Op zaterdag 10 november 2012 organiseerde WS78 de Via Kromme Rijn naar Heuvelrug tocht. De start was vanaf Rugby club The Pink Panthers te Driebergen. Wat een sombere startlocatie was dit. Bij de inschrijfruimte kwam helemaal geen daglicht binnen en de ruimtes waren spaarzaam verlicht. Waarom was er niet gestart vanuit het veel fraaiere sportcentrum Hoenderdaal dat op zeer korte afstand was gelegen. De voorgaande keer, dat we vanuit Driebergen waren gestart, was daar vandaan de start en voor zover mijn informatie reikt was destijds daar geen kosten aan verbonden.
Ik kreeg bij de start van verschillende wandelaars de reactie of ik afgelopen nacht beter had geslapen dan de voorgaande vrijdag op zaterdag toen ik bij de FLAL een tocht vanuit Harkema liep. Het ging vooral om
de laatste alinea van dat verslag. Het geeft maar aan dat mijn website trouw wordt bezocht, want het verslag was pas twee dagen tevoren geplaatst.
Het was deze dag een sombere dag. Het bleef de hele dag vochtig. De regen-intensiteit bleef gelukkig beperkt. Mede door het vochtige weer heb ik deze dag geen foto's gemaakt. Toch heb ik een fotoreportage. Deze is voornamelijk samengesteld uit foto's van de WS78 wandeltocht van 10 februari 2007 uit Driebergen en de komende WS78 wandeltocht van 16 maart 2013 vanuit Maarn. Omdat ik beide tochten heb uitgezet, heb ik ook al foto's van de tocht van 16 maart 2013.
We verlieten de start over de Hoendersteeg, de Faunalaan en de Jachtlaan. Nabij de niet zichtbare ijsbaanlocatie van Driebergen werd een pad langs en door weilanden gevolgd over landgoed Dubbeldijk. We kwamen uit op de Langbroekerdijk. Even later kwam van links het klompenpad Aderwinkelpad. We volgden nu een traject van dit 12 km lange klompenpad.
We staken de Langbroekerwetering over en volgden De Laan. Ongeveer op de gemeentegrens van Utrechtse Heuvelrug met Bunnik werd de plaats Driebergen verruild met die van Werkhoven ter hoogte van een kruis van Régis Charles Deleuze.
Régis ging op 17-jarige leeftijd de oorlog in, om iets voor zijn land te doen. Op de dag van het ongeluk had Régis eigenlijk verlof, maar omdat er niet voldoende mensen waren om te vliegen, had hij zich beschikbaar gesteld. Volgens de papieren was dit zijn eerste vlucht voor het 274 Squadron. Hij steeg op vanaf Volkel om 08.40 uur. Boven Hahn meldt Régis motorproblemen te hebben en verliest het contact met zijn groep. Waarschijnlijk wil hij terugkeren en wordt aangeschoten door de Duitse FLAK (Flieger Luft Abwehr Kanone). Bij Kasteel Beverweerd ontdekt hij weilanden en wil daar waarschijnlijk landen. Helaas raakt zijn Hawker Tempest V de bomen en crasht hij. De gravin, die in Kasteel Beverweerd woont, hoort de klap en denkt dat het kasteel onder vuur ligt. In het kasteel verblijven ook Duitsers die een deel van het Kasteel als commandopost hebben ingericht. Wanneer de gravin merkt dat de klap in de weilanden is, rent zij naar buiten. Halverwege de laan voor het kasteel ontdekt ze een piloot die tegen de boom zit. Régis heeft nog uit zijn toestel weten te klimmen, maar heeft de crash niet overleefd. De Duitsers die achter de gravin aankwamen hebben al zijn papieren verbrand, zodat men lange tijd niet wist hoe de naam van deze piloot was.
Lees alles over Régis Charles Deleuze op www.regischarlesdeleuze.nl
Voor de hoofdingang van Kasteel Beverweerd, dat niet zichtbaar aan de Kromme Rijn ligt, sloegen we af.
Kasteel Beverweerd is een van oorsprong 13e-eeuws kasteel, dat zich op een eilandje langs de Kromme Rijn bij het dorp Werkhoven bevindt.
