Op zaterdag 24 november 2012 organiseerde WS78 de Bollenstreek wandeltocht. De start was vanuit de kantine van Korfbalvereniging TOP te Sassenheim. Vanaf 9 uur kon er gestart worden. Het was behoorlijk koud, zo rond het vriespunt. Auto's waren bevroren. In Heerlen, waar ook een echtpaar vandaan kwam, was het 's-ochtends bij vertrek om 5 uur nog 7 graden. We liepen in noordelijke richting. Daarbij kwamen we door Paviljoen Sassennest. Hier stond de penrose-driehoek of te wel de onmogelijk driehoek.
De penrose-driehoek is genoemd naar de Britse wiskundige Roger Penrose. dezelfde driehoek was reeds in 1934 door de Zweedse kunstenaar Oscar Reutersvärd getekend. Het bijzondere van deze driehoek is, dat de driehoek uit drie balken bestaat. Alle drie de balken lijken loodrecht op de andere twee te staan. Maar tezamen vormen ze toch een driehoek. Maurits Escher heeft de penrose-driehoek in zijn werk vaak toegepast.
Daarna kwamen we nog langs het beeld de Aspotter.
In de 17e en 18e eeuw bouwden rijke kooplieden langs de Heerweg, de huidige Hoofdstraat, hun prachtige zomerverblijven. Op een enkele na zijn deze allemaal verdwenen. In die tijd kwamen de zeepziederijen in Leiden en ontstond het beroep van asophaler in Sassenheim. Hiervan afgeleid heten de 'Sassemers' nog altijd 'aspotters' of 'asbakken'. De aspotter was voor Sassenheim een zeer kenmerkend beroep. Zij hadden het alleenrecht voor het ophalen van hout- en turfas bij de burgers van Sassenheim, Lisse en Hillegom. Voor Lisse en Hillegom tot 1780. Toen gingen deze gemeenten de as zelf ophalen. De as werd in de asschuur aan de Vaartkade opgeslagen. Deze asschuur uit de 19de eeuw is inmiddels gesloopt. Uiteindelijk werd de as per schip via de Kaag naar Leiden vervoerd, waar het aan de zeepziederijen werd verkocht. Door de as met water en zeep te koken ontstaat er zachte zeep.
Over de Teyerlingerlaan werd de bebouwde kom van Sassenheim verlaten. We staken de N443 over en volgde daarop de Oude Herenweg. Een wandelaar waarschuwde voor een achteropkomende fietsers, met bel!
Sassenheim werd verlaten en ingeruild voor Lisse. Nu kwamen we door het Reigerbos. Bij Punterburg werd het Keukenhofbos betreden. We kwamen uit op de Stationsweg, de weg die langs de Keukenhof loopt naar het voormalige station van Lisse. We liepen ook daadwerkelijk langs de Keukenhof.
Verderop langs de Stationsstraat liggen de toegangen naar twee verschillende laarzenpaden. Onze route volgde het westelijke laarzenpad dat ook over het Keukenbos liep. We kenden deze route al. In het voorjaar waren we hier overheen gekomen met de RS80-tocht vanuit Lisse. Die RS80-tocht was door dezelfde parkoersbouwster uitgezet. Toen we weer op de Stationsstraat uitkwamen zagen we talrijke wandelaars die het fraaie laarzenpad links hadden laten liggen.
Bij het voormalige station van Lisse, dat tegenwoordig restaurant De Verloren Koffer heet, staken we de spoorlijn over. Door buurtschap Halfweg werd Lisse verlaten en ingeruild voor Noordwijkerhout. Nu volgden we een vrij liggend fietspad. Opeens hoorden we iemand hard "fietser" roepen en snel daarna passeerde een racefietser met hoge snelheid. Voor ons liep een wandelaar alleen en daarvoor liepen twee wandelaars naast elkaar. En daar weer voor liepen wandelaars over de volle breedte van het fietspad. De racefietser schreeuwde nog wel hard, maar voor één wandelaarster was het te laat. De racefietser botste op de wandelaarster en de racefietser viel op de grond. Toen we dichterbij kwamen zagen we de wandelaarster op de grond liggen en kermen van de pijn. Dat was een afschuwelijk gezicht. Er stonden al veel wandelaars om haar heen en we zagen een wandelaar de alarmdienst bellen.
