Op dinsdag 4 februari 2014 organiseerde de Wandelen op Dinsdag groep van de OLAT de Tussen Boskant en Liempde tocht. De start was vanuit Grand café partycentrum De Vriendschap te Boskant. Na de start om 10 uur verlieten we Boskant over de Esdoornstraat. Twee lama's keken aandacht naar ons om was het meer omgekeerd. Via de buurtschappen Bus en Kremselen werd de Dommel bereikt.
We staken de Dommel over en bleven nu een tijd min op meer de sterk meandere Dommel volgen. Langs de Bobbenagelseweg stond een opvallen houten huisje dat flinke achterstallig onderhoud had, maar waarin ramen en deuren niet helemaal normaal geplaatst waren. Het houten huisje was geen huisje om in te wonen.
Nu zetten we koers naar het plaatsje Olland, de stichtingplaats van de Ollandse Lange Afstand Tippelaars (OLAT). Bij Olland zelf kwamen we niet. We bleven steeds zuidelijk van Olland lopen, veelal zoveel mogelijk langs de Dommel. Nadat we de Dommel weer hadden overgestoken en een verwijzing naar buurtschap De Maai waren gepasseerd werd Liempde bereikt.
Maar eerst hadden we nog een buitenrust. In het Wapen van Liempde mochten we ons eigen meegenomen brood niet opeten. Voordat we het centrum van Liempde bereikten kwamen we langs een huis waar 13 vogelnestkastje aan de muur hingen. Op elke kastje was een letter geschilderd. Tezamen vormde dat 't Wachterspunt.
Het Wapen van Liempde is een fraaie monumentale boerderij uit 1600 met 2 eeuwenoude lindebomen.
In het boek "Liempde, waar de tijd heeft stil gestaan" van pater Wiro Heesters wordt gesproken over het al in de 14e eeuw vermelde huis De Leeuw, waarbij een hopveld lag, wat duidt op een herberg met brouwerij. Vermoedelijk op dezelfde plek waar nu Het Wapen van Liempde staat. In 1787 werd het raadhuis gebouwd en werd deze plek het nieuwe centrum van het dorp.
Na het raadshuis van Liempde met enige beeldhouwerken en een opvallend bord aan de muur met de tekst: "Het eigen schild - van kracht ontdaan, zal in de geest slechts voortbestaan, 1420-1995".
Tot het einde van de 18e eeuw heeft Liempde geen raadhuis. Om te kunnen vergaderen wordt er een 'raetcamer' in een herberg gehuurd. Toch is er behoefte aan een eigen raadhuis, dat er in 1787 komt naar ontwerp van de Boxtelse architect Hendrik Verhees. 80 jaar later wordt het pand uitgebreid. Na de Tweede Wereldoorlog is het pand door schade in slechte staat en wordt het compleet vernieuwd. Wel zijn de hoofdvorm en de voorgevel behouden. Het geheel is ontworpen volgens de bouwstijl van de Delftse School. In de rechterzijgevel is een plaquette met het gemeentewapen gemetseld.
Tot de bouw van het raadhuis in 1787 houdt de schepenbank van Liempde haar vergaderingen in een herberg (nu café ’t Wapen van Liempde aan het Raadhuisplein). Voor ƒ 12,00 per jaar huurt ze een lokaal dat als 'raetcamer' wordt ingericht. Wanneer de schepenen tot de conclusie komen dat er onzorgvuldig wordt omgesprongen met de archiefstukken, komt de gedachte aan een eigen raadhuis op. De plaats voor het nog te bouwen raadhuis is snel gevonden; een open plek bij de schutskooi, waar enkele zandwegen samenkomen die leiden naar de verschillende Liempdse gehuchten. Een eerste verzoek voor de bouw van een raadhuis wordt in 1781 aan de Staten-Generaal gedaan. Hierop wordt akkoord gegeven, op voorwaarde dat het tekort aan gelden door de Liempdenaren zelf aangevuld wordt. De regenten willen hier niet op ingaan en de bouw gaat niet door. Zes jaar later volgt er opnieuw een verzoek voor de bouw van een raadhuis. Hierop wordt een onvoorwaardelijk akkoord gegeven en in hetzelfde jaar wordt de bouw afgerond. Boven het bordes, op de frontspies, wordt het wapen van Liempde geschilderd. Het wapen wordt vergezeld door twee maagden die de gerechtigheid verbeelden. De ene maagd draagt een weegschaal, de andere een zwaard. De gemeente is zuinig op haar nieuwe raadhuis. Er ontbreekt echter nog iets: in 1788 wordt er een torentje met een klokje erin op het dak geplaatst. Dit klokje doet nu dienst als geboorteklokje
Liempde werd in zuidelijke richting verlaten. Over enige (modder-) wegen dwaalden we door natuurgebied Sheeken. De A2-snelweg was nu enigszins hoorbaar. Hoewel we in dit gebied op korte afstand van een ecoduct liepen, zagen we hier geen wild. Voordat we naar ons einddoel liepen, maakten we nog een slinger naar buurtschap De Vleut. Bij de finish werd van een wandelaarster met de voornaam Rita een foto gemaakt voor het straatnaambord Ritaplein.
Het was weer een hele aardige tocht geworden. Tijdens de tocht verzorgde één van de deelnemers enige malen voor live-muziek, vooral op traject waar we de wind in de rug hadden. We danken de organisatie en de parkoersbouwer hartelijk voor deze tocht. Er waren ongeveer 60 deelnemers. Deze tocht was 21½ km lang.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
| 
