Toen we 's ochtends op zondag 16 september 2012 om 7.30 uur opstonden en wilden gaan douchen, ging het brandalarm af. Dat kwam vermoedelijk doordat een gast erg lang en te warm onder de douche had gestaan en dat de waterdamp tegen de rookmelder was gekomen. De persoon in kwestie viel op doordat het veel tatoeages had en zijn hoofd was ook grotendeels getatoeëerd.
Voordat we op pad gingen, keken we eerst naar de hervormde St. Magnuskerk. De kerktoren, die niet wit was, stond los van het witgekleurde kerkgebouw. Door de grote lichtsterkte verschillen lukte het niet goed om de kerk op de foto te krijgen.
De eerste 10 km deze dag was helaas geen groot succes. Parkoerstechnisch was het een mooie route. Maar er was een mountainbike route uitgezet die grotendeels het Drenthepad volgde.
Eerst liepen we langs de Zuidesch ten zuiden van Anloo. Hier waren nog geen fietsers. Daarna dwaalden we door bosgebied van landgoed Terborgh. Toen we Gieten naderden en nog steeds last van de fietsers hadden, besloten we van de route te gaan en een alternatieve route door het centrum van Gieten te lopen. Bovendien hadden we zin om koffie te drinken. De eerste mogelijkheid om koffie te drinken was bij een hotel. Maar het hotel was gesloten. Iets verderop was een bar open. Hier zat een groep jonge mannen (begin 20) om een langwerpige tafel. De overige stoelen waren hoge stoelen. Bovendien rook het naar sigarettenlucht. De derde gelegenheid was geopend en hier dronken we koffie verkeerd met een vlaai.
Vanuit deze rustpost volgden we een andere route om weer op de route van het Drenthepad te komen. Dat was bij Bonnen/Gieten. Hier ligt een hunebed op een schoolplein.
Even verderop was een parkoerswijziging. De ingetekende route hadden we vooraf van internet gehaald. Het NIVON, dat het Drenthepad heeft uitgezet, houdt op zijn website aanpassingen van de route bij. De kaarten 35 en 36 uit het Drenthepadboekje waren met de gewijzigde route te downloaden van Picasa via een opgegeven link. De wijzigingen waren in het blauw aangegeven. De blauw ingetekende route op kaart 35 betrof de gewijzigde wandelroute. De blauw ingetekende route op kaart 36 betrof de gewijzigde wandelroute voor wandelaars met een hond.
Naast de ingetekende route was ook een omschrijving van de route via de Picasalink te verkrijgen, maar dat vonden wij niet nodig om uit te printen omdat we een ingetekende route meestal makkelijk kunnen volgen.
Langs een voormalige spoorlijn liepen we naar Gasselte. Daar hadden we bij een CR een rust. Ons lunchpakket was ditmaal magertjes en daarom aten we nu opnieuw gebak bij de koffie. Twee jaar tevoren hadden we de NS wandel2daagse Drentsche Aa gelopen en daar volgden we nu ook trajecten van.
Na Gasselte kwam een heel mooi stuk over het Drouwenerzand. Het was deze dag een zondag. Er waren dus veel mensen vrij. Dat hebben we hier goed gemerkt. In dit gebied kwamen we zeker 50 dagjesmensen tegen.
Tussen Drouwen en Gasselte treft men het uitgestrekte, sterk golvende bos- en heidegebied Drouwenerzand aan. Het gebied ligt bovenop de Hondsrug. Het Drouwenerzand vormt één van de laatste actieve stuifzandgebieden van Drenthe. De vele Jeneverbessen, die hier als 'wachters op de hei' staan, geven het landschap een bijna mystiek karakter.
Het ontstaan van de zandverstuivingen van het Drouwenerzand is te danken aan overmatige begrazing door schapen en plaggenwinning in de 18e en 19e eeuw. Hierdoor verdween de beschermende plantengroei en kreeg de wind vat op het onderliggende zand. Het stuivende zand bedreigde destijds de omliggende landbouwgronden. Omstreeks 1890 moesten er, ter bescherming tegen overstuiving, zelfs aarden wallen aangelegd worden langs de weg Drouwen-Gasselte. In 1903 werd er een grootscheepse poging gedaan om verder verstuiven tegen te gaan. Dankzij inspanningen van instanties als de Oranjebond van Orde, de Kwartguldenvereniging en de Nederlandse Heidemaatschappij was het gebied in 1915 grotendeels bebost. Het gebied is sinds 1974 eigendom van Het Drentse landschap.
Voor Drouwen sloegen we af en via Bronneger en nog een hunebed werd het hunebedmuseum bereikt. Dit hunebedmuseum hadden we 2 jaar tevoren al bezichtigd. Bovendien hadden we daar nu geen zin meer in. Via het buitenhunebed werd Borger bereikt. In het plaatselijke kippenrestaurant dineerden we 's avonds. Toen wij hier in 2010 waren, hadden wij hier ook gedineerd. Na de maaltijd bestelden we een Latte Macchiato en dat bleek € 5,95 te kosten per stuk. Zo'n dure Latte Macchiato hadden we nog niet eerder gekocht.