Op zaterdag 15 en zondag 16 juni 2013 organiseerde HR75 de Gietense wandel2daagse. De start was vanuit een zaal van Jimm´s restaurant. Om 9 uur mochten we vertrekken. Coos liep de 30 km en ondergetekende de 40 km. Over de Asserstraat en Oelenboom werd de bebouwde kom van Gieten verlaten. Via drie rotondes werd Gieten definitief verlaten. Op het eerste zandpad kwamen koeien in het naastgelegen weiland aangelopen. Want wandelaars is voor hen ook geen dagelijkse kost. Voordat het eerste bosgebied werd bereikt, liepen we over een pad dat omzoomd was door prachtig bloeiende brem.
Nu betraden bosgebied Hondsrug, Gieten-Borger. We kwamen bij een groot meer dat door zandwinning was ontstaan. Er bleek hier geen pijl te staan. Toen we de routebeschrijving raadpleegden, kwamen we er achter dat we verkeerd zaten. Later toen we weer goed liepen, kwamen we op praktisch hetzelfde punt uit. Doordat we nu van een andere richting kwamen aangelopen, zagen we nu wel een pijl hangen. Ons pad slingerde enorm en we waren verbaasd over het schitterende parkoers.
Niet elk ven werd met een bezoek vereerd. Maar we kwamen wel op korte afstand langs de vennen Hemelrijk, Watermolenveen, Hoefijzer en Eendenwater. Na een splitsing met de 30 km werden we overvallen door een zware bui. We pakten de paraplu erbij en gingen een tijdlang in de luwte van een dikke boom staan. Nat werden we wel, maar nu werden we niet zo nat als sommige anderen. We kwamen op een T-splitsing op een heideveld. De routebeschrijving gaf hier aan dat we langs de heiderand verder moesten lopen. Maar er stond niet bij of we LA of RA moesten. We hadden wandelaars naar links zien lopen, maar na een paar honderd meter kwamen 7 wandelaars teruggelopen. En daarop liepen we terug naar de T-splitsing en liepen nu de andere kant op. Ruim een km verderop kwam van links een vrouw met haar zoon aangelopen. Zij liepen ook de 40 km en hadden bij een boerderij geschuild.
We kregen afslagen naar camping De Warme Bossen en de plaats Schoonloo, maar wij zetten koers naar boswachterij Grolloo. We waren inmiddels al weer aardig opgedroogd toen we café restaurant Gerrie te Grolloo bereikte alwaar de grote rust op 17 km was. We lieten ons de groentesoep hier goed smaken. Toen we naar het toilet liepen om onze flesjes met water te vullen, sprak een dame achter de bar ons aan en zei dat ze die wel wilden vullen omdat de kraan in het toilet zeer ongunstig zat voor het bijvullen van flesjes. Net na de rust liepen we langs een standbeeld van Harry Muskee, bluesmuzikant van de groep Cuby and the Blizzards.
Harry Muskee is op 10 juni 1941 geboren in Assen. De muziek die hij hoort op Radio Luxemburg en The Voice of America bepaalt de richting van de Drentse jongen die voor deze muziek geboren is: de blues. Later verhuist hij naar een boerderij in Grolloo en daar maakt hij met Cuby+Blizzards, met Herman Brood en Eelco Gelling in de gelederen, ondermeer de legendarische platen ‘Desolation’ en 'Groeten uit Grolloo'. De groep toert daarna intensief en uitputtend in binnen- en buitenland en scoort hits met klassiekers als 'Window Of My Eyes', 'Somebody Will Know Someday', 'Another Day Another Road' en 'Appleknockers Flophouse'. Nummers die nog altijd in de Top 2000 staan.
Na wat bezettingswisselingen en zelfs het uiteenvallen van de band wordt in 1995 Cuby + Blizzards nieuw leven in geblazen. Cuby komt terug met Helmig van der Vegt op toetsen, Herman Deinum op bas, Hans Lafaille achter de drums en Erwin Java als de beste opvolger van gitarist Eelco Gelling. In deze samenstelling zijn ze vijftien jaar on the road, veel langer dan de heftige eerste periode. De weg voert langs zalen, festivals en theaters. In 2009 verschijnt de laatste, door Daniël Lohues, geproduceerde CD 'Cats Lost'. Op het met goud bekroonde album, vol typische Blizzardsblues, zingt Muskee onder meer over de verhuftering van Nederland. Naast zanger is Harry Muskee vanaf 1991 presentator en samensteller van het programma ‘Harry’s Blues’ op Radio Drenthe. In 1983 wordt zijn muzikale betekenis vervat in de film ‘De Legende’, gemaakt door Willem van der Linde en Bert Jansen.
We verlieten Grolloo weer en langs het Oostereind zagen we midden in een zeer begroeid grasland een beeld van een wandelaar met staf. Verderop kwamen we bij klimparadijs Joytime. Ik maakte een foto van klimmers op een klimzuil. Bij de ingang van het terrein, dat naast het meer de Kleine Moere ligt, stonden talrijke auto´s geparkeerd waaronder een Wartburg, een oldtimer uit 1957.
Klimpark Joytime te Grolloo heeft een oppervlakte van ruim een hectare en bestaat uit vijf verschillende parkoersen. Klimmend verplaats je je van boom tot boom. De parkoersen bevatten verschillende elementen zoals loopbalken, kruiptonnen, klimnetten, een evenwichtskoord en slingerlianen. Ook kun je met een tyroliën (kabelbaan) maar liefst 131 meter over recreatieplas de Kleine Moere ‘vliegen’. Een unieke ervaring! Outdoor Grolloo Klimpark staat garant voor uitdaging, plezier, avontuur en een adrenalinekick die je niet snel vergeet.
Nu werd het gelijknamige bos, De Moere, betreden. Daarbij kwamen we langs een groot meer, de Grote Moere, een zandwinningplas. Na buurtschap Papenvoort dwaalden we verder door natuurgebied Drentsche Aa - Andersche Diep. Er waren hier koeien uit een weiland ontsnapt. Het ging om ongeveer 50 koeien. Na de zware bui waren de koeien door een minder stevige hekwerk gebroken, Mensen van de verzorging, die een wagen voor veevervoer hadden, werden aangehouden. Hen werd gevraagd of ze eens in hun wagen mochten kijken of daar misschien een of meerdere vermiste koeien zaten.
Door het Gietenerveld werd Gieten weer bereikt. Na de drie rotondes liepen we via een andere route weer terug naar de finish. Zoals gezegd, het was een schitterende route. Deze tocht is parkoerstechnisch, mooier dan een doorsnee FLAL - of WS78 tocht. Maar de parkoersbeschrijving en de bepijling laat helaas te wensen over.
Henri Floor