vorig verslag volgend verslag Terug naar het overzicht van de Ronde van Zuid-Limburg Ronde van Zuid-Limburg alle foto's in het klein van de tocht diavoorstelling Ronde van Zuid-Limburg foto's nabestellen Picasa de ingetekende route zoals deze op www.afstandmeten.nl staat Terug naar het overzicht van driedaagsen en vierdaagsen op de homepage van Henri Floor Terug naar de homepage van Henri Floor Ronde van Zuid-Limburg 2010

Met de Ronde van Zuid-Limburg 2010 Ook op zondag 30 mei was de start, evenals de andere dagen, tussen acht uur en half negen. Even na kwart over acht verlieten wij de startlocatie. Eerst liepen we onder de N261 door. Na de Open Universiteit Nederland en het Sintermeertencollega liepen we onder de A76-snelweg door. We kwamen aan de rand van Kunrade en liepen nu onder de A79 snelweg door. Nu volgden we een lange weg, die na verloop van tijd over in een zandweg en beklommen daarbij de Kunderberg.

Voordat we Ubachsberg betraden kwamen we langs wijngoed Fromberg.
Wijngoed Fromberg is een relatief nieuw wijngebied in Zuid-Limburg. Fromberg-helling ligt in oostelijk zuid-Limburg en werd door Paul Wiertz aanvankelijk gebruikt voor de landbouw. Op wat oudere leeftijd, zo tegen zijn pensionering aan, wilde hij het eigenlijk wat rustiger aandoen, toch besloot hij in 1991 op deze helling wijnranken te planten. Dat deed hij overigens niet zonder voorkennis, want hij wist dat in de pre-Napoleontische tijd hier ook druiven werden geoogst en tot wijn werden geperst en verwerkt. Hij liet voor de zekerheid de bodem analyseren en zich adviseren door de Wijn­a­ca­de­mie in het Duitse Geisenheim.
Natuurlijk is er het rustieke plaatje van bronsgroen eikenhout en vakwerkhuizen in het glooiend Limburgs landschap. De 3 hectare grote wijngaard is de enige hellingwijngaard in Nederland die volledig naar de zuidelijke zon gekeerd ligt. En ze beschikken over de hoogst gelegen wijngaard van Limburg. De bodem is verrukkelijke en mineraalrijke kalksteen, waarin de wortels van de druivenstokken gemakkelijk doordringen en er snel een rijke verscheidenheid aan mineralen opnemen. De druivenstokken voelen zich thuis in deze kalksteen.
Met de Ronde van Zuid-Limburg 2010 In Ubachsberg kwamen we eerst langs een groot Mariabeeld. We liepen nu over een minder mooie route naar de Bernardushoeve in Mingersborg dan voorgaande jaren. Voorgaande jaren liepen we min of meer om Ubachsberg heen om vervolgens via molen Vrouwenheide naar de Bernardushoeve te lopen. Nu volgden we de doorgaande weg.

De afgelegde afstand bedroeg 7 km en we besloten hier te rusten. Toen we hier aankwamen, liep net een grote groep wandelaars van een andere wandeltocht langs. Het ging hier om een groep wandelaars die de route van de Nacht van Gulpen aan het voorlopen waren. Voorgaande jaren bleven we "plakken" op het binnenpleintje van de Bernardushoeve, maar nu volgden we het bord restaurant en kwamen in een mooie uitbouw met een fraai vergezicht op de omgeving. We waren nog naar het (heren-)toilet gegaan en we verbaasden ons over de versiering van een muur. Er hingen hier wel 25 tegeltjes aan de muur.

Toen we deze lokatie weer verlieten, liepen we naar het tegenover de Bernardushoeve gelegen kapelletje uit 1939. Er stond hier een wandelaar, die ons vertelde dat hij van hetzelfde bouwjaar was.

