Op zaterdag 16 oktober 2010 organiseerde WS78 de Duin- en Bollenstreektocht.
De start was vanuit het Jongerencentrum Solution te Hillegom.
Door vertraging van een trein waren we een half uur later als gepland bij de start aangekomen.
Verschillende bekenden vroegen aan mij, hoe het met mijn rug ging.
Ik heb mogelijk wat kortaf geantwoord, omdat ik snel wilde starten omdat ik niet bij de snelste behoor en goed op tijd wil binnenkomen.
Om 9.15 uur begaven wij ons op pad.
Eerst liepen we langs een vaart.
We staken een bruggetje over en kwamen daarop in het centrum van Hillegom.
Na de Molenstraat liepen we om de Maartenskerk heen.
Na de Hoofdstraat werd Hillegom over de Beekkade, langs de Oude Beek, verlaten.
Buiten de bebouwde kom van Hillegom liepen we, nog steeds over de Beekkade, nu over een smal asfaltpad.
Even voor het einde van dit pad kwamen we langs het eerste bolleveld.
We kwamen uit op de 3e Loosterweg, die we naar een rotonde volgden.
Nu volgden we de Beeklaan in de richting van De Zilk.
We staken de spoorlijn van Haarlem-Leiden over.
Het eerste huis na de spoorlijn droeg de naam "´t Spoort niet".
Verderop kruisten we de Haarlemmertrekvaart.
Vanaf dit punt heet de weg langs de Haarlemmertrekvaart in noorderlijke richting de Noorder Leidsevaart en naar het zuiden de Zuider Leidsevaart.
In De Zilk liepen we langs een grote kerk, de rooms-katholieke Heilig-Hart-van-Jezuskerk. De deuren stonden uitnodigend open, maar omdat dit de eerste 40 km tocht sinds 4 september was, besloten we onze energie te sparen en meer over de wandeltocht te verdelen.
We sloegen af over de Zilkerbinnenweg.
De wegen kwamen ons hier al heel bekend voor van het 30 km parkoers van de Keukenhoftocht.
In de nabijheid van twee haakse bochten in de Zilkerbinnenweg stond een wagen, die door land-arbeiders gebruikt werd om te schaften.
Naast de wagen stond een toiletcabine die niet op slot was.
Dat kwam dit keer goed uit.
Op het punt waar we de Delfweg verlieten stond naast een WS78 pijl ook een pijl van de Tourclub Vogelenzang.
We kwamen uit bij café restaurant Ruigenhoek, een rustpost met de Keukenhoftocht.
We liepen onder N206 door en volgden nu een fietspad langs de Amsterdamse Waterleidingduinen. Het zou nog tot na de grote rust duren voordat we dit gebied zouden betreden.
Spoedig verlieten we het fietspad weer en na een kort bosparkoers, met enige tegemoet komende terreinfietsers, werd de Ruigenhoekerweg bereikt en gevolgd.
Langs de weg stond een uitgebreide bloemen- en bollenstal.
We sloegen af over de weg Duinschoten.
De velden zagen hier bewerkt uit, vooral vanwege de bollenvelden.
Verderop kwamen we door bungalowparkje Duinschooten
Daarop werd het Oosterduinse Meer bereikt.
Het meer kwam ons nog bekend voor.
WS78 organiseerde op 13 december 2008 een tocht vanuit Voorhout en toen liepen we hier tegengesteld.
Althans het wandelparkoers liep toen tegengesteld.
Ikzelf liep toen niet, maar op 9 mei 2009 heb ik die tocht toen alleen nagelopen.
Verderop liepen we over een asfaltpad over een dijk, die met bomen en struiken begroeid was en parallel aan de Boekhorsterweg liep.
Langs de Boekhorsterweg was ook de soeppost gelegen.
Het bleek dat we al ver in de achterhoede liepen, want men was bezig de post op te heffen.
Op een infokrijtbord lazen we nog wel dat er deze dag 312 deelnemers waren.
Na de Boekhorsterweg liepen we verder over de Langevelderweg.
Daarop kwamen we in Noordwijkerhout.
In het begin van Noordwijkerhout kwamen we langs een groot oud gebouw met voor het gebouw een grote aangelegd tuin. Het betrof het voormalige klooster Sint Bavo.
Op 18 juni 1913 werd de grond aangekocht voor de bouw van een klooster annex kapel.
Het klooster werd op 23 mei 1915 ingezegend.
In 1922 werden in de koepel en op de nuren van de kapel schilderingen aangebracht door Gerardus Schreurs en W. Deumens.
In 1939 boden personeelsleden, ter gelegenheid van het 25 jarig bestaan, een steen aan met de gouden inscriptie "Psychiatrische inrichting St Bavo 1914-1939".
Thans is Sint Bavo een rooms-katholieke psychiatrische instelling.
Verderop kwamen we langs het oude, maar zeer opvallende raadhuis van Noordwijkerhout. De voorgevel liep trapsgewijs omlaag.
