27e Heuvelland vierdaagse 2014, 2e wandeldag
Op vrijdag 8 augustus 2014 voerde onze route naar Blankenberg en Banholt. Al vrij snel kwamen we de vierdaagse fotograaf tegen en zette ons op de gevoelige plaat. We liepen in de richting van Bemelen en kwamen langs talrijke groeves. In Bemelen zelf kwamen we vooralsnog niet. Daar zouden we op de terugweg door komen. Wij liepen oostelijk van Bemelen over de flanken van de Mettenberg. Ook Sint Antoniusbank en Cadier lieten we rechts liggen.
De eerste rustpost werd bereikt bij klooster Blankenberg. Verder liepen we in de richting van Honthem dat we echter links lieten liggen. De wandelroute volgde veelal onverharde wegen en paden in het fraaie Zuid-Limburgse Landschap. Daardoor voerde de route veelal niet door de bebouwde kom van plaatsen. Bruisterbosch lieten we vervolgens rechts liggen. Uiteindelijk werd Banholt bereikt. Hier was de tweede rustpost. Evenals de eerste wandeldag kwamen ook hier al 42 km wandelaars aan die de 42 km lus er al op hadden zitten.
Toen we Banholt verlieten hadden we een grandioos panorama. Hardop vroeg ik mij even af of ik mij wel in Nederland bevond. Omstanders, of liever gezegd wandelaars in de buurt, zeiden dat je dit soort vergezichten niet vaak ziet in Nederland. Op onze terugweg lieten we de plaatsen Sint Geertruid en Eckelrade links liggen. Via het Kraaienbos en het Honsbergbos werd de Wolfskop (ook welk Blankenberg groeve genaamd) bereikt.
In Cadier en Keer kwamen we nog langs een kapelletje. We liepen langs de Golfbaan Het Rijk van Margraten en kwamen bij Sint Antoniusbank overgaand in Bemelen. Bij een hoeve stond de toegangsdeur naar de binnenplaats open. We voelden een paar spatten en bedachten dat als het harder zou gaan regenen we hierheen terug zouden lopen. Niet veel later deden we dat alsnog. Er kwam een enorme plensbui over ons heen en we waren blij dat we hier konden schuilen. Een blik op buienradar.nl gaf aan dat het nog wel een half uur kon regenen, maar niet meer zo hard als de stortbui.
Toen we Bemelen uitliepen was de asfaltweg omgetoverd in een riviertje. Bij de Bemelerberg aangekomen lieten we het mooie uitzichtpunt voor wat het was, want daarvoor moesten we de steile helling eerst beklimmen en een uitzicht was er nu natuurlijk ook niet. De laatste dag zouden we hier nog komen, maar later meer daar over. Op weg naar de finish werd ik nog ingehaald door een dame, die de opmerking maakte dat ze het heel knap vond van mij dat ik met twee stokken liep en ook nog een paraplu ophad. Eén wandelstok werd echter niet effectief gebruikt, maar hing aan mijn arm.
Rond kwart over drie uur werd de finish bereikt. Het was weer een mooie wandeling geworden.
Het IVV-nummer was 10906.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
|