2e Kil­lentocht met SOP vanuit Nieuwendijk

Op woens­dag 19 no­vem­ber 2014 or­ga­ni­seer­de wan­del­co­mi­té Sa­men op Pad een 25 km tocht van­uit Nieu­wendijk. De start was van­uit Dorpshuis Tavenu. Van­uit Utrecht reed een bus naar Breda die Nieu­wendijk aandeed. En zodoende was de start­lo­ca­tie met het o­penbaar vervoer goed be­reik­baar. In de bus trof­fen we nog twee wan­de­laars.

De start was e­ven na 10 uur. De uitzet­ter hield nog een kort toespraakje. Hij ver­tel­de on­der an­de­re dat de gro­te opkomst van 112 deel­ne­mers hem uitermate had verrast. Dit had tot ge­volg dat er voor de ver­zor­gings­post nog wat extra in­ko­pen ge­daan moest wor­den. Nieu­wendijk werd in zuidwes­te­lij­ke rich­ting ver­la­ten. Na 2 km ver­lie­ten we de ver­har­de weg en volg­den een gras­pad langs een sloot. Een bredere sloot met de naam Bleke Skil werd be­reikt. E­ven ver­der kruis­ten we de Bleke Skil mid­dels een brug­ge­tje met leuning en lie­pen ver­vol­gens langs de an­de­re kant van de Bleke Skil ver­der.

De Bleke Skil werd ver­la­ten voor een be­zoek aan buurt­schap Vierbannen. Langs de kant van de weg ston­den tal­rij­ke fraaie hui­zen. Op de krui­sing met de Hankse Bui­tenkade en het Ak­kerpad werd de doorgaande weg ver­la­ten in Vierbannen en volg­den we nu de Bui­tendijk on­derlangs. Ver­der­op sloeg de groep linksaf. Wij lie­pen op dat mo­ment een ruim eind ach­ter de groep aan en wis­ten niet pre­cies waar de groep pre­cies linksaf was gesla­gen. Dit had tot ge­volg dat we door een par­ti­cu­liere tuin lie­pen alvorens weer op de doorgaande weg uit te ko­men.

Hank werd ver­la­ten o­ver de Nathalsweg. We sta­ken de Oostkil o­ver en sloe­gen na een bos­pas­sa­ge af. En e­ven la­ter werd de ver­zor­gings­post be­reikt op 8,8 km. Na de­ze rust vervolg­den we ons pad. We lie­pen langs een bos o­ver een gras­pad. Het was hier be­hoor­lijk zwaar lo­pen. Ik raak­te zo­ver ach­ter­op dat ik het con­tact met de groep verloor. Bij een brug­ge­tje zon­der leuningen aan­ge­ko­men had ik een probleem. Ik durfde er niet al­leen o­ver. Toevallig was daar een echt­paar die niet bij de groep hoor­de en zo vriendelijk was om mij de brug o­ver te helpen.

De Hooge Pol­derweg werd be­reikt. De rou­te voer­de ver­der o­ver de Bak­kerskil. Bij een boer­de­rij stond een groot apparaat langs de weg waar­van ik een foto maak­te. Dan zou ik het la­ter op google opzoeken wat het pre­cies voorstelde. Het ging om een bere­geningshaspel.

Ver­der voer­de de rou­te o­ver de Wee­ren­stein­weg. De uitzet­ter van de tocht had nog een mooi bos­pad langs de Bak­kerskil ge­von­den, maar dat pad kwam op een ge­ge­ven mo­ment bij een plank o­ver een sloot uit waar­van de leuning langs de plank ge­dee­telijk omge­val­len was. Hier durfde ik ook niet o­ver­heen. Ik liep weer te­rug naar de Wee­ren­stein­weg en volg­de de­ze nu ver­der. Ik had de voor­gaan­de dag de rou­te gedownload en op mijn GPS ge­zet. Zodoende kon ik weer snel op de officiële rou­te uitko­men.

De rou­te kwam uit op de Heimansgatweg.. De­ze weg vol­gend naar Nieu­wendijk zag ik op de kaart van mijn GPS dat de vervolgrou­te op­nieuw o­ver een smal brug­ge­tje zon­der leuning liep. Dit was voor mij een re­den om de­ze tocht bij de gro­te rust af te breken. De laat­ste 1½ km naar de gro­te rust liep door buurt­schap Kil­le met een be­graaf­plaats en door een nieuwbouwwijk van Nieu­wendijk.

Op de gro­te rust sprak ik de uitzet­ter van de tocht en zei dat de­ze tocht met dit soort brug­ge­tjes niet mijn ding was en dat ik be­slo­ten had om met de tocht te stop­pen. Hij ver­tel­de ech­ter dat de rou­te in het twee­de ge­dee­te was aan­ge­past en dat we niet meer o­ver brug­ge­tjes zou­den ko­men. Daar­op besloot ik door te lo­pen. Ik was toch voor 25 km naar Nieu­wendijk afgereisd.

Rond twee uur vervolg­den we ons pad. O­ver een an­de­re rou­te lie­pen we weer naar buurt­schap Kil­le. Langs de kant van de weg la­gen op een paar boerenerven tal­rij­ke suikerbieten. In de fo­to­re­por­ta­ge treft u 2 foto´s aan waaraan u dui­de­lijk kan zien om hoe­veel exemplaren het gaat.

O­ver de Krouwerskade met nu koers ge­zet naar Bak­kerskil. Daar­bij kwa­men we ook nog o­ver de Papsluis. Bij het werd de ver­har­de weg ver­la­ten. Door een klaphek en ver­der­op o­ver een platgetrapt prikkeldraadhek werd de Bak­kerskil weer be­reikt. Bij een boer­de­rij kre­gen we nog een ver­sna­pe­ring. Nu kwam de par­koers­wij­zi­ging. We volg­den nu niet het gras­pad langs de an­de­re kant van de Bak­kerskil te­rug, maar we volg­den de smal­le as­falt­weg.

De geschiedenis van Bak­kerskil

Forten wer­den van oor­sprong ge­bouwd op zwakke plek­ken in de ver­de­di­gings­li­nie. Zo werd Bak­kerskil tus­sen 1877 en 1880 ge­bouwd om de na­bij­ge­le­gen Papsluis te beschermen. De­ze sluis uit 1815 vormde de verbinding tus­sen het wa­ter van de Bak­kerskil en de la­ger ge­le­gen pol­ders.

Tij­dens de mobilisatiepe­ri­o­den 1914-1918 en 1939-1940 bood Bak­kerskil on­derdak aan bij­na hon­derd solda­ten. Uitein­delijk werd hier ech­ter niet gevochten en sinds 1951 is het niet meer in ge­bruik voor militaire doelein­den.

In 2007 werd het aange­kocht door Brabants Land­schap. Om de ou­de zichtlijnen naar de Papsluis te her­stel­len wer­den drie van de vier opslagloodsen ge­sloopt. Ver­der werd de oor­spron­ke­lij­ke walstruc­tuur her­steld en is het hoofdge­bouw volledig ge­res­tau­reerd. Sinds a­pril 2012 heeft het een nieu­we bes­temming als Bed & Breakfast.

O­ver de Kilweg o­vergaand in Kerkweg werd Nieu­wendijk weer be­reikt. E­ven voor­bij het Oslopark met een oor­logsmo­nu­ment werd de groep ver­la­ten en lie­pen daar­na de kortste weg naar de bushalte. Het was een he­le aardige tocht ge­wor­den en we bedan­ken de or­ga­ni­sa­tie har­te­lijk voor de­ze tocht.

Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.

Henri Floor