Op zaterdag 30 november 2013 organiseerde de FLAL de Scharsterrijntocht vanuit Oldeouwer. De start was vanuit camping Tjeukemeer. Rond 8:40 uur begaf ik mij naar buiten om foto's te maken van de fraaie zonsopkomst. Net op dat moment begon er een toespraak. Ik bedacht dat de zon niet zou wachten. Daarop besloot ik een geschikt plekje te zoeken voor het maken van een foto. Daardoor vernam ik niet wat er gezegd werd in de toespraak. Wel hoorde ik af en toe de naam Johan vallen. Het ging hier om Johan Vellinga. Vanaf de allereerste tocht was hij steeds op alle FLAL-tochten aanwezig. Johan werd benoemd tot erelid van de KNBLO-NL wegens talrijke verdiensten. Daarnaast was deze tocht de 500e sinds de oprichting in 1973.
Omdat de startlocatie veel de klein was voor alle belangstellenden werd de starttijd vervroegd naar 8:50 uur. Meteen na de start liepen we over een grasdijk langs het Tjeukemeer. Daarna volgden een paar asfaltwegen waarbij ons verschillende 25 km lopers ons met hun auto tegemoet reden. De startlocatie lag tegen de dorpsgrens van Rohel aan en daarover voerde de eerste paar km's van deze wandeling.
We kwamen in het Haulster bos. In dit bos bevond zich het droppingsveld waar in de oorlogsjaren 1944-1945 militairen werden gedropt. Nabij verkeersknooppunt Joure sloegen we af naar Haskerhorne. Op 8½ km was de eerste caférust in dorpshuis 't Trefpunt.
Het monument in het Haulsterbos te Haskerhorne (gemeente Scharsterland) is een plaquette, waarop een afbeelding van twee parachutes is aangebracht.
De tekst op de gedenkplaat luidt:
'STICHTING SNEEK 1940 / 1945
DROPPINGSVELD 1944 / 1945
OP DIT VOOR U LIGGENDE TERREIN ZIJN IN DE WINTER
VAN 1944 / 1945 DOOR DE GEALLIEERDEN REGELMATIG WAPENS
GEDROPT TEN BEHOEVE VAN HET VERZET IN FRIESLAND.
PER KEER WERDEN ER 25 CONTAINERS à 200 KG MET
WAPENS EN 1 MET NOODRANTSOENEN GEDROPT.'
Nu begonnen we aan de 10 km lange lus van de 35 km. Over het Kerkpad werd Haskerhorne verlaten. Daarbij kwamen we langs een paar grote boerderijen en langs de plaatselijke ijsbaan, die er nu heel nat bij lag. Daarop werd de Jousterweg bereikt. Deze weg volgden we naar Oudehaske. Bij de ingang van natuurgebied verlieten we de Jousterweg. Nu was het echt genieten van de rust en de fraaie natuur. De zon had inmiddels zijn best gedaan en scheen nu volop.
Daarbij liepen we over het Peter Tazelaarpad
Peter Tazelaar is bekend geworden als oorlogsheld in de tweede wereld oorlog.
Die status dankte hij vooral aan zijn geheime missie in 1941.
Op 21 jarige leeftijd zette hij in de nacht van 22 op 23 november van dat jaar met een Koninklijke opdracht in bezet Nederland voet aan wal op het Scheveningse strand.
Gekleed in smoking begon hij aan een levensgevaarlijk avontuur dat later een inspiratiebron zou worden voor de film “Soldaat Van Oranje”.
In november 1944 werd Tazelaar als agent voor het Bureau Bijzondere Opdrachten (BBO) gedropt op een geheel door bomen omgeven stuk weiland in het Haulsterbos.
Onder de codenaam "NECKING” heeft Tazelaar een half jaar radiocontact met Engeland verzorgd.
Ook hielp hij het ‘Fryske ferset’ om geschikte afwerpterreinen voor wapens e.d. te vinden. '
Voor het verzorgen van de radiocontacten installeerde hij zich met zendapparatuur in een kajuitbootje, genaamd Paliter, in de rietkragen van het Lytse Wiide, oostelijk gelegen in het Nannewijd.
Echter in maart 1945 ontdekte de Duitse bezetter zijn schuilplaats en werd de boot door beschieting tot zinken gebracht.
Tazelaar wist te ontsnappen.
Na de oorlog werd hij voor zijn verdiensten in de oorlog benoemd tot adjudant van Koningin Wilhelmina.
