Op zaterdag 7 februari 2015 organiseerde FLAL de Kadoelermeer wandeltocht. De start was vanuit partycentrum De Voorst te Kraggenburg. Kraggenburg is gelegen in de provincie Flevoland. De dichtstbijzijnde bekende plaats is Vollenhove dat in Overijssel ligt.
Bij het aanmelden werd ik meteen door de webmaster van flal.nl aangesproken. Ik had op de Facebookpagina van
FLAL wandelaars
op de voorgaande donderdag al het wandelplaatje van deze tocht geplaatst omdat ik dit op een geheime plek op flal.nl had gevonden. Coos was er dit keer ook bij. Maar vanwege de kans op gladheid besloot Coos toch niet te wandelen.
Hoe Kraggenburg aan zijn naam kwam:
Voor de aanleg van de leidammen werden 'kraggen' gebruikt: drijvende stroken vast ineengegroeide zoden van riet en waterplanten. Die kraggen waren voor een spotprijs te koop in de omgeving van Wanneperveen, Dwarsgracht en Giethoorn.
Ter plaatse werden de kraggen losgestoken in lange repen tot een breedte van ongeveer twee meter. Die stroken werden dan aan elkaar verbonden en vormden dan een lange sleep. Honderden meters werden op die manier achter een schip over de Arembergergracht vervoerd naar Zwartsluis en vandaar bereikte men het Zwarte Water en het werkterrein in het Zwolse Diep.
Over het ontstaan van de naam Kraggenburg bestaat een aardige anekdote. Het verhaal wilde namelijk dat een schipper of schippersknecht, een zekere Jacob Bruintjes, op een gegeven ogenblik op de aangevoerde kraggen rondsprong en schreeuwde: "De Kraggenburcht." Of dit verhaal echt waar is, valt echter te betwijfelen, want nergens in de stukken is hierover iets vermeld. De Jacob Bruintjesstraat in het huidige Kraggenburg herinnert aan deze man.
Toen in 1848 het project klaar was, werd er een lichtwachter gezocht. Hendrik Winkel had blijkbaar de beste papieren, want hij werd tot de eerste lichtwachter van Kraggenburg benoemd en ging eind december 1848 met vrouw en kinderen in de woning aan het eindpunt van de zuidelijke leidam wonen. De eerste burchtheer van Kraggenburg zou zeven gulden per week verdienen en vrij mogen wonen.
Toen wij ons om tien minuten voor negen naar de uitgang begaven om op tijd (de starttijd is officieel om 9 uur) te kunnen startten, bleek dat we al konden startten. De eerste anderhalve km kwam ons bekend voor. Wij hadden namelijk in een naburig hotel overnacht en over dezelfde route waren we naar de start gelopen.
Na de Leemvaart volgden we de Kraggenburgerweg. Spoedig sloegen we af en dwaalden door het Voorsterbos naar de Urkervaart. Deze volgden we een tijdlang. Op een splitsing waar we officieel LA hadden moeten afslaan stond een bordje met de TEKST parkoerswijziging. We kwamen weer op de Kraggenburgerweg uit. We staken de Voorstersluis over. Over de Repelweg kwamen we bij de Stroomgoot. Dit gedeete behoorde ook tot wat we verderop zagen in het Waterloopbos.
Op de splitsing van de Repelweg met de Voorsterstraat was ook de splitsing met de 25 km route en naar later bleek ook de samenkomst met de 25 km. Want de 40 en 50 km lopers maakten hier een lus van ongeveer 4 km door het Waterloopbos.
In het Waterloopbos vind je de schaalmodellen van zo’n dertig grote waterwerken uit de hele wereld. De Deltawerken zijn hier bijvoorbeeld ontworpen, maar ook de havens van Rotterdam, Lagos, IJmuiden, Istanbul en Bangkok. Het Waterloopkundig Laboratorium deed jarenlang onderzoek in het Waterloopbos en bootste met water, stuwen, dammen en golfslagmachines de werkelijkheid na. Ontdek dit bijzondere bos tijdens een excursie met een waterbouwkundige gids of maak zelf een wandeling langs de modellen.
