Coos heeft al heel veel NS wandelingen gelopen. In het boekje "20 mooiste NS wandelingen" staat onder andere de Geuldal wandeling. De start van deze wandeling is Gulpen en het eindpunt is station Valkenburg. Deze 10 km lange tocht stond al lang bij Coos op de lijst om eens te lopen en nu kwam het ervan. Met de trein reden we naar Maastricht met een zogenaamd vrij reizen kaartje. Met een vrij reizen kaartje zou je denken dat het gratis is. Maar dat is niet helemaal het geval. Per jaar kun je zeven kaartjes voor 2 euro bijkopen bij je 40%-voordeelurenabonnement. Coos liet het deze dag met 6 euro opwaarderen naar 1e klas.
Vanaf station Maastricht reden we met bus 50 in de richting van Aken. In Gulpen stapten we uit bij het busstation. We liepen eerst naar brasserie De Kroon, een café dat we kenden van de heuvellandvierdaagse. Maar bij de brasserie aangekomen bleek dat de koffieautomaat kapot was. Maar in het naburige café, Grand café Neubourg konden we ook Latte Macchiato drinken. We volgden vanuit het café de Looierstraat die op de Nieuwstraat uitkwam en toen zaten we op de officiële route.
Ons pad steeg. We kwamen langs een ommuurd terrein van een begraafplaats met een kerktoren. Na Hoeve De Burgh verlieten we de doorgaande weg. We volgden nu de Weg over de Dolsberg, een grintweg. Achteromkijkend hadden we mooie vergezichten op Gulpen. Langs ons pad bloeide hier overweldigend klaprozen. Na de Dolsberg kwamen we in buurtschap Beertsenhoven met een prachtig vakwerkhuis en een fraaie handwijzer.
Na het niet toegankelijke kasteel Wijlre kwamen we aan de rand van Wijlre. Hier volgden we de Geul. Na de Brand brouwerij dwaalden we door weilanden langs de Geul. Op de kruising met een weg naar Stokhem hadden we een rust op een bankje en aten wat. Na het Keizer Willempad dwaalden we verder langs de Geul en kwamen langs camping De Gele Anemoon en camping De Gronselenput.
Aan de voet van de Keutenberg ging ons grintpad over in een asfaltweg. In buurtschap Engwegen staken we de doorgaande weg van Gulpen naar Valkenburg over. Hier stond sinds 2014 een standbeeld van Frater Venantius.
Schin op Geul heeft eigen Frater Venantius
In Schin op Geul is op 24 mei 2014 een bronzen beeld van Frater Venantius onthuld.
Deze zingende frater, een typetje van cabaretier Wim Sonneveld, bezorgde het dorp in de jaren vijftig van de vorige eeuw landelijke bekendheid. Dus was het hoog tijd voor een standbeeld, vond de heemkundevereniging.
Het liedje "Zeg maar ja tegen het leven" werd een grote hit. Destijds was er ook de nodige kritiek. Veel Limburgers vonden het beledigend.
Het beeld is gemaakt door kunstenares Nelly Vincken uit Valkenburg. Enkele tientallen belangstellenden woonden de onthulling door burgemeester Martin Eurlings bij.
De cabaretier Wim Sonneveld zei/zong o.a.:
Ik ben Frater Venantius uit Schin-op-Geul, beter bekend als de Zingende Frater.
Niet te verwarren met die andere arties uit Ubach-over-Worms, da's de Pratende Pater.
En dan hejje nog schijnt 't in Schimmert, de Brullende Broeder.
En in Herkenraad hebben ze dan ook nog een Kronende Waardemoeder.
En als ik goed ben ingelicht in Susteren twee zuchtende zusteren.
Verderop in Schin op Geul hadden we een rust in eetcafé de Kleine Koning. Schin op Geul werd in westelijke richting verlaten. Normaliter lopen we dan het pad langs de Geul naar de Drie Beeldjes en verder naar Valkenburg. Maar nu hielden we op een Y-splitsing rechts aan en kwamen bij het voormalige hotel Huize Rozenhof en staken daar de spoorlijn Schin op Geul-Valkenburg over. We volgden de spoorlijn tot de volgende spoorwegovergang. Langs de spoorlijn hadden we uitzicht op de Däölkesberg. Bij de spoorwegovergang was een bankje zonder leuning. Net toen we op de bank waren gaan zitten, zagen we aan de overkant van de spoorlijn een bankje met leuning. En dat zit toch fijner.
