Vorig WS78 verslag Volgend WS78 verslag. Foto's na afloop van de tocht de ingetekende route zoals deze op www.afstandmeten.nl staat Terug naar de homepage van Henri Floor Terug naar de overzicht van alle WS78 wandeltochten Eemlandtocht

Eemlandtocht met WS78 vanuit Baarn op zaterdag 23 februari 2013

startlokatie Op zaterdag 23 februari 2013 organiseerde WS78 de Eemlandtocht. De start was vanuit Ver­e­ni­gings­ge­bouw Brandpunt van de Ge­re­for­meer­de Kerk te Baarn. Evenals voorgaande keren konden we ook nu weer voor 9 uur starten. Na de start liepen we door de binnenstad van Baarn. Daarbij kwamen we onder andere langs de Pe­king­tuin en het stadhuis.

Anders dan de naam doet vermoeden is de Pe­king­tuin geen tuin en heeft geen Chinese kenmerken meer. Het park bestaat uit een groot gazon met enorme bomen, waaronder veel oude eiken. Er is een fontein, een volière, meerdere speelplekken waar kinderen op speeltoestellen kunnen spelen en een jeux de boul­les­baan. In de zo­mer­maan­den staat er een pof­fer­tjes­kraam. Ook staat in het park een muziektent uit 1948.

Van sommige 18e-eeuwse buitenverblijven in Baarn zijn alleen de parken overgebleven. Zo hoorde de Pe­king­tuin oorspronkelijk bij het in Chinese stijl gebouwde landhuis 'Peking' van de Amsterdamse koopman Scherenberg. Hij bezat ook het Chinese landhuis Canton. Beide huizen zijn later vervangen door gelijknamige villa's. Aan de rand van het park staan diverse villa’s en koetshuizen.


Eemlandtocht met WS78 vanuit Baarn op zaterdag 23 februari 2013

langs de Eem We verlieten Baarn een de noordkant. Nadat we onder de A1-snelweg waren gelopen liepen we over een trap naar boven en staken de Eem over. We liepen opnieuw onder de A1 door. Bij een grasdijk langs de Eem volgden we het eerste klompenpad, namelijk het Netelenburchpad.

De rivier de Eem is uniek: het is de enige Nederlandse rivier die begint en eindigt in ons land. De Eem staat in open verbinding met het Eemmeer. De rivier is zeer geliefd voor pleziervaart en ook geschikt voor beperkte vrachtvaart tussen A­mers­foort en het Eemmeer. In de omgeving van de Eem is het heerlijk fietsen.

De Eemvallei en de Gelderse Vallei ontstonden in de voorlaatste ijstijd, toen een gletsjer als een reusachtige bulldozer die Valleien veroorzaakte en met de ver­plaat­ste grond de Utrechtse Heuvelrug opwierp. Allemaal te herkennen in het Eemland van vandaag, dat zich -samen met de polder Arkemheen – sinds kort een van de mooiste Nationale Landschappen mag noemen.


Door de vorst van de voorgaande nacht was de grond bevroren. Dit soort graspaden zijn niet geëgaliseerd en het was dus lastig en zwaar lopen. Maar het was wel een heel mooi pad en vergoedde dus veel.

Eemlandtocht met WS78 vanuit Baarn op zaterdag 23 februari 2013

bordje Eemland Bij het voorlaatste klaphekje hing een on­der­steu­nings­mar­ke­ring en alle wan­delaars verlieten hier de grasdijk, terwijl het ei­gen­lijk de bedoeling was om de dijk bij het gemaal Zeldert te verlaten. Even liepen we over een verharde weg. Maar bij een stevige plank met een zijleuning verlieten we de verharde weg we weer. Nu volgden we het tweede klompenpad. Dat was het Zeldertsepad. Dit pad liep eerst een stuk over een weiland en daarna over een soort be­ton­blok­ken met gaten er in.

We kwamen weer op een asfaltweg uit en staken daarop de Achtereemlandsche Wetering over. Opnieuw voerde de route over een weiland. Ook dit pad liep door weilanden en was ook hier erg hobbelig. Dit traject is trouwens gesloten tussen 15 maart en 15 juni vanwege broedseizoen. We kwamen uit op de rustige Krachtwijkerweg. Verderop liepen we langs de Malewetering naar de Eem. Meteen nadat we de Eem waren overgestoken volgden we een grasdijk langs de Eem en ook dit was een traject van een Klompenpad, namelijk het Derde Erf Klompenpad.