De natuur heeft langzaam weer bezit genomen van de schaalmodellen in het Waterloopbos. Oude watergoten, stuwen en sluizen zijn begroeid met struiken en planten. Sterrenmos bedekt de oevers, varens omringen de oude havens en in het water groeien zilvergrijze wilgen. Dieren zoals de ijsvogel en libel voelen zich met al dat stromende water helemaal thuis in het Waterloopbos.
Oud-ingenieur Ton van der Meulen, nu vrijwilliger bij Natuurmonumenten: "Deze waterloopkundige modellen zijn uniek! Ze zijn in de open lucht gebouwd en omdat ze niet zijn opgeruimd na het onderzoek is er nog veel over van de modellen. De veelvormigheid ervan is uniek”. De modellen vormen een prachtige staalkaart van het waterloopkundig onderzoek in Nederland na de oorlog.
Veel van de waterloopkundige modellen zijn ernstig in verval. Het metselwerk is zwaar aangetast en de betonnen vloeren vertonen scheuren en gaten. Die zijn ontstaan door vorstwerking, maar ook door spontane boomgroei. Delen van modellen zijn zelfs al verloren gegaan! Daarom is groot onderhoud en herstel nodig.
Voor dat herstel is veel geld nodig. Daarom zoekt Natuurmonumenten steun, zowel bij overheden als gemeente en provincie, als bij particulieren en bedrijven. Dit vraagt om brede erkenning van het unieke karakter van de modellen. Ook ziet Natuurmonumenten hierin kansen om meer bezoekers naar het Waterloopbos te trekken. Bij het herstel van de modellen wordt vooral naar de beleefbaarheid van het gebied gekeken.
Bij de samenvoeging van de 25 km route zagen we de pijlophalers van de 25 km route. De twee jonge dames hadden stevig de pas er in, want we haalden ze niet in. Daarna werd koers gezet naar Vollenhove. Daarbij staken we eerst de Vollenhovervaart over. We zagen fraai de Nicolaas of Grote kerk te Vollenhove liggen. We hadden er graag een foto van gemaakt maar de motregen gooide roet in het maken van de foto. Aan de rand van Vollenhove was opnieuw een splitsing met de 25 km. We maakten een 2e lus waarbij we door buurtschap Moerspot kwamen. Nu was de motregen zo hevig dat het zicht minder werd. Daarop besloten we het reflectievest aan te doen om beter zichtbaar voor het verkeer te zijn.
De eerste rustpost was in Vollenhove bij zalencentrum De Burght. De afgelegde afstand bedroeg 17 km. Hoewel we wisten dat op de verzorgingspost erwtensoep op het menu stond, namen we nu toch ook erwtensoep. Na deze rust liepen we door het fraaie centrum van Vollenhove. Nabij de Nicolaas of Grote kerk en de haven werd Vollenhove verlaten. Na de natuurijsbaan, die er erg waterig bijlag, volgden we de Voorst en kwamen langs een uitkijkplatvorm. Een afbeelding hiervan sierde het wandelplaatje.
We kwamen bij Huize Den Oldenhof. Hier was de derde splitsing met de 25 km route. In deze lus deden we Sint JansklOoster aan. In café Het wapen van Utrecht was de tweede binnenrust. Het was hier even zoeken via welke deur we de rust konden betreden. Er stond wel een pijl bij een deur, maar die deur was op slot. Via een andere ingang kwamen we in een lange gang met meerdere deuren. Uiteindelijk werd de juiste deur gevonden. Aan de rand van Sint JansklOoster stond een fraaie watertoren. Helaas regende het op dat moment te hard om een foto te maken.
Via buurtschap Kadoelen kwamen we weer bij Huize Den Oldenhof uit. We liepen weer naar het Kadoelenermeer dat op de kaart ook wel het Volenhove kanaal wordt genoemd. Nu volgde een bijna 4 km lang betonpad. Het was hier wel even afzien. De afleiding op dit betonpad bestond uit een groep mountainbikers die steeds lusjes vanaf het betonpad maakten.
Door het Vorsterbos werd weer koers gezet naar de Leemvaart in Kraggenburg. Hier liepen we over een voetgangersbrug waarvan elk onderdeel van de brugleuning versierd was met breiwerk zoals je dat ook wel om lantaarnpalen ziet. Na nog 1˝ km werd de finish bereikt. Het was een hele aardige tocht geworden. Ondanks spiegelgladde wegen in de vroege ochtend hadden 344 wandelaars aan deze tocht meegedaan.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
|