Het gemeentehuis van Noordwijkerhout is sinds juni 1998 een Rijksmonument. In 1930 werd het gemeentehuis in gebruik genomen.
Op 13 september 1984 werd het gemeentehuis opnieuw heropend door ZKH Prins Bernhard. Het in 1930 gebouwde gedeelte omvatte behalve de raadzaal ongeveer vijf vertrekken, bestemd voor de burgemeester, een beperkt aantal secretarieambtenaren, een stemlokaal, de kluis en het archief. Daarnaast beschikte het over een onderkomen voor de brandweer, een vertrek voor de plaatselijke veldwachter, een paar arrestantencellen, een garage en een stookgelegenheid.
In de westgevel van het oude gebouw, vlak achter het bordes, zijn nog de kleine, zwaar getraliede vensters daarvan te zien, één voor elk van de twee cellen. Architect Kropholler (1881 –1973) is vooral bekend geworden door zijn raadhuizen en kerken.
Zo maakte Kropholler bij de bouw van het gemeentehuis van Noordwijkerhout onder meer gebruik van gelakt teakhout, zwaar smeedijzer, glas-in-lood en natuurstenen goten. Bij het verwerken van materialen hield Kropholler duidelijk rekening met de natuurlijke eigenschappen ervan. Kropholler had een voorkeur voor verticale lijnen. De ramen in de gevels zijn bijna altijd hoger dan breed. Het bordes dat aan weerszijden te betreden is, is kenmerkend voor de gemeentehuizen die Kropholler ontworpen heeft. Langs het bordes lopen gemetselde muren, met op de uiteinden twee liggende leeuwen. Op dezelfde muur staan een bollenrooier en een bloemenmeisje, symbolen voor het Noordwijkerhouts bloemenbedrijf. De bollenrooier was de knecht van de toenmalige wethouder Van Noort, genaamd Jansen, en het bollenmeisje was de dochter van Jansen, genaamd Mietje. Deze beeldhouwwerken werden ontworpen door kunstenaar L. Zijl.
Verderop liepen we ook nog om de witte kerk heen.
Over de Zeestraat werd Noordwijkerhout verlaten.
Daarna liepen we, over een landweggetje, vol met plassen naar camping De Carlton.
Later zaten we op Google Maps dat dit een hele grote camping was.
Daarna betraden we de bossen van Noordwijk.
We kwamen uit bij de Stayokay/jeugdherberg.
Nu volgden we de Noraweg, een grintpad dat de duinen inliep.
Op de eerste splitsing stond een piknikbank.
Hier waren we eens met de Keukenhoftocht en troffen hier toen talrijke jonge vrouwen van rond de twintig.
Zij maakten een puzzelfietstocht ter gelegenheid van het aanstaande huwelijk van één van hen.
Nu dwaalden we een tijdlang door het Hollands Duin dat eigendom is van Staatsbosbeheer.
Op een splitsing stond een krijtpijl op een grote steen naar rechts met de tekst "zonder strand".
Daaronder stond nog tussen haakjes (Vloed).
Later zagen we in een fotoreportage van een andere wandelaar, dat de tekst "vloed" nog niet op de steen vermeld stond toen hij daar langs liep.
Wie die tekst "vloed" op de steen heeft geschreven blijft een raadsel, temeer daar het bleek dat het helemaal geen vloed was.
Voordat we op het laatste hoogste punt van de duinen kwamen en voordat we de zee zouden zien, was er een parkoerszijziging.
Een linksaf-pijl was een kwartslag naar rechts gedraaid.
Normaliter zou je reageren, dat er aan de pijl geknoeid zou zijn, maar aan de rechterkant stond op die plek een rechtdoor WS78-pijl.
Wij besloten hier toch rechtdoor te lopen.
Even verderop kwam een smal pad van links en aan onze rechterhand zagen we een pijl linksaf wijzen ten teken, dat je hier linksaf moest gaan als je de oorspronkelijke route had gelopen.
Voordat we het strand betraden bleven we even op het hoogste punt van het duin stilstaan om van het prachtige uitzicht te genieten van de zee, de duinen en de talrijke fraaie wolkenpartijen.
Op het strand hadden we een harde en koude wind tegen.
Het regende gelukkig niet.
Door de harde wind stoof het zand ons tegemoet.
Na 1½ km verlieten we het strand en even later werd de grote rust in Strandrestaurant Nederzandt bereikt.
Na de rust dwaalden we door duingebied naar de Amsterdamse Waterleidingduinen.
De Amsterdamse Waterleiding Duinen is een prachtig natuurgebied van 3400 ha dat garant staat voor uren wandelplezier. Er zijn een ongekend rijke flora en fauna aanwezig. Naast infiltratie- en opslaggebied voor drinkwater is dit natuurgebied één van de grootste aaneengesloten natuurgebieden aan de Nederlandse kust én het stilste gebied in de Randstad. Een kudde Drentse heideschapen en een aantal roodbonte koeien moeten de vergrassing van het duingebied tegengaan.
