Foto's na afloop van de tocht alle foto's in het klein van de tocht diavoorstelling foto's nabestellen de ingetekende route zoals deze op www.afstandmeten.nl staat Terug naar de homepage van Henri Floor Zilvensche Heide tocht vanuit Rheden

Zilvensche Heide tocht
vanuit Rheden op woensdag 11 april 2012

Rheder- en Worthreder Heide Op woensdag 11 april 2012 organiseerde comité Gel­der­land de Zilvensche Heide tocht. De start was vanuit het bezoekerscentrum Veluwezoom van Na­tuur­mo­nu­men­ten. We verlieten de start in noor­de­lij­ke richting. We kwamen langs een weiland waarlangs een holle weg lag. De holle weg lag vol plassen zodat maar het pad langs het weiland werd gevolgd. Het terrein ging over in een heideveld, dat bekend staat onder de naam Herikhuizerveld. Dit veld is heu­vel­ach­tig en bestaat veelal uit heide.

De organisator van deze tocht had vooraf gezegd, dat het niet zo heuvelachtig zou zijn als de tocht van 8 februari 2012, toen er een tocht vanuit de zelfde startlocatie was. Ons pad liep nu gestadig omhoog maar was inderdaad niet zo heuvelachtig als op 8 februari. Bij de start van de wandeling be­von­den we ons op ongeveer 30 meter boven N.A.P. en nu steeg ons pad toch naar 105 meter.

We staken de Beekhuizenseweg over en volgden even later de Tunnekesweg, een zandweg. We liepen nu door bosgebied Worth Rederzand en kregen bezoek van de boswachter met auto. De wandeltocht was vooraf aangemeld en de nodige kosten aan leges waren afgedragen. Daardoor wist de boswachter vrij nauwkeurig waar onze groep zich bevond. Het deel­ne­mers­aan­tal bij deze tocht viel met 34 trouwens best wel tegen. Enkele lange afstand lopers, die ik eigenlijk wel had verwacht, lieten deze tocht wellicht schieten omdat nog de kennedymars van Sittard van het voorgaande weekend in hun benen zat.

Zilvensche Heide tocht
vanuit Rheden op woensdag 11 april 2012

langs de Ring Allee We kwamen bij de Rheder en Worthreder heide. Aan de rand stonden enige schotse Hooglanders nabij een wagen van de boswachter te grazen. We moesten oppassen, dat we niet te dicht bij de dieren kwamen, want er was een jong bij. Het zicht was niet helder waardoor het fotograferen van ver­ge­zich­ten nu niet de moeite waard was. De Ring Allee werd bereikt en gevolgd langs de bosrand van het bosgebied Im­bos­berg. Bij een woning van de jachtopziener werd de Lange Juffer gekruist. Nu dwaalden we door bosgebied Het Eerbeekse Veld.

Nabij De Takkebos was een verzorgingspost. Hier kregen we naar keuze koffie of thee en een koek. We konden, zolang de voorraad strekte, nog een tweede kop koffie of thee krijgen. Op een wan­del­kaart uit 1974 van nationaal park Veluwezoom heette de weg, waarlangs de verzorgingpost stond, de Eerbeekseweg. Een andere kaart gaf de naam Imboschweg aan.

Johannes Roeleveld, de Noach van Eerbeek

De heer Johannes Gijsbertus Roeleveld werd geboren te Mijdrecht in 1910. Hij overleed in 1988. Waarschijnlijk in het ziekenhuis te Apeldoorn. In 1952 kocht de zogenaamde preparateur Roeleveld de Takkebos, een grote villa in de Imbosch, onder Eerbeek. Roeleveld gaf zich uit voor Evangelist en met die activiteit trok hij veel mensen. Hij dacht dat hij een uitverkorene was en propageerde dat dus ook.

Zilvensche Heide tocht
vanuit Rheden op woensdag 11 april 2012

langs de Ring Allee Rondom zijn huis had hij een enorme afgraving gemaakt; het zand verkocht hij. En er stond heel groot te lezen bij die zandgaten: JEZUS LEEFT. In het dorp spraken de mensen altijd over hem als Jezus op de bult. Verder had hij talrijke vogelkooitjes hangen langs het fietspad van de Imboschweg. Het was altijd leuk om er te kijken. Hij verhuurde clandestien vakantiehuisjes die bestonden uit niet meer dan een paar rietmatten. Als de gasten kwamen schrokken ze daar zo van dat ze meteen weer vertrokken. Maar ze hadden de huur al wel van tevoren betaald en kregen die niet terug…

