Op zaterdag 23 maart 2013 organiseerde sportvereniging De Lat de Gooi en Meertocht vanuit Bussum ter felegenheid van hun 75 jarig bestaan. Het was toen ijs en ijs koud. Dat was voor mij een reden om die tocht toen niet te lopen. De LAT had de route ook beschikbaar gesteld op www.delat.nl en daar heb ik destijds de route van gedownload. Op zaterdag 20 juli 2013, de eerste dag na de Nijmeegse vierdaagse besloot ik de route na te lopen.
De officiële startlocatie lag op ruim één km van NS station Bussum-Zuid. De startlocatie was goed te vinden want de LAT had de pijlen van het station naar de start nog laten zitten. Ik denk dat men vergeten was om dede pijlen weg te halen. Ik ben zo vrij geweest om dede pijlen, 6 RD-pijlen en 2 LA-pijlen, op de terugweg te verwijderen. De pijlen waren van een zodanig goede kwaliteit dat ik de pijlen nog bewaard heb en mogelijk nog hergebruikt kunnen worden. Het bevestigingmateriaal heb ik wel weggegooid.
Nadat we met de trein op station Bussum-Zuid waren gearriveerd, kleedden we ons op een rustig plekje om, want het was toch al korte broeken weer met een temperatuur van 18 graden. Om 8 uur begaven we ons op pad. Hoewel de eerder genoemde bepijling aan de noordzijde van de Ceintuurbaan was, volgden we aanvankelijk de zuidzijde. Want toen wisten we ook nog niet van de bepijling af. We kwamen langs een tuin waarin centraal een grote stenen arend stond. Onze gedachten gingen terug naar de goede oude Euraudax-tijd.
Op de afslag waar we LA naar de officiële startlocatie konden gaan, liepen we RD. want dit traject was hetzelfde als het begin van de wandeling. Bij de eerste rotonde liepen we bijna verkeerd. We hadden geen routebeschrijving bij ons. We volgden de route alleen op de GPS. En bij de rotonde moesten we even wennen aan de bocht op de rotonde. We waren namelijk ook even iets gedesoriënteerd na het maken van een foto. Omdat we de route tegelijk ook opnamen, konden we aan het kruimelspoor op de GPS snel zien dat we verkeerd liepen. Daardoor liepen we een ruimere bocht om de rotonde als nodig was.
We volgden de Ceintuurbaan in de richting van de A1 snelweg. Na de A1 gekruist te hebben bevonden we ons in een zeer luxe buitenwijk van Huizen. Door bosgebied werd koers gezet naar de Tafelbergheide. Op een Y-splitsing met een smal pad op dede heide zagen we aan het kruimelspoor op de GPS snel dat we het verkeerde pad namen. Na de Tafelbergheide kwamen we nog langs de Blaricummerheide.
We zagen op de Tafelbergheide Drentse heideschapen die hier al sinds 1990 grazen. Op de terugweg kwamen we ook door dit gebied en toen zagen we hier witte runderen die hier sinds 1991 grazen.
Het hoogste punt op Tafelbergheide is de Tafelberg. Hieraan heeft de Tafelbergheide haar naam te danken. Dede 36,4 metende 'heuvel' is één van de hoogste punten van de provincie Noord-Holland. De naam is afkomstig van een oude oriëntatietafel die zich op dede glooiing bevond maar die er tegenwoordig niet meer staat. Men treft op de heide veel leemkuilen aan. Dede zijn het gevolg van activiteiten van vroegere bewoners van het Het Gooi die van dede plek klei haalden die ze gebruikten om de vloeren en erven van hun boerderijen hard mee te maken. De leem is afkomstig uit Noord-Europa. De leemkuilen zijn zeer waardevol vanwege het voor Nederland unieke plantenleven dat men daar kan aantreffen.
Daarna stond Blaricum op het programma. Ook in Blaricum kwamen we langs talloze zeer grote en ook luxe huizen. Mooi was ook de route door Oud Blaricum. Verder kwamen we langs de plaatselijke protestantse kerk met standbeeld De Roeper voor de achter de kerk liggende pastorie, die wel vast aan de kerk zelf lag. Buiten het centrum kwamen we langs het Sleutelstandbeeld Het Mannetje.
Het 'Sleutelbeeld' van corten staal (=een metaallegering, bestaande uit ijzer waaraan chroom, koper, fosfor, nikkel en silicium zijn toegevoegd) is ontworpen door Rob Logister in 1993 en door Amnesty International aan de gemeente Huizen geschonken. Het werk is bijna 6 meter hoog en weegt 1,5 ton.