Met een beetje geluk zult u als bezoeker damherten, reeën, diverse vogelsoorten en duinkonijnen zien. U kunt hier ook een natuurtocht met paard en wagen maken. U kunt de Amsterdamse Waterleidingduinen onbelemmerd bezoeken van zonsopkomst tot zonsondergang, ook mag u buiten de paden lopen. Honden en fietsers worden in de Amsterdamse Waterleidingduinen echter niet toegelaten.
Hier voerde het parkoers over een smal pad naar en later over een grote zandvlakte in de duinen.
Hier was een kanaal gedempt.
Hoe het kanaal precies gelopen had kon je niet meer zien.
Later bekeken we de ingetekende route op Google Maps en daar bleek dat er nog een oudere kaart aanwezig was waarop het kanaal nog wel opstond.
Het waren niet alleen wandelaars die hier in de Amsterdamse Waterleidingduinen.
dwaalden. Ons kwam nog een grote rijk gekleurde groep hardlopers tegemoet.
Verder liepen we een tijdlang door de Amsterdamse Waterleidingduinen langs kanaaltjes met helder stromend water.
We vonden dit traject wel het hoogtepunt van de tocht
Nabij de koffiepost in Pannenland stonden een heleboel paarden in een weiland, waaronder flink wat witte(sinterklaas-)paarden.
Bij aankomst bij de koffiepost troffen we drie fanatieke wandelaars uit Limburg.
De drie verzorgers op de koffiepost lieten zich nog gewillig fotograferen.
Toen ik de opmerking maakte, dat de foto mij vooral om de klompen ging, die aan de muur hingen, hoorden wij ze zeggen dat ze ons een volgende keer geen koffie zullen geven.
Na de koffiepost was weer een parkoerswijziging.
Ditmaal vanwege een drassig parkoers op de hoofdroute.
Nu liepen we in Vogelenzang langs een aantal dure stulpjes.
Toen we weer op de hoofdroute liepen, kwamen we langs Huize Vogelenzang.
We liepen hier over een weg met de naam Tweede Doodweg.
Over doodwegen werden de doden naar het kerkhof vervoerd. Doodwegen zijn zowel provinciaal als nationaal tamelijk zeldzaam.
Een doodweg is een weg of pad tussen plaatsen waar geen kerkhof en de dichtstbijzijnde begraafplaats is.
De doodweg wordt ook wel lijkweg genoemd.
In Drenthe wordt een doodweg, reeweg genoemd.
We sloegen af over een kerkenpad en bereikten daarop bij een kerk de bebouwde kom van Vogelenzang. Het betrof hier de RK Kerk Onze Lieve Vrouw Tenhemelopneming.
Ook kwamen we nog langs een bedrijf dat kalebassen, te koop aanbood.
Op het moment dat ik er een foto van wilde maken, stonden er 2 dames ook naar die kalebassen te kijken.
Omdat we wilden opschieten besloten we de foto met de twee dames te maken.
Toen één van de dames opkeek toen ik die foto maakte, zei ik snel dat ik de foto had gemaakt vanwege die kalebassen.
De dame reageerde in eerste instantie teleurgesteld, want ze maakte de opmerking "O, ik dacht dat u mij op de foto wilde zetten".
Toen ik aanbood om ook een foto van haar te maken, hoefde dat toch niet.
Verderop zagen we op het land jongelui aan het werk. Het werk zal een goede zakcent opleveren vermoedden wij. We staken de Haarlemmertrekvaart opnieuw over en volgden nu de 1e Loosterweg, een asfaltweg.
Voor de spoorlijn verlieten we de geasfalteerde weg en volgden nu een grintweg met dezelfde naam.
Aan deze weg lag de fruitpost. Op een bord stond dat er 315 wandelaars meededen, 3 wandelaars meer dan op de soeppost.
De fruitpost was gevestigd in een schuur waar de eigenaar een hondenmuseum had ingericht. Alles wat met honden te maken had, stond er in.
Wij bezichtigden dit museum echter niet, maar we hoorden het van de Limburgers, die het museumpje wel hadden bekeken.
Nu liepen we nog langs talrijke bollenvelden (rechts) en langs de spoorlijn (links).
Daarbij kwamen we nog langs de achterkant van het station van Hillegom.
De totale afstand bedroeg 39,8 km.
Na een mager begin met veel asfaltwegen werd de tocht een topper vanwege de route door de duinen, langs het strand en het schitterende parkoers door de Amsterdamse Waterleidingduinen. Het aantal deelnemers was bij de finish opnieuw bijgesteld. Er hadden uiteindelijk 309 wandelaars meegedaan. Het IVV nummer was 16735.
Onze gedachten gingen tijdens deze dag ook uit naar Wout de Wildt. Wout is de afgelopen 7 jaar penningmeester van de wandelsportvereniging FLAL geweest. Op maandag 11 oktober is hij overleden op 70 jarige leeftijd en op deze zaterdag 16 oktober is hij begraven in zijn woonplaats Leeuwarden. Wij wensen zijn familie veel sterkte toe.
|
Henri Floor
|