Nu werd de Schaesberg beklommen. Op de top ligt de kapel Kluis. Heel vaak als we hier langs kwamen was kapel Kluis dicht, maar nu was de kapel open en bekeken het van binnen. Na afloop konden we een vrijwillige bedrage geven aan de dienstdoende vrijwilliger. We daalden af naar de Drie Beeldjes en volgden de Geul naar het centrum van Valkenburg. Daarbij kwamen we nog vrij dicht langs kasteel Oost dat we nog net door het vele gebladerte van de bomen konden zien liggen.
We staken de N595 over. Toen bleek dat de beschikbaar gestelde GPS route op
wandelzoekpagina.nl hier afweek van de beschreven route. Wij volgden de beschreven route. Bij het Walramplein hielden we een rust. Bij de naburige supermarkt kochten we beiden een liter melk met een lekkere smaak. Begin mei van dit jaar waren we hier ook al geweest met de Ronde van Zuid-Limburg en hadden toen een geschikt plekje gevonden om even rustig te zitten. Nu stond er een fiets voor het bankje geparkeerd, maar die konden we makkelijk verzetten.
Na het Walramplein liepen we verder langs de Geul over de Bogaardlaan. In het wandelboekje staat van deze laan een foto met grote bomen langs de kant. De weg is gerenoveerd en er staan nu jonge bomen. Verder, op een kruising, net voor de Heilig Hart Nicolaas en Barbara kerk, staat tegenwoordig een hoge poort, de Geulpoort. Omdat we hier met de Ronde van Zuid-Limburg ook waren en toen uitvoerig gefotografeerd hebben, liepen we er nu wat sneller voorbij.
Voordat station Valkenburg werd bereikt, liepen we nog door het park bij het gemeentehuis en zette Coos op de gevoelige plaat voor de Mammoetboom sequoiadendron gigianteum.
We besloten nu ook de oude NS wandeling Mergelland te lopen. Deze route loopt officieel van Maastricht naar Valkenburg. Omdat wij deze route eerder hadden gelopen en op de GPS hadden vastgelegd, liepen we de route nu tegengesteld. Valkenburg werd over de Plenkertstraat in westelijke richting verlaten. Na de voormalige brouwerij kwamen we bij café Tivoli. Hier hielden we een rust en dronken Latte Macchiato. Kennelijk werd deze drank hier nog niet zo vaak gemaakt of werd het door een minder bekwaam personeelslid gemaakt, want de eerste keer mislukte het. Dat had voor ons tot de gevolg dat we langer op ons drankje moesten wachten. Maar om 4 uur vervolgden we ons pad.
We bleven de Geul volgen tot net voor de Woldries-groeve-afslag. Na een flinke klim kwamen we in Berg en Terblijt. Daar werd de doorgaande weg overgestoken en zetten we koers naar Terblijt. Daarbij kwamen we langs mergelgroeve Blom. Dit gebied wordt begraasd door Kune Kune varkens, landgeiten en schapen. Kune kunes staan bekend als de Maori-varkens uit Nieuw Zeeland. Wij zagen hier drie landgeiten lopen.
De Lindenlaan door Terblijt volgend kwamen we aan de rand van Terblijt langs een grote boerenhoeve en verder bij herberg de Bonte Haan. Hier hadden we ook een rust en lieten de Latte Macchiato en een kersenvlaai goed smaken. Verder liepen we naar Bemelen en liepen langs wel zeven groeves. De zevende groeve was de Strooberg-groeve en valt bij Bemelen het duidelijkst op. We hadden geen puf om hier even van de route de Bemelerberg te beklimmen vanwaar je mooie vergezichten hebt, onder andere op Maastricht.
De laatste 2 km van deze route waren nu minder interessant omdat deze eerst door buitenwijken van Maastricht voerde. Daarbij kwamen we nog langs Antonius van Paduakerk en de Koepelkerk. We kwamen om 18:55 op het station aan en om 18:58 vertrok onze trein. Het was een hele mooie wandeldag geworden.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