Het is gemaakt in opdracht van Amnesty International voor de Jongerenmanifestatie op het Museumplein in Amsterdam.
Van 1994 tot 1999 stond het bij het gemeentehuis van Huizen.
Rob Logister schreef het volgende over zijn werk:
'Sleutels kunnen deuren openen, maar ook afsluiten. Sleutels kunnen bevrijden of gevangen houden. Sleutels kunnen vrijheden openstellen of inperken. Onderdrukten zien sleutels als machtsmiddelen in handen van anderen die daarmee over hun lot kunnen beslissen. Zij willen zich bevrijden van alles wat met dede machtsmiddelen te maken heeft, opdat zij niet meer overgeleverd kunnen worden aan de willekeur van diegenen die dede middelen gebruiken. Sleutels zouden niet nodig moeten zijn in een maatschappij waarin de mensen elkaar respecteren en hun individualiteit achten. Dit is wat dit beeld wil uitdrukken. De strijd om zo te kunnen leven dat het unieke van ieders persoonlijkheid tot volle bloei kan komen, waarbij de banden en beperkingen die anderen willen opleggen af worden geschud en achtergelaten. De mens in dit beeld probeert zich uit dit moeras van oordelen en inperkingen los te trekken, er bovenuit te stijgen en als molenwieken in de wind in vrijheid uit te waaieren.'
Buiten Blaricum liepen we door het Warandepark. Het gebied heette Warandepark maar het zag er niet uit als een park zoals we dan kennen in een doorsnee plaats. Het was eigenlijk een gewoon natuurgebied. Verderop kwamen we langs natuurgebied Groeve Oostermeent dat onderdeel is van het Goois Natuurreservaat.
Het gedeelte van de wandeling door Huizen naar het Eemmeer vond ik het minste van dede overigens schitterende tocht. In Huizen kwamen we langs flats met opvallende balustrades. Daarna kwamen we midden in een winkelcentrum. Het kruimelspoor gaf op een gegeven moment aan dat we LA moesten, maar een doorgang werd niet opgemarkt waardoor we iets omliepen.
Langs grachten met boten langs de kant liepen we naar de Aanloophaven van Huizen. Door het wat sombere weer op dat moment met enkele keren zeer lichte motregen lagen de meeste plezierboten in de haven. Om 11 uur kwamen we bij Café The Beach te Huizen. We troffen het dat we hier terecht konden want de uitbater ging om 11 uur open. De Latte Macchiato smaakte zo goed, dat we nog een tweede glas namen.
Verder liepen we langs het strand van Huizen, ook wel recreatiegebied Gooierhoofd genaamd, naar de Haven van Huizen. Ook hier lagen nog zeer veel boten. We kwamen bij Eethuys Klein Café Restaurant De Haven van Huizen. De verleiding om hier op een terrasje te gaan zitten was net niet groot genoeg, maar we maakten er wel een paar foto's van.
Huizen was in de vorige eeuw een belangrijke vissershaven. Het was te danken aan het grote achterland waar veel behoefte aan vis was dat Huizen een eeuw geleden maar liefst 250 botters bezat. Er werd op de Zuiderzee gevist op bot, haring, spiering en ansjovis. Aanvankelijk zag het er niet naar uit dat Huizen zich zou ontwikkelen tot een belangrijke Zuiderzeehaven. Huizen lag niet direct aan het water en de binnenwateren waren erg ondiep. Pas in 1854 werd een haven in gebruik genomen. Voor die tijd losten de vissers de vis op een zandbank die 500 meter uit de kust lag. Met paard en wagen gingen de knechten het water in om de vis aan wal te brengen.
Dat Huizen een bloeiende vissersplaats was bewijzen ook enkele feiten: in 1893 zijn er 206 vissers en 192 venters die de vis aan de man brengen. Veel Huizers waren afhankelijk van de visserij, denk aan de scheepwerven, mast-, blok- en zeilmakers, touwslagers, smeden en mandenmakers. In de zogenaamde hangen rookten de knechten de haringen. Restaurant De Haven van Huizen was vroeger zo'n rokerij. De eigenaar van een rokerij was de hangbaas, hij had een vaste knecht in dienst, de roker. Wanneer de vis werd aangevoerd, en dat kon ook midden in de nacht zijn, moesten de handen uit de mouwen worden gestoken. De schoongemaakte haringen werden voordat ze in de rookhokken werden opgehangen, aan lange houten pennen gespietst. Dit deden de meisjes en de vrouwen.
