Op zaterdag 11 april 2015 organiseerde de LAT de bos-, duin- en strandtocht vanuit Castricum. De start was vanuit de kantine van Sportpark Puikman, alwaar voetbalvereniging Vitesse 22 zijn thuishaven heeft. We waren dit jaar vroeg van huis gegaan waardoor we om tien minuten voor acht konden starten. Om vroeg te kunnen starten moesten wij vanaf station Driebergen-Zeist de bus van 5:59 uur naar Utrecht reizen en vandaar reisden we met de doorgaande trein naar Castricum.
Er waren 3 afstanden waarvoor je kon inschrijven, te weten 25, 40 en 60 km. Ook dit jaar de
den ultralopers (hardlopers) mee. In voorgaande jaren liepen de hardlopers alleen de 60 km, maar dit jaar waren ook hardlopers op de 40 km. Coos koos de 25 km en ikzelf liep de 40 km. Na de start verlieten we Castricum langs de begraafplaats Onderlangs. We kwamen uit op de Oude Schulpweg, die ons naar Huize "Kijk Uit" voerde.
Hoewel we bij de start een duidelijke routebeschrijving kregen, hebben we daar niet op geke
ken, omdat de route ook beschikbaar was voor de GPS. Bij punt 47 was een parkoerswijziging, maar die stond niet op de routebeschrijving vermeld omdat pas op de voorgaande vrijdag de parkoerswijziging werd gemaakt.
Door het Koningsduin werd de Zeeweg bereikt. Aan onze linkerhand lag restaurant Johanna’s hof en aan onze rechterhand een grote parkeerplaats met daarachter bezoekerscentrum De Hoep. we zagen hier al drie wandelaars Johanna's Hof inlopen. Wij vonden het daar nog te vrieg voor want we hadden pas 3½ km afgelegd. We staken de Zeeweg, die naar Castricum aan Zee loopt, over en betraden daarop de Kennemerduincamping te Bakkum. De ingang werd opgesierd door een grote opgezette eekhoorn met een grote plunjezak op zijn rug.
We staken de Kennemerduincamping, waar nog gelegenheid voor toiletbezoek was, over. Nabij het Commissarisveld en een meertje werd de camping weer verlaten. Net na de kruising van de Van Oldenborghweg met de Grote Veldweg beklommen we het eerste uitkijkpunt van deze tocht die, net als alle andere uitkijkpunten, op de top van een duin was gelegen en die meestal beklommen werd middels trappen.
Voor de strandovergang van Bakkum-Noord sloegen we af. We dwaalden nu lange tijd verder door het Noord-Hollands duinreservaat over de Vlewoseweg. Er graasden hier runderen zoals Schotse Hooglanders. Op de kruising met de Van Oldenborghweg volgden we dit zandpad tot aan een vogelbroedreservaat. Hier moesten we wel afslaan. Want het vogelbroedreservaat is gesloten van 1 maart tot 1 juli. Daarop werd het tweede uitzichtduin beklommen. Deze trap telde 96 treden. Dit uitzichtduin lag ook op korte afstand van de Van Oldenborghweg.
We hadden nu een kleine 7 km afgelegd. We volgden de Van Oldenborghweg tot aan de kruising met de Lage Weg. In dit duingebied hebben verschillende gebiedsdelen aparte namen. Zo liepen we nu vervolgens langs het Centrale Vlak, Soeckebacker en Waterkuilen naar Egmond aan Zee. Op 13½ km was hier de eerste wagenrust. Er zouden nog twee wagenrusten volgen en een grote binnenrust.
Na deze rust vervolgden we ons pad door Egmond aan Zee. We liepen over de Sportlaan en herkenden de startlocatie van de Egmondse Tweedaagse. De Sportlaan ging over in de Doctor Wiardi Beckmanlaan. Toen de Doctor Wiardi Beckmanlaan naar links boog op een 5-sprong liepen we nu RD de Nollenwegop. Daarna volgden we een mooi maar zeer pittig duinpad. Het was in dit gebied waar de parkoerswijziging was. De route voerde hier nog niet naar het strand zoals voorgaande jaren. Op dit deel van het strand vond zandsuppletie plaats en een buis van 2 meter hoogte belette een doortocht. Maar het nu gevolgde traject was eigenlijk zo mooi, dat wat ons betreft dit er in moet blijven met toekomstige tochten.
