Op zaterdag 13 maart organiseerde de FLAL de Dingspilloop-wandeltocht,
Er kon gekozen worden uit de afstanden van 25, 40 en 60 km,
Wij kozen het 60 km parkoers.
Om 8 uur was de start van de 60 km.
We vertrokken met lichte regen.
We volgden de eerste kilometer over een zelfde traject als met de vierdaagse.
Daarbij kwamen we langs de Nederlands Hervormde Kerk.
Bij een standbeeld vingen we een glimp op van het voormalige stadhuis van Diever.
Langs de Hoofdstraat stond een oude Jacquar, sportmodel, langs de kant van de weg.
Aan het einde van de Hoofdstraat werd Diever verlaten.
Even volgden we nu de Ten Darperweg/N855 in de richting van Wapse.
Spoedig verlieten we de weg weer over de Noordes.
In een bocht van de weg doken we de bossen in van Landgoed Berkenheuvel
Daarna dwaalden we fraai door het Drents Friese Wold en het Wapserveld.
Een paar maal volgden we echte sluippaden, paden waar je goed naar moest kijken dat het een pad was.
We kregen uitzicht op de Meeuwenplas.
Het landschap was hier schitterend.
We konden echter niet blijven staan om van de pracht te blijven genieten.
Gelukkig hadden we ons fototoestel bij ons, zodat we dat toch nog konden vastleggen.
Over de Doldersumerweg liepen we naar het riviertje de Vledder AA.
Op de brug grensden de plaatsen Doldersum, Wapse en Diever.
Omdat we nu in een andere plaats liepen, Doldersum, ging de straatnaam over in de Dieverseweg.
Net voorbij de Brink te Doldersum was café restaurant Jachtlust.
Hier was op 9 km de eerste binnenrust.
Het was wat aan de vroege kant, maar de volgende rust was op 23 km en dat vonden we aan de late kant.
Derhalve besloten we hier te rusten
We lieten ons de koffie goed smaken.
We verlieten Doldersum over de Huenderweg
Hoewel langs deze verkeersweg een vrijliggend fietspad liep, waarover wij wandelden, hadden we hier een panorama-vergezicht.
Aan onze rechterhand lag bosgebied Boschoord van de Maatschappij van Weldadigheid.
Bosarbeiders zaagden op de weg een boom in mootjes.
Automobilisten die hier reden, keerden bij het zien van de bomen en takken op de weg om.
We kwamen nu in het buitengebied van de plaats Vledder.
We dwaalden door de Vledderhof overgaand in Werkhorst.
In een weiland bij een werkschuur van het Drents Landschap graasden paarden.
We volgden een traject van een wandelpad, waarlangs bordjes stonden dat we in drie km Dreints (Drentsch) konden leren.
De bordjes stonden laag bij de grond en het lettertype was aan de kleine kant.
Je moest echt voor zo’n bordje stil staan om te kunnen lezen wat er op stond.
Ons Dreints is derhalve nu even goed (of slecht) gebleven als het was.
We kwamen uit op het Turfpad.
Aan einde van het Turfpad, een zandweg, kwamen we opnieuw op een zandweg uit, een T-splitsing dus.
Vreemd was hier het bord met de waarschuwing “Let op, verkeerssituatie gewijzigd”.
Opnieuw liepen we over landgoed Boschoord.
We kregen hier voor de eerste keer zicht op vennetje dat nog met ijs bedekt was.
We kwamen uit op de Schoollaan.
Later op de wandelroute kwamen we opnieuw op de Schoollaan, want daar stond een verzorgingswagen.
Later volgden we de Jongkindt Conincklaan
en opnieuw kwamen we op landgoed Boschoord.
Er stond hier een niet geheel onbekend persoon bij zijn auto.
Hij had voor zijn liefhebbende vrouw een privé verzorgingspost ingericht, maar stond nu op het punt om te vertrekken.
Bij punt 65 van de routebschrijving moesten we linksaf op een ongelijke viersprong.