De Huizer botters werden gebouwd op de scheepswerven van Kok en Schaap. Daar was veel vraag naar. Er wordt op dit moment gewerkt aan de bouw van een nieuwe historisch verantwoorde botterwerf. In 1932 werd de Zuiderzee afgesloten en dit betekende de genadeslag voor de visserij. De Huizer inwoners vonden een nieuw bestaan in de kaashandel, de textiel en de bouw.
Bij de Kalkovens zagen we prachtige huizen. We besloten hier even van de officiële route af te gaan en bewonderden de fraaie huizen in het Nautisch Havenkwartier.
Oude tijden herleven…
De afgelopen jaren is er op de kop van de oude Huizer Haven heel hard gewerkt om dit gebied om te vormen tot een nautisch centrum. Wanneer je nu rondwandelt op dede bijzondere locatie waan je je in een Zuiderzee dorpje uit vervlogen tijden. De uitstraling van de gebouwen doet denken aan een dorpsschool, een café aan de haven en een gemeentehuis uit ca. 1860.
Je loopt langs de burgemeesterswoning met ernaast de dokterswoning, het oude kruidenierswinkeltje en de visafslag. Aan de overzijde van het water zie je diverse boothuizen liggen. De Kalkovens & Botterwerf maken het geheel af
Buiten de bebouwde kom bleven we op korte afstand langs het Gooimeer door bosgebied lopen. Inmiddels liepen we op het grondgebied van Naarden door de Naarder Eng. Ook het bosgebied rondom Huize 't Graeve Veldt was heel mooi. Door buurtschap Valkeveen liepen we naar de A1-snelweg.
Daarop werd vesting Naarden bereikt. Hier liepen we op wegen en paden waar we nog niet eerder hadden gelopen. Een klein traject van de route was echt spectaculair om niet te zeggen gevaarlijk. Je moest hier goed op het smalle pad blijven lopen, want de hellingen en of vestingmuren waren vrij steil om niet te zeggen loodrecht om van af te vallen.
Daarna slingerde de route fraai door het centrum van Oud Naarden. Op alle terrasjes zaten veel toeristen en toen we de vesting verlieten hadden we geen enkel café bezocht. We hadden nog voldoende vocht bij ons, dachten we toen.
Het laatste traject over het grondgebied van Naarden liep onder het Naardermeer langs. Dit meer zagen we echter niet, maar later bij het maken van dit verslag zagen we het wel op de kaart.
Daarna liepen we langs de Kameriksloot tot aan de Erfgooiersbrug. Hier hadden we nog een rust op een picknickbank. Verder liepen we langs de Hilversumse Meent naar de Franse Kampweg te Bussum.
Lang bleven we vooralsnog niet in Bussum, want na 100 meter bevonden we ons in 's-Graveland. Door de landgoederen Bantam, Schaep en Burgh en Boekesteijn werd het centrum van Ankeveenserade bereikt. Op de brug van de 's-Gravelandsevaart in Ankeveenserade zagen we drie verschillende borden van bebouwde kommen, namelijk Ankeveen, Kortenhoef en Ankeveen.
Verder liepen we over landgoed Spanderswoud te Ankeveen en bosgebied Spanderswoud te Hilversum. We staken de N524/Naarderweg over en even later kwamen we over natuurbrug Zanderij Crailoo.
De Natuurbrug Zanderij Crailoo heeft een lengte van 800 m en is 50 m breedt.
Het is het grootste ecoduct van de wereld.
Op 3 mei 2006 is de brug door koningin Beatrix geopend.
De aanleg kostte 14,7 miljoen euro.
De brug verbindt de Bussumerheide en het Spanderswoud en gaat over Provinciale weg, een spoorweg en een sportpark.
De brug is in eerste instantie aangelegd voor dieren maar er lopen ook een fietspad en een ruiterpad overheen.
Een onderzoek heeft uitgewezen dat er regelmatig zeldzame diersoorten gebruikmaken van de passage.
Verder wordt de brug gebruikt door gemiddeld zo'n 3000 lopers, fietsers en ruiters per week.
Over de Bussumer en Westerheide werd Bussum weer bereikt. Langs de noordzijde van de Ceintuurbaan te Hilversum liepen we naar station Bussum-Zuid en haalden de eerder genoemde 6 RD-pijlen en 2 LA-pijlen van de LAT weg.
Het was, zoals reed eerder genoemd een schitterende tocht. De temperatuur bleef dede dag grotendeels op 20 graden steken. Voor een wandeltocht is dat natuurlijk uitstekend weer. Na 5 uur in de middag brak de zon alsnog door en steeg de temperatuur naar 24 graden. We liepen de tocht in 10 uur en 10 minuten. Van de 158 gemaakte foto's onderweg zijn 137 foto geplaatst in de fotoreportage.
|
