Op dinsdag 3 april 2012 organiseerde OLAT een wandeling vanuit Liempde. Deze wandeling kreeg de naam "Voorjaarsbloeiers in de Maai". De startlocatie Café 't Groene Woud, Kasterensestraat 23, lag op ruim 5 km van station Boxtel. Met de trein reden we eerst naar station Boxtel en vandaar verder met een OV-fiets.
De meeste deelnemers kwamen met de auto en velen hadden last van drukte op de weg en door fileleed kwamen sommige wandelaars later aan dan gepland. Enkele kwamen om 10 uur aan waarop nog gewacht werd
Meteen na de start staken we een oude spoorlijn over. Het ging hier om de spoorlijn van Boxtel naar de Duitse plaats Wesel. Verderop in dit verslag meer over dit spoorlijntje. We betraden meteen bosgebied De Geelders. Al meteen in het begin van de wandeling lagen talrijke omgewaaide bomen op ons pad of ernaast. Dat zorgde dus snel voor filevorming en vertraging. Voor die wandelaars die eerder op de dag al in een andere soort file stonden waren hieraan dan ook snel gewend. In het bos werd door bosarbeiders hard gewerkt met het omzagen van bomen en het verslepen daarvan.
Aan de rand van De Geelders was een parkeerplaats. Hier werd even rust gehouden. Eén van de deelnemers trakteerde op een chocolaatje. Een bordje "Groene Woud - Geelders" gaf aan dat we hier in het Nationaal Landschap het Groene Woud liepen.
De Geelders maakt in Midden-Brabant deel uit van het
Nationaal Landschap het Groene Woud. Het Groene Woud
vormt straks de "groene long" in de stedendriehoek Den
Bosch-Eindhoven-Tilburg. Natuurgebieden zoals de Oisterwijkse
Vennen, de Kampina, de Mortelen, de Scheeken
en de Geelders worden met elkaar verbonden tot één
groot natuur- en landschapspark. Via een natuurbrug
kunnen grote grazers en andere zoogdieren, reptielen en
amfibieën tussen Liempde en Best de rijksweg A2 oversteken.
Door het trekgedrag en het wisselende voedsel-en
vraatpatroon van de paarden, runderen en in de toekomst
mogelijk ook edelherten zal een prachtig natuurgebied
ontstaan met een afwisselende flora en fauna.
Het Groene Woud beslaat de plaatsen Berkel Enschot, Berlicum, Best, Biezenmortel, Boskant, Boxtel, Cromvoirt, Den Dungen, Esch, Gemonde, Haaren, Helvoirt, Heukelom, Lennisheuvel, Liempde, Maaskantje, Middelrode, Moergestel, Nijnsel, Oirschot, Oisterwijk, Olland, Schijndel, Sint-Michielsgestel, Sint-Oedenrode, Son en Breugel, Spoordonk, Udenhout, Vught en Wijbosch.
Even liepen we langs de Schijndelse weg (N618), We betraden nu een gebied dat wisselend bosgebied en weilanden betrof. Dit gebied heette De Gasthuiskamp. We kwamen meerdere keren langs bloeiende struiken. In een weiland liepen vier of 5 ezels die op de gevoelige plaat werden vastgelegd.
Daarop werd Gemonde bereikt. We liepen hier langs talrijke fraaie huizen. Na de Sint Lambertus kerk was in het centrum van Gemonde een verzorgingspost ingericht. We konden hier thee of koffie krijgen en beschuit met muisjes.
Er was geen wandelaar in de groep die vader of moeder was geworden. Ook was er geen wandelaar die opa of oma was geworden. Er was een wandelaar die overgrootvader was geworden. Deze wandelaar is met zijn 82 jaar de oudste van de groep. Aan deze wandelaar werd een groot plakkaat met alle namen van de deelnemers overhandigd. Aan een toespraakje kon dan ook niet ontkomen worden.
Gemonde werd verlaten over het Kerkeind. De Dommel werd bereikt en een eind gevolgd.
De naam Dommel is mogelijk afgeleid van "dodde" (riet) of ‘dud’ (moeras). Al in geschriften uit de 8e eeuw is sprake van aan Sint-Willibrord geschonken bezittingen, gelegen aan de "Duthmala". De Dommel begint op de Donderslagsche Heide net over de grens in België, stroomt bij Borkel ons land binnen en verenigt zich in 's Hertogenbosch met de Aa tot de Dieze, die tenslotte uitmondt in de Maas. Van bron tot monding bedraagt de lengte 95 km. Vele beken monden er in uit, zoals Kleine Dommel of Rul, Tongelreep, Keersop en Essche Stroom. De Dommel is een zogenaamde traagstromende laaglandbeek met een stroomsnelheid van minder dan 0,5 meter per seconde. Dit gedeelte van de Dommel is nooit gekanaliseerd en is gekoesterd door de ruilverkaveling waardoor het nog op vele plekken beleefbaar is. De zeer oude lijn van woeste grond (dommeldal) – akkers – dorp is ook nog waarneembaar aan de oostzijde van Liempde zodat juist hier het Dommeldal Middeleeuwse allures krijgt. Beemden en akkers wisselen elkaar af maar ook op enkele plaatsen grenzen bossen aan de Dommel zodat straks ook de otter en de bever een goede schuilplaats kunnen krijgen.
Het was deze dag zonnig weer en ongeveer 15 graden. We staken de Dommel over en even later een verkeersweg. Daarop werd in buurtschap Selissen de grote rust in CR De Oude Ketting bereikt. Het terras van de uitspanning lag mooi in de zon en iedereen ging op het terras zitten. Tegenover het café restaurant lag Herberg De Boergondiër in een fraai huis.