Ook fokte hij pekineesjes. Er liepen er soms zoveel dat je ze eerst moest weglokken voordat je verder kon fietsen. Op 9 april 1982 werd door de politie een inval bij hem gedaan omdat het vermoeden bestond dat hij veel beschermde diersoorten in zijn bezit had. En dat bleek dus ook zo te zijn. Er bevond zich in onderaardse bunkers een gigantische verzameling van wel 200.000 opgezette en geprepareerde dieren. Waaronder dozen vol parkieten, purperreigers enz. Zelfs een ijsbeer, giraffe en krokodil behoorden tot de collectie. Het moet een heel apart gezicht zijn geweest toen het ‘spul’ in open vrachtwagens werd afgevoerd en dat trok natuurlijk veel bekijks in Eerbeek. Veilinghuis De Zon heeft een gedeelte van Roelevelds verzameling geveild op 2 september 1988. Bij het Nationaal Beeldarchief zijn daar nog opnames van te vinden.


Zilvensche Heide tocht
vanuit Rheden op woensdag 11 april 2012

Zilvensche Heide Over het bosgebied van Landgoed Grootmoeshul werd nu koers gezet naar de Zilvensche Heide. Dat is de naamgever van deze tocht. Op de Zilvensche Heide staat de oude ijkbasis. Omdat de ijkbasis niet meer in gebruik is konden we er nu makkelijk langs lopen. In de periode dat ik nog de 50 km liep met de Apeldoornse vierdaagse (voor de laatste keer was dat in 2002) kwamen we op de 2e wandeldag met de lus van de 50 km hier ook langs. Een infobord gaf uitvoerige informatie over de ijkbasis.

De IJkbasis op de Zilvensche heide heeft een lengte van 576,09226 meter De ijkbasis is hier gesitueerd omdat hier een vrij vlak dal met zandbodem is. In de on­der­grond lopen hier geen breuklijnen. Daardoor is de bodem hier heel sta­biel. Aan het einde van de meetlijn staan aan beide zijden zware be­ton­nen constructies . Hierop is meet­ap­pa­ra­tuur ge­mon­teerd. De meetpunten zelf bevinden zich in kel­ders. De ijkbasis werd in de jaren 1955-1957 gebouwd. De ijkbasis werd door de komst van GPS-metingen overbodig. De ijkbasis werd in 2000 buiten gebruik gesteld.

Zilvensche Heide tocht
vanuit Rheden op woensdag 11 april 2012

Zilvensche Heide We verlieten de Zilvensche Heide weer en door De Imbos en bosgebied Kouwerik liepen we over de Ring Allee weer terug tot jachtopzienerwoning. Daarbij kwamen ons nog twee elektrische brommers met berijders tegemoet gereden. Ook passeerden we een paal waarbij we aan de ene zijde welkom werden geheten in de gemeente Brummen en aan de andere zijde werden we in de gemeente Rozendaal welkom geheten.

Nu volgden we de Lange Juffer. Bij de parkeerplaats Elsberg stond een ANWB paddestoel, die aangaf dat het nog 2432 km te gaan was naar de Algarve in Portugal. Aan de voet van de Elsberg stond een informatiebord over oude jachtpalen op Landgoed Hof te Dieren. Meteen hierna liepen langs een terreintje dat zichtbaar in brand had gestaan. We beklommen nu de 90 meter hoge Elsberg. Op de top stond een natuurobservatiepost waar we een rust hadden en konden genieten van het uitzicht.

Verder dwaalden we door bosgebied De Vossenbergen en de Onzalige bossen. Na een drinkplaats voor dieren werd de café rust bereikt. Deze was gelegen in de Caralinahoeve. We lieten ons de Latte Macchiato, een bepaalde soort koffie met veel melk, goed smaken.

Zilvensche Heide tocht
vanuit Rheden op woensdag 11 april 2012

Carolinahoeve De Carolinahoeve werd in 1765 gebouwd aan een van de koningswegen. Het doel van de hoeve was om hier even te kunnen verpozen en paarden te laten ver­wis­se­len. De hoeve werd gebouwd in opdracht van prinses Anna van Hannover, weduwe van stadhouder Willem IV en, evenals die aan de koningsweg gelegen berg, genoemd naar de dochter Carolina van Oranje, vorstin van Nassau Weil­burg, die in 1743 werd geboren. Een andere heuvel in deze omgeving kreeg de naam van haar zoon: prins Willem. In de hoeve is een gedenksteen gemetseld met het opschrift M.E.M.H. 1851. In die tijd was een zekere heer Havelaar eigenaar van de hoeve. Kennelijk heeft hij in dat jaar de hoeve vernieuwd of er iets bij­ge­bouwd.

