Op zaterdag 27 maart 2010 organiseerde de FLAL de Bos- en Veentocht.
De start was vanuit De Skâns te Gorredijk.
We verlieten om 8 uur de start en over het Kerkepad liepen we langs een oude Begraafplaats.
We kwamen uit bij de Compagnonsvaart.
De Opsterlandse Compagnonsvaart is een kanaal tussen de Nieuwe Vaart bij Gorredijk en de Drentse Hoofdvaart bij Smilde en maakt deel uit van de Turfroute. De lengte van het kanaal is 34 kilometer en loopt langs de dorpen Appelscha, Oosterwolde, Donkerbroek, Wijnjeterpverlaat, Hemrikerverlaat, Lippenhuizen, Gorredijk en Terwispel.
De Turfroute is een recreatieve vaarroute door zuidoost Friesland, het westelijk deel van Drenthe en de kop van Overijssel. De vaarroute slingert als een zilveren lint door mooie natuurgebieden en langs authentieke dorpen. Uniek is dat deze vaarroute vier Nationale Parken verbindt: het Drents-Friese Wold, het Dwingelderveld, de Weerribben en de Alde Feanen. Stichting De Nije Kompanjons redde in 1974 de Turfroute door te voorkomen dat de Opsterlandse Compagnonsvaart werd gedempt. Sinds die tijd zetten vrijwilligers zich in voor de instandhouding, de verbetering en de promotie van de Turfroute.
We volgden de Compagnonsvaart zuidoostwaarts Gorredijk uit.
De verharde weg ging over in een fietspad.
Bij de provincialeweg N392 uitgekomen volgden we deze even.
Over een nieuw aangelegde weg liepen we weer terug naar Gorredijk.
Daarbij kwamen we langs vier grote en hooggeplaatste zonnecollectoren. Dit was uiteraard nog niet het einde van de wandeling.
We doorkruisten Gorredijk door een ander deel en na de Stationsweg werd Gorredijk weer verlaten.
Na de straat Butewei kwamen we uit op de Sweachsterwei.
Een paar maal volgden we nu bospassages parallel aan de Sweachsterwei
We staken het Koningsdiep of Ouddiep over.
Nu werd al onze aandacht getrokken door talrijke ooievaars die we voornamelijk op of nabij hun nesten hoog in de bomen zagen. Hier werden dan ook talrijke foto’s van gemaakt.
Nu werd Beetsterzwaag bereikt.
Door een park werd Huize Lindensteyn bereikt.
Beetsterzwaag kenmerkt zich vooral door zijn fraaie bossen. Een van de bekendste gebouwen dat Beetsterzwaag rijk is, is Lyndensteyn. Dit uit 1821 stammende zomerverblijf van de familie Van Lynden is later door de familie ondergebracht in de Corneliastichting. Deze stichting, genoemd naar de jong overleden Cornelia van Lynden, moest een gratis ziekenhuis voor Friese kinderen in stand houden. Nu dient het oude herenhuis als revalidatiecentrum.
Na 10 km gelopen te hebben, waren we niet ver meer af van de eerste grote rust.
Voor de 40 en 60 km was dat veel te vroeg.
Dat “probleem” werd opgelost door nog een lus van 5 km in te bouwen.
Deze lus van 5 km was wel met zorg uitgezet, want deze voerde fraai
door de bossen van de Cornelia Stichting.
Toen we dan na ruim 15 km wandelen bij de grote rust in Het Trefpunt kwamen, was het dan ook niet verwondelijk, dat hier al veel 25 km lopers waren gearriveerd.
Normaal zitten we in de achterhoede van de 40 km, of in dit geval de 60 km, en dan ben je zo aan de beurt bij het koffie bestellen.
Maar nu moesten we in de rij staan.
We zagen hier binnen niemand om ons startnummer door te geven, waarop we besloten verder te lopen.
Na de rust vertoonde de route de eerste km's een rommelig verloop.
We liepen hier door de Wallebossen.
Het begon met een splitsing waarbij het 25 km parkoers afsloeg.
Maar later kruisten we hun parkoers een keer en kwamen meerdere keren weer op hun route uit, waardoor we het idee kregen dat we op het verkeerde parkoers liepen.
