We hadden goed in Wittelte overnacht. Na het ontbijt van 7 uur op maandag 10 september 2012 begaven we ons om 7.50 uur op pad. We hadden het ontbijt en de lunch tegelijkertijd gekregen. De hoeveelheid boterhammen was voor mij te weinig. We namen alle vlees- en kaasbeleg mee. Dat konden we dan op het brood dat we in Diever zouden kopen doen.
We verlieten ons overnachtingadres. Het was ruim 400 meter van de officiële route verwijderd. We liepen al meteen weer op een graspad. Via de Oosteresch en De Broeken liepen we naar Diever.
In Oldendiever zagen we een fraai houtsnijwerk. In het centrum van Diever dronken we bij Van Vilsteren, De Echte Bakker, koffie. Toen we deze zaak verlieten kwam een medewerker van de bakker ons nagelopen. Zij had een horloge gevonden dat van Coos haar arm ongemerkt was afgevallen.
We verlieten Diever bij het hunebed. Bij het hunebed maakten we nog een foto waar we beiden opstonden. Nu dwaalden we door het Nationaal Park Drentsch Friesche Wold. Eerst kwamen we door bosgebied Dieverzand. Bij boswachterij Smilde liepen we door het fraaie Hoekenbrink. Door Berkenheuvel en Dieverveld kwamen we in boswachterij Appelscha.
Het Nationaal Park Drents-Friese Wold is gelegen op de grens van Drenthe en Friesland. In dit unieke gebied dat bestaat uit beekdalen, vennen, bossen, heidevelden en stuifzanden, wordt gestreefd naar grotere verscheidenheid in planten en dieren.
Het gebied is niet alleen een van de grootste bosgebieden van Nederland, maar ook het brongebied van de Vledder Aa.
Sinds de start als Nationaal Park in 2000, is er veel veranderd. Er is soms flink ingegrepen om de natuur een handje te helpen.
Het einddoel voor het gebied is een overwegend natuurlijk systeem. De bosgebieden worden zodanig ingericht, inclusief de inzet van grote grazers, dat de natuur zichzelf kan redden. De term die hiervoor ook wel wordt gebruikt is Wildernis natuur.
Bij de Ganzenpoel vroege twee amazones hen op de foto te zetten met hun fototoestel. Wij zetten hen daarna ook op de foto met ons eigen fototoestel. Voor de Meeuwenpoel kwamen we hen nogmaals tegen. Daarop werd het fraaie Aekingerzand, ook wel Kale Duinen genaamd, bereikt. Nabij de uitkijktoren zagen we nog een echtpaar met een hond die ook het Drenthepad liepen. De Kale Duinen is een schitterend gebied. Met de FLAL was ik hier al eens geweest. Maar toen liep de route alleen over het fietspad. Onze route, het Drenthepad, liep fraai over zandpaden tussen de talrijke duinen door.
Het natuurgebied Aekingerzand ook bekend onder de naam 'De Kale Duinen' maakt deel uit van het Nationaal Park Drents-Friese Wold. De oeroude stuifzandvlaktes maken sinds de laatste ijstijd deel uit van het Drentse landschap. Het zand van de Aekingerzand kan weer stuiven en de dieren zoals de zandhagedis en de kommavlinder hebben er hun weg weer terug gevonden. Langs de Aekingerzand meandert de Vledder Aa weer net als vroeger. Het zand leeft weer.
De oorsprong van de zandvlaktes in de Lage Landen gaat helemaal terug naar de voorlaatste ijstijd. Het klimaat werd kouder, water begon overal te vriezen waardoor de zeespiegel daalde. Er ontstonden zandvlaktes langs de kustlijnen. De wind blies het stuifzand op het land. Er ontstonden schrale zandvlaktes waarop door de jaren heen planten meer grip kregen. De zandvlaktes veranderden geleidelijk in een heidevelden.
Vanaf de Middeleeuwen begon de mens de schrale zandgronden te gebruiken als akker of als graasgebied voor hun huisdieren. Na jaren van verbouwen op de akkers raakten deze gronden uitgeput en ontstonden er opnieuw uitgestrekte zandvlaktes. Op sommige plekken plantte men productiebossen om het stuiven van het zand tegen te gaan.
Later zag men de waarde van het unieke landschap in Aekingerzand en werd als het opgenomen als onderdeel van het Nationaal Park Drents-Friese Wold. Dankzij deze status kon het zandgebied weer hersteld worden. Door de bossen langs Aekingerzand te kappen creëerde men ruimte voor de wind om het zand weer te laten stuiven.
Voor Appelscha werd nog een drukke weg overgestoken. Rond 16.15 uur werd Appelscha bereikt. Bij eetcafé Le Coq dronken we nog koffie. We hadden op ons overnachtingadres afgesproken dat we na 17 uur zouden aankomen. Het was een vrijstaand huis waar we op de bovenverdieping overnachtten. In eetcafé Bar Le Coq dineerden wij.
