Op zaterdag 13 april 2013 organiseerde de LAT de bos-, duin- en strandtocht vanuit Castricum. De start was vanuit de kantine van Sportpark 'Puikman', alwaar voetbalvereniging Vitesse 22 zijn of haar thuishaven heeft. We waren dit jaar vroeger van huis gegaan waardoor we om vijf minuten voor acht konden starten. Om vroeg te kunnen starten moesten wij vanaf station Driebergen-Zeist de bus van 5:58 uur naar Utrecht reizen en vandaar reisden we met de doorgaande trein naar Castricum.
Er waren 4 afstanden waarvoor je kon inschrijven. Voor de recreatieve lopers waren dat de 25, 40 en 60 km. Voor de ultralopers (hardlopers) alleen 60 km. Wij kozen de recreatieve afstand van 40 km. Na de start verlieten we Castricum langs de begraafplaats. We kwamen uit op de Oude Schulpweg, die ons naar Huize Kijk Uit voerde.
We hadden met deze tocht besloten om de route te lopen aan de hand van de GPS-route zoals we die in 2012 hadden opgenomen. We hadden vernomen dat de route hetzelfde als in 2012 was op één punt na, namelijk punt 127 van de routebeschrijving. Daarover verderop meer.
Door het Koningsduin werd de Zeeweg bereikt. Aan onze linkerhand lag restaurant Johanna’s hof en aan onze rechterhand een grote parkeerplaats met daarachter bezoekerscentrum De Hoep. We staken de Zeeweg, die naar Castricum aan Zee loopt, over en betraden daarop de Kennemerduincamping te Bakkum. De ingang werd opgesierd door een grote opgezette eekhoorn met een grote plunjezak op zijn rug.
We staken de Kennemerduincamping, waar nog gelegenheid voor toiletbezoek was, over. Nabij het Commissarisveld en een meertje werd de camping weer verlaten. Net na de kruising van de Van Oldenborghweg met de Grote Veldweg beklommen we het eerste uitkijkpunt van deze tocht die, net als alle andere uitkijkpunten op de top van een duin was gelegen en die meestal beklommen werd middels trappen.
Voor de strandovergang van Bakkum-Noord sloegen we af. Vier wandelaars voor ons kwamen van de duinovergang teruggewandeld. Ze wisten waarschijnlijk niet dat de route later meer dan 3 km over het strand zou lopen. We dwaalden nu lange tijd verder door het Noord-Hollands duinreservaat over de Vlewoseweg. Er graasden hier runderen zoals Schotse Hooglanders. Op de kruising met de Van Oldenborghweg volgden we dit zandpad tot aan een vogelbroedreservaat. Hier moesten we wel afslaan. Want het vogelbroedreservaat is gesloten van 1 maart tot 1 juli. Daarop werd het tweede uitzichtduin beklommen. Deze trap telde 96 treden. Dit uitzichtduin lag ook op korte afstand van de Van Oldenborghweg.
We hadden nu een kleine 7 km afgelegd. We volgden de Van Oldenborghweg tot aan de kruising met de Lage Weg. In dit duingebied hebben verschillende gebiedsdelen aparte namen. Zo liepen we nu vervolgens langs het Centrale Vlak, Soeckebacker en Waterkuilen naar Egmond aan Zee. Op 13½ km was hier de eerste wagenrust. Er zouden er nog twee volgen. We troffen hier een ultraloopster die een knalgeel T-shirt droeg waarop stond "432 km Algarve". Navraag leerde ons dat die 432 km lange ultraloop in 9 dagen werd gelopen en als zeer mooi was ervaren.
Na deze rust vervolgden we ons pad door Egmond aan Zee. We liepen over de Sportlaan en herkenden de startlocatie van de Egmondse Tweedaagse. De Sportlaan ging over in de Doctor Wiardi Beckmanlaan. Toen de Doctor Wiardi Beckmanlaan naar links boog op een 5-sprong liepen we nu RD het Oliepadje op. Daarna volgden we een mooi maar zeer pittig duinpad naar het strand. Toen we het strand opliepen waren talrijke mensen bezig hun strandhuisjes in orde te maken. Ook werden er strandhuisjes met grote tractoren aangesleept en andere strandhuisjes werden ingericht. Over het strand liepen we nu naar Bergen aan Zee.
Op 19½ km was de eerste binnenrust in Hotel Restaurant Victoria. Dit was de enige caférust. We lieten ons een Latte Macchiato en twee koppen thee goed smaken. We zagen hier nog een oude jukebox staan. We hadden het idee dat deze jukebox het nog wel deed. Bij de gleuf om een munt in te werpen voor een muziekje stond 20 eurocent vermeld.
Buiten Bergen aan Zee werd het duingebied weer betreden. Bij het gebied dat wordt aangeduid met Meeuwen Lekken liepen we over mul zand en zonder een trap weer een duin omhoog. Er liep hier een zijpad dezelfde richting min of meer omhoog. Dit pad was veel minder zanderig en het voorgaande jaar hadden we dit pad ook gevolgd.
Verder liepen we langs De Nollen en tussen Beukenduin en de Verbrande Pan werd een uitzichtduin niet overgeslagen. Dit duin, bij punt 127 in de routebeschrijving, zat niet meer in het officiële parkoers. Het oorspronkelijke pad naar de top en het vervolg pad naar beneden was afgesloten. Daarvoor in de plaats was een nieuw pad aangelegd met trappen, maar dit was een doodlopend pad naar de top en was daarom uit de route gehaald. Wij dachten dat je van dit uitzichtpunt een prachtig uitzicht had, maar dat viel tegen. We hadden een ander uitzichtduin in gedachten.
Verder liepen we langs het Nieuwelandse bos en ‘s Heerenweide naar de Woudweg. Voor buurtschap Het Woud, nabij de (denkbeeldige) verzorgingspost van de Egmondse Tweedaagse vervolgden we ons pad. Nu betraden we het duingebied dat in het verleden bekend stond onder de naam van Jonkheer Six van Wimmenum. Na het Klampduin (klampen = ruziemaken) liepen we vlak langs buurtschap Wimmenum. Voorgaande jaren hadden we op dit traject talrijke vergezichten op bollenvelden. Maar dat was dit jaar het het geval.
De westkant van Egmond aan de Hoef werd bereikt. Even verderop was op 28 km een verzorgingspost aan de oostkant van Egmond aan Zee. Dit was dezelfde verzorgingspost als op de heenweg. Nabij De Kaap beklommen we, middels 108 treden opnieuw een uitzichtduin. Van de top hadden we nu geen schitterend uitzicht op Egmond aan de Hoef met zijn talrijke bollenvelden, Heiloo en Egmond aan Zee zoals voorgaande jaren. Want er was een flinke nevel van zee binnengedreven en deze nevel beperkte het uitzicht aanzienlijk.
Op een bankje, iets van de route af, hadden we nog een rust en aten wat. Omdat we niet in het directe zicht van de wandelaars zaten, zagen de meesten ons niet. Bij Bakkum Noord kwamen nog langs een Duinmeer, het Meertje van Vogelenzang, even later gevolgd door de laatste wagenrust.
Het Meertje van Vogelenzang is vernoemd naar de eerste rentmeester van de provinciale landgoederen. Hij liet dit meertje graven. Het zand werd gebruikt voor de aanleg van het viaduct over de spoorlijn Castricum-Alkmaar. Het duinmeer werd in 1995 geleegd, omdat het dreigde dicht te groeien. Nadat het vervolgens werd uitgediept en schoongemaakt is het in 1996 weer opgeleverd. De diepte varieert nu van enkele decimeters tot 2½ meter. In herfst en winter zijn hier veel soorten eenden en ganzen te bewonderen en soms een reiger of roerdomp.
Op de laatste verzorgingspost werden we nog keurig bediend. Coos, die hier nog was maar al een kwartier hier zat, besloot verder te lopen zodat ik haar bij de finish pas weer zag.
Over het terrein van GGZ Dijk en Duin, beter bekend onder de naam Duin en Bosch te Bakkum, vervolgden we ons pad. De totale afstand bedroeg 40,255 km en werd rond kwart voor vijf bereikt. Dat was ruim anderhalf uur eerder dan het voorgaande jaar. Maar toen waren we een uur later gestart.
Vlak voor de finish stond een auto van vermoedelijk een ultraloper langs de kant geparkeerd. Op de motorkap werd reclame gemaakt voor een 4500 km lange loop over 64 dagen. De route liep van Zuid Italië naar de Noordkaap en werd in 2009 georganiseerd. Van de 50 deelnemers bevonden zich 7 Nederlanders.
Het was de hele dag droog gebleven. De dag begon droog maar het was wel zwaar bewolkt. In het begin van de middag scheen de zon, maar ook dreef gedurende een half uur flinke nevel van zee het land in. Omdat we toen de wind ook tegen hadden werd het flink fris en trokken we nog een kledinglaag aan. Wij willen de organisatie hartelijk danken voor de organisatie van deze tocht.
