27e Heuvelland vierdaagse 2014, 2e wandeldag

Op vrijdag 8 au­gus­tus 2014 voerde on­ze rou­te naar Blan­ken­berg en Banholt. Al vrij snel kwa­men we de vier­daag­se fotograaf te­gen en zet­te ons op de ge­voelige plaat. We lie­pen in de rich­ting van Bemelen en kwa­men langs tal­rij­ke groeves. In Bemelen zelf kwa­men we voorals­nog niet. Daar zou­den we op de te­rugweg door ko­men. Wij lie­pen oostelijk van Bemelen o­ver de flanken van de Mettenberg. Ook Sint Antoniusbank en Cadier lieten we rechts lig­gen.

De eer­ste rust­post werd be­reikt bij klooster Blan­ken­berg. Ver­der lie­pen we in de rich­ting van Honthem dat we ech­ter links lieten lig­gen. De wandelrou­te volg­de veelal onver­har­de wegen en pa­den in het fraaie Zuid-Limburgse Landschap. Daardoor voerde de rou­te veelal niet door de bebouwde kom van plaatsen. Bruis­ter­bosch lieten we ver­vol­gens rechts lig­gen. Uiteindelijk werd Banholt be­reikt. Hier was de twee­de rust­post. E­venals de eer­ste wandeldag kwa­men ook hier al 42 km wandelaars aan die de 42 km lus er al op had­den zitten.

Toen we Banholt ver­lie­ten had­den we een grandioos panorama. Hardop vroeg ik mij e­ven af of ik mij wel in Ne­der­land bevond. Omstan­ders, of liever gezegd wandelaars in de buurt, zeiden dat je dit soort vergezichten niet vaak ziet in Ne­der­land. Op on­ze te­rugweg lieten we de plaatsen Sint Geertruid en Eckelrade links lig­gen. Via het Kraaienbos en het Honsbergbos werd de Wolfskop (ook welk Blan­ken­berg groeve ge­naamd) be­reikt.

In Cadier en Keer kwa­men we nog langs een ka­pel­le­tje. We lie­pen langs de Golfbaan Het Rijk van Mar­gra­ten en kwa­men bij Sint Antoniusbank o­vergaand in Bemelen. Bij een hoeve stond de toegangsdeur naar de binnenplaats o­pen. We voel­den een paar spatten en bedachten dat als het har­der zou gaan re­genen we hierheen te­rug zou­den lo­pen. Niet veel later deden we dat alsnog. Er kwam een e­nor­me plensbui o­ver ons heen en we wa­ren blij dat we hier kon­den schuilen. Een blik op bui­en­ra­dar.nl gaf aan dat het nog wel een half uur kon re­genen, maar niet meer zo hard als de stortbui.

Toen we Bemelen uitlie­pen was de asfaltweg om­ge­to­verd in een ri­viertje. Bij de Bemelerberg aan­ge­ko­men lieten we het mooie uitzichtpunt voor wat het was, want daarvoor moes­ten we de steile helling eerst beklimmen en een uitzicht was er nu na­tuurlijk ook niet. De laat­ste dag zou­den we hier nog ko­men, maar later meer daar o­ver. Op weg naar de fi­nish werd ik nog ingehaald door een dame, die de opmerking maakte dat ze het heel knap vond van mij dat ik met twee stokken liep en ook nog een paraplu ophad. Eén wandelstok werd ech­ter niet effectief ge­bruikt, maar hing aan mijn arm. Rond kwart o­ver drie uur werd de fi­nish be­reikt. Het was weer een mooie wan­de­ling ge­wor­den. Het IVV-nummer was 10906.

Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.

Henri Floor