Eemlandtocht met WS78 vanuit Baarn op zaterdag 23 februari 2013

Korte Duinen We kwamen weer op een verharde weg en nu was het niet ver meer naar de soeppost. Deze was op 12 km gelegen in het buitengebied van Soest. Toen we de soeppost verlieten kwamen net de pijl­op­ha­lers aangefietst. We staken de spoorlijn A­mers­foort-Hilversum over. Na de kruising met de Birkstraat / N221 zetten we koers naar de Korte Duinen. Op de ingetekende route is goed te zien dat hier flink geslingerd werd.

Na de Bosvijver kwamen we door het Pinetum. Hier liepen we even verkeerd. Toen we te­rug­ge­lo­pen waren en weer een markeringslint zagen hangen, vroegen we ons af uit welk pad we waren gekomen. Een achteropkomende wan­delaar liep ons gewoon voorbij, maar toen zagen we wel hoe we verder moesten lopen. Bij een ANWB paddenstoel sprak de dame, die ons was gepasseerd, ons aan en vroeg of we bekend waren. Zij wilde de tocht voor gezien houden en wilde de kortste weg naar een treinstation nemen. Er kwam net een man aangelopen, die zijn hond uitliep, en hij hielp de dame verder. We hebben de dame niet meer op het parkoers gezien.

Eemlandtocht met WS78 vanuit Baarn op zaterdag 23 februari 2013

Korte Duinen We kwamen bij een hekwerk van de A­mers­foortse Dierentuin, maar we zagen geen dieren. Over het Korporaal Strikpad werd de grote rust bereikt.

'Allez chasse ('Op jacht') klinkt het op vrijdagmorgen 20 april 2012 luid uit tientallen soldatenkelen. Het is de strijdkreet die de Tij­ger­com­pag­nie aanheft tijdens het appel dat gehouden wordt op het Korporaal Strikpad. Het hartverscheurende gehuil van één van de fa­mi­lie­le­den van Cor Strik snijdt door merg en been. De Tij­ger­com­pag­nie bewijst eer aan de korporaal uit A­mers­foort.

Precies vijf jaar geleden, op 20 april 2007, kwam de 21-jarige Cor Strik als eerste Nederlandse militair om het leven tijdens gevechtshandelingen in Afghanistan. Op de achtergrond fluiten vogels, een aantal leerlingen van ROC De Bokkeduinen kijkt van afstand zwijgend toe, soldaten die hun 'voorschakelopleiding' aan het ROC volgen, hebben een erehaag gevormd voor de fa­mi­lie en vrienden van Cor Strik.

Zwijgend loopt het gezelschap, begeleid door burgemeester Lucas Bolsius, naar het straatnaambordje dat nu nog wordt afgedekt door de A­mers­foortse vlag. Daarachter marcheren de militairen van de Tij­ger­com­pag­nie, die zich keurig opstellen in afwachting van wat komen gaat. De Tij­ger­com­pag­nie is één van de eenheden van het 11e infanteriebataljon luchtmobiele brigade, garderegiment grenadier en jagers. Cor Strik maakte er ook deel vanuit.

Eemlandtocht met WS78 vanuit Baarn op zaterdag 23 februari 2013

Korte Duinen De plek die is gekozen voor het Korporaal Strikpad, had niet beter uitgekozen kunnen worden. Het ligt in het Soesterkwartier waar Cor Strik zich zo mee verbonden voelde en vlakbij zijn geliefde voetbalclub De Posthoorn, waar hij vroeger speelde. Maar ook vlakbij de plek waar jonge leerlingen van het ROC worden opgeleid voor een carrière bij de Koninklijke landmacht.


De grote rust was gelegen in de kantine van de Fit Academie Bokkeduinen, onderdeel van MBO A­mers­foort. De afgelegde afstand bedroeg hier 21 km

Op de groten rust zeiden twee verschillende wan­delaars tegen mij, dat de reden dat ik zo laat op de grote rust arriveerde, kwam doordat ik altijd zoveel foto's maak. Beide vragen heb ik als oratorische vragen opgevat. Vanwege de kou, het was rond het vriespunt met harde wind, en door het zware parkoers heb ik deze dag helemaal geen foto's gemaakt. Voor mij is het belangrijker dat ik voor 17:30 uur binnenkom als dat ik onderweg foto's maak.

Eemlandtocht met WS78 vanuit Baarn op zaterdag 23 februari 2013

Korte Duinen We verlieten de grote rust rond kwart voor twee. We waren benieuwd of we voor half zes bij de finish zouden aankomen. We liepen verder door bosgebied de Bokkeduinen. We kruisten de Barchman Wuytierslaan nabij een spoor­weg­o­ver­gang. Nu liepen we tussen de Dierentuin en de spoorlijn A­mers­foort - Utrecht. We volgden hier een traject van het wit/rood gemarkeerde Mars­kra­mer­pad. Daarbij liepen we door het Mon­nic­ken­bos.

