fotoreportage alle foto's in het klein van de tocht diavoorstelling diavoorstelling foto's nabestellen Terug naar de homepage van Henri Floor NWB lustrumtocht vanuit Zevenaar
NWB lustrumtocht vanuit Zevenaar op zaterdag 13 juni 2009

langs de Sleeg Toen wij op zaterdag 13 juni 2009 de straat Hengelder te Zevenaar opreden, zo rond kwart over zeven, bleken al tientallen wandelaars gestart te zijn. We waren daar verbaasd over omdat de officiele starttijd vanaf half acht was.

De start van de wandeling was vanuit de kantine van DCS. Even na half acht begaven wij ons op pad voor het 50 km parkoers. Over de N336 liepen we naar een rotonde waar in het midden een standbeeld stond.

We haalden een, naar later bleek duitse, wandelaar in die zijn heuptasje in zijn linker hand vasthield. Door een nieuwbouwwijk met grote en luxueuze huizen kwamen we op de Sleeg, een rustige asfaltweg. We liepen hier langs weilanden met paarden en ponnies met jonkies. We kwamen uit op de Beekseweg (N812) en staken deze even later over en volgden daarop de Eltenseweg. Via de Kwartiersedijk kwamen we weer terug op de Beekseweg. Spoedig werd deze weer verlaten in buurtschap Veