Drenthepad, een rondwandeling door Drenthe

datum : zondag 9 september 2012
traject: Ruinen - Uffelte - Wittelte
afstand: 27 km
o­ver­nach­ting: particulier adres van de Stichting Vrienden op de Fiets

Op zondag 9 september 2012 vervolgden we ons pad. We had­den goed in De Stobbe overnacht. Er was voor deze dag ongeveer 27 graden voorspeld. We konden al meteen weer in de korte broek lopen. We verlieten Ruinen over een graspad met aan onze rech­ter­hand huizen en aan onze lin­ker­hand wei­lan­den.

We staken de Groote Esch over en liepen daar door maïsvelden. Nabij buurt­schap Witteveen dwaal­den we door bosgebied Anserdennen. We vonden het nog te vroeg om in het gelijknamige theehuis wat te drinken. We wilden nog profiteren van de koelte.

Verder liepen we door het Anserveld. In buurt­schap Kattemade was aan een boom vraag 12 van een puzzelrit vastgemaakt. We vraag luidde: Hoe laat zat Dikkertje Dap op de trap en wat deed hij daar.

Het mooiste versje van Annie M.G. Schmit luidt:

Dikkertje Dap klom op de trap
's morgens vroeg om kwart over zeven
om de giraf een klontje te geven.
Dag Giraf, zei Dikkertje Dap,
weet je, wat ik heb gekregen?
Rode laarsjes voor de regen!
't Is toch niet waar, zei de giraf,
Dikkertje, Dikkertje, ik sta paf.

O Giraf, zei Dikkertje Dap,
'k moet je nog veel meer vertellen:
Ik kan al drie letters spellen:
a b c, is dat niet knap?
Ik kan ook al bijna rekenen!
Ik kan mooie poppetjes tekenen!
Lieve deugd, zei de giraf,
Kerel, kerel, ik sta paf.

Zeg, Giraf, zei Dikkertje Dap,
Mag ik niet eens even bij je
stiekem van je nek afglijen?
Zo maar eventjes voor de grap,
denk je dat de grond van Artis
als ik neerkom, heel erg hard is?
Stap maar op, zei de giraf,
stap maar op en glij maar af.

Dikkertje Dap klom van de trap
met een griezelig grote stap.
Op de nek van de giraf
zette Dikkertje Dap zich af,
roetsjj daar gleed hij met een vaart
tot aan 't kwastje van de staart.
Boem!
Au!!

Dag Giraf, zei Dikkertje Dap.
Morgen kom ik weer hier met de trap.

Verderop in Kattemade kwam een oude sportauto, merk Mercedes-Benz 280 SL uit 1970, aangereden. We legden de auto op de gevoelige plaat vast.

Door bosgebied Rheebruggen werd Uffelte be­reikt bij café res­tau­rant Frederikshaven.

Het land­goed Rheebruggen bij Uffelte ligt op een keileem- en zandopduiking omringd door uitgestrekte vochtige groenlanden. De aantrekkelijke beslotenheid van het land­goed contrasteert sterk met de weidse openheid van het omliggende agrarische gebied. Het middeleeuwse woord Rhee of Rede staat voor waterloop en riet. Over het land­goed loopt dan ook een stroompje dat bekend staat onder de naam Scheidgruppe. Deze Scheidgruppe vormt de grens tussen de gemeenten Ruinen en Havelte.
Een markant element op het land­goed is het 'Borg­bar­gien'; een middeleeuwse woonterp waarop waarschijnlijk eens een houten of stenen woontoren heeft ge­staan. Mogelijk dat de geschiedenis van deze woontoren de aanleiding heeft gegeven voor het ontstaan van de legende van 'De beuze jaeger'.
De oudste berichten over het gebied Rederbroec dateren uit 1382. Het land­goed is lange tijd een adellijke bezitting geweest, gedomineerd door de havesathe Rheebruggen. Het terrein is een zeer oud cultuurland­schap, gelegen op een dekzandopduiking met keileem in het stroomgebied van de Oude Vaart tussen Uffelte en Ansen. Het huidige land­schap is het resultaat van een lange ontginningsgeschiedenis. De vele lanen, wallen, hakhoutcomplexen en het opgaande loofbos bepalen het karakter. Een viertal mo­nu­mentale boer­de­rij­en en de talloze omwalde akkers of kampen benadrukken de activiteiten van de mens die het gebied haar huidige vorm gaf. De boer­de­rij­en op het land­goed be­ho­ren allemaal tot het nieuw-Drentse type met dubbele zijbaanders en zware rieten daken. Het Huis Rheebruggen is in 1835 af­ge­bro­ken. Van de vroegere havesathe is de alleen de gracht nog aanwezig. Enkele zandstenen versierselen van het huis zijn in de voorgevel van de boer­de­rij met huis­num­mer 8 aangebracht.