We kwamen in Soestduinen. Dit is maar een heel klein plaatsje. In het verleden had het ook nog een treinstation. Omdat het een klein plaatsje is, werd het ook weer snel verlaten. Nu dwaalden we een tijdlang langs en over de Lange Duinen. Het leek wel alsof we het gebied dwars doorkruisten, zoveel zand­ver­stui­vin­gen als we over liepen, maar toen we de ingetekende route later bekeken bleek dat toch niet het geval te zijn.

Eemlandtocht met WS78 vanuit Baarn op zaterdag 23 februari 2013

Korte Duinen De Lange Duinen en de Korte Duinen vormen een stuifzandgebied nabij Soest. Het is het tweede Aard­kun­di­ge Monument van Nederland, waarbij dit keer niet zozeer gekozen is voor een aard­kun­dig object of patroon, maar voor een aard­kun­dig proces: ver­stui­ving. Er zijn niet veel terreintypen waar aard­kun­di­ge processen zo duidelijk zichtbaar plaatsvinden als in een stuifzandgebied. Oude terreinvormen worden er afgebroken en nieuwe ontstaan.

Als je de Lange Duinen en de Korte Duinen betreedt zie je een gigantische 'zandbak', omringd door dennen, maar wanneer je beter kijkt ontdek je allerlei kleinere vormen, vooral kale uitgestrekte laagten en veelal begroeide hogere duinen. In het lichtgekleurde zand van de duinen komen soms zwarte of bruine lagen voor. Dat zijn oude bodems. Op de vers gevormde duintjes proberen pioniers als zandzegge het zand vast te leggen. De oudere duinen worden vaak 'bekroond' met vliegdennen. In de lucht zwevende boomwortels laten zien dat het zand tussen de wortels is weggeblazen. Misschien wat verrassend voor een stuifzandgebied is dat er in de winter soms plasjes liggen.


Eemlandtocht met WS78 vanuit Baarn op zaterdag 23 februari 2013

Lange Duinen De bebouwde kom van Soest werd bereikt en we staken de spoorlijn Baarn-Den Dolder over. Op 32 km werd de koffiepost. Het was net na half vier dat we hier aankwamen. De voorzitter was hier ook aanwezig. Hij kreeg een telefoontje van één van de oprichters van WS78. De wan­delaar belde uit de trein. Hij had ontdekt, dat hij vergeten was om zich af te melden. Het kwam helemaal in orde zei de voorzitter tegen hem.

Toen we rond kwart voor vier verder liep hadden we het idee, dat we toch nog voor half zes de finish konden bereiken. Het tweede deel van de tocht was minder zwaar dan het eerste deel. We zetten nu koers naar de Soester Eng en kwamen langs de Windhond-molen. Een man stond met een soort grote vlieger op de weg. Zo te zien wilde hij zich met behulp van de harde wind op een soort wagentje voort later trekken/blazen, maar wilde dit kennelijk niet doen als er wan­delaars of fietsers aankwamen. En er kwamen deze dag 387 wan­delaars voorbij gelopen. Even verderop kwamen we over de Lazarusberg, het hoogste punt van deze wandeling.

Eemlandtocht met WS78 vanuit Baarn op zaterdag 23 februari 2013

Lange Duinen Een betrouwbare verklaring voor de naam Lazarusberg is er niet. Het woord lase zou een oud woord zijn voor wig. In de ijstijd stuwde het pool-ijs de grond op en doorsneed als een wig het landschap. Dominee Bos schrijft in zijn manuscript dat de heuvel zijn naam kreeg van de Lazarussen of Melaatsen, die al bedelend aan de kost moesten komen. Zij gingen er met de lazarusklep op uit om op drukke punten de aandacht te trekken van passanten om een aalmoes te ontvangen. De Lazarusberg moet volgens Bos een druk punt geweest zijn. Al wat van A­mers­foort kwam en in de richting van Amsterdam of Utrecht wilde of omgekeerd, kwam daar voorbij. Zo werd die heuvel misschien hun standplaats en kreeg zijnen droevige naam. In 1819 schonk de gemeente Soest de Lazarusberg aan de eigenaar van Paleis Soestdijk. In 1827 stelde Soest aan Z.KJ.M. de Prins van Oranje voor om op de heuvel een gebouwtje op te richten waar de vorstelijke fa­mi­lie van het schone uitzicht zou kunnen genieten. Dat feest ging niet door want Z.K.M. was ongenegen het verzoek in te willigen. Anno 2009 is door opgroeiend groen het vrije uitzicht volledig verdwenen. Hier en daar kun je door een klein gaatje in de bosschages nog een blik werpen op het achterliggende land.