We kregen in de verte zicht op de voormalige watertoren te Werkhoven. Deze watertoren zullen we met de WS78 tocht vanuit Maarn meerdere keren zien en er vlak langs komen.
Vlak voordat we de Langbroekerdijk overstaken, kwamen we vrij dicht langs de Pleisterplaats. Met de komende tocht uit Maarn hebben we hier de soeppost. Over een paar graspaden werd de Gooijerdijk bereikt. Na een schaapskooi en een paar fraaie boerderijen werd de eveneens fraaie boerderij Gooyermeent bereikt. Hier was de soeppost. Het bijzondere langs de Gooijerdijk hier was het feit dat de huizen, die ten zuiden van de weg liggen behoren tot Driebergen en de huizen die ten noorden ervan liggen tot Doorn horen.
Langs het Van Gimborn Arboretum werd buurtschap Palmstad, dat onder Doorn valt, bereikt.
Buurtschap Palmstad ontstond in een periode dat er behoefte was om Doorn uit te breiden
Dat was in de periode 1915-1940.
Maar men wilde dat het wel los van de eigenlijke dorpskern Doorn zou komen te liggen.
De Driebergsestraatweg werd als lokatie uitgekozen.
Eerst werden er een aantal kleine wijken gebouwd.
Die kleine wijken groeiden vanzelf tot een soort van eigen buurtjes.
Door woningbouwvereniging "Patrimonium" werd in 1919 de grootste wijk gerealiseerd.
De buurt kreeg de naam "Palmstad".
We staken de doorgaande provinciale weg N225 over. Daarop werd landgoed Beukenrode bereikt. Ons pad, een grintfietspad, liep langs de oostzijde van het landgoed dat aan het terrein van de Van Braam Houckgeest Kazerne, van het Korps Mariniers grensde. Laatst genoemde heeft de laatste maanden talrijke keren het nieuws gehaald omdat men het geheel naar Zeeland wil verplaatsen. Een belangrijke reden voor de verplaatsing is de mogelijkheid voor het houden van schietoefeningen. Nu is de kazerne gelegen in het Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug en daar horen schietoefeningen niet thuis.
Het Korps Mariniers is een onderdeel van de Koninklijke Marine en één van de oudste (sinds 1665) militaire onderdelen van de Nederlandse krijgsmacht. Van oudsher bestaat het Korps Mariniers uit infanteristen die dienstdoen op oorlogsschepen en ingezet kunnen worden op de grens van land en water. Hoewel het korps sinds de jaren 90 in toenemende mate wordt ingezet voor crisisbeheersingsmissies landinwaarts, zijn amfibische operaties nog steeds een belangrijk element van het korps. De wapenspreuk van Korps Mariniers is Qua patet orbis (Zo wijd de wereld strekt).
Het Nederlandse Korps Mariniers telt ongeveer 3000 militairen - Mariniers, maar voor ondersteunende taken als administratie, bevoorrading en medische verzorging is ook gewoon marinepersoneel in dienst - De meeste operationele eenheden zijn ondergebracht bij het Mariniers Trainings Commando (MTC) op de Van Braam Houckgeestkazerne in Doorn: 1e en 2e Mariniers infanteriebataljons (1 en 2 Marnsbat), Amfibisch Logistiek Bataljon (AmfLogBat), Unit Interventie Mariniers (UIM) en Marine Joint Effect Battery (onderdeel AMFGEVSTBAT).
Deze kazerne werd begin jaren 50 op de plaats van het toenmalige Kamp Woestduin gebouwd. De Marinierskazerne maakt al bijna 60 jaar een wezenlijk onderdeel uit van Doorn c.q. de gemeente Utrechtse Heuvelrug. Met circa 2.000 werknemers op de Van Braam Houckgeestkazerne, is het Korps Mariniers de grootste werkgever in de gemeente Utrechtse Heuvelrug. De band tussen het Korps Mariniers en de bewoners van Doorn is van oudsher hecht.
Momenteel is er sprake van verplaatsing van de Van Braam Houckgeestkazerne (VBHKAZ) uit Doorn naar Zeeland.