Eenmaal kwamen we op een driesprong waar we geen pijlen meer zagen. Net toen we het linker pad wilden volgen, kwamen twee hardlopers voorbijgelopen die RA sloegen. Daarop besloten wij achter hen aan te lopen. Wellicht hadden zij wel een pijl gezien en dat bleek ook het geval te zijn.
Op een gegeven moment zagen we een aantal wandelaars bij elkaar staan. Dat was op de geasfalteerde Woudweg. Zo overlegden welke kant ze zouden oplopen. Bij een struik lagen 3 LAT-pijlen bij elkaar, maar het was niet duidelijk welke kant opgegaan moest worden. Later bleek dat ze de goede kant opliepen. Bij de eerste mogelijkheid om naar het strand te gaan werd het strand betreden. We zagen al meteen de eerste strandtent van Bergen aan Zee en bij de tweede stranttent werd het strand verlaten.
Het was inmiddels gaan regenen en dat bleef het tot de grote rust bij Hotel Restaurant Victoria te Bergen aan Zee doen. De afgelegde afstand broeg hier ruim 19 km. We lieten ons de Latte Macchiato goed smaken.
Buiten Bergen aan Zee werd het duingebied weer betreden. Bij het gebied dat wordt aangeduid met Meeuwen Lekken liepen we over mul zand en zonder een trap weer een duin omhoog. Er liep hier een zijpad dezelfde richting min of meer omhoog. Dit pad was veel minder zanderig en een vorige keer hadden we dit pad ook gevolgd.
Verder liepen we langs het Nieuwelandse bos en ‘s Heerenweide naar de Woudweg. Voor buurtschap Het Woud, nabij de (denkbeeldige) verzorgingspost van de Egmondse Tweedaagse vervolgden we ons pad. We werden hier ingehaald door de eerste 60 km loper. Nu betraden we het duingebied dat in het verleden bekend stond onder de naam van Jonkheer Six van Wimmenum. Na het Klampduin (klampen = ruziemaken) liepen we vlak langs buurtschap Wimmenum.
Voordat de westkant van Egmond aan de Hoef werd bereikt, kwamen we langs een paar prachtige bollenvelden. Even verderop was op 28 km een verzorgingspost aan de oostkant van Egmond aan Zee. Dit was dezelfde verzorgingspost als op de heenweg. Nabij De Kaap beklommen we, middels 108 treden opnieuw een uitzichtduin. Van de top hadden we nu een schitterend uitzicht op Egmond aan de Hoef met zijn talrijke bollenvelden, Heiloo en Egmond aan Zee.
Bij Bakkum Noord kwamen nog langs een Duinmeer, het Meertje van Vogelenzang, even later gevolgd door de laatste wagenrust.
Het Meertje van Vogelenzang is vernoemd naar de eerste rentmeester van de provinciale landgoederen. Hij liet dit meertje graven. Het zand werd gebruikt voor de aanleg van het viaduct over de spoorlijn Castricum-Alkmaar. Het duinmeer werd in 1995 geleegd, omdat het dreigde dicht te groeien. Nadat het vervolgens werd uitgediept en schoongemaakt is het in 1996 weer opgeleverd. De diepte varieert nu van enkele decimeters tot 2½ meter. In herfst en winter zijn hier veel soorten eenden en ganzen te bewonderen en soms een reiger of roerdomp.
Op de laatste verzorgingspost werden we nog keurig bediend. Over het terrein van GGZ Dijk en Duin, beter bekend onder de naam Duin en Bosch te Bakkum, vervolgden we ons pad. De totale afstand bedroeg 40,070 km en werd rond kwart over vier bereikt.
We hadden deze dag twee regenperiodes gehad. De eerst lag tussen 11 en 12 uur en de tweede was rond 3 uur. Nadat het de voorgaande dag in het binneland 20 graden was geworden, was het deze dag met 13 graden en veel wind behoorlijk fris. Wij willen de organisatie hartelijk danken voor de organisatie van deze tocht.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
