Op zaterdag 28 december 2013 organiseerde de FLAL de Beilerstroomtocht.
De start was vanuit Brasserie de Linde. We hoorden dat deze brasserie al drie jaar te koop stond.
Rond 10 minuten voor negen mocht er gestart worden.
Eerst liepen we langs het station van Beilen.
Daarna volgden we een traject van het Drenthepad, dat met de kleuren geel en rood is gemarkeerd. Bij het Linthorst Homankanaal verlieten we de route van het Drenthepad.
Na een bocht naar rechts heette het water aan onze linkerhand de Beilervaart.
De bebouwde kom van Beilen werd over de Sportlaan verlaten in westelijke richting.
Na kruising met de A28-snelweg ging de Sportlaan over in de Brunsting.
Na kruising met de Brunstinger Leek, een brede sloot, liepen we door buurtschap Brunsting.
Nadat we Brunsting verlieten, dwaalden we door het prachtige natuurgebied Brunstinger Plassen.
Voordat we de N381 kruisten kwamen we door het Westerveld.
Daarna heette het Oosterveld.
Op 9 km werd de verzorgingspost bereikt. Deze was gelegen op minicamping De Tuinfluiter in het buitengebied van Hijken. Hier kregen we warme chocolademelk met slagroom en een wafel gevuld met slagroom. Op de tafels stond ook nog kaas. Deze post werd gesubsidieerd door Friesland Campina.
Opnieuw liepen we een traject van het Drenthepad. We liepen nu over een stuk waarover ik destijds niet had gelopen omdat ik toen een eind verkeerd gelopen was. Nu kan ik pas echt zeggen dat ik het Drenthepad helemaal heb gelopen.
Natuurgebied Brunstinger Plassen ging over in natuurgebied Zuid Hijkerzand
We kwamen bij het Oranjekanaal en volgden dit tot een bruggetje.
Dit bruggetje was afgebeeld op het wandelplaatje.
Nu was op dit bruggetje meerdere keren met krijt het woord glad geschreven.
Aan de overkant van het kanaal stond op een bord een verhaal over de raadselachtige verdwijning van de Annigje II
Beeldend kunstenaar Jan Menses schreef een spannend relaas over Egbert Vosch - bijgenaamd ‘Kwaoie Eggie'- de duivelse schipper van turfschip de Annigje II.
Samen met zijn zeven zonen en een wisselende vrouwelijke bemanning werden ze ooit de ‘schrik van de vaort' genoemd. Geen wonder. Belust op buit schuimden ze als ware piraten het Oranjekanaal af. Wee degene die in hun handen viel.
Maar het kon nog erger. Op een kwade dag staken de onverlaten de kerk van Hijkersmilde in brand. Een daad van zinloos geweld. Toen was het genoeg en werd er van Hogerhand ingegrepen. In een wervelende hoos van wind en water verdween de Annigje II plots in het niets.
Vele jaren later werd er op een zondagochtend in Beilen een verweerd scheepsroer op de brink aangetroffen. Waar kwam dat nou vandaan? Oudere inwoners konden zich nog vaag het droeve lot van de Annigje II herinneren. Een legende was geboren.
Een legende? De bewoners langs het Oranjekanaal weten wel beter. Op mistige avonden zien zij de schim van een antiek turfschip boven het water zweven en horen hartverscheurend gejammer. Huiverend sluiten ze dan hun deuren en ramen.
Het volgende natuurgebied dat zich aandiende was het prachtiger Hijkerveld. Naast de talrijke kleine plassen en meertjes lag hier het grote meer Diependal.
Diependal bestaat uit een groot voormalig vloeimeer en een complex van kleinere vloeivakken. Het complex werd gebruikt door de aardappelmeelfabriek Oranje. De aardappelmeelfabriek vervult nu als Speelstad Oranje een totaal andere rol. De vloeivelden zijn door Het Drentse Landschap omgevormd tot vogelreservaat. Het water wordt rondgepompt en wisselingen in de waterpeilen worden speciaal afgestemd op de wensen van bezoekende vogels. In het reservaat zijn gedurende het broedseizoen alle futensoorten van Nederland bij elkaar waar te nemen. Van de zeldzame Roodhalsfuut broeden er zelfs meerdere paartjes. Enorme aantallen ganzen, zwanen en eenden gebruiken het vloeimeer als rustgebied. Er is een vogelkijkhut geplaatst in het hart van het gebied. De hut is ongezien te benaderen door een 162 m lange tunnel. De vogelkijkhut Diependal is te bereiken vanuit het dorpje Oranje.
Nadat het in de ochtenduren zwaar bewolkt was geweest, brak nu geleidelijk aan de zon door.
Dat viel vooral heel duidelijk op toen we langs de Hijkense IJsbaan De Volharding liepen.
De zon weerspiegelde heel fel in het nog niet bevroren water.
Na kruising met het Oranjekanaal werd een rust in café De Dorpskern te Hijken bereikt.
De afgelegde afstand bedroeg hier 17 km.
Na de rust liepen we langs het Oranjekanaal in oostelijke richting.
Na een bruggetje werd Hijken door de Hijker Esch verlaten.
Nu liepen we weer naar de A28-snelweg.
In buurtschap Laaghalen staken we de A28 over via een fietsbrug.
Daarna liepen we door bosgebied Het Witte Zand, dat noorderlijk van Hooghalen ligt.
Na kruising met een spoorlijn volgden we een traject van het Westerborkpad.
Over landgoed Het Grote Zand werd de laatste binnenrust bereikt in restaurant Het Grote Zand.
De afgelegde afstand bedroeg hier 23˝ km.
Na buurtschap Oosthalen liepen we over een modderige zandweg naar en door bosgebied Heuvingerzand.
Ool hier waren vele modderige wegen en paden.
Het Oranjekanaal werd weer bereikt.
Eerst volgden we het Oranjekanaal in westelijke richting, maar na oversteek in oostelijke richting.
We bleven het kanaal volgen waarbij de verharde weg overging in een zeer modderige zandweg waar veelal door de berm werd gelopen.
Bij een sluis die gerenoveerd werd, verlieten we het Oranjekanaal.
Verder liepen we langs de Eekhorsten en westelijk van de plaats Zwiggelte.
Het laatste buurtschap waar we doorheen liepen was buurtschap Klatering.
Daarbij ging de Klateringerweg over in de Klatering.
Jammer was het dat de auto's hier vrij hard reden op de smalle wegen.
De N381 werd aan de rand van buurtschap Klatering gekruist.
Bij de spoorlijn aangekomen volgden we de spoorlijn eerst aan de oostzijde en daarna aan de westzijde.
Daarbij liepen we nog achter de GGZ (instelling van Geestelijke Gezondheids Zorg) langs.
Over het terrein van de GGZ loopt het Westerborkpad.
De finish werd om 15:20 uur bereikt.
Het was tijdens de wandeling droog gebleven. Aanvankelijk was het zwaar bewolkt maar na 11:30 uur scheen de zon af en toe.
Het was een hele mooie tocht geworden. Er waren 362 deelnemers. We willen de parkoersuitzetter en de organisatie hartelijk danken voor deze tocht.
Van een mede wandelaars hoorden we na afloop het verhaal dat hij zijn auto had geparkeerd nabij Bakker Berghuis. Voor de deur stond een bord met de tekst Drentse Kontjes. Velen zullen bij het lezen van Drentse Kontjes eerder denken aan de afbeelding op de linkerfoto dan aan de rechterfoto. Het Drentse Kontje bestaat uit een bladerdeeggebakje met roomspijs, mandarijntjes, perzikslagroom en een kapje marsepein.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.