Dit was voornamelijk in bosgebied Lauswolt waarbij we ook langs een golfbaan kwamen.
Nabij het witte meer (Wite Mar) werd definitief afscheid genomen van de 25 km lopers.
Op het Witte Meer troffen we trouwens wat ijs aan.
Na een kruising met de Poostweg dwaalden we verder door bosgebied Olterterp-Lauswolt.
Op 24,5 km werd de tweede en laatste binnenrust bereikt in Olterterp in het Witte Huis.
In de routebeschrijving stond expliciet vermeld, dat hier geen eigen eten en drinken genuttigd mocht worden.
Voor ons wandelaars was dat natuurlijk jammer, maar de organisatoren waren in ieder blij dat het Witte Huis zijn deuren voor wandelaars wilde openstellen. Zeker als er de volgende 35 km geen binnenrust meer in het parkoers was.
In de eerste week van 2007 komt Beetsterzwaag opeens prominent in het nieuws doordat er formatie-besprekingen voor het nieuwe kabinet plaatsvinden tussen CDA, PvdA en de ChristenUnie. Jan Peter Balkenende, Wouter Bos en André Rouvoet overleggen er achter gesloten deuren op landgoed Lauswolt onder leiding van informateur Wijffels.
Verder dwaalden we door de bosgebieden Olterterp en Heidehuizen.
We kwamen uit bij het Koningsdiep dat we vervolgens een eind volgden.
Later staken we het riviertje over.
Daarna volgden we De Mersken, een verharde weg en waarna tevens een natuurgebied is genoemd (of zou de weg naar het natuurgebied zijn genoemd).
We kruisten een drukke 2-baanse autoweg, de N381.
Daarna maakten een lus door het natuurgebied Merksen, waarna we even later dezelfde weg terug liepen.
We volgden de Mounleane en liepen vervolgens fraai door natuurgebied Koningsdiep.
Opnieuw werd de drukke N381 gekruist en even later parallel gevolgd.
Over de Nije Heawei en Poasen werd bosgebied Heidehuizen bereikt.
Er was een wagenrust op, volgens opgave, 42,5 km.
Deze wagenrust stond niet op de routebeschrijving vermeld.
De volgende wagenrust was op 54,5 km, hetgeen betekent een verschil van 12 km.
Met ons wandeltempo zouden we daar toch zeker twee uur over doen.
Bovendien waren daarin trajecten, waarbij het parkoers zo zwaar was, dat hooguit een gemiddelde van 5 km per uur werd bereikt.
We veronderstelden dan ook dat deze wagenrust niet op 42,5 km lag, maar toch zeker op 45 km.
We kwamen weer bij het riviertje Koningsdiep uit en volgden dit een eind.
Later staken we het over en liepen verder zuidwaarts over de Zandlaan.
Op 54,5 km was langs de Butewei de laatste verzorgingspost.
Het was nu half zes en nog 4,5 km te gaan.
Dat betekende voor ons dat we de uurbus van 18:21 uur naar Heerenveen nog konden halen.
Daarop werd besloten tot een lange sprint.
Voor Lippenhuizen kregen we nog uitzicht op de watertoren.
De watertoren in Lippenhuizen werd gebouwd in 1932 door de I.W.G.L. (Intercommunale Waterleiding Gebied Leeuwarden) en de Bredasche Beton Mij. De watertoren heeft een hoogte van 44,25 meter en heeft twee waterreservoirs van elk 300 m3. De inhoud is dezelfde als de inhoud van de watertoren van Harlingen. De toren heeft een tentdak van koper (door corrosie lichtgroen uitgeslagen) met acht zijden, gelijk aan de watertoren van Harlingen en de watertoren van Bolsward.
Via Lippenhuizen met kerk liepen we weer terug naar Gorredijk.
Door een park werd de finish bereikt.
De afgelegde afstand bedroeg 59 km.
Wij hadden besloten om al de voorgaande vrijdag naar Gorredijk af te reizen.
We overnachtten daarbij op hetzelfde adres als ruim twee jaar te voren bij de KNBLO-NL lustrum tocht vanuit Beetsterzwaag.
We hadden toen niet in Beetsterzwaag overnacht omdat daar geen goedkope overnachtingadressen waren.