Eemlandtocht met WS78 vanuit Baarn op zaterdag 23 februari 2013

Lange Duinen Nu zetten we koers naar paleis Soestdijk. Ei­gen­lijk zetten we koers naar de naald, waar we ook vlak langs kwamen, maar omkijkend in de laan naar de naald zagen we het paleis liggen.

De Naald van Waterloo aan de Torenlaan te Baarn is opgericht ter ere van Willem Frederik, prins van Oranje, later koning Willem II, die in 1815 als eerste de aanval van de Fransen afsloeg en zo de overwinning bij Waterloo behaalde. In de volksmond heet dit monument gewoon de Naald'.

Even voor vijf uur werd de fruitpost bereikt. Op weg hier naartoe zagen we talrijke wan­delaars de fruitpost overslaan, want de 50 meter naar de fruitpost moest na de fruitpost ook weer te­rug­ge­lo­pen worden. Het was nu nog 2½ km naar de finish. Daarbij liepen we nog door het Baarnse Bos. We kwamen op korte afstand langs de Lindekom waar naartoe een fraai pad (Berceau). Daarna kwamen we langs het meertje de Grote Kom. Het zag hier wat ver­ste­de­lijkt uit. Rondom de Grote Kom lagen grintpaden en er stonden meerdere bankjes.

Eemlandtocht met WS78 vanuit Baarn op zaterdag 23 februari 2013

Korte Duinen Het Baarnse Bos werd in de eerste helft van de 18e eeuw aangelegd als parkbos in Franse stijl: planmatig, royaal en toch overzichtelijk. In het midden ligt de Grote Kom. Op dit centrale punt komen acht lange rechte zichtlanen uit. Een dergelijke zichtlaan werd aangelegd om de bewoners van een landgoed een wijds uitzicht te geven.

Eén van de lanen kwam vroeger uit bij het verdwenen landhuis De Eult. Dit huis werd gebouwd in het midden van de 17e eeuw, ongeveer tien jaar eerder dan het huis Soestdijk. Beide landgoederen behoorden tot de fa­mi­lie De Graeff, een rijk geslacht met veel politieke invloed. Een dochter trouwde met de eveneens zeer bekende Jan Bicker, burgemeester van Amsterdam, reder en koopman. Hij bouwde het huis De Eult in 1640, samen met Hooge Vuursche (een voorloper van het huidige Kasteel Hooge Vuursche). En een van hun kinderen trouwde met Jan de Wit, die vaak op De Eult logeerde. Hij werd voogd van het weeskind Willem III, maar was staatsgezind en verzette zich tegen het feit dat Willem III stadhouder werd. In het rampjaar 1672 was de strijd tussen staatsgezinden en prinsgezinden zo groot dat de gebroeders De Wit vermoord werden. Willem III werd toch stadhouder. Waarschijnlijk probeerde de fa­mi­lie De Graeff vrede te stichten met de Oranjes door het huis Soestdijk aan Willem III te koop aan te bieden. Daar­door kwam Soestdijk in het bezit van Oranje. Toen op De Eult in 1758 de fa­mi­lie Deutz (nazaten van de fa­mi­lie De Graeff) in financiële moeilijkheden kwam en het huis te koop aanboden, kwam ook De Eult in het bezit van Oranje. De buitenplaats werd gekocht voor 31.900 gulden en de verdere percelen voor 8.000 gulden. Het huis was bestemd voor de tienjarige Willem V, die er zijn schelpen, stenen en mineralen zou onderbrengen. Het huis kwam steeds meer in de schaduw van Soestdijk te staan. In 1879 werd het uiteindelijk gesloopt. Het Baarnse Bos heeft dus een heel interessant historisch verleden.


Na kruising van de Luitenant Generaal van Heutszlaan werd de spoorlijn Baarn-Hilversum overgestoken. Daarop werd op 40,210 km de finish bereikt. Het was een hele mooie tocht geworden. Het IVV-nummer was 11640. Wij willen de parkoersarchitect en de organisatie hartelijk danken voor deze tocht. Zoals al eerder geschreven heb ik deze dag geen foto's gemaakt. Wel vindt u op de fotolink de ingetekende route. De foto's in dit verslag zijn niet op deze wandeldag gemaakt.
naar de top van deze pagina

Henri Floor