Grenslandpad: Stationsbuurt - Zuidgeest
zondag 7 september 2014
We hadden voor de 2e nacht in Hotel De Blauwe Vogel te Bergen op Zoom overnacht. Na het ontbijt liepen we naar het station en namen de eerste trein (8:34 uur) naar station Rilland-Bath. Dit station is gelegen in buurtschap Stationsbuurt. Na een aanlooproute van 1½ km vervolgden we de wandelroute.
Eerst liepen we langs de binnenzijde langs de Zeedijk van de Oosterschelde. Later liepen we langs de buitenzijde. Bij de voormalige haven Rattekaai hadden we bij een picknickbank een rust. Daarna liepen we om een kassengebied dat in de Eerste Bathpolder ligt. De kassen zagen we pas aan het einde omdat daarvoor de Zeedijk er tussen zat.
Haven Rattekaai is ontstaan na het bedijken van de naburige Eerste Bathpolder in 1856 als handelshaventje voor Rilland. Vooral in de periode tussen 1850 en 1950 werden landbouwproducten over water vervoerd. Vanuit het getijdenhaventje werden suikerbieten naar de fabriek gebracht.
Tegenwoordig voert de natuur de regie, en vormen de slikken en schorren een belangrijk gebied voor tientallen vogelsoorten. In het voorjaar is het natuurgebied een belangrijke broedlocatie, terwijl er tijdens de vogeltrek nog eens honderden kustvogels neerstrijken om uit te rusten en op te vetten.
Bijzonder aan Haven Rattekaai is de betonnen bekleding van het havenhoofd volgens het 'systeem de Muralt'. R.R.L. Muralt ontwierp deze betonglooiingen en de muraltmuren op de dijk rond de haven. Muraltmuren zijn kleine betonmuurtjes op de kruin van de dijk, bedoeld als dijkverhoging. Op het rijksmonument van Haven Rattekaai ligt een plaquette die herinnert aan het aanbrengen van betonwerk volgens het ‘systeem de Muralt’ (1912).
Slikken, schorren en zandplaten kenmerken de bijzondere natuur van de Oosterschelde. Door de aanleg van de stormvloedkering eind jaren '80 is het getij met 30% afgenomen, waardoor het getij niet sterk genoeg meer is om de afbrokkelende platen op te hogen. Dit noemen we zandhonger. Dankzij de gunstige ligging worden de schorren van Rattekaai gelukkig nog redelijk intact gelaten.
Om het oude getijdenhaventje en het schorrengebied zoveel mogelijk te sparen, is gekozen voor de aanleg van een strekdam voor het schorrengebied in de Oosterschelde. Een strekdam is een dam in zee langs de kust, bedoeld om golfslag te breken en daarmee afkalving tegen te gaan. Door die aanpak hoefde er minder ingegrepen te worden in de zeedijk. Daardoor werd beschadiging van het nabijgelegen schor voorkomen. In de strekdam zijn op verschillende plekken openingen gemaakt om het water in het gebied te laten.
We kwamen uit op de Oude Rijksweg/N289. We volgden deze over het Bathse Spui kanaal meteen gevolgd door het Rijn-Schelde kanaal. Meteen na het kanaal ging de officiële route steil het talud af. Als alternatief konden we ook het fietspad blijven volgen en dat deden we. Het was bijna windstil want de molens die stroom moesten opwekken draaiden niet.
We sloegen af en in een volgende bocht in de weg stond een picknickbank waar we een rust hadden. We hadden hier uitzicht op een actieve boer. Eerst laadde hij een soort aanhanger aan een trekker vol met mest dat op een hoop op zijn land lag. Nadat de aanhanger vol was reed hij de trekker over het land en de mest sproeide hij over zijn land uit. De afstand t.o.v. onze picknickplaats was zo groot dat we de mest niet roken.
We volgden nu een ruim 2 km lange weg nabij verkeersknooppunt Markizaat. De asfaltweg ging over in een kasseienweg. Dat liep niet lekker en daarom liepen we over de met gras begroeide berm. We kwamen bij de spoorlijn en volgden deze een tijdlang wisselend aan beide zijden. We kregen uitzicht op het Markizaatmeer.
Het Markiezaatsmeer is een deel van de Oosterschelde dat in 1984 in het kader van de Deltawerken van de zee is afgesloten door een nieuwe dam, de Markiezaatskade. Achter de kade ontstond het Markiezaatsmeer. Het meer maakt deel uit van wat vroeger werd omschreven als het Verdronken land van het Markiezaat van Bergen op Zoom. Sinds de afsluiting door de Markiezaatskade heeft het zich ontwikkeld tot een zoetwater-moerasgebied. Samen met de voormalige kustgebieden het landgoed Mattemburgh aan de oostzijde, de Molenplaat aan de noordzijde en de Hogerwaardpolder aan de zuidzijde vormt het een aaneengesloten natuurgebied van 1955 ha. Daarvan is ongeveer 1000 ha. open water. Het ontstane natuurreservaat aan de zuidoever wordt thans het Markiezaat genoemd.
Na boerderij Hildernisse kwamen we bij bezoekerscentrum Kraaijenberg. Dit werd nu gerund door een vrijwilliger, die in het verleden bij hetzelfde bedrijf als ikzelf had gewerkt. Omdat het een groot bedrijf was, waar ik bij gewerkt heb, heb ik deze man nooit eerder ontmoet.
Nu was het niet ver meer dan de Antwerpense straatweg. Hier namen we de bus naar Bergen op Zoom. We moesten wel 40 minuten wachten totdat de uurbus kwam. Met de trein reden we verder huiswaarts. Het was weer een mooie droge dag geworden. We hebben deze 7 dagen heel mooi wandelweer gehad. Het was alle dagen droog gebleven tijdens het wandelen met temperaturen tussen de 18 en 25 graden.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
| |