waar een wandelpad doorheen loopt.
Na een flinke klim werd een open plek in het bos bereikt dat het "venster op de Betuwe" heet. Maar door het regenachtige weer viel dat zicht bar tegen. Later in de route kreeg we nog wel een mooi uitzicht op de Betuwe, maar daarover later meer. Verder liepen we naar de Eenzame Eik. Deze eik stond in het bos in het midden van een soort wagenwiel. Acht lanen komen hierop uit waaronder de Amerongselaan, Doornselaan, Elsterlaan, Leersumselaan en Overbergselaan.
Nu volgden we een lange rechte laan, de Overbergselaan die overging in de Hooilaan. Daarbij kwamen we nog wandelaars van de 15 km route tegemoet. We kwamen bij het Egelmeer uit.
In de Romeinse tijd heette dit gebied Aegil Marum. Deze naam is later verbasterd tot Egelmeer. In deze schotelvormige laagte blijft lang water staan dankzij een slecht doorlaatbare leemlaag in de bodem. Het gebied is echter geleidelijk verdroogd. Om verdere verdroging tegen te gaan heeft Staatsbosbeheer in 2008 ruim 9 ha bos rond het Egelmeer gekapt en zijn delen van het terrein geplagd. Men hoopt hiermee te kunnen bereiken dat karakteristieke soorten van vochtige heide weer toenemen, zoals veenmos, zonnedauw, klokjesgentiaan en dopheide.
Als u bovenstaande achtergrond informatie gelezen heeft, dan zou u verwachten dat 7 jaar later er toch water in dit meer moest zitten, maar niets van dit alles is waar. We volgden nu de halfverharde weg naar landgoed Prattenburg. We zagen nu verschillende keren pijlen van de wandeling Vrouwen lopen voor Vrouwen. Eenmaal zagen we een groepje van 4 die deze tocht liepen. Trots zei een van hen dat ze maar liefst 20 km liepen. Wij zeiden toen dat onze tocht maar 30 km lang was. Ze wensten ons daarop succes met de tocht en wij hen.
Bij de Cunera Hoeve verlieten we de geasfalteerde Cuneraweg en dwaalden nu een tijdlang bergop door landgoed Prattenburg. Verderop staken we de doorgaande weg van Veenendaal naar Elst over en zette nu koers naar Kwintelooyen.
Het dagrecreatieterrein Kwintelooyen ligt in de driehoek Rhenen - Veenendaal – Elst. Het ligt ingesloten tussen drie particuliere landgoederen: Prattenburg, de Dikkenberg en Remmerstein. Daaraan grenzend liggen de Stadsbossen van Rhenen en de Plantage Willem III, van Stichting Het Utrechts Landschap. Het gehele gebied strekt zich uit van de noordoever van de Rijn tot de Gelderse Vallei.
Karakteristiek in het gebied zijn de diepe erosiedalen, de prehistorische grafheuvels, wallen, beukenlanen en de overgangen tussen heuvelrug en valleien. Opvallend is het grote hoogteverschil van vijftig meter op Kwintelooyen; van zeer nat (ven en moeras) naar droog (heidevelden).
Deze voormalige zandafgraving is gedeeltelijk ingericht voor recreatie. Het laag gelegen gedeelte van Kwintelooyen is bijzonder vanwege de aanwezigheid van natte vegetaties en een grote poel. De vennen herbergen een aantal zeldzame of bedreigde plant- en diersoorten. Het poelenproject houdt dit in stand.
25 jaar geleden werd Kwintelooyen aangelegd. Wij weten dat nog zo goed omdat wij voor WS78 een tocht vanuit NS station Veenendaal-West hadden uitgezet en door dit gebied voerde. Toen was hier nog geen begroeiing, maar buldozers stuwden zand op om er datgene van te maken zoals het nu is geworden.
Hier was nog een verzorgingspost. We lieten ons de sinas en twee wandelkoeken goed smaken. Ook een appel smaakte goed bij het verlaten van de post. We troffen hier nog een bekende wandelaar uit Eindhoven. Over de Oude Veensegrindweg werd koers gezet naar Achterberg. Hier was in het Dorpshuis nog een laatste rust. Daarna liepen we naar de Larsenberg. Bij de Militaire Erebegraafplaats De Grebbeberg hadden we nog een rust op een bankje.
Daarna werd beschermd natuurgebied De Grebbeberg betreden. We liepen hier naar het voormalige Ringfort op het Grebbeberg-plateau. Hier vandaan hadden we enige fraai vergezichten de Betuwe in. Bij de Ringwalburcht moesten we volgens de routebeschrijving over een stalen trap steil naar beneden lopen. We waren inmiddels flink vermoeid en zagen deze steil trap in dit gedeelte van de route niet zitten. Verschillende ander wandelaars liepen hier ook niet naar beneden omdat ook hier een pijl.
We bleven de bovenrand van de Grebbeberg volgen. Daarbij kregen we nog een keer een mooi uitzicht op het meer van de nabij gelegen voormalige kalkzandsteenfabriek en de brug over de Rijn en Rhenen. We kwamen uit bij de doorgaande weg van Rhenen naar Wageningen ter hoogte van het Pannekoekhuis de Grebbeberg. We volgden de Grebbeweg tot aan bushalte NS en reden met de bus huiswaarts. Vanuit de bus belden we naar de finish en meldden ons telefonisch af.
Het was een prachtige tocht geworden en beslist voor herhaling vatbaar. Wij danken de organisatie hartelijk voor deze tocht.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
| 