Het was deze dag een vrij nevelig tot mistige dag. Daardoor was er nu niet zo veel te genieten van de omgeving. Regelmatig kwamen de beelden van bovenbeschreven ongeluk weer terug zodat het voor ons geen fijne dag is geworden.
De soeppost werd bereikt en hier troffen we Trudy en Peter Moize de Chateleux. Peter is enige jaren voorzitter van WS78 geweest. We liepen verder langs het Steengrachtkanaal. We waren hier met de Keukenhoftocht in het verleden al talrijke malen geweest. We wisten dan ook hoe we hier in de vervolgroute makkelijk een minder interessant traject van de route konden afsteken. Daartoe moest wel een steile grasheling genomen worden. Dat betrof in eerste instantie een steile helling omhoog. Bij de steile helling omlaag besloten we toch de officiële route te nemen, want het zag er glad uit.
We kwamen bij het Oostduinse Meer en volgden dit ongeveer 1½ km. Het was nog steeds mistig en het zicht was daardoor nog steeds beperkt. Nu volgden we Langevelderlaan tot aan het einde. Daarbij werd Noordwijkerhout verlaten en ingeruild voor Noordwijk. Aan onze linkerhand lag een Stayokay, de vroegere jeugdherberg. We staken de doorgaande weg Kapelleboslaan, die hier overgaat in Randweg, over en betraden nu het Hollands Duin in Boswachterij Noordwijk. Bij een ANWB paddenstoel sloegen we af. Op 9 mei 2009 hadden wij hier een aangenomen ontmoeting met 11 steppende dames. Eén van hen vierde deze dag met vriendinnen haar laatste vrijgezellen bestaan. Ik liep op 9 mei 2009 de WS78 tocht van 13 december 2008 na omdat ik op 13 december een gezondheidsdip had.
In het duingebied werden twee duintoppen beklom,men. Bij een wit/rode markering van het Hollands Kustpad werd koers gezet naar het strand. Na 1½ km werd het strand verlaten bij paviljoen de Zeemeeuw. Op het strand was hier vermoedelijk een oefening van een reddingsbrigade. Op een soort trailer zat een reddingboot. In paviljoen De Zeemeeuw was de grote rust. Na de rust liepen we naar de Koningin Wilhelminaboulevard. Voor de vuurtoren sloegen we af. Voor Hotels van Oranje stond een standbeeld van wijlen koningin Wilhelmina. Langs de boulevard lagen alleen maar hotels en eetgelegenheden.
Het standbeeld van wijlen koningin is door beeldhouwer Kees Verkade gemaakt van brons. Het standbeeld werd door het jubilerende Hotels van Oranje in 2000 geschonken aan de gemeente Noordwijk. Erik Hazelhoff Roelfzema en Jos Mulder-Gemmeke onthulden het monument in mei 2000. De eerste was eertijds adjudant van de vorstin. Beiden waren drager van de Militaire Willemsorde.
De tekst op het schild luidt: KONINGIN WILHELMINA - Zoals zij op 4 april 1940 in Noordwijk de gelegerde troepen inspecteerde. Onthuld op 7 mei 2000 door 'De Soldaat van Oranje' Mr Erik Hazelhoff Roelfzema. Aangeboden ter gelegenheid van het 15-jarige jubileum van de Hotels van Oranje. De beeldhouwer maakte voor de vervaardiging van dit beeld gebruik van een foto die op 4 april 1940 was gemaakt, vlak bij de plek waar het standbeeld nu staat.
Verderop liepen we door het fraaie centrum van Noordwijk. Ik deed nog een keer mijn best om mij te verstoppen achter een grote zak friet. Maar ik had niet gerekend op paparazzi, die mij met een telelens toch op de gevoelige plaat wisten vast te leggen. Bij de Jeroenskerk keken we nog even in de kerk. Aan het Lindeplein stond een borstbeeld van Henriette Goverdine Anna Roland Holst-van der Schalk. Aan het eind van het Lindeplein vielen twee grote, zwartgekleurde giraffen in een tuin op.