De gastheer en gastvrouw van ons overnachtingadres zijn trouwe FLAL-lers, maar nu liepen ze niet mee.
Een kleinzoon van acht jaar was op dezelfde datum jarig.
Maar ze gingen nog wel even naar de start om een routebeschrijving op te halen.
Ze wilden dan de tocht nog nalopen.
Ze zijn trouwens wel vaak te zien op de website www.bpol.nl.
De webmaster van deze website, die ook wel de hoffotograaf van de FLAL wordt genoemd, was ook al aanwezig.
Hoewel hij het 25 km parkoers liep, moest hij wel voor acht uur arriveren als je 60 km lopers op de gevoelige plaat wil vastleggen.
Hij werd trouwens vergezeld van zijn liefhebbende vrouw.
Nog voor de start kwam een wandelaar naar mij toegelopen en maakte complimenten voor het verslag van de FLAL-tocht vanuit Diever. Hij vond het onvoorstelbaar dat ik dit verslag zo gedetailleerd had beschreven met de namen van de bosgebieden waar we door heen waren gelopen.
Een andere wandelaar informeerde, wat de reacties waren van de WS78 tocht vanuit Maarn, die een week tevoren werd georganiseerd en waarvan ondergetekende de uitzetter was.
Omdat ik, samen met mijn vrouw Coos, andere jaren steeds bosparkoersen had uitgezet, viel voor een aantal wandelaars deze tocht tegen.
Hijzelf complimenteerde mij met deze WS78 tocht.
Ik vroeg nog aan een wandelaar of hij naar mij de GPS-route wilde opsturen.
Ik vertelde dat mijn GPS apparaat onderweg spontaan was aangegaan en daardoor was de batterij al een eind leeg.
Hij bood mij spontaan zijn reserve batterijen aan, waarvoor alsnog hartelijk dank.
Helaas waren deze batterijen niet sterk genoeg voor mijn GPS.
10 km voor het einde van deze tocht bedacht ik dat ik de GPS route aan nog iemand anders kon vragen.
De wandelaar had ik 's-ochtends vlak voor de start nog gefotografeerd.
Hij heeft de route vrij snel naar mij toegemaild, alsnog hartelijk dank hiervoor.
Bij de start had ik nog de secretaris van de FLAL gemist.
Later kwam ik er achter wat daar de reden van was.
Tijdens de wandeltocht had ik op een gegeven moment aan het einde van een zandpad twee fietsers met reflektievesten voorbij zien fietsen.
Zij keken wel mijn richting op.
Omdat ik in de verte niet scherp kan zien, wachtte ik met zwaaien totdat zij zouden zwaaien.
Toen ze niet zwaaiden veronderstelde ik dat het geen FLAL-lers waren.
Maar later zag ik op www.bpol.nl een paar foto's van twee mensen met reflektievesten op een fiets en één van hen bleek de secretaris te zijn.
Bijna traditiegetrouw worden op de laatste FLAL-tocht van het seizoen op de muren van de finishlocatie lijsten opgehangen, waarop de namen van FLAL-leden staan met daarachter hun woonplaats en de afgelegde FLAL kilometers. Bij de start zag ik deze lijsten niet hangen en bij de finish ook niet. Maar toen lette ik er niet op omdat ik nog een uurbus kon halen. Maar de kans was ook groot dat de lijsten al weggehaald waren, want er werd al omgeruimd. Want er hoefde per slot van rekening alleen nog maar een paar 60 km lopers binnen te komen.
Hoewel het deze dag overwegend droog was gebleven, werden we tijdens de tocht zeker driemaal onaangenaam verrast met een lichte regenbui.
Daarnaast was het meerdere perioden vochtig tot lichte motregen.
Tussen 11 uur en half twee maakte ik zelfs helemaal geen foto's.
Er zaten in het parkoers flinke onverharde trajecten waarbij het nat en modderig was, hetgeen de wandelsnelheid niet ten goede kwam.
Maar het waren wel mooie trajecten.
Er waren 579 deelnemers.
42 wandelaars liepen de 60 km.
Bij de start werd nog de 100.000e deelnemer gehuldigd.
De man kreeg een bos bloemen.
We willen de organisatie hartelijk danken voor deze tocht.
