Grenslandpad: Aardenburg - Philippine

dinsdag 2 sep­tem­ber 2014

We had­den goed geslapen. Ho­tel 's Lands Welvaren was een ou­de boerderij geweest, zo leek het. We be­gonnen de­ze dag om 9 uur te lo­pen. Het had 's-nachts gere­gend. Straten wa­ren nog wat nat en de gras­pa­den ver­der­op helemaal. O­ver de Wal­len werd Aar­denburg ver­la­ten. In een wei­land stonden ezels. Door te doen alsof we iets lekkers voor de ezels had­den, lokten we hen naar de omheining en kon­den zodoende mooi op de foto. Aan de rand van Aar­denburg sloeg ons pad rechtsaf. Dat vonden we heel vreemd, want er liep helemaal geen pad. We bestudeerde de beschrijving in het grenslandpadboekje en daar stond inderdaad dat we dwars o­ver het wei­land moes­ten lo­pen.

Meerdere keren wa­ren er o­verstapjes. Daar­na lie­pen we lan­ge tijd langs de Eekloosche Wa­tergang. Dit was wel een mooie rou­te. Maar het was erg zwaar lo­pen. Om­dat de rou­te zo wei­nig werd ge­bruikt was er geen echt pad. Een paar keer moes­ten we langs koeien. Bij het betreden van dit ge­biedwer­den we gewaarschuwd o­ver bij de die­ren niet dich­ter dan 25 meter te ko­men. Maar wat te doen als de breedte minder dan 25 meter. In de rou­tebeschrijving stond met een streepjeslijn een toekomstige rou­te ingetekend. Op de web­si­te van het grenslandpad had­den we wel gelezen dat de "toekomstige rou­te" welliswaar al realiteit was, maar dat de pach­ter van het ge­bied moeilijk kon doen. We beslo­ten de oor­spron­ke­lijke hoofdrou­te te vol­gen. Want we wa­ren blij dat we het zwa­re pad kon­den ver­la­ten. Via de ou­de hoofdrou­te kwa­men we langs De Kreeke, maar de­ze was dicht. Op­nieuw lie­pen we langs de Eekloosche Wa­tergang en volg­den de­ze tot aan de Keursteenweg.

Om­dat we niet de trekpont na­bij Sint Laurens wilde ge­bruiken, sta­ken we af en lie­pen recht­streeks naar de vaste brug in Sint Laureins. In het grenslandpadboekje stond dat de trekpont niet geheel verantwoor­delijkwas. Daarom na­men we het ze­kere voor het on­ze­kere en na­men de kortste weg naar de vaste o­ververbinding, te weten de brug bij Sint Laureins. We wil­den wat drinken en beslo­ten om te lo­pen via het cen­trum van Sint Laureins. Maar helaas, al­le cafés wa­ter ech­ter dicht. We kwa­men nog wel langs een bakker en daar kochten we 6 wit­te broodjes om de lunch aan te vullen. O­ver de Graaf Jansdijk werd Bentille be­reikt. Hier was een café en dronken 2 koffie ver­keerd om­dat ze geen latte Macchiato schonken. Een Belgische wandelaar, die we al twee keer eerder had­den ontmoet, troffen we hier later ook. Hij had in de­ze plaats zijn auto staan. Hij woonde in de Belgische plaats Essen. Hij was met het o­penbaar vervoer naar Aar­denburg gereisd en moest daar­bij 2 of 3 maal o­verstappen. Via het B&B Boomlozenput werd het Le­o­poldska­naal be­reikt.

Het Le­o­poldska­naal, de onbevaarbare waterweg, werd in 1845 gegraven en loopt van Boekhoute (Braakman) tot aan Heist en dient als ontwatering van de omliggende polders. De aanleiding van het graven van dit kanaal had te maken met de jonge Belgische staat. Voor het onstaan van België (1830) gebeurde de ontwatering van onze polders via het Lapscheurse Gat (kreek die nog steeds de grens vormt tussen België en Nederland), waarna het water via Sluis en Cadzand in de zee werd afgevoerd. Na de afscheuring van België echter waren onze huidige noorderburen een tijdje niet onze beste vrienden. De Nederlanders wilden niet langer dat de afwatering via hun land gebeurde en sloten de sluizen af. Het gevolg was dat de landerijen waterziek werden. Als oplossing werd het Le­o­poldkanaal gegraven. Gelukkig komen we nu beter overeen met onze noorderburen. De Le­o­poldvaart kreeg in de volksmond de bijnaam de "Blinker" omdat het de properste van de twee vaarten was.


Het Le­o­poldska­naal volg­den we tot het Isabella-gemaal. Ver­der lie­pen we langs het Isabella-ka­naal naar buurt­schap Isabellaha­ven. Hier braken we de rou­te af. We belden 2 ver­schil­len­de taxibedrijven. De eer­ste kon geen taxi leveren en de an­de­re pas om half acht. En we wa­ren daar om 6 uur. Daarop belden we naar ho­tel Aau Port, waar we zou­den o­ver­nachten. Na o­verlegwer­den we door de kok opgehaald. Het was per slot van rekening maar 3,5 km. Maar wij had­den er al 28 km opzitten en wa­ren al 9 uur on­derweg.

Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.

Henri Floor