Drenthepad, een rondwandeling door Drenthe

datum : zondag 16 september 2012
traject: Anloo - Gieten - Gasselte - Drou­wen - Bronneger - Borger
afstand: 27 km
o­ver­nach­ting: Molenerf vakantiewoningen en B&B, Torenlaan 18. 9531 JJ Borger, ( 0599-236048, www.molenerf.com; ook adres van de Stichting Vrienden op de Fiets.

Toen we 's ochtends op zondag 16 september 2012 om 7.30 uur opstonden en wilden gaan dou­chen, ging het brandalarm af. Dat kwam vermoedelijk doordat een gast erg lang en te warm onder de dou­che had ge­staan en dat de waterdamp tegen de rookmelder was gekomen. De persoon in kwestie viel op doordat het veel tatoeages had en zijn hoofd was ook grotendeels getatoeëerd.

Voordat we op pad gingen, keken we eerst naar de hervormde St. Magnuskerk. De kerktoren, die niet wit was, stond los van het witgekleurde kerk­ge­bouw. Door de grote lichtsterkte verschillen lukte het niet goed om de kerk op de foto te krijgen.

De eerste 10 km deze dag was helaas geen groot succes. Parkoerstechnisch was het een mooie route. Maar er was een mountainbike route uitgezet die grotendeels het Dren­the­pad volgde.

Eerst liepen we langs de Zuidesch ten zuiden van Anloo. Hier wa­ren nog geen fietsers. Daarna dwaal­den we door bosgebied van land­goed Terborgh. Toen we Gieten naderden en nog steeds last van de fietsers had­den, besloten we van de route te gaan en een alternatieve route door het centrum van Gieten te lopen. Bovendien had­den we zin om koffie te drinken. De eerste mogelijkheid om koffie te drinken was bij een hotel. Maar het hotel was gesloten. Iets verderop was een bar open. Hier zat een groep jonge mannen (begin 20) om een langwerpige tafel. De overige stoelen wa­ren hoge stoelen. Bovendien rook het naar si­ga­ret­ten­lucht. De derde gelegenheid was geopend en hier dronken we koffie verkeerd met een vlaai.

Vanuit deze rustpost volgden we een andere route om weer op de route van het Dren­the­pad te komen. Dat was bij Bonnen/Gieten. Hier ligt een hunebed op een schoolplein.

Even verderop was een parkoerswijziging. De in­ge­te­ken­de route had­den we vooraf van internet gehaald. Het NIVON, dat het Dren­the­pad heeft uitgezet, houdt op zijn website aanpassingen van de route bij. De kaarten 35 en 36 uit het Dren­the­pad­boek­je wa­ren met de gewijzigde route te down­loa­den van Picasa via een opgegeven link. De wijzigingen wa­ren in het blauw aangegeven. De blauw in­ge­te­ken­de route op kaart 35 betrof de gewijzigde wan­del­rou­te. De blauw in­ge­te­ken­de route op kaart 36 betrof de gewijzigde wan­del­rou­te voor wan­de­laars met een hond.

Naast de in­ge­te­ken­de route was ook een om­schrij­ving van de route via de Picasalink te verkrijgen, maar dat vonden wij niet nodig om uit te printen omdat we een in­ge­te­ken­de route meestal mak­ke­lijk kunnen volgen.

Langs een voormalige spoorlijn liepen we naar Gasselte. Daar had­den we bij een CR een rust. Ons lunchpakket was ditmaal magertjes en daarom aten we nu opnieuw gebak bij de koffie. Twee jaar te­vo­ren had­den we de NS wan­del2daagse Drent­sche Aa gelopen en daar volgden we nu ook trajecten van.

Na Gasselte kwam een heel mooi stuk over het Drou­we­ner­zand. Het was deze dag een zondag. Er wa­ren dus veel men­sen vrij. Dat hebben we hier goed gemerkt. In dit gebied kwa­men we zeker 50 dagjesmensen tegen.

Tussen Drou­wen en Gasselte treft men het uitgestrekte, sterk golvende bos- en heidegebied Drou­we­ner­zand aan. Het gebied ligt bovenop de Hondsrug. Het Drou­we­ner­zand vormt één van de laatste actieve stuifzandgebieden van Dren­the. De vele Jeneverbessen, die hier als 'wachters op de hei' staan, geven het land­schap een bijna mystiek karakter.

Het ontstaan van de zandverstuivingen van het Drou­we­ner­zand is te danken aan overmatige begrazing door schapen en plaggenwinning in de 18e en 19e eeuw. Hier­door verdween de beschermende plantengroei en kreeg de wind vat op het onderliggende zand. Het stuivende zand bedreigde destijds de omliggende landbouwgronden. Om­streeks 1890 moesten er, ter bescherming tegen o­ver­stui­ving, zelfs aarden wallen aangelegd worden langs de weg Drou­wen-Gasselte. In 1903 werd er een groot­scheep­se poging gedaan om verder verstuiven tegen te gaan. Dankzij inspanningen van instanties als de Oranjebond van Orde, de Kwart­gul­den­ver­e­ni­ging en de Nederlandse Hei­de­maat­schap­pij was het gebied in 1915 grotendeels bebost. Het gebied is sinds 1974 eigendom van Het Drentse land­schap.

Voor Drou­wen sloegen we af en via Bronneger en nog een hunebed werd het hunebedmuseum be­reikt. Dit hunebedmuseum had­den we 2 jaar te­vo­ren al be­zich­tigd. Bovendien had­den we daar nu geen zin meer in. Via het buitenhunebed werd Borger be­reikt. In het plaat­se­lij­ke kippenres­tau­rant dineerden we 's avonds. Toen wij hier in 2010 wa­ren, had­den wij hier ook ge­di­neerd. Na de maaltijd bestelden we een Latte Macchiato en dat bleek € 5,95 te kosten per stuk. Zo'n dure Latte Macchiato had­den we nog niet eerder gekocht.

Henri Floor