Kenau tocht

Op za­ter­dag 31 ja­nu­a­ri 2015 or­ga­ni­seer­de WS78 de Kenau tocht. De start was van­uit HFC EDO (Haarlemsche Football Club "Eendracht Doet O­verwinnen") te Haarlem. Het dichts bijzijnde trein­sta­tion was sta­tion Bloe­mendaal. Wij had­den de rou­te van het sta­tion naar de start op on­ze GPS ge­zet met hulp van de web­si­te www.af­standme­ten.nl. Het bleek een goe­de zet, want de bewegwijzerde rou­te met krijtpij­len voer­de niet o­ver de kortste weg naar de start. Zo'n 4 mi­nu­ten na­dat wij bij de start wa­ren ge­ar­ri­veerd, kwa­men de an­de­re treinrei­zi­gers aange­lo­pen.

Toen we bij de start aan­kwa­men ston­den al tal­rij­ke wan­de­laars klaar om te starten. Het was bij de start­lo­ca­tie be­hoor­lijk glad. We be­slo­ten dan ook on­ze spikes aan te doen. Maar na ruim een km gin­gen de spikes weer af. Voor­al bij de start was het glad en la­ter on­der­weg nog en­ke­le ke­ren. Want op niet glad­de stuk­ken lo­pen spikes niet fijn en vertragend.

Na de Schoterplas en de Stayokay kwa­men we bij de Delftlaan/N208 een vierbaansweg die mid­dels een tun­nel werd ge­kruist. Na sta­tion Bloe­mendaal. en de kunstijsbaan kruis­ten we de Delftlaan op­nieuw.

We zet­ten nu koers naar het cen­trum van Haar­lem. Eerst kwa­men we nog door de mi­li­tai­renbuurt met straatna­men als Karabinierstraat, Hu­za­ren­straat, Kazerneplein, Stormbaanstraat en Ku­ras­siers­straat. Daar­bij kwa­men we nog langs de Rip­perda kazerne. In de voor­ma­li­ge kazerne bevin­den zich nu wo­nin­gen en klei­ne kan­toor­ruim­ten.

Daar­na kwa­men we bij het Dolhuys. Daar­na lie­pen langs de fraaie Schotersingel. Bij de Sta­ten Bol­werk kruis­ten we bij sta­tion Haar­lem de spoor­lijn. Nu dwaal­den we door de Sta­tionsbuurt. Daar­bij kwa­men we langs het stand­beeld van Kenau Simonsdochter Hasselaar en Wigbolt Rip­perda. We sta­ken de Nieu­we Gracht o­ver en voor een mo­nu­mentaal pand met fraaie trapgevel sloe­gen we af. Daar­na kwa­men we langs de Janskerk, de Sint Jozef kerk en de Waalse kerk.

Na de Bakkenessergracht werd de Spaarne o­ver­ge­sto­ken o­ver de Graveste­nen op­haal­brug. Nu volg­den we fraai de Bin­nen Spaarne. We za­gen nu tal­rij­ke fraaie panden en we kre­gen zicht op de Gro­te of Sint Bavo kerkto­ren. De­ze dag had­den we wat moei­te met de mar­ke­ringen. Toen we de afslag o­ver de Melkbrug had­den moe­ten ne­men za­gen we hier geen mar­ke­ring. Hoe­wel ik­zelf met de rou­te­be­schrij­ving in de hand lie­pen, keek ik daar niet constant op, want ik moest mijn aan­dacht ook bij mijn twee wan­delstokken een fo­totoestel en een GPS-appa­raat hou­den. We had­den een regel te ver op de rou­te­be­schrij­ving gelezen waarop stond dat we de twee­de weg links­af moes­ten. En het duurde e­ven voor­dat die twee­de weg naar links kwam op on­ze ver­keer­de rou­te.

Op­nieuw lie­pen we e­ven ver­keerd om­dat in de drukte geen mar­ke­ring werd geconstateerd. Nu lie­pen we, naar la­ter bleek, langs de ver­keer­de kant van de Gro­te of Sint Bavo kerk en bij de Gro­te Markt vroegen we waar de Ko­ningsstraat was. Ge­luk­kig wa­ren we daar vlak­bij, zo­dat we de rou­te ver­der weer met de rou­te­be­schrij­ving kon­den vol­gen.

