Op dinsdag 6 november 2012 vervolgden wij met het Westerborkpad. De startplaats was nu bij station Nijkerk. Omdat het voor Coos de voorgaande avond wat laat was geworden, besloten we nu iets later op pad te gaan. Na een bus- en treinreis begonnen we rond 10 uur aan de wandeling. Voor deze dag was de mooiste dag van de week aangekondigd. En daar wilden we dan ook van profiteren.
Aan Nijkerk hadden we nog goede herinneringen. Op zoek naar een woning hebben wij destijds, zo tussen eind 1987 en begin 1988 in Nijkerk in een gemeubileerde huurwoning gewoond. We verlieten het station door het Van Reenenpark. In het park stond een monument ter nagedachtenis aan de militairen uit de gemeente Nijkerk die omgekomen zijn in Nederlands Oost-Indië en Nederlands Nieuw Guinea.
Langs de Singel was aan een gevel een plaat bevestigd op de plaats waar een synagoge heeft gestaan. Niet ver hier vandaan dronken wij koffie bij een bakker. Voor de Waag stond een beeld van twee handelende boeren met drie koeien. Het beeld herinnert aan de veemarkt, die tot 1980 op het Plein voor de Waag werd gehouden. Er achter stond een hoge lantaarn op een bakstenen voetstuk ter herinnering aan het 25 jarig ambtsjubileum van burgemeester J.C.A.M. v. Kluyve.
Bij de haven van Nijkerk viel het witgekleurde café restaurant De Dolle Joncker op. Aan de andere zijde van een zitbank, dat op een voorsteven van een schip leek, lag het stadhuis. In het water van de haven weerspiegelde het hoge gebouw Arkervaart fraai. Achter voornoemd gebouw was de oude watertoren duidelijk zichtbaar.
Langs de Bruins Slotlaan kwamen we eerst langs een oorlogsmonument uit de tweede wereldoorlog gevolgd door een Joods monument dat herinnert aan 48 vermoorde Joodse inwoners van Nijkerk. Over de voormalige havenspoorlijn werd Nijkerk allengs verlaten. Na kruising met de spoorlijn werd de bebouwde kom van Nijkerk in noordelijke richting verlaten.
Bij de eerstvolgende spoorwegovergang werd het spoor nog niet overgestoken, maar werd wel de gemeente Nijkerk ingewisseld voor die van Putten. Bij de daaropvolgende spoorwegovergang werd het spoor wel overgestoken. We betraden natuurgebied Oldenaller. Meteen daarop hadden we een rust op een bankje. Daarna dwaalden we fraai door het bosgebied. De zon zorgde voor mooie herfstkleuren van vooral beukenbomen. Ook zagen we weer talrijke paddenstoelen.
Bij een boerderij langs de Withagersteeg stond een mooie afbeelding van een haan met kippen. We kwamen bij de Broekermolenweg. Langs deze weg ligt een schitterend natuurgebied waarin talrijke Schotse Hooglanders, achter hekwerk, graasden. In buurtschap Bijsteren was een elektriciteitskast fraai geschilderd in de vorm van een aquarium. Verderop stond op de inrit van een boerderij een stalletje met fruit en zelfgemaakte kaarten.
In het centrum van Putten was een vrouw duidelijk 50 jaar geworden. In haar tuin stond een oude vrouwelijke pop fraai achter een naaimachine afgebeeld met het getal 50. Verderop in Putten, langs de Dorpsstraat, stond het beeld van de weduwe op de Herdinkingshof. We liepen hier even van de route af voor een koffiestop. Toen we daarna de route weer opliepen, zagen we een muurschildering van een prehistorisch dier.
Op weg naar het station van Putten kwamen we langs een weiland waar twee waterbuffels graasden. Eén van hen was bereidwillig om mooi voor mijn fototoestel te gaan staan. Op het station van Putten hadden we een rust op een bank op het perron. Vooralsnog hadden we het plan om naar Harderwijk te lopen. Langs de kant van de Zuiderzeestraatweg stond de informatie dat de maximale snelheid hier 60 km bedroeg en dat de snelheidslimiet gemiddeld in 25% van de gevallen werd overschreden. Wij hadden het idee dat dit percentage rond de 100% lag.
We kwamen op de Vanenburgerallee uit. Langs de kaarsrechte weg stonden, ook kaarsrecht achter elkaar, bomen hetgeen een mooi gezicht was. We passeerden kasteel Vanenburg. Boven de hoofdingang was het wapen van Vanenburg bevestigd. Tot 3 oktober 1942 waren hier Joodse mannen gevestigd.
Ook Putten werd verlaten en ingeruild voor Ermelo. We zagen verschillende keren markeringen van klompenpaden. Na een spoorwegovergang zagen we een verwijzing naar het Volenbekervoetpad. Daar was een tracé van het historisch kerkpad tussen landgoed Volenbeek en de Oude Kerk in Putten.
Toen we rond kwart voor vier langs de Gorevenbeekse Heide te Ermelo liepen, vroeg Coos zich af tot hoever we deze dag zouden lopen. Dit omdat het toch nog een aardig eindje naar Harderwijk was. Ik stelde voor, dat we in Ermelo zouden stoppen. De route kwam vlak langs het station. En er was voor de namiddag regen voorspeld. Met regen is het uiteraard zwaar bewolkt. In deze tijd van het jaar is het dan rond vijf uur al behoorlijk donker.
Even na vier uur werd het station van Ermelo bereikt. Met het openbaar vervoer reisden we huiswaarts. Het was een hele aardige dag geworden. In de ochtend en het begin van de middag had de zon een tijdlang geschenen. Daarna raakte het langzaam bewolkt. Maar het bleef tijdens de wandeling steeds droog. Op onze thuisreis heeft het wel geregend.
|
Henri Floor
|
