Op zaterdag 2 januari 2010 werd voor de eerste de de Cunerawandeltocht georganiseerd vanuit Rhenen.
We konden inschrijven in het Rode Kruis gebouw aan de Kerklaan.
Via een smalle trap naar boven moesten we eerst een inschrijfformulier ophalen en invullen.
Vervolgens moesten we weer naar beneden om af te rekenen.
Buiten gekomen maakten we ons gereed voor vertrek.
Nadat we ongeveer 50 meter hadden gelopen was al de eerste controle post.
Deze was gelegen in de hal van de Cunerakerktoren.
Boven de ingang was het beeld van Cunera zichtbaar.
Hier bij de Cuneratoren was dus de officiele start.
We begaven ons op pad en volgden de Koningshof naar de doorgaande weg door Rhenen.
Net voorbij restaurant De Koning van Denemarken lag in het wegdek een tegel van het bezoek van de Koning van Denemarken in 1531.
Over de Utrechtse Straatweg en de Berkenweg verlieten we de bebouwde kom van Rhenen.
We dwaalden nu door de Stadsbossen van Rhenen.
Eerst kwamen we over de Elsterberg
Daarbij volgden we trajecten van het Stichtse Dorpentocht, een LAW van NS Driebergen-Zeist naar Rhenen visa versa.
We kwamen bij een asfaltweg waar een auto van het Rode Kruis stond.
Hier werd melding gemaakt dat de weg hier spiegelglad was.
Verder liepen we door de Stadsbossen van Rhenen.
We volgden een lus langs de Leemkuil.
Daarna volgden we een lange onverharde weg, die nu vanwege de vorst verhard was, waarbij we langs een houten huisje kwamen waarbij vaak politiehonden worden afgericht.
We kwamen uit bij Kwintelooijen. Dit natuurgebied is een voormalige zandafgraving.
De paden langs Kwintelooijen waren veelal spiegelglad.
Het uitzicht, dat bij zonnig weer zeer mooi is, viel nu wat tegen vanwege het sombere meer.
De afgelegde afstand bedroeg hier 4,5 km.
Het was hier behoorlijk glad.
Het uitzicht viel wel tegen vanwege het sombere weer.
Na een korte passage over landgoed Dikkenberg werd de Defensieweg bereikt.
We staken de Defensieweg over en betraden nu natuurgebied Remmerden.
Langs de Remmerdense Heide werd natuurgebied Plantage Willem III bereikt.
Hier werden we verwelkomd door midwinterhoornblazers.
Op internet lezen we nogal eens dat er in Epe wandeltochten met hoornblazers worden georganiseerd.
De horens, waarop deze midwinterhoornblazers bliezen waren niet zolang als die bijvoorbeeld in Twente populair zijn.
Maar het was toch mooi om dit eens te zien.
Op dit natuurgebied Plantage Willem III graasden talrijke runderen en paarden.
Op 8,3 km was een verzorgingspost.
We konden hier koffie, thee, warme chocolade, glühwein en erwtensoep kopen.
We lieten ons de erwtensoep hier goed smaken.
We kregen een grotere kop alsdat wij van te voren verwacht hadden.
Deze verzorgingspost lag in Elst vlakbij Rijksstraatweg/N225.
Deze weg volgden we daarna even
Daarna sloegen we af en volgden de weg Zwijnsbergen in Elst.
Bij een bospad sloegen we af en liepen we over landgoed Prattenburg.
We staken de Veenendaalsestraatweg/N416 over en liepen daarop
op korte afstand langs de Stayokay.
Nu volgden we een traject van het Trekvogelpad en NSwandelroute Elsterberg.
We dwaalden nu een tijdlang door bosgebied Amerongse berg.
Daarbij volgden we nog trajecten van mountainbikeroutes.
Door het koude weer met af en toe gladde parkoersen waren er nu bijna geen mountainbikers.
Maar dit is toch wel een punt van aandacht voor de organisatie om deze tocht blijvend succesvol te houden.
Bij een (gesloten) pannenkoekenrestaurant aan de Elsterweg werd Amerongen bereikt.
Maar eerst volgde nog een bosparkoers langs de Amerongse Bovenpolder.
Na een uitkijkpost over de Amerongse Bovenpolder en kasteel Amerongen werd de bebouwde kom van Amerongen bereikt. Over de straat Zandvoort en de Nederstraat kwamen we bij de Andrieskerk.
We kwamen hier voor de 3e keer sinds 31 oktober 2009.
Op 31 oktober kwamen we hier met de Maarthen Luther tocht, op 12 december met WS78 vanuit Veenendaal en nu met deze tocht.