We vroegen ons af hoe een gelijke viersprong er eigenlijk uitziet.
We staken de grens met Friesland over.
Dit punt werd gemarkeerd met een wit/zwart gekleurd paaltje.
Later zouden we meerdere keren deze paaltjes zien, ten teken dat we meerdere keren de grens met Friesland vanuit Drenthe overstaken of omgekeerd.
Na een lange schoorsteen van een oud fabriekgebouw werd de Elsloseweg bereikt.
Langs deze weg troffen we even later een Hervormde kerk met Klokkestoel aan.
Op 23 km werd in restaurant ’t Anker te Elsloo de tweede binnenrust bereikt.
We troffen hier een echtpaar, dat ook nauw betrokken is met de organisatie van de Heuvellandvierdaagse.
We kregen van hen zelfs een kopje koffie aangeboden.
Maar we hadden ook al 21 maal aan de heuvellandvierdaagse meegedaan.
Na een kwartier vervolgden we ons pad.
Want we waren per slot van rekening nog niet halverwege.
We volgden de straat De Riete overgaand in Boekelterweg.
Verderop volgden we de Rijsberkamperweg en de Boijlerweg.
We liepen op korte afstand langs Boijl.
We zagen een hoop grote stenen liggen en meenden daarop dat dit een Fries hunebed moest zijn.
Bij een Melkveebedrijf lagen hele grote keien naast de inrit.
De boerderij heette dan ook De Dikste Kei
Verderop kwamen we langs boerderij Immer Moed.
Na de Doldersumsestraat, de Alteveersweg en de Boschoofdweg volgde een vreemde passage.
We volgden hier de Oostvierdeparten aan de westkant langs een sloot om ongeveer 3 km later de weg langs de oostkant van de sloot in tegengestelde richting te vervolgen.
Deze 3 km had zeker van de totale route afgehaald kunnen worden, omdat de officiële route 63 km lang was.
Net als eerder in de route kwamen we over de Werkhorstlaan om tenslotte bij het verlengde van de Schoollaan uit te komen.
Hier was een verzorgingspost waar ons wat te drinken werd aangeboden.
We hadden hier zicht op het schoolgebouw waarnaar de Schoollaan genoemd was.
We volgden nu ruim 3 km de grens met Friesland aan de Drentse zijde.
Er werd nu koers gezet naar Zorgvlied.
Even voor Zorgvlied stonden stoplichten bij een uitrit van een boerderij.
De stoplichten waren niet ingeschakeld.
Bij Zorgvlied konden we nog net het bord van de bebouwde kom zien, maar meer ook niet.
Voor de 25 km lopers lag dat anders.
Zij hadden hier een grote rust.
Opnieuw liepen we naar Elsloo waar op 42 km de 3e binnenrust was bij restaurant ’t Anker.
Over de Hoofdweg overgaand in de Peperstraat verlieten we Elsloo.
We liepem hier over het noordelijkste traject van de wandelroute.
Nu dwaalde we door boswachterij Appelscha.
In de plaats Appelscha was de FLAL dit seizoen al eerder geweest.
Met die tocht hadden we tweemaal een rust in Diever.
Het werd nu wat regenachtig en daardoor ook somber door door het gevorderde uur.
Opnieuw kwamen we langs Zorgvlied, maar nu aan de ooskant.
Over de Broekweg werd Wateren bereikt.
Voor camping De Blauwe Lantaarn sloegen we af.
Daarop volgden we de Keukelaan overgaand in Landarbeid en opnieuw volgde een traject van de Huenderweg.
We staken opnieuw de Vledder AA over.
We volgden nu een verhard fietspad.
Bij Wateren, bij punt 5 op de ingetekende route (zie het einde van de fotoreportage) werd om 17:45 uur bereikt.
Hier besloten we de wandelroute te verlaten.
Als een van de eerste opmerkingen op de routebeschrijving staat vermeld, dat je voor eigen rekening en risico loopt.