Van het grote Nannewijd-meer zagen we bijna niets. Maar het was daarom niet minder mooi. Bij de Keine Wijd was een uitzichtplateau. Na het verlaten van dit gebied staken we de Veenscheiding nabij Sint Johannesga over via een bruggetje. Daarna liepen we door buurtschap Onland. Aan het eind van het Bospad kwamen we weer in het Haulsterbos. Via het Attermaleantsje en de Maaikesingel langs de Polderbosvaart werd het Kerkpad naar Haskerhorne bereikt en gevolgd naar caférust in buurthuis 't Trefpunt. Hier hadden we ook onze eerste rustpost. De afgelegde afstand bedroeg hier 18½ km.
Na de Hervormde kerk van Haskerhorne volgden we de Jousterweg naar Joure. Na het viaduct over de A7 werd de bebouwde kom bereikt. Bij verkeersknooppunt Joure stond een hele grote Douwe Egberts kop en schotel. Over wat grintpaden door een buitenwijk van Joure werd na de gereformeerde kerk De Oerdracht het centrum van Joure bereikt.
De naam van het gebouw De Oerdracht heeft te maken met de venenafgravingen aan het vaarwater de Overspitting waaraan de kerk staat. Dit vaarwater was vroeger een belangrijk afvoerwater van gewonnen turf. De turf werd in pramen naar de Overspitting gebracht. Tussen de waterwegen naar de Overspitting en de Overspitting zelf lag een dam, oerdracht genaamd.
De turf werd vanuit de pramen in skûtsjes geladen en moest daartoe letterlijk over de dam de oerdracht gedragen worden. Kerkelijk centrum "De Oerdracht" wil in dezelfde lijn als waar vroeger turf werd overgedragen dan ook een plaats zijn waar nu het geloof wordt overgedragen. Vandaar de naam "De Oerdracht van het kerkelijk centrum.
Langs de Roggemolenstraat stond een miniatuur klokkestoel in een tuin. Daarna wordt de Midstraat bereikt. Dit is de winkelstraat van Joure. Langs de kant van de Midstraat zijn talrijke interessante objecten te fotograferen zoals de Heilige Mattheus kerk, de Doopsgezinde kerk, het winkeltje van Douwe Egberts en de Jouster toer (H obbe van Baerdt Tsjerke Hervormde kerk en toren.).
Op 11 maart 1753 verhuisden Egbert Douwes en zijn vrouw Akke Thysses van Idskenhuizen naar Joure. Daar begonnen zij een "winkel in koloniale waren". Zij verkochten artikelen die 'tot de genoegens van het dagelijks leven behoorden'. In 1780 nam hun zoon Douwe Egberts de zaak over. Douwe Egberts is verantwoordelijk voor het aanplanten van de Haulsterbossen.
Na het Waagplein, de Boterstraat en 't Zand werd de Molenweg bereikt. Nadat we de eerste paar foto's van de Panninga's molen hebben gemaakt, begon het wat te motregenen.
Penninga's Molen heeft in het verleden andere namen gehad zoals molen De Jonge Dolfijn, molen De Gekroonde Handschaaf, molen De Koperen Berg en molen De Jonge Wester.
Het bleef motregenen tot aan de derde caférust in de Orangerie. De afgelegde afstand bedroeg hier 25½ km. Na de rust was het tot de finish droog. Na de rust lieten we het park Heremastate rechts liggen vanwege een gesloten hek. Joura werd langzaamaan weer verlaten. Bij de Sewei stond nog op een bord een foto van het centrum van Joure. We liepen onder de A7 door en dwaalden daarna door het Roazebosk. Daarbij vielen meerdere keren een heleboel berkenbomen vlak bij elkaar op. Daarna kruisten we de A6 snelweg.
Nu werd het hoogste punt van de route bereikt. Dat was de top van een voormalige afvalberg. De lus over deze berg stond niet op de route maar werd toegevoegd omdat op andere trajecten parkoerswijzigingen wegens overmacht waren. We kwamen bij de Skarster Rijn en volgden deze tot aan een haventje. Dat was nabij het J. Th. Kemmegemaal. Nu volgden we de Sluisweg.
Op de Sluisweg werd ik voorbij gereden door een vrouw op een fiets. Ze zei tegen mij dat ze mij in Joure op de Midstraat had zien knippen (fotograferen). Daarna liepen we nog de parkoersarchitect van de FLAL-tocht vanuit Delfzijl voorbij. Na nog een grasdijk met uitzicht op het Tjeukemeer werd de finish rond kwart over drie bereikt.
Nadat de zon rond één uur verdwenen was, was deze inmiddels weer tevoorschijn gekomen. En haast tot aan zonsondergang bleef de zon schijn. Alleen voor zonsondergang voorkwamen wolken een mooie zonsondergang. Het was een hele aardige tocht geworden en willen de parkoersarchitect daarvoor hartelijk danken. Ook de organisatie dank voor deze tocht. Er waren 503 deelnemers.
Klik HIER voor de betekenis van de buttons die boven aan dit verslag staan.