Op zaterdag 22 en zondag 23 januari 2011 werd de 8e Egmondse wandel Marathon georganiseerd vanuit Sportcentrum De Watertoren te Egmond aan de Zee.
Wij waren op vrijdag 21 januari afgereisd naar Oudorp in de gemeente Alkmaar waar wij bij een vriendin overnachtten.
Op zaterdagochtend 22 januari liepen we naar de bushalte om vandaar naar het station van Alkmaar te reizen. Op weg hier naar toe druppelde het wat.
Aan de achterkant van het station van Alkmaar vertrokken bussen, waarmee wij naar de start reden.
Er waren vier routes uitgezet. Er was een 10 en een 21 km parcours uitgezet, zowel in zuidelijke richting als in noordelijke richting.
Nadat we samen koffie hadden gedronken bij de start begaven wij ons rond 10 uur op pad.
Het was inmiddels droog geworden en de rest van de wandeling bleef het droog.
Over de Watertorenweg liepen we naar de Voorstraat.
Bij de Kerkstraat kregen we zicht op de Onze-Lieve-Vrouw-Onbevlekt-Ontvangenkerk.
Iets verder lag aan onze linkerhand het Tehuis voor Oud-Zeelieden van de Prins Hendrik Stichting.
De Prins Hendrik Stichting is sinds 1875 een tehuis voor oud-zeelieden voor alle categorieën zeevarenden van alle gezindten.
Dit paleisachtige witte gebouw, was tot het jaar 2000 een nationaal tehuis voor oud-zeelieden compleet met een zeemanscafé dat nog steeds bestaat.
Maar de tijd dat de ‘Stichtingmannetjes’ in hun zwarte uniformen op een bankje zaten, is al lang voorbij. Het waren mannen uit het hele land die de zeeën hadden bevaren, van baksmaat tot kapitein en zo bleven ze zich soms ook hier gedragen. Nu kunnen ook landrotten hier ankeren. De Prins Hendrik Stichting, dankt zijn naam sinds 1874 aan zijn beschermheer prins Hendrik. Hij was de broer van koning Willem III met de bijnaam ‘Hendrik de Zeevaarder’.
De doorgaande verkeersweg boog naar links.
Hier liepen we rechtdoor de winkelstraat in.
We kwamen opnieuw langs kerken.
Eerst was dat de Nederland Hervormde kerk uit 1746.
Na restaurant De Parel van Egmond kwamen we langs een Rooms Katholieke kerk.
We kregen uitzicht op de vuurtoren van Egmond aan Zee.
Voordat we het strand opliepen passeerden wij nog het standbeeld van Jaepie Jaepie.
Jacob Glas, alias Jaepie-Jaepie was de bekendste van alle Egmonders die ooit deel uitmaakten van de reddingbootbemanning.
Vierenveertig jaar was Jacob Glas als vrijwilliger in dienst bij de Redding Maatschappij,
eerst als roeier (1860-1880) en later als schipper (1880-1904).
Gedurende die periode wist Jaepie-Jaepie, gesteund door zijn (mede-)roeiers, tenminste 170 schipbreukelingen aan land te brengen.
Waarschijnlijk zijn het er nog meer geweest, maar de administratie, die in die tijd het nodige te wensen over liet, registreerde er honderdzeventig.
Tijdens zijn leven werd Glas meerdere malen onderscheiden voor uitzonderlijke reddingsacties.
Het bronzen beeld kwam tot stand met medewerking van de gemeente Egmond,
de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij en de Stichting Standbeeld Jaepie-Jaepie.
Vier achterkleinkinderen van Jacob Glas onthulden het beeld op 23 juli 1999.
De kunstenaar Ad Janssen (1930) uit Blerick werd als kunstschilder en beeldend kunstenaar hoofdzakelijk bekend van zijn religieuze werk.
Door familie kwam Janssen in aanraking met Egmond en raakte hij geboeid door de maritieme wereld.
Het kunstwerk van Jaepie-Jaepie maakte Janssen geheel pro Deo.
Wij liepen de eerste dag de Zuidroute.
We troffen het dat we de wind in de rug hadden.
Op 3½ km was de tweede stempelpost op het strand, want bij de start hadden we ook al een stempel gekregen.
Hier was de splitsing met de 10 km.
Wij volgden de 21 km route.
Wij volgden het strand tot aan Castricum aan Zee.
Hier verlieten wij het strand.
Op 8½ km was de 3e stempelpost op 8½ km. Hier kregen we een mandarijn.
Nu dwaalden we een tijdlang door duingebied.
Een bord met de afbeelding van een Schotse Hooglander gaf aan dat we deze dieren mogelijk te zien kregen.
We kregen nu veel vergezichten
Bij elke verzorgingspost kregen we wel wat. De ene keer was dat een appel, dan een mandarijn, een reep chocolade, een flesje fris van Bar-le-Duc of een sneetje cake. Erwtensoep konden we een keer op een verzorgingspost kopen. Dit was bij de samenkomst met de 10 km lopers. Er waren steeds dixies op de verzorgingsposten. Op elke post waren ook Rode Kruis medewerkers.
Bij een trap naar een duintop namen wij de route over de top voor een mooi vergezicht. We Kruisten de Van Oldenborghweg.
Opnieuw kwamen we bij een stempelpost.
Deze was gelegen op camping Bakkum.
Er waren hier een paar jonge stempellaars in opleiding.
Het grootste probleem voor hen was de hoge tafel waarop gestempeld moest worden.
We verlieten de camping weer.
We liepen nu door een bospassage met grillig gevormde bomen.
Opnieuw werd de Van Oldenborghweg gekruist.
Daarna werd de Lageweg gevolgd en werd de Middenweg gekruist.
Op de Middenweg was een stempelpost en de samenkomst met de 10 km.
Vlak voor de boulevard was de laatste stempelpost, hier stond een draaiorgel.
Op de boulevard van Egmond aan Zee aangekomen, maakten we nog een paar foto’s van het strand omdat nu de zon was doorgebroken.
De wandelroute liep langs het duin waar de vuurtoren op stond.
Je was natuurlijk vrij om dit duin, waarop een pad liep, op te lopen.
En dat deden wij.
Vanaf het duin bij de vuurtoren hadden we zicht op het dorp.
Er stond hier ook nog een standbeeld van een reddingboot met bemanning.
We liepen ook nog naar de voorkant van de vuurtoren.
Langs de Boulevard zagen we verderop een heel apart geel gekleurd vrijstaand huis.
We waren hier zo van afgeleid, dat we een afslagpijl misten.
Rond 3 uur, na zo’n 5 uur lopen werd de finish bereikt.
Klik HIER voor het verslag van 23 januari 2011.