In 1862 is de Carolinahoeve, volgens de kronieken, geheel afgebrand, maar ook in de latere jaren is er nog een keer brand uitgebroken. De zwartgeblakerde balken heeft men bij een verbouwing enige tientallen jaren geleden nog aan­ge­trof­fen. Omstreeks 1900 was de boerderij verpacht aan 3 broers en een zuster Pruis. De broers werkten op het land en in de bossen. Vrouw Pruis, zoals ze in De Steeg werd genoemd, zorgde voor de huishouding en verkocht toen reeds pannenkoeken aan de waarschijnlijk schaarse wandelaars. In 1922 werd de Carolinahoeve, na in 1911 eigendom van Natuurmonumenten te zijn geworden, verpacht aan de heer J. Dikker. Door hem zijn boven het stalgedeelte een aantal kamertjes voor pensiongasten gemaakt. Daarbij zijn de dakkapellen aangebracht, die het gebouw echter niet bepaald verfraaiden. In 1946 ging de pacht over van vader J. op zoon E.H. Dikker. Hij was de laatste exploitant van de boerderij en het theehuis. In 1973 beeindigde hij zijn bedrijf.

Zilvensche Heide tocht
vanuit Rheden op woensdag 11 april 2012

Carolinahoeve Leefde men vroeger op de hoeve van de landbouw, na de crisis van 1880 was dit niet meer lonend en ging men over tot het houden van melkvee. Nog weer later werd o­ver­ge­gaan tot vetweiderij, het opfokken van jongvee voor de slacht. De moeilijkheid was dat men tot de sluiting in 1973, geen water, gas of elektriciteit had. Alles moest gedaan worden met butagaslampen en stallantaarns. Om het water uit de 26 meter diepe put omhoog te krijgen werd, nadat men dit jarenlang met mankracht had moeten doen, een dure pompinstallatie aangeschaft. Huis­hou­de­lijk per­so­neel was ook een probleem want niemand voelde er wat voor om al die kamers met stoffer en blik schoon te maken. Ook de was moest op de ouderwetse manier gedaan worden.

Verschillende prominente figuren hebben op de Ca­ro­li­na­hoe­ve gelogeerd, o.a. prof. Gerbrandy, minister Kan en later zijn zoon Wim Kan met zijn vrouw Corry Vonk, die 26 jaar lang vaste gasten waren. In de oorlog lag de Ca­ro­li­na­hoe­ve tussen 2 munitieopslagplaatsen in; e­ven­goed waren er 7 on­der­dui­kers en ongeveer 15 vluchtelingen uit Arnhem. Ook vuurwapens werden door de ondergrondse in de kelder opgeslagen om vervolgens weer te worden doorgestuurd. De laatste maand van de oorlog werd de hoeve bezet door de Duitsers en met veel moeite mocht de familie Dikker een kamer voor eigen gebruik houden. Later werden zij door de Engelsen bevrijd, waarbij de tanks dwars door het bos kwamen, alles wat op hun weg lag, platrijdend.

Zilvensche Heide tocht
vanuit Rheden op woensdag 11 april 2012

Huize De Haverkist Na de sluiting heeft een comite met o.a. Simon Carmiggelt en Wim Kan, geld bijeen gezameld om de Carolinahoeve te behouden. In januari 1975 was er al € 27.000 (ƒ 60.000) binnen voor de restauratie. Ook kwam het project in aanmerking voor een rijksbijdrage in het kader van de werkeloosheidsbestrijding in de bouw. Vanaf 1978 wordt de Carolinahoeve beheerd door de familie Just de la Paisieres en vanaf 1 juni 2000 is de exploitatie o­ver­ge­gaan in hun handen.


We dwaalden na de rust verder door bossen en kwamen daarbij op korte afstand langs het fraaie huis De Haverkist. Toen we het bosgebied verlieten kregen we een prachtig uitzicht op de Rhedense Heide. Over smalle paden daalden we af naar de finish alwaar we om vijf minuten over vier aan­kwa­men. We besloten vlug naar het station te lopen en haalden zodoende nog de trein van 16:22 uur naar Arnhem

Het was weer een hele mooie tocht geworden. We danken de organisator hartelijk voor de organisatie van deze tocht.

naar de top van deze pagina

Henri Floor