We liepen om bosgebied van Landgoed Offem heen. We staken de Dinsdagse Watering over. Toen was er een parkoerswijziging. Dit vanwege bouwactiviteiten. We liepen door een nieuwbouwwijk naar de N444. Nu volgde een minder interessant traject. De N444 is een drukke verkeersweg. En deze verkeersweg volgden we ruim 2 km, weliswaar over een vrijliggend fietspad, maar hier raasden bromfietser met hoge snelheid langs je heen . Daarbij kruisten we nog de N206.
We verwisselde Noordhout voor Voorhout. Daar zagen we de Hoogwegse molen, die nog net in Noordwijk staat. In Voorhout was de koffiepost gelegen. Hoewel de zon het een paar maal geprobeerd heeft om door te breken is dat helaas niet gelukt. We liepen weer naar de Haarlemmer Trekvaart en bewonderden de fraaie Hoop-Doet-Leven molen. Oegstgeest werd ook nog met een bezoek vereerd. We kwamen niet door de bebouwde kom, maar wel langs de Klinkenberger Plas.
De Klinkenbergerplas (circa 60 hectare) is ontstaan door inwinning van zand door de provincie Zuid-Holland. In de jaren tachtig is de plas recreatief ingericht. De plas is uitstekend geschikt voor zwemmers en surfers. De fiets- en wandelpaden rondom de plas, de speel- en ligweiden en picknickplaatsen maken de Klinkenbergerplas een ideaal gebied voor een dagje uit. Aan de grote plas wordt regelmatig gevist op snoek, snoekbaars, karpers of voorn.
Daarna kwamen we nog door het fraaie plaatsje Warmond. Het was inmiddels gaan regenen. Daardoor maakten we ook geen foto meer van het huis waar Jan Steen vroeger heeft gewoond. Evenmin van het tegenoverliggende borstbeeld van Jan Steen. We hadden deze dag trouwens zeer weinig foto gemaakt vanwege het vochtige weer. Bovendien speelde mee dat wij voor donker binnen wilden komen vanwege de vroege invallende duisternis. En dan is er minder tijd om foto's te maken.
Hier in Warmond was nog de fruitpost waar we een lekkere banaan kregen. We dwaalden met een paar flinke slingers nog door Bos van Krantz op landgoed Warmont.
Aan de rand van Warmond ligt, verscholen in het groen, landgoed Huys te Warmont (23 ha.) Op het landgoed ligt een parkbos met eeuwenoude lanen en kronkelende paden.
In de volksmond heet dit bos "het bos van Krantz", naar de laatste eigenaar van het landhuis, een textielhandelaar uit Leiden. Hier zijn eeuwenoude taxusbomen en moerascipressen te vinden, en er zijn prachtige oude eikenlanen. Daarnaast zijn er graslandjes die luisteren naar prachtige namen als Droomweide. Ook is er een kasteelgracht die tussen de kastanjes door in het bos verdwijnt en weer als Droomvijver op duikt. Bij een wandeling over dit terrein ontvouwt zich een eeuwenlange geschiedenis van tuin- en landschapsarchitectuur.
Om 16:22 uur werd de finish bereikt. Het was een hele aardige wandeltocht geworden.
Vanwege het mistige weer heb ik deze keer weinig foto´s gemaakt. Ik heb de fotoreportage aangevuld met foto´s van de WS78 tocht van 13 december 2008 die ik op 9 mei 2009 heb nagelopen. Ook heb ik foto´s gebruikt van de RS80 tocht vanuit Lisse op 28 januari 2012. Het deelnemersaantal van 286 viel flink tegen. In de provincie Zuid-Holland wonen namelijk de meeste WS78 leden. We willen de organisatie en de parkoersbouwster voor deze tocht hartelijk danken. Er was deze keer geen IVV-stempel omdat het stempel niet was ontvangen. Op 8 december kregen alsnog het IVV-nummer. Dit was 11578.
