Op dinsdag 19 augustus 2014 organiseerde OLAT een tocht vanuit Ospel. Omdat ikzelf niet wist waar Ospel lag, ging ik het op de kaart opzoeken. Want er zullen lezers zijn die deze plaats ook niet weten te liggen. De bekendste wandelplaats in de buurt is Someren, bekend van de jaarlijkse Kennedymars. De start was vanuit buitencentrum De Peelen, het bezoekerscentrum van Nationaal Park De Groote Peel. Met 42 wandelaars begaven we ons op pad. Als eerste kwamen we langs de Peelboerderij.
De Peelboerderij was vroeger het bezoekerscentrum. Tegenwoordig is het de startplaats van alle educatieve schoolprojecten. Er is een kruidentuin met allerlei kruiden en bloemen, waardoor er in de zomer ook veel bijen en vlinders te bewonderen zijn. Vergeet niet aan de kruiden te ruiken! Voor slechtzienden is er een korte route langs de kruiden met naambordjes in brailleschrift.
Het eerste ven waar we langs liepen was het Meerbaansblaak. Over het pad "3e Baan" kwamen we op de splitsing met de "Bescheid of Astensche Moostscheiding" tevens de provinciegrens van Limburg met Noord Brabant. We staken een sloot met de naam "6e Vaatje" over en kregen toen uitzicht op het "Aan 't Elfde"-meer. Het begon te regenen en vrijwel iedereen haalde de paraplu tevoorschijn en/of trokken een regenjas of -broek aan. Later zou blijken dat dit de enige bui was. En dat terwijl er een regenachtige dag was voorspeld. Over een soort dam liepen we door de "Aan 't Elfde"-meer.
Er is maar één manier om de Groote Peel te verkennen en dat is: wandelen! Al kan het terrein erg drassig zijn, de vele paden (onder andere over de voormalige peelbanen waarover de turf werd afgevoerd) maken het gebied toegankelijk. Het wandelen over de verende veenbodem is een aparte ervaring. Dit deel van het natuurgebied werd ook wel de 'Paardenbegrazing' genoemd vanwege de grazende Shetlandse pony's.
Ooit was er op de grens van Brabant en Limburg een gigantisch hoogveengebied van zo'n 30.000 hectare. Door turfwinning en de daarop volgende ontginning tot landbouwgrond, is het grootste deel van dit hoogveengebied verdwenen. Wat overbleef is nog ongeveer 4000 hectare. Nationaal Park De Groote Peel beslaat daarvan zo'n 1400 hectare. De andere hoogveengebieden die nog resteren zijn de Deurnsche Peel en de Mariapeel.
Tegenwoordig is De Groote Peel een belangrijk natuurgebied waar de rust en de weidsheid herinneren aan het vroegere veen. De 'littekens' van de turfwinning geven het gebied niet alleen een historische dimensie, ze hebben ook variatie toegevoegd aan het landschap dat bestaat uit water, moeras, heide en kleine stukjes bos. De grote waterplassen, de kleine veenputjes, de peelbanen en de peelvaarten vormen samen de zichtbare geschiedenis van de turfwinning. Natuur en cultuurerfgoed zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden in Nationaal Park De Groote Peel.
Nationaal Park De Groote Peel bestaat grotendeels uit een aangesloten restant hoogveen en dat is best zeldzaam in Nederland. Deze bijzondere natuur kent uiteraard ook een grote verscheidenheid aan flora en fauna. Behalve talrijke algemene planten, ook specifieke hoogveenplanten zoals diverse soorten veenmos, zonnedauw en lavendelheide. Bijzondere broedvogels zijn de geoorde fuut, nachtzwaluw en roerdomp. Maar ook zeldzame vlinders en libellen zoals het spiegeldikkopje en de venwitsnuitlibel leven er.
We kwamen weer uit bij de provinciegrens. Nu volgden we een pad met de naam "10e baan". Het natuurgebied werd verlaten in buurtschap Berg. Daar staken we de Nederweerterdijk over. Door het Simonshoeksebos werd Kampeerbos De Simonshoek in buurtschap Simonshoek onder de rook van Meijel bereikt. Hier was op 11 km de grote rust. De camping werd betreden en verlaten door een achteruitgang. Met een sleutel werd het hek geopend en na doorgang meteen weer gesloten met een meegenomen toegangssleutel.
Door het Simonshoeksebos liepen we ook na de rust. Daarna volgde een grintweg tussen weilanden. Hier liet de wind zich duchtig voelen, want we hadden hier tegenwind. Deze voelde best koud aan. Want deze dag was de koudste augustusdag sinds 1924. In Nederweerterdijk volgden we even de doorgaande weg en via de Oude Dijk werd De Groote Peel weer betreden. Over een traject van de "10e Baan" en de "Bescheid of Astensche Moostscheiding" werd het "Aan 't Elfde" meer weer bereikt. Over een andere dam werd het meer overgestoken.
Na het Roerdompven liepen we meerdere keren over knuppelbruggetjes. De totale afstand bedroeg 21 km. Het was weer een hele mooie wandeling geworden met behoorlijk wat zonneschijn. Door de regenval van de voorgaande dagen waren de paden af en toe flink modderig. We danken de organisatie en de parkoersarchitect hartelijk voor deze tocht.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
| |