Na deze rust liepen we dezelfde weg terug naar de Dommel en volgden deze verder. Op een zandweg kwam ons een open koets tegemoet gereden. Verderop kwamen we nog langs boerderij 't Dommeltje, de gezelligste boerderij van Brabant.
Uiteindelijk kwamen we weer in buurtschap Kasteren, de plaats waar onze wandeling in de ochtend begon. Maar het eindpunt was toch nog niet in zicht. We staken de spoorlijn over bij het voormalig treinstation van Liempde.
Het station van Liempde werd in 1889 geopend en 47 jaar later op 15 mei 1936 gesloten. Het station is in 2009 teruggebracht in oude staat en grenst nog altijd aan het spoor, dat er ook nog steeds ligt.
Het station week qua bouwstijl af van andere station van de Noord-Brabantsch-Duitse Spoorwegmaatschappij (NBDS) vanwege het hoge wolfdak. Bij de aanleg van het Duits Lijntje was er in Liempde geen station. Met ingang van de zomerdienst in 1884 werd er een eenvoudige kleine halte met een gebouwtje van nog geen twee bij twee meter geïnstalleerd. In 1893 volgde het eerste station en pas in 1903, na veel geharrewar tussen de gemeente Liempde en de NBDS, werd het huidige stationsgebouw opgeleverd. Omdat het later gebouwd was, had het niet het typische gladde, witte NBDS uiterlijk maar was stijlvol in schoon metselwerk opgetrokken.
We volgden de Kasterense weg tot aan de Sint Antonius kapel.
Sint Antonius Abt is de beschermheilige van boeren en vee. Rond 1400 worden veel Antoniuskapellen gebouwd. Door gezamenlijk gebed proberen gelovigen mens en dier te beschermen tegen besmettelijke ziekten. Zo ook in Liempde. De vroegere "St. Theunis-kapel", ook wel "het heilig huiske" genoemd, stond in Kasteren, vlak bij ’t goed de Sloophoos. Kort na de vrede van Munster in 1648 verdwijnen alle kapellen. Pas in 1794 wordt de kapel weer herbouwd als houten bidplaats. In de loop van de negentiende eeuw verdwijnt de Antoniuskapel opnieuw. In 1982 bouwt buurtvereniging Kasteren een eenvoudige nis, met daarin een beeld van Antonius Abt. De nis wordt in 2002 vervangen door de huidige kapel.
De heilige Antonius Abt, ook wel Antonius met het varken genoemd, is vele eeuwen lang een van de meest vereerde volksheiligen. Hij wordt in circa 250 na Christus geboren in Egypte. Op negentienjarige leeftijd schenkt hij zijn aanzienlijke bezit aan de armen en trekt de woestijn in, waar hij leeft als een kluizenaar. Samen met zijn volgelingen leidt Antonius een leven van armoede, offer en gebed. Hij sterft in de woestijn, 105 jaar oud. Antonius wordt vaak afgebeeld met een varken en een belletje. Het varken symboliseert de duivelse verzoekingen, terwijl het belletje herinnert aan de stiptheid waarmee Antonius en andere Antonianen hun orderegels naleven.
Bij de Sint Antonius kapel verlieten we de Kasterense weg en volgden de Maai. Nog weer verderop volgden we de Hoevedreef. Daarbij kwamen we langs een oude boerderij (Groot Duijfhuis), een duiventoren en een vakwerkschuur.
Centraal in het Dommeldal, op Kasteren te Liempde, ligt het uit de 14e eeuw stammende Groot Duijfhuis, een boerderij met herenkamer en een vrijstaande duiventoren uit 1661. Tot midden 17e eeuw is bijna het gehele landschap inclusief Dommeldal en Geelders in handen geweest van de Kartuizers een zeer strenge kloosterorde die stroomafwaarts in Olland een klooster gesticht hadden. Prior Josephus van den Oetelaar heeft de verkoop geregeld.
De duiventoren is een parel in het landschap en telt drie verdiepingen. De schuine planken aan de muren waren bedoeld om fluwijnen (steenmarters) geen kans te geven. Vele jaren hebben ze er voor de sier gehangen maar nu zijn de steenmarters weer nadrukkelijk aanwezig op Kasteren. Bij de Hoevedreef was vroeger een kortere weg naar Liempde. Over de Dommel was een draad gespannen waarlangs men zichzelf in een houten bak naar de overkant trok. Nu is er weer op nagenoeg dezelfde plek een pontje in de vaart. Vlak bij de duiventoren is ook aan de Hoevedreef een prachtige originele Jeroen-Bosch-schuur gebouwd.
Ook signaleerden we hier ooievaars waarvan er één op het nest zat. Het pad werd smaller en we kwamen weer vlak langs de Dommel. Nu kregen we een paar paden die echt onvergetelijk mooi waren. Want langs het pad bloeiden bosanemonen. Het waren er niet een paar, maar wel duizenden. In de fotoreportage kunt u hiervan een beter beeld krijgen.
We kwamen uit op de Slophoosweg en volgden deze naar de finish. Daar was de organisator van deze tocht al bezig om de parkoersarchitect van deze tocht te huldigen en bedanken voor deze tocht. Wij vonden het weer een zeer geslaagde tocht.
Boven in dit verslag zitten een aantal buttons.
Deze staan hier niet alleen voor de versiering.
Onder elke button zit een link.
Klik
HIER voor een uitgebreide verklaring van de links.