En omdat we het onverantwoord vinden om in het donker in het bos te lopen, besloten we op dit punt het fietspad naar Diever te volgen.
Volgens ons is het ook verboden om na zonsondergang in het bos te lopen.
Bij restaurant Hoeve aan de weg was de laatste binnenrust.
Wij besloten echter door te lopen.
We wisten niet hoever het nog naar de finish was en we hadden nog stille hoop de bus van 19:01 richting Meppel te kunnen halen.
Vlak voor de VVV van Diever stopte een auto.
Het raampje ging openen en een stem zei: Henri Floor?
Ja, antwoorde ik.
Het bleek een bestuurslid van de FLAL te zijn.
Hij zei verder: We waren je kwijt. We waren naar je opzoek. Wil je meerijden?
Ik sloeg het aanbod van meerijden af.
We waren nu bijna bij de finish en waren ook niet de laatste.
Om 19.10 uur werd de finish bereikt.
Er moesten nog 7 wandelaars achter ons binnenkomen.
De laatste wandelaar kwam om half acht binnen.
Omdat onze eerstvolgende bus om 20:01 uur vertrok besloten we nog een patatje te eten.
Al was het alleen maar vanwege zouttekort.
Het was over het algemeen, ondanks een aantal taaie stukken, toch best een aardige tocht geworden.
We willen de organisatie hartelijk danken voor de organisatie van deze tocht.
Het is ons opgevallen, dat de FLAL een manier heeft gevonden om het aantal bezoekers van hun website te verhogen. Leest u eerst een de volgende tekst, die bijna twee weken onderaan de informatie van deze wandeltocht op hun website stond:
“De route die gelopen gaat worden is op dit moment nog in ontwikkeling. De Kaleduinen, waar de route eerst langs voerde, zijn n.l. afgesloten voor publiek in verband met de Q-koorts. Het definitieve parcours zal dus ook anders zijn dan oorspronkelijk de bedoeling was, en waarschijnlijk zal er iets meer verhard pad tussen zitten. We houden u op de hoogte van de laatste ontwikkelingen.”
En dan gaat het vooral om het laatste zinnetje.
Omdat wij het plan hadden om deze tocht te lopen, keken we elke dag op www.flal.nl naar de laatste ontwikkelingen. Maar die laatste ontwikkelingen werden maar niet vermeld.
Zelfs toen wij op zaterdagavond, na afloop van de tocht op www.flal.nl keken, stond daar nog steeds diezelfde tekst.
Er stond geen eindafstand vermeld.
Mijn ervaring is, dat de meeste wandelaars naar de tussenafstanden kijken, waar rustposten zijn en wat de totale afstand is.
Het lijkt mij een goed idee om dit bovenaan de routebeschrijving te vermelden.
En zeker ook de eindafstand indien deze afwijkt van de opgegeven loopafstand.
We willen de organisatie hartelijk danken voor de organisatie van deze tocht.
Op 2 maart 2010 was de jaarvergadering van de FLAL.
In het jaarverslag van de FLAL van 2009 stonden een paar opmerkelijke punten genoemd.
- de meeste FLAL-tochten hebben een deelname van twee maal zoveel leden als niet leden. Bij de tocht uit Midwoud, op 3 januari 2009 deden meer niet-leden als leden mee.
- op 31 december 2009 telde de FLAL 1395 leden.
- de gemiddelde leeftijd van de leden bedroeg in 2009 58,1 jaar. Als de stijgende trend zich doorzet, dan bedraagt de gemiddelde leeftijd in 2019 65 jaar.
- ruim 40% van de leden neemt per seizoen aan maximaal 3 tochtem deel,
- 158 leden hebben nog nooit aan een FLAL tocht deelgenomen. Met deze slapende leden is de penningmeester natuurlijk heel blij.
- ondergetekende vertegenwoordigt 20% van de leden die in de provincie Utrecht woonachtig zijn