Een eventueel vertrek van de Mariniers uit Doorn zou niet alleen een enorme impact hebben op de werkgelegenheid en de lokale economie (o.a. detail/ groothandel) maar ook op nevenfacetten als huisvesting, onderwijs en verenigingsleven.
De economische waarde voor de gemeente is moeilijk te bepalen en is mede afhankelijk van het aantal Mariniers dat op de kazerne gelegerd is en het aantal Mariniers dat met hun gezinnen in deze gemeente woonachtig is. Voorzichtige berekeningen op basis van omzetderving en verblijfskosten komen al vrij snel in de richting van 15 tot 18 miljoen per jaar.
Ons pad steeg nu heel langzaam. Dat staat bekend onder vals plat. We liepen langs landgoed Het Heihuis naar de Maarnsche Berg. Na Vakantiepark de Maarnsche Berg dwaalden we door een bosgebied dat, zeker in het verleden, veel werd gebruikt door het voornoemde Korps Mariniers. We liepen hier op korte afstand van camping het Grote Bos te Doorn. Twee weekendbezoekers van deze camping behoren tot trouwe deelnemers aan WS78 tochten.
We kwamen uit op de Traaij te Driebergen en liepen onder de A12-snelweg door. Daarop werd landgoed Bornia bereikt. Door bosgebied, met talrijke malen schitterende herfstkleuren van vooral beukenbomen, zetten we koers naar Austerlitz. Onderweg daar naar toe passeerden we nog twee wandelaars die de 14 km lange NS wandelroute van Driebergen naar Maarn volgden.
Het centrum van Maarn werd bereikt. Op het dorpsplein, nabij de in het midden van het dorpsplein gelegen dorpspomp, zaten wandelaars op bankjes ten teken dat het in rustgelegenheid 't Trefpunt heel erg druk was. Er waren deze dag dan ook 394 deelnemers. Na de rust liepen we naar boswachterij Austerlitz. De boswachterij werd nog niet meteen betreden. Langs de bosrand zetten we koers naar Landgoed Den Treek Henschoten. De laatste jaren wordt dit landgoed met WS78 tochten vanuit Maarn niet meer betreden vanwege de hoge kosten, die dit per deelnemer kost om hier doorheen te mogen lopen. Want de huurkosten van de startlocatie in Maarn zijn al erg hoog. Vreemd vonden we dan ook, dat de deelnamekosten voor deze tocht niet verhoogd werden voor het bezoek aan genoemd landgoed.
Om toch ook een beetje in de sfeer van Maarn te komen, liepen we even over het grondgebied van Maarn. Daarop kwamen we op grondgebied van de gemeente Woudenburg. We staken de Zeisterweg over. Na restaurant De pyramide werd de pyramide van Austerlitz bereikt. De pyramide kan in dit jaargetijde niet beklommen worden en om het terrein staat hekwerk. Het onderhoud aan de pyramide kost de laatste jaren de nodige hoofdbrekens en ook nu was duidelijk te zien dat de pyramide aan het verzakken was. Boven op de pyramide staat een obelisk.
We liepen verder naar de Treekerweg die aan de Leusderhei te Leusden grensde. De grens met Zeist werd overgestoken. We kwamen langs een gedenkmonument uit de tweede wereldoorlog. Hier waren 14 politieke gevangen gefusilleerd. Hun namen stonden vermeld. Er lagen nog bloemen omdat de herdenking jaarlijks plaatsvindt op 12 oktober. Daarop werd Wallenburg bereikt, een grote open grasvlakte in het bos met beplanting waar voorheen Huize Wallenburg heeft gestaan met daarnaast een oude waterput. We lasten hier een rust in. Het naastliggende bankje was weliswaar nat, maar met de regenbroek aan was dat geen probleem.
In boswachterij Austerlitz ligt het landgoed Wallenburg ten zuiden van het Leusderheide Militair oefenterrein.
In het jaar 1797 had Jean Marie D'Amblé zich op de Wallenburg gevestigd.
Tijdens de vrijheid van het geloof werd het niet echt veilig voor de hugenoot Jean Marie D'Amblé in Frankrijk. Daarom had D'Amblé Frankrijk ontvlucht.
