Op woensdag 13 februari 2013 begonnen wij in het begin van de middag aan deze wandeltocht. Het officiële begin- en eindpunt van deze tocht was NS station Maarn. De route liep o.a. langs Chalet Sint Helenaheuvel te Doorn. Deze locatie kwam ons beter uit om te beginnen met de wandeling. Nadat we hier met de auto naar toe waren gereden, begaven we ons op pad. Het was zonnig en er lag nog sneeuw op de paden.
Chalet Sint Helenaheuvel ligt op een hoogte van 40 meter boven N.A.P. Na het heideveld staken we een kleine zandverstuiving over. Daarna dwaalden we een tijdlang verder door het bosgebied van de Kaapse Bossen. We kwamen bij een grote stenen tafel. De tafel stond vrij vlak waarop we met de ontspanner van het fototoestel mooi een foto van ons beiden konden maken. Op een complexe 5-sprong zagen we in een zijpad de Doornse Kei op een sokkel. We liepen hier even naar toe, want dit moest natuurlijk ook op de gevoelige plaat worden vastgelegd. We waren hier nog niet eerder met sneeuw geweest.
Ons pad steeg verder tot een hoogte van 50 meter. Boven op het hoogste punt stond de 29 meter hoge uitkijktoren De Kaap. We beklommen de uitkijktoren niet en misten daardoor een prachtig vergezicht.
Hier stond lang een houten uitzichttoren, die wegens rotting is gesloopt. Sinds mei 2006 staat hier een hogere toren met een stalen frame.
Vanaf de toren kun je bij goed weer Utrecht, Amersfoort en Hilversum zien liggen. Naar het zuiden zie je de rand van de Heuvelrug, het laagland van de Langbroeker Wetering.
We verlieten het grondgebied van Doorn en dwaalden verder over het grondgebied van Maarn over landgoed Huis te Maarn. Later kwamen we ook over landgoed Maarsbergen.
Maarn werd aan de oostkant betreden. Bij een van de eerste huizen stond aan de rechterzijde in een tuin een heleboel houten beelden waaronder een sneeuwpop. We kwamen nabij het officiële startpunt van deze tocht, maar we lieten het NS station rechts liggen. We kwamen langs het voormalige Raadhuis van Maarn om even later de bebouwde kom van Maarn te verlaten over een pad waarop we heel vaak Maarn met een wandeltocht hadden verlaten. We kwamen uit op een brede boslaan met wit/rode markering van een lange afstandpad.
Nu liepen we door bosgebied van Landgoed Huis te Maarn naar Huis te Maarn. We kwamen nabij het Huis aan de westzijde. Na een ruime bocht werd het Huis aan de oostzijde verlaten. Daarbij kwamen we nog langs een heideveld waar we een aantal schapen zagen.
De tuin van Huis te Maarn is aangelegd in 1907. Het huis is gebouwd in 1916, door de Twentse textielbaron W. B. Blijdestijn. In de jaren zestig is het als hotel in gebruik geweest. Het is een neo-classisistisch landhuis, de tuin is in barokke stijl aangelegd. Het geheel is in vrijwel oorspronkelijke staat bewaard gebleven.
Om je heen kun je goed zien dat de aanleg van zo'n landgoed gepaard ging met de aanplant van allerlei exoten. Midden in het weiland staan bijvoorbeeld een aantal Libanonceders.
Het was nu niet ver meer naar Chalet Sint Helenaheuvel. Daar dronken we nog een beker Latte Macchiato alvorens de thuisreis te aanvaarden. Het was een mooie bostocht geworden.