Café res­tau­rant Frederikshaven kwam ons eveneens bekend voor. Met de FLAL had­den we hier eens een start gehad en ook een rust. Ook met de Drents Friese Woud wan­del4daagse hebben we hier een rust gehad. Op 2 maart 2013 heeft de FLAL hier opnieuw een start. We troffen hier een echtpaar met een hond die ook het Dren­the­pad liepen, maar nu een taxi had­den besteld om terug te keren naar hun startpunt Anserdennen. Ook troffen we hier een echtpaar die het Dren­the­pad liepen en deze dag ook in Ruinen wa­ren begonnen. Ze besloten dezelfde route terug te lopen naar hun auto omdat de busverbinding slecht was.

We verlieten Uffelte door bosgebied Uffelterzand. Nabij Holtinge lag een boom over een smalpad met dichte begroeiing ernaast. We besloten via een fiets­pad met een omweg verder te lopen. Bij het Hunehuis te Darp dronken we koffie.

Nu werd het parkoers zwaarder door vermoeidheid, maar vooral door de warmte. We kwa­men langs een schaaps­kud­de die onder bomen in de schaduw stil stonden. Er wa­ren twee schaaps­hon­den. De herder lag meer dan dat hij zat, maar hij hield de kudde wel goed in de gate.

Via het Holtingerzand, het Holtingerveld. het Westerzand en het Oosterzand liepen we naar Wittelte. Daarbij had Coos het zwaar. Ruim een week te­vo­ren had ze haar voet verzwikt en liep nu met een elastisch voetje.

We kwa­men op de Wittelseweg bij huis­num­mer 18. We moesten bij huis­num­mer 26 zijn voor o­ver­nach­ting en vroegen aan een jongeman, die bij huis­num­mer 18 zat, welke kant we op moesten lopen. Want de huizen stonden hier nogal ver uit elkaar. Hij wees ons de verkeerde kant op. Bij huis­num­mer 16, 300 meter verderop, draaiden we om. Toen we weer bij huis­num­mer 18 kwa­men, was de jongeman ver­dwe­nen. Na huis­num­mer 24 lag niet huis­num­mer 26 maar huis­num­mer 66. Dit was een hoekhuis en dat huis­num­mer hoorde bij de weg die langs de andere zijde van het huis liep. Bij huis­num­mer 66 was iemand het hek aan het op­spui­ten. Hij kon ons niet vertellen waar huis­num­mer 26 was. Daarop besloten we het o­ver­nach­ting­a­dres te bellen. Het bleek dat de straat doorliep aan de andere zijde van de Drent­sche Hoofdvaart. Het adres stond ook verkeerd ingetekend in het Dren­the­pad-boekje.

Het was een mooi o­ver­nach­ting­a­dres. Het was in een verbouwde schuur met veel ruimte. De o­ver­nach­ting met eenvoudig diner en lunchpakket bedroeg € 56. Het was een adres van de Stichting Vrienden op de fiets. Bij de vorige o­ver­nach­ting had­den we € 171 betaald.

Henri Floor