Op vrijdag 30 augustus 2013 verlieten we de start in zuidoostelijke richting. Eerst liepen we door het Ede bos. Dat was in een deel waar we nog niet eerder hadden gelopen tijdens deze 4-daagse. We kwamen bij de rondweg om Ede en staken deze bij een rotonde over. Na een oude legertank werd landgoed De Sysselt betreden. Hier zagen we verschillende keren fraai zonnestralen door de bomen schijnen. Daarna liepen we naar de Ginkelse Heide, maar de heide betraden we niet.
We kruisten de A12-snelweg en Even later de spoorlijn Arnhem-Utrecht. Bij de spoorwegovergang was een uitkijkpunt. Veel bijzondere dingen zag je daar vandaan niet, maar het was wel mooi om hier Even opgestaan te hebben. Daarna liepen we over de Panoramaweg in de richting van de Panoramahoeve. Maar ruim voor dit café restaurant sloegen we af en langs een paar celtic fields werd het NIVON natuurvriendenhuis de Bosbeek bereikt. Hier was de eerste rustpost.
We vervolgden de wandelroute en kwamen bij een infobord over een prehistorische begraafplaats. We liepen het achterliggende pad een eind op maar troffen de begraafplaats niet aan. Daarop werd Quadenoord bereikt. Hier was in de tuin een beeldententoonstelling. Omdat we hier al verschillende malen waren langs gekomen met voorgaande tochten, besloten we de beeldentuin nu te bewonderen.
We staken de Molenbeek over en Even later de Renkumse Beek. De Renkumse beek stond hier droog. Een kleine 60 jaar geleden kwam ik met mijn ouders nog wel eens in deze omgeving op warme zomerse dagen om pootje te baden. Want toen woonde ik in Wageningen. We herkenden in dit gebied ook trajecten van de 1e tocht die ik voor WS78 uitzette. Dat was met een tocht vanuit Wolfheze op 19 oktober 1985.
Nu kwam een meer open gebied met de Renkumse Heide. Na een groot golfterrein werd aan de noordrand van Renkum de 2e rustpost bereikt. Deze was gelegen in Eethuys Airborn. Deze lag aan de rand van het golfterrein. Daarna dwaalden we een tijdlang door bosgebied Oostereng. We staken de Renkumse beek over, waar nu wel water in stond en Even later de Molenbeek.
Opnieuw diende zich een nieuw natuurgebied aan. Ditmaal was dat landgoed Hoekelum. We kruisten Opnieuw de A12-snelweg. Hier zagen we een monument dat ontdaan was van begroeiing. Een vorige keer toen we hier kwamen, was het gedenkteken helemaal niet te zien en nu wel. Het ging om een gedenkmonument ter nagedachtenis aan Gerrit van Hoogstraten. Hij had vanaf 1820 als trouwe werkbaas op landgoed Hoekelum gewerkt.
Verderop, nabij de voormalige Enka fabriek, staken we de spoorlijn weer over en kwamen daarop bij de laatste rustpost. Nu was het nog ruim 4 km naar de finish. Daarbij liepen we nog door De Sijsselt en het Ede bos. Het was weer een hele mooie tocht geworden met mooi zonnig weer.
|