Na zijn ontvluchting begon hij het stuk grond op de Heuvelrug te ontginnen. De paarden van het leger van Napoleon Bonaparte hadden genoeg mest geproduceerd, waardoor D'Amblé het de heiden tot landbouwgrond kon ontginnen. Daarnaast kon hij een stuk grond geschikt maken voor zijn hofstede. Speciaal met dit doel kreeg het leger van Napoleon Bonaparte in ruil voor hun mest D'Amblé de producten die hijzelf had gekweekt. Ook had hij een 14 meter diepe put uitgegraven. De Put van Wallenburg is nog het enige overblijfsel van dit landgoed.
D'Amblé had zijn hofstede op de Utrechtse Heuvelrug De Wallenberg genoemd. Hij had zijn hofstede deze naam gegeven vanwege het dichtbij gelegen Soesterberg en de door hem opgeworpen aarden wallen rondom deze hofstede; dit in verband met de zandverstuivingen.
Door bosgebied werd Kamp Zeist bereikt.
In 1804 werd Kamp Zeist aangelegd door Franse en Bataafse troepen. Op het Kamp werden tijdens de Eerste Wereldoorlog ruim 12.000 gevluchte Belgische militairen geďnterneerd. Het terrein kwam na de Tweede Wereldoorlog bij de Amerikaanse luchtmacht in gebruik.
Het Luchtvaartmuseum verhuisde in 1980 naar het Kamp Zeist. Het Kamp is tussen 1999 en 2002 grotendeels Schots grondgebied gebied. Dit was voor de huisvesting van een Schotse rechtbank en gevangenis voor de rechtszaak over de Lockerbie-aanslag. Daarvoor werden de gebouwen omgebouwd tot detentiecentrum. Geert Wilders heeft hier meerdere malen vertoefd uit veiligheidsoverwegingen.
We staken de A28 snelweg over voor een bezoek aan de koffiepost te Soesterberg. Over een andere brug werd de A28 opnieuw overgestoken. Door bosgebied De Kozakkenput werd het Laantje zonder Eind bereikt en even gevolgd.
De naam ‘Kozakkenput’ is niet afkomstig van de Frans-Bataafse troepen maar van een huurlingenbataljon Kozakken die 9 jaar later hun bivak uitkoos bij deze waterput. Die kozakken hadden eerst hun kampement in Utrecht op de Maliebaan, waar ze gelegerd waren midden in de stad. Maar aangezien ze erg verwilderd waren en niet lekker roken trokken ze in de stad teveel bekijks en verhuisden ze naar het buitengebied.
Een gedeelte van dit gebied hoorde vroeger bij het landhuis Beek en Royen. Het huis was gebouwd in 1730 en had een klassiek Frans park. Een kenmerk van zo'n park zijn de lange rechte lanen met aan weerszijden grote bomen, bijvoorbeeld beuken. Het Laantje zonder Eind was, de naam zegt het al, zo'n lange laan. Een groot deel van het bijbehorende land is verkaveld en verkocht in 1818.
We liepen weer terug naar Austerlitz en staken de provinciale weg N224 met de naam Woudenbergseweg over. Langs de Oude Postweg werd de fruitpost bereikt. In de schuur hingen aan de wanden allemaal CD's. We verlieten de gemeente Zeist, waaronder Austerlitz valt, weer. Nu dwaalden we door bosgebied van landgoed Bornia / Heidestein. Bij een heideveld zagen we talrijke wandelaars teruglopen die een afslag over een smal pad, ondanks de markeringen, over het hoofd hadden gezien. In de bebouwde kom kwamen we op de Arnhemse Bovenweg uit. Dit was nu een rustige weg omdat in dit weekend asfalteringswerkzaamheden plaatsvonden in het viaduct onder de A12 snelweg.
We kwamen nog door de Esdoornlaan langs het huis waar we in het verleden diverse malen een verzorgingspost hebben gehad. De totale afstand bedroeg 40,6 km. Mede ook door de herfstkleuren werd het een prachtig tocht geworden. Van de Kromme Rijn hebben we niets gezien. Met de Kromme Rijn tocht op 16 maart 2013 vanuit Maarn zullen we de Kromme Rijn volop zien.