Van 18 t/m 21 juni 2014 werd voor de zesde keer de Gooise wandelvierdaagse vanuit Laren geshy;ganiseerd. Voor mij was het de eerste keer dat ik deelnam. Ik had goede berichten over deze vierdaagse gehoord en die zijn goed uitgekomen. We verlieten de start om 8 uur, het tijdstip dat de 30 km lopers, waaronder ik mij bevond, mochten vertrekken.
Na de start staken we de A1-snelweg over. Verderop liepen we over de Gooyergracht Zuid. Eerder dit jaar liepen we hier ook al eens met de WS78 tocht vanuit Hilversum. We liepen onder de A27-snelweg door en kwamen op het terrein van de Amerpoort. (dit is een leef- en werkgemeenschap voor mensen met een verstandelijke beperking). We werden ingehaald door een dorpsgenoot. Normaliter loopt hij hier de 40 km route, maar nu liep hij de 30 km route. Dit omdat hij nog in Doorn de avond4daagse ging lopen, met een avondafstand van 15 km.
We kwamen in het park Groeneveld. De voorkant van het gelijknamige kasteel werd gerenoveerd en het was derhalve niet de moeite waard om hier een foto van te maken. We konden hier wat drinken in het Grand Café. Een halve km verderop was in de Hoeve Ravenstein een controlepost en hier konden we ook wat drinken, zitten en/of toiletteren. De afgelegde afstand bedroeg hier 8,0 km.
Oorspronkelijk werd het park bij Kasteel Groeneveld aangelegd in de klassieke Franse barokstijl van de 18e eeuw. Halverwege de vorige eeuw is het park omgevormd in de Engelse landschapsstijl. Bos werd afgewisseld door gazon, maar ook door weiland en akkers. Men probeerde een natuurlijke variatie aan te brengen door de aanleg van kronkelende paden, waterpartijen, bruggetjes en kunstmatige heuvels.
Na een grondige restauratie is het kasteel in juli 2012 weer heropend. Het kasteel is rond 1710 gebouwd in opdracht van Marius de Mamuchet, telg van Henegouwse Hugenoten. 230 jaar lang is dit fraaie buiten in handen van particulieren gebleven. Rond 1745 is het gebouw fors uitgebreid. Aan weerszijden zijn vleugels bijgebouwd, die even hoog zijn als het middengedeelte. Mede daardoor is Kasteel Groeneveld een uniek gebouw geworden. In 1940 heeft Staatsbosbeheer het landgoed gekocht. Het Nationale Centrum voor bos, natuur en landschap is gevestigd in het kasteel.
Na kruising met de spoorlijn Hilversum-Baarn dwaalden we een tijdlang door de bossen van Boswachterij de Vuursche. Op 11,5 km werd camping Allurepark De Zeven Linden op 11,5 km bereikt. Hier had Coos een rust. Deze vermelding is in eerste instantie vreemd omdat Coos deze dag niet meeliep met deze vierdaagse. Met een vriendin liep zij deze dag het traject Hilversum-Baarn van het Trekvogelpad. Zij zag deze dag zeker 10 bekende wandelaars, voornamelijk 40 km lopers. Maar wij zagen elkaar hier niet.
Na bungalowcentrum Lage Vuursche liepen we door het Paardenbos naar de Stulp een heidegebied met vennen. Daarbij kwamen we langs het Pluismeer. Verderop liepen we langs de hekken van Kasteel Drakensteyn over de Roedelaan naar de Lage Vuursche. Op 16,5 km was in familierestaurant 't Jagershuis een rustpost. Daarna liepen we nog naar de begraafplaats te Lage Vuursche en gingen op zoek naar het graf van Prins Friso, maar we vonden het niet. Vermoedelijk lag op het graf geen grafsteen.
Verder dwaalden we door bosgebied naar Hollandsche Rading. Daarbij kwamen we langs restaurant De Paddestoel. Hoewel dit geen officiele rustpost was, besloten we hier toch te rusten. Naast een echtpaar die pannenkoeken aten, waren wij de enigen in het restaurant. Na onze rust in restaurant De Paddestoel vervolgden we de Vuursche dreef, maar sloegen spoedig weer af.
Verder liepen we door het Smithuyzer- en Cronebos en kwamen langs het golfterrein van Hilversum. We hadden inmiddels ongeveer 20 km afgelegd. Het werd duidelijk dat de vermoeidheid bij mede wandelaars duidelijk werd, want op elk bankje zag je mensen zitten. We kruisten een spoorlijn even later gevolgd door de A27 snelweg.
Nu kwamen we langs het Laarder Wasmeer, een prachtig natuurgebied. Net nadat de 20 km lopers zich met ons hadden samenvoegd, kwamen we bij restaurant Groot Kievitsdal. Hier was op 21,5 km een rustpost. Na de Pannekoekvijver kwamen we bij het Laarder Wasmeer.
Het Laarder Wasmeer bestond rond 1800 uit een glooiend natuurgebied met kleine vennetjes waarin de schapen werden gewassen; vandaar de naam wasmeer. De bodem in dat gebied liet amper water door en toen Hilversum daar begin 20e eeuw haar afvalwater ging lozen, ontstonden er vennetjes. De lozingen gingen door tot in de jaren zestig; de wasmeren waren het afvalputje van Hilversum.
Het gebied, inmiddels in beheer bij het Goois Natuurreservaat, is de afgelopen jaren grondig gesaneerd. Wat de sanering niet heeft kunnen wegnemen, zijn de diep in de bodem doorgedrongen fosfaten. Die doen daar weinig kwaad, maar in de natte gebieden zorgen ze voor een overvloed aan pitrus, een stevig grassoort. Er wordt een schaapskudde ingezet om deze plant binnen de perken te houden. Het gebied heeft een rijke historie en is van bijzondere natuurwetenschappelijke waarde. Het is vooral de flora in de lage gebieden, met klokjesgentiaan, kleine zonnedauw, veenpluis en snavelbies, die het gebied zo waardevol maakt. Het Laarder Wasmeer is met zijn plassen, oude vennen, zandverstuiving en schrale graslanden zeer gevarieerd. Het gebied is beperkt onder begeleiding toegankelijk.
Nabij Theehuis 't Bluk, waar op 28,0 km nog een rustpost was, liepen we over een prachtig stuifzandgebiedje. Daarna liepen we nog over de Zuiderheide.
De Zuiderheide bij theehuis ‘t Bluk wordt begraasd door schapen en runderen. Deze zorgen ervoor dat de vergrassing van de heide en het dichtgroeien met bomen en struiken wordt tegengegaan. Meer dan 100 jaar geleden werd de heide in stand gehouden door de schaapsherder met zijn kudde. De heide was een essentiële schakel in de landbouw. De schapen vraten de heide kaal. De boeren staken heideplaggen af en bedekten hiermee de vloer van de schaapskooi. ‘s Nachts stonden de schapen op stal. Hun keutels kwamen terecht op de plaggen. Het mengsel werd vermalen onder de vele schapenpoten. Als de schapen bijna met de rug tegen de zolder stonden, maakte de boer de stal schoon en gooide de bemeste plaggen over de akkers. Door de eeuwenlange bemesting kwamen de akkers steeds hoger te liggen.
We kwamen daarna als laatste nog over de Laarder Engh. Daarbij hadden we in de verte nog zicht op de Sint-Jansbasiliek. Deze basiliek zouden we op de vierde wandeldag nog van dichtbij zien. Deze dag had het in de ochtend af en toe licht gemotregend en een enkele keer matig. 's-Middags was het droog. De finish werd om 14:25 uur bereikt.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
Henri Floor
