We hadden weer goed geslapen. Het ontbijt was eenvoudig, maar goed. We konden yoghurt met muesli nemen en een stuk taart naast 2 broodjes die we ieder kregen. Rond half negen begaven we ons op weg. Buiten Sinbronn kwamen we langs een vliegveldje. Even verderop zagen we twee reeën lopen. Verschillende boeren waren weer met hun tractoren op het land bezig. In Obermichelbach was het plaatselijke Gästehaus vanwege vakantie gesloten. Aan de rand van Obermichelbach hadden we een rust. In Untermichelbach was de eigenares van een Gästehaus niet bereid om koffie te zetten. In Wittelshofen vroeg een man aan ons waar onze wandeling naar toe ging. In Landgasthof Wörnitz Stuben, Karl Kirsch, Wörnitzstraße 12, 91749 Wittelshofen, tel.09854-206 hadden we een rust en dronken Latte Macciato.

We kwamen langs een gesloten kerk. Naast de voordeur was een bankje waarop we lunchten. Toen we om 12 uur weer verder wilden gaan, begon de kerkklok te luiden en maakte, omdat we er zo dicht bij waren, een oorverdovend lawaai. Nu begon wel het mooiste deel van de wandeling. Buiten Wittelshofen volgden we aanvankelijk een geologisch pad. Bij een pruimenboom deden we ons tegoed aan enige pruimen. Voor Coos hingen de pruimen weliswaar te hoog, maar ik kon er goed bij.

Ons pad steeg gestaag. Het hoogste punt van de Hesselberg was 689 meter. Dit was tevens het hoogste punt van onze wandeling dit jaar. Op de top groeide bijna geen struiken of bomen. Bij mooi weer zouden we hier een grandioos mooi uitzicht hebben, maar we waren al lang blij dat het droog weer was.

Uiteindelijk kwamen we boven Röckingen uit. In Röckingen zelf kwamen we niet. Rond half vijf kwamen we bij ons overnachtingadres aan. We bekeken de plaats wat. 's-Avonds aten we warm in HR Ente von Wassertrudingen, tel 09832-708070, Dinksbühlerstraße 1, 91717 Wassertrüdingen. We aten schnitzel Hawaï.

Henri Floor