Met de Ronde van Zuid-Limburg 2010 We volgden nu de doorgaande weg naar Trintelen. In Trintelen stond een waterput, van onderen van steen en van boven van hout in de vorm van een huisje. Voorbij Trintelen liepen langs grote as­per­ges­vel­den. We kregen weer fraaie vergezichten terwijl we over veldwegen over een glooiend landschap liepen. We daalden over een steil pad af naar Eys.

Het werd weer wat vochtiger waardoor het fototoestel even wat langer onbenut werd. In Wahlwiller hadden we bij clubgebouw Wildertref te Wahlwiller op 11,6 km een verzorgingspost. Ook voor de wandelaars was een soort grote partytent opgezet zodat zo’n 40 tot 50 wandelaars droog konden zitten.

Verder liepen we langs de buurtschappen Hilleshagen en Elzet naar Mechelen. In Mechelen zelf kwamen we niet. De route voerde fraai om het dorpje heen. Nu kwam voor ons wel een hoogtepunt van de tocht, namelijk het pad langs de Geul tussen Mechelen en Camerig via het buurtschap Hurpesch en oostelijk langs Epen.

Bij de Volmolen, een watermolen, zagen we twee wandelaars elkaar kussen en innig omhelzen. Toen we dichterbij kwamen zeiden we tegen hen, dat we het idee hadden, dat ze van elkaar hielden. Dat bleek inderdaad het geval te zijn. In het verleden waren hun trouwfoto’s hier bij de Volmolen en omgeving gemaakt.

Met de Ronde van Zuid-Limburg 2010 Na de Volmolen liepen we nog een klein eindje zuidoostwaarts alvorens het zuidelijkste punt van de route te bereiken. Op dat punt zaten we nog maar ruim 1 km van de grens met België. Op 19,9 km werd de grote rust bij restaurant en Camping De Rozenhof te Camerig bereikt. Vlak hiervoor begon het wat harder te regenen waardoor ons tempo naar de rust verhoogd werd.

Na een rust werd de tocht voorgezet door de bossen van Staatsbosbeheer met de omschrijving Zuid-Limburg, object Vaals. Een mooiere om­schrij­ving zouden wij bijvoorbeeld boswachterij Vaals vinden. Maar ja, wie zijn wij?

We kregen uitzicht op Vijlen met zijn grote kerk. In Vijlen zelf kwamen we niet, Via de buurtschappen Roth, Melleschet en Hilleshagen werd Nijswiller bereikt. Nijwiller is weliswaar geen grote plaats, maar hier was een eenvoudige verzorgingspost. We konden hier warme bouillon of koude thee krijgen. Daarnaast kon er gerust worden en was er toiletvoorziening.

We liepen weer terug naar Eys. Nu echter aan de oostzijde. In een weiland zagen we 3 ezels lopen waarvan we er twee naast elkaar mooi op de foto zetten. Met de Ronde van Zuid-Limburg 2010 Nu volgde even een verkeersweg waarbij we uitzicht kregen op het bovenste gedeelte van kasteel Goedenraad. Ruim voor Simpelveld sloegen we weer af. In Bosschenhuizen hadden we bij boerderij van Hommerig op 33,7 km een laatste verzorgingspost.

Verderop kregen we nog uitzicht op molen Vrouwenheide, de hoogstgelegen molen van Ne­der­land. Nu zetten we koers naar bosgebied Putberg. De regen besloot nu definitief door te zetten. Tot nog toe hadden we de regenbroek niet aangetrokken. Maar nu het wel dringend nodig was, was de situatie niet daar. De bergschoenen waren erg modderig. Nadat de regen onze schoenen had schoongespoeld en de regen onze trainingsbroek vrijwel doorweekt had, kwamen we bij de tunnel onder de A76 snelweg. Hier trokken we alsnog de regenbroek aan.

En wat gebeurde daarna? Toen we de tunnel uitliepen was het droog geworden en de zon kwam zelfs een beetje te voorschijn. Verder bleef het gelukkig droog tot de finish. We kwamen verder nog langs het Atrium Medisch Centrum Heerlen alvorens de finish te bereiken.

Het IVV-nummer was 11538.
naar de top van deze pagina

Henri Floor