Na krui­sing met de Leidsevaart was het niet ver meer naar de soep­post, die langs de Brou­wers­vaart was ge­le­gen. De­ze dag stond uiensoep op het soep­postenme­nu. Dit is niet mijn favoriete soep, maar je kon er ook een be­kertje wa­ter krij­gen. We trof­fen hier een wan­de­laar, die het voor­gaan­de week­end had mee­ge­daan aan de Bosse Hon­derd. Ik vroeg of ik hem kon condoleren. Want hij had voor de 25e keer mee­ge­daan en tij­dens die tocht was hij uitge­val­len. Ook trof­fen we hier een oud wan­de­laar, die in het verle­den pijl­op­ha­ler was bij WS78 toch­ten, maar nu was 200 tot 300 me­ter het maximum wat het kon lo­pen.

Net na de soep­post en net na krui­sing met de spoor­lijn Haar­lem-Den Haag trof­fen we drie wan­de­laars op een bank­je waaron­der een erelid van WS78 die te­vens se­cre­ta­ris is bij wan­delclub De Laat­ste Loodjes. Na het ver­la­ten van Haar­lem Tuindorp lie­pen we o­ver de Duinlustweg met zicht op Huize Duinlust naar ca­fé res­tau­rant Kraantje Lek. Hier wer­den de kuitspieren e­ven flink op de proef ge­steld met de beklimming van het naastlig­gende duin.

Al sinds 1542 , dus meer dan 450 jaar , staat aan de voet van het duin "De Blin­kert" Kraantje Lek. De­ze klei­ne herberg was een rustpunt voor de vissers uit Zandvoort op weg naar de stad, die lafenis bood aan de troepen van het Bataafse le­ger dat rond 1803 twee le­gerkampen had opgesla­gen bij Kraantje Lek. Kraantje Lek is nog steeds een trefpunt voor zo­wel de dorstige wan­de­laar als de fijnproe­ver. En hoe U ook van de gastvrijheid geniet, al­tijd bespeurt U de ou­de his­to­rie in elk detail van Kraantje Lek.

Nu volg­den we een tijd­lang het Visserschpad dat eerst langs na­tuur­ge­bied Ko­ningshof liep en la­ter langs de Kennemer golf- en Country Club. Het Na­ti­o­naal Park Zuid Kennemerduinen, voorheen De Kennermerduinen werd bij volks­tui­nen ver­la­ten. Na het Center Parcs Zandvoort en het Circuit Park Zandvoort kwa­men we op de Bur­ge­mees­ter van Alphenstraat uit. Bij een bus­hal­tehokje hiel­den we een rust en a­ten en dron­ken wat. Op de strandboulevard van Zandvoort za­gen we twee wan­de­laars voor ons opeens stilstaan. Ze ke­ken op de rou­te­be­schrij­ving en wij be­slo­ten dat me­teen ook te doen. Daar­op za­gen we dat we weer een afslag had­den gemist want we moes­ten het strand op. Tot o­vermaat van ramp lie­pen we op het strand aan­van­ke­lijk ook nog eens de ver­keer­de rich­ting op.

Om half twee kwa­men we bij de gro­te rust in Bloe­mendaal aan Zee aan. Van­we­ge het ge­vor­der­de uur be­slo­ten we door te lo­pen. Op 18 km had­den we al in een bushokje gerust. Nu voer­de de rou­te een tijd­lang fraai door Na­ti­o­naal Park Zuid Kennemerland. We za­gen hier­in op­val­lend veel meren en meer­tjes, waaron­der het Vo­gelmeer. Of kwam dat mo­ge­lijk door de ho­ge wa­ter­stand. De kof­fie­post was in Santpoort Noord bij een manage.

Na­ti­o­naal Park Zuid Kennemerland werd weer be­tre­den. Dat was bij kas­teel Duin- en Kruidberg. Dit was een heel im­po­sant en fraai ge­bouw. Voor het kas­teel stond een zilverkleurig kunst­werk. Kunst­werk, om­dat niet dui­de­lijk was wat het voorstelde. De Koepelberg werd nog bes­te­gen. Bij de Bloe­mendaalse Voetbal Club volg­den we de Bergweg om uitein­delijk op­nieuw in Santpoort Noord uit te ko­men. Hier kwa­men we nog langs de ruïne van Bre­derode.

O­ver de Duinweg of Duivelslaan werd de fruit­post be­reikt. Hier moes­ten we noodgedwongen uit­val­len. Bij WS78 is het regel dat ui­ter­lijk om 17.30 uur het startbu­reau sluit; niet afgemeld is uitge­val­len. En het was half zes. Gemakshal­ve lie­pen we nog wel naar de fi­nish. Daar­bij kwa­men we nog langs sta­tion Santpoort Zuid. Het was een he­le mooie maar ook zwa­re tocht ge­wor­den. Er wa­ren 275 deel­ne­mers. Het IVV num­mer was 16940.

Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.

Henri Floor