Op het marktplein bij de Andrieskerk vond Coos nog een achtergebleven WS78 pijl.
Deze werd later in haar wandelboekje geplakt als herinnering.
Over Hof, met het voormalige stadhuis liepen we door de Overstraat en kwamen langs de Brocanterie van Jut en Jul.
Cuneratocht op zaterdag 2 januari 2010">
Via de Imminkstraat werd de kerk De Ark bereikt.
Hier was het eindpunt voor de 15 km wandelaars.
De afgelegde afstand bedroeg hier 16,5 km.
Zij konden met de bus weer naar Rhenen terugrijden.
Wij hielden hier een rustpauze.
We konden lekker warm in de kerk zitten.
Na deze rust liepen we dezelfde weg door Amerongen en bosgebied langs de Amerongse Bovenpolder terug naar het Pannenkoekenrestaurant. Nu volgden we de Elsterstraatweg / N225 naar Elst.
In Elst volgden we de Bosweg, overgaand in Paardekop en de lange Franseweg.
Langs de Franse weg stonden talrijke fraaie huizen.
Tegen een boom was in een tuin van katoen een sneeuwpop bevestigd.
We kruisten weer de Veenendaalse straatweg / N416.
Nu heette de straat Zwijnsbergen.
Bij de Rijksstraatweg / N225 aangekomen volgden we deze tot aan de verzorgingspost, dezelfde als eerste verzorgingspost.
De afgelegde afstand bedroeg hier 23,3 km.
Kort na deze verzorgingspost liepen we over een recentelijk nieuw aangelegd ecoduct.
Door dit ecoduct is er voor de dieren een verbindingszone aangebracht tussen de Utrechtse Heuvelrug en het uiterwaarden gebied tussen Rhenen en Wijk bij Duurstede.
Er stonden hier nog veel afrasteringen waardoor het moeilijk was om hier mooie foto's te maken.
De N225 werd van hier naar Rhenen gerenoveerd.
Er werden betere fietspaden langs de Rijksstraatweg aangelegd.
Nu was het er eigenlijk gevaarlijk omdat de fietspaden, waarover we liepen, pal langs de verkeersweg liepen.
We hadden met deze route wel mooie doorkijkjes op de Rijn.
Bij een fraai gerenoveerde schaapskooi werd Remmerden bereikt.
Remmerden is hier voornamelijk industriegebied.
Aan de overkant van de Rijn zagen we nog een oude steenfabriek liggen.
Aan onze kant van de Rijn zagen we enige fraaie huizen langs de uiterwaarden liggen.
Voordat Rhenen weer in zicht kwam lag aan onze linkerhand nog fraai Huize De Tangh.
Daarna kwamen we weer in Rhenen met de Cuneratoren als beeldbepalend object.
De totale afstand bedroeg 26,7 km.
De tocht werd afgelegd in 6 uur en 3 kwartier.
We namen 140 foto's waarvan er 115 in de fotoreportage staan.
Organisatorisch was het een geslaagde tocht.
Er deden 351 wandelaars bij.
Daarbij waren talrijke bekenden van WS78 en Euraudax tochten.
Ook de voorzitter van Euraudax was aanwezig.
De routebeschrijving was redelijk.
Echter, de route was niet te volgen met alleen de routebeschrijving.
Erg irritant was het, dat de routebeschrijving niet genummerd was.
Een nummer onthouden is toch makkelijker dan een omschrijving.
Naast de routebeschrijving hadden we ook nog handschoenen voor tegen de kou, een wandelstok voor de oneffenheden op het parkoers en een fototoestel bij ons.
Voor het maken van een foto moesten de handschoenen uitgetrokken worden, en de wandelstok en de route beschrijving moesten tijdelijk een andere plek krijgen. Deze handeling voltrok zich zo'n 125 maal, want we maakten 140 foto's, maar soms maakten we op een punt wel 2 foto's.
Tijdens de tocht hebben we twee lichte motsneeuwbuien gehad.
Ook de voorzitter van Euraudax was aanwezig.
Hoewel deze tocht niet in het Landelijk Wandelprogramma van de NWB of de KNBLO stond wisten tocht 351 wandelaars deze tocht te vinden.
Deze tocht stond wel vermeld op de website www.wandelkalender.nl
en derhalve kan gesteld worden dat deze website de belangrijkste informatieve website
op het gebied van georganiserende wandeltochten in Nederland is.
Hoe is deze tocht ontstaan?
Vanuit de Diakonale Stichting Campina, Hulp aan Roemenie
is het idee ontstaan om fondsen te werven voor de hulpdiensten van Campina in Roemenie.
