Drenthepad, een rondwandeling door Drenthe

datum : dinsdag 11 september 2012
traject: Appelscha - Veenhuizen - Norg
afstand: 26 km
o­ver­nach­ting: Bed & Breakfast Dren­the, Esdoornlaan 6, 9331 HG Norg, ( 0592-613510 of 06-11246752; ook adres van de Stichting Vrienden op de Fiets.

We had­den goed geslapen. Na een uitstekend ontbijt met lunchpakket begaven wij ons op dinsdag 11 september 2012 rond 9 uur op pad. Er was kans op regen voorspeld maar vooralsnog was het droog. We begonnen in de korte broek. In het centrum van Appelscha volgden we even de Oos­ter­landse Com­pag­nons­vaart. Daarna sloegen we af in de richting van Ravenswoud.

We kwa­men langs een klein gedenkmo­nu­ment waarbij drie jongemannen in 1944 tijdens de melk­sta­king doodgeschoten werden.

Het neerschieten van drie jonge mannen gebeurde direct na de melk­sta­king van 1943. Boeren deden massaal mee en loosden de melk in sloten in plaats van die aan de fabriek te leveren. Duitsers die naar Oosterwol­de wilden gaan omdat daar een melkwagen in de vaart was gekieperd, stuitten op een opengedraaide brug, waarvan de sleutel in het water was gegooid. Dat liep slecht af voor enkele jonge mannen die – ondanks het afgekondigde samenscholingsverbod – bij elkaar stonden op de Eerste Wijk. Drie van hen werden weggejaagd en op de vlucht neergeschoten. Het wa­ren Anne de Boer (35), Jitse Kiewiet (21) en Melle Bruinsma (19) uit Ravenswoud.

Nog voor het einde van de bebouwde kom van Appelscha trokken we de lange broek weer aan. Het werd donkerder. Even later begon het licht te druppelen.

In het centrum van Ravenswoud werd de weg on­ver­hard. Daarna kwa­men we in het Fochteloërveen. Nabij de observatiehut had­den we een rust. Verder liepen we door het Fochteloërveen. We liepen daar onder andere over een pad dat alleen toegankelijk was voor wan­de­laars. We maakten hier vanwege de lichte regen maar 1 foto.

Over het Fochteloërveen

Hoogveen ontstaat op plekken waar regenwater blijft staan en veenmossen eeuwen achtereen kunnen groeien. De veenmossen sterven van onderen af en groeien aan de bovenkant door. Na eeuwen ontstaat zo een bodem met dik pakket veenmossen. Het hoogveen groeit boven de omgeving uit, waardoor het grondwater de wortelzone van de planten niet meer be­reikt. De veenmossen zijn als een spons en houden het regenwater vast. Door de zuurstofarme omstandigheden verteren de afgestorven mosresten niet.

Hoogveen wordt alleen gevoed met regenwater. Omdat schoon regenwater nauwelijks voe­dings­stof­fen bevat is hoogveen voedselarm. De planten die er groeien zijn daar op aangepast. Het zijn stuk voor stuk zeldzame en bij­zon­de­re planten. Bijvoorbeeld zonnedauw. De plant vult zijn dieet aan met insecten, door deze te vangen met kle­ve­ri­ge blaadjes.

Door de ontwatering van de landbouwgrond rondom het Fochteloërveen, lekt veel regenwater langs de randen weg. Het hoogveen raakt Hier­door verdroogd. Bomen krijgen de kans te ontkiemen en langzaam verbost het veen. Daarbij dringt zuurstof door tot de afgestorven planten delen, zodat deze verteren tot voe­dings­stof­fen. Planten die anders nauwelijks kunnen groeien grijpen hun kans. Snel­groei­en­de grassen verdringen de zeldzame en bij­zon­de­re planten.

Het probleem wordt vergroot door neerslag van voe­dings­stof­fen. Wind en regen voeren stikstof uit de mest van boer­de­rij­en aan. Deze komt uit de wijde omgeving van het Fochteloërveen. Het stikstof is een goede voe­dings­stof voor planten.

Via het Beukenbosch kwa­men we op de splitsing van de Norgerweg en de Hoofd­weg nabij Veenhuizen. Hier zagen we de lucht haast zwart kleuren ten teken dat er regen aankwam. We zagen een vlag van Staatsbosbeheer bij een gebouw wapperen. We besloten er heen te lopen. De boswachter was niet aanwezig. We gingen aan de luwtezijde van het gebouw staan. Maar voordat de bui losbarstte kwam de boswachter aangereden en nodigde ons binnen uit. De boswachter verliet het gebouw en liep naar de naastgelegen woning. Tegen ons zei hij, dat we gerust konden blijven. We konden zelfs koffie nemen en maakten gebruik van het toilet. Na drie kwartier besloten we verder te lopen in de regenkleding door de regen, die nu wel afgezwakt was.

Het werd lang­zaam aan droog en in het cen­trum van Veen­hui­zen, na­bij het ge­van­ge­nis­mu­se­um, was het droog. We dron­ken hier kof­fie. Aan de rand van Veen­hui­zen kwa­men we nog langs de be­graaf­plaats.

Op weg naar Wes­ter­vel­de had­den we tot twee­maal toe een par­koers­wij­zi­ging. Toen we Norg na­der­den viel de mo­len met ro­de wie­ken op. In het Grand Café Res­tau­rant 't Wa­pen van Norg di­neer­den we 's a­vonds.

Henri Floor