Op zaterdag 25 juni 2011 was de start vanaf Camping De Kleine Wolf te Ommen. We verlieten de start noordwaarts door bosgebied en pad langs een sloot.
Voor de N36 sloegen we af en volgden de parallelweg westwaarts. Op een gegeven moment liepen we langs golfterrein Hooge Graven.
Bij het einde van het golfterrein sloegen we af en volgden de lange Arriërveldweg naar Ommen waarbij we aanvankelijk nog langs het golfterrein bleven lopen. Aanvankelijk liepen we door bosgebied, maar verderop werd het opener, waardoor we de regen beter gingen voelen. We probeerden echter zolang mogelijk alleen met de paraplu te lopen, want een regenpak zit toch wel warm. We kwamen uit op de Hardenbergerweg, die we naar het centrum van Ommen volgden. Via de Groen van Printererstraat, de Hessel Mulertstraat en Den Oordt kwamen we bij het Museum met molen. Er stonden hier talrijke beelden, die het fotograferen waard was. Maar de regen belette ons deze handelingen uit te voeren.
We staken de brug over de Overijsselse Vecht over en volgden even de Stationsweg. Hoewel we later bij het station de rustpost hadden, zat er voor ons nog een ommetje in petto. Daarbij liepen we over landgoed Het Laer. Vlakbij station Ommen was dan in een restaurant de rust- en stempelpost. Mede vanwege de regen was onze startkaart goed opgeborgen en besloten dan ook eerst een geschikt plekje in het restaurant te vinden. Toen we daarna onze kaart wilden stempelen was de dame in kwestie net bezig koffie voor zichzelf te bestellen. We waren van mening dat we dan zelf wel het stempel op onze stempelkaart konden plaatsen. Naar later bleek was dit echter niet op de juiste plek en later moesten we dan ook een verklaring hiervoor geven.
Nadat we de spoorlijn waren gekruist zetten we koers naar buurtschap Besthmen. Dit buurtschap verlieten we over de Besthemeresweg. Het parkoers bleef mooi, maar de lichte (mot)regen wist niet van ophouden. Hierdoor maakten we deze dag weinig foto's. Nadat we de eerste 25 km hadden gelopen vervolgden we met het 15 km parkoers.
Door bosgebied liepen we in noordwestelijke richting. Het was aanvankelijk heel rustig op het parkoers. Bij een afgezet heideveld troffen we twee wandelaarsters, die ons al eerder hadden ingehaald. Ze hadden enige witgekleurde dieren zien rennen, waar wisten niet wat voor beesten waren. Later hoorden we van de boer van de rustpost dat het om geschoren schapen ging. In buurtschap Arriëns was dan de rustpost in de schuur van een boerderij. Ik kocht er de laatste beker met fruitsalade. Toen ik zei, dat de laatste beker het lekkerste smaakt, zei het kind, dat de verkoop regelde, dat ze dat ook had willen zeggen. Het appelgebak was hier op. De uitbater vertelde dat hij deze dag tweemaal zoveel appelgebak had verkocht als de vorige wandeldag.
We maakten de twee genoemde dames attent op onze website en zo voelden er wel voor om ook op foto te komen. Een dame van de organistie kreeg ook belangstelling voor mijn website. Ik had gelukkig voeldoende kaartjes bij me met het internetadres van mijn website. Door bosgebied Junne Koeland dwaalden we naar de finish. Het was een hele mooie vierdaagse geworden.
Tweemaal voerde de wandeling over een paar lange rechte wegen. Vooral de derde dag was heel mooi. Alle dagen was steeds de lus van de 15 km mooier dan de lus van de 25 km. Alle vier de dagen wordt van een andere locatie gestart. Daarbij konden we de auto steeds mooi en gratis parkeren. Omdat de 40 km lopers eerder mogen starten dan de overige wandelaars kunnen zij rustig hun eigen tempo lopen. Er werd veel over bospaden en over rustige (veld)wegen gelopen. De parkoersbeschrijving was dermate klein voor ons, waardoor we helemaal niet op de parkoersbeschrijving hebben gekeken.
Een vraag aan de organisatie: Is het mogelijk om de routebeschrijving, bijvoorbeeld een week van te voren op de website te plaatsen? Dan kan ik de routebeschrijving in mijn eigen groter lettertype uitprinten. Elk punt van de routebeschrijving was genummerd. Na het nummer volgde dan de omschrijving van dat punt. Daarna volgde een tijd niets om tenslotte te eindigen met de richtingverandering. Persoonlijkt lijkt mij de richtingverandering het belangrijkste en ik adviseer de organisatie dan ook op de richtingverandering als eerste op te nemen gevolgd door de parkoersomschrijving. Er stond niet duidelijk aangegeven op welke afstanden de verschillende rustpunten waren.
Heel mooi was het dat de route ingetekend was. De ingetekende route klopte ook vrij nauwkeurig. Een ingetekende route, die vooraf wordt gegeven aan de wandelaars, heb ik nog niet eerder meegemaakt. Omdat ik vrij goed zo'n ingetekende route kan volgen, was dit voor mij DE routebeschrijving. Jammer was het, dat de vierde dag de ingetekende route met een onopvallende kleur werd aangegeven. Duidelijker is de kleur zwart, donkerblauw, donkerrood of wit.
De bepijling liet te wensen over. Er was totaal geen systeem te ontdekken hoe de pijlen geplaatst werden. Veelal werden pijlen op de splitsingen zelf of net daarna geplaatst. Beter en duidelijker is het om de pijlen net voor de afslag te plaatsen. De pijlen waren enigszins donker van kleur. Als de pijl dan op een donkere achtergrond wordt geplaatst is deze minder duidelijk zichtbaar. Het beste zou zijn om 20 meter voor een afslag te kijken naar een opvallende plek en daar de pijl te plaatsen. Ook zou het fijn zijn als er ondersteunende pijlen in de gewijzigde looprichting worden geplaatst. Een ondersteunende pijl staat op maximaal 20 meters na de afslag. Pijlen die op een afstand groter dan 20 meter worden geplaatst zijn geen ondersteunende pijlen.
Alles bij elkaar is deze vierdaagse voor mij zo mooi, dat ik het plan heb om deze vierrdaagse jaarlijks vast in mijn wandelplanning op te nemen.
Henri Floor