Zo werd de gedachte geboren om een jaarlijkse Pelgrimage-wandeltocht te houden van Rhenen naar Amerongen.
Hierbij is de legende van de Heilige Cunera de basis.
Vroeger was de Cunera Pelgrimage een must voor alle gelovigen.
Zij kregen voor hun prestatie 10 aflaten.
Een begrip wat ons thans geheel onbekend is.
Voor aflaten, om het eeuwige leven te ontvangen wandelen we nu niet meer.
Waar wandelen we nu eigenlijk voor, zo vraagt de organisatie.
Graag horen zij dat van de wandelaars bij de finish.
De Cunera legende
Ursula, een Engelse koningsdochter, gaat met een groep jonge meisjes op bedevaart naar Rome, naar paus Cyracius in 337 na Chr. Cunera is erbij.
Op de terugweg met een boot gaan ze in Keulen aan wal. Daar worden ze overvallen door de Hunnen, die hen beroven en vermoorden.
Radboud, de koning van de Rijn, is juist dan ook in Keulen.
Hij weet de vluchtende gewonde Cunera bij zich op het paard te trekken, bedekt haar met zijn wijde mantel en rijdt terug naar zijn kasteel Prattenburg bij Rhenen.
Zo komt het mooie vrome christenmeisje tussen de heidenen terecht.
Cunera werkt als dienstmeisje op het kasteel van Radboud.
Ze deed heel goed haar best om de werkopdrachten van koningin Aldegonde precies uit te voeren.
Ze viel bij Radboud zozeer in de smaak, dat hij haar alle sleutels van het kasteel toevertrouwde.
Cunera brengt broodresten en overblijfselen van de overvloedige maaltijden stiekem buiten de kasteelpoort bij de arme mensen van het dorp.
Iedereen was blij met Cunera, behalve de koningin.
Die was jaloers.
Toen tijdens een feestmaal Cunera weer de etensresten in haar schort verzameld had, zei de koningin tegen de koning:
“Cunera geeft al ons eten aan de armen.
Ga maar kijken!”
De bange Cunera bad God om hulp.
Koning Radboud keek in de schort en zag alleen…...houtspaanders.
De koning bestrafte de koningin.
Kort daarna is Radboud met vrienden op valkenjacht.
Zijn afwezigheid grijpt de koningin aan om samen met een dienstmeisje Cunera te wurgen met haar eigen halsdoek.
Samen begraven ze Cunera in een paardenstal op 28 oktober 340.
Als de koning weer thuiskomt en hij vraagt, waar Cunera is, zegt de koningin:
“Haar ouders zijn langsgekomen en die hebben haar meegenomen naar Engeland.”
De knechten krijgen de paarden de stal niet binnengedreven, zelfs niet met de zweep.
’s Avonds ging een knecht nog eens in de stal kijken en hij zag daar lichtjes branden.
Hij haalde de koning erbij.
Toen werd het graf van Cunera ontdekt.
De boze koning liet de koningin zoveel slagen toedienen, dat ze volkomen waanzinnig werd.
Zij stortte zich van de Grebbeberg en brak de nek.
Cunera werd opnieuw begraven op het Cunera-heuveltje.
Dorpsmensen bezochten dat graf en ontdekten, dat er zieken werden genezen, vooral met keelaandoeningen.
300 jaar later was zendeling Willibrord op pelgrimstocht naar Rome.
Op zijn terugweg zou hij Rhenen aandoen om te bezien, of Cunera heilig verklaard kon worden.
Hij vergat zijn belofte, maar toen hij op de terugweg Rhenen voorbij wilde varen, brak er een hevige storm los.
Hij bad God om redding en het noodweer ging over.
Toen herinnerde hij zich zijn belofte en legde aan in Rhenen.
Cunera werd opgegraven en het bleek, dat haar lichaam nog volledig gaaf was.
Ze werd opnieuw in de houten kerk van Rhenen begraven.
Haar halsdoek werd een relikwie.
Bisschop Willibrord stelde 2 Cunera-dagen vast:
28 oktober, de dag van de moord, en 12 juni, de dag van de heiligverklaring.
Er kwamen pelgrimstochten ter ere van Sinte Cunera.
Rhenen werd een pelgrimsoord.
Die pelgrims moesten eten en drinken.
Er kwamen ook kraampjes met van alles en nog wat.
Het kerkbestuur liet pelgrimstekens maken, die als souvenirs verkocht werden.
Dat bracht zoveel geld op, dat er een groots kerkgebouw tot stand kon komen: de huidige Cunera-kerk.
De halsdoek van Cunera ligt in het Catharijnen-Convent in Utrecht tentoongesteld.
