We hadden het plan om op zaterdag 25 augustus 2012 een deel van het Westerborkpad te lopen. Maar toen wij op vrijdag 24 augustus wakker werden, zo rond 7 uur, vroegen we ons af of we voor deze dag iets bijzonders hadden. Voor de zaterdag was regen voorspeld en op deze vrijdag was droog weer voorspeld met temperaturen tussen de 20 en 23 graden. We besloten daarop op deze vrijdag te gaan wandelen. We maakten ons gereed en rond half 10 kwamen we op station Hilversum aan.
In Hilversum waren we de vorige keer (2 juni) geëindigd. We verlieten het station aan de zuidzijde en liepen het centrum van Hilversum in. We liepen naar de Kerkbrink en lazen daar op een informatiebord dat Hilversum 12 brinken rijk is en dat de Kerkbrink de belangrijkste is. Hier zagen we het fraaie museum Hilversum dat op een oud stadhuisgebouw leek.
We liepen naar de voormalige begraafplaats Gedenk te Sterven en bewonderden daar het Mauthausenmonument. Na een groot aantal fraaie oude huizen kwamen we bij de Joodse begraafplaats langs de Vreelandseweg. Na twee meren kwam we bij een zigeunerkampje waar een fel paars gekleurde auto opviel. Op de grens van Hilversum met Nieuw Loosdrecht, aan het einde van de Van Ghentlaan, kwamen 6 oude auto's aangereden. De vijf voorste auto's waren dezelfde en vond ikzelf de mooiste. Ik werd door Coos op de auto's geattendeerd. Helaas kon ik alleen de laatste auto op de foto zetten. Dat was een oude sportauto (Chevrolet) uit 1960.
Het meest westelijke punt van deze dagwandeling was bij monument Jeugdalijah.
In september 1939 vestigde een groep Duitsprekende Joodse jongeren zich in het Paviljoen Loosdrechtse Rade. De jongeren waren tussen de 15 en 17 jaar oud en werden allen opgebangen door Jeugdalijah. De Alijah-jeugd of Palestina/pioniers bereidden zich vanuit het Paviljoen voor op emigratie naar Palestina. De namen van hen die werden gepakt en niet terugkeerden, staan op het monument vermeld.
Via het Loosdrechtse bos werd de Hoornboegse Heide bereikt. We troffen het dat de heide nu prachtig in bloei stond. We herkende op een gegeven moment het traject van de Kennedymars van Hilversum. Toen we weer in de bebouwde kom van Hilversum waren en op weg naar station Hilversum Sportpark liepen, zagen we hier de LAT-pijlen op de weg zitten.
Vlak voor station Hilversum Sportpark bleek dat onze wandeling hier niet over het spoor ging. Coos zag aan de overzijde van het spoor een ESSO benzinepomp staat en we besloten daarheen te lopen. Voor het benzinepompstation zag ik op mijn GPS dat er achter het benzinepompstation een café moest zijn. En daar besloten we dan wat te drinken.
Toen we bij de Oosterenweg, nog te Hilversum, linksaf moesten slaan, zag Coos een supermarkt aan haar rechterhand. Ze besloot hier een paar gevonden bierflesjes te verzilveren (vanwege het statiegeld op de flesjes). We staken de spoorlijn over en volgde deze verder oostwaarts.
Vlak voordat we het bos in zouden lopen, zagen we aan onze linkerhand, in de Anthony Fokkerweg, een hele grote opgeblazen kinderwagen met baby en een grote ooievaar voor een huis in de tuin staan. Er was dus weer een nieuwe wereldburger ter wereld gekomen.
Nabij het Laarder Wasmeer liepen we, enigszins onverwachts, over het grondgebied van de plaats Laren. We liepen hier onder de A27 snelweg door. Bij de Doctor Albert Schweizerweg staken we de spoorlijn over. Het oude spoorhuisje stond te koop.
We kwamen een echtpaar uit Friesland kwam ons tegemoet gewandeld. Zij liepen de NS wandeling Landgoed Groenewoud. Zij vroegen of wij het prikkeldraadpad liepen. De markering van het Westerborkpad heeft namelijk de afbeelding van een stukje prikkeldraad. In Baarn kwamen we langs het beeld De Marine officier.
Het beeld 'De marine-officier' herinnert de inwoners van Baarn aan de broers Lodewijk (Lodo) en Gerard van Hamel, die omgekomen zijn tijdens de Tweede Wereldoorlog. Marine-officier Lodewijk was de eerste Nederlandse geheim agent die in bezet gebied ging opereren. Onder de schuilnaam Willem van Dalen kreeg hij in augustus 1940 twee opdrachten: het oprichten van spionagegroepen en het doorgeven van militaire berichten via een zender.
Lodewijk van Hamel en zijn metgezellen werden ontdekt door de Duitse bezetter, gearresteerd en veroordeeld. Op 16 juni 1941 werd hij gefusilleerd. Ook zijn oudere broer Gerard, die ook bij het verzetswerk betrokken was, overleefde de oorlog niet. In juli 1944 overleed hij in concentratiekamp Natzweiler.
Voorbij het stationsgebouw van Baarn verlieten we de wandeling opnieuw. Nu was dat voor een bezoek aan eethuys-café De Generaal. We lieten ons de Latte Macchiato goed smaken. Deze smaakte zo goed dat we nog een tweede glas namen.
We verlieten Baarn en staken aan de rand van Baarn de Priemgracht over. Nu voerde ons pad over een open weilanden gebied. Wel reden er veel fietser. Maar dat kan te maken hebben met het spitsuur. Lange tijd volgden we nu de A.P. Hilhorstweg. Het aantal banken langs deze weg was op één vinger te tellen. Aan onze linkerhand zagen we nog een boot passeren, die op de Eem voer.
Aan de rand van Amersfoort voerde de route nog even over een oude grasdijk die trouwens niet het gehele jaar toegankelijk was. We zagen hier pijlen hangen van de SGWB. Coos wilde in een reactie de pijl weghalen in de veronderstelling dat deze pijl van een oude wandeltocht was blijven zitten. De pijl bleek van de wandeling Omtrek om Amersfoort te zijn. De wandeling werd op zaterdag 25 augustus georganiseerd.
Als laatste deze dag liepen we nog over de lange Soesterweg. Daarbij kwamen we nog langs een Joodse begraafplaats. De begraafplaats was ommuurd. De muur was te hoog om er over heen te kijken. Door mijn armen te strekken kon ik met mijn fototoestel net over de muur heen fotograferen.
Even na 7 uur in de avond werd station Amersfoort bereikt. Daarna reden we via NS Utrecht huiswaarts. Het was weer een hele mooie dag geworden. De zon had nog aardig geschenen en de temperatier liep op naar 22 graden.
|
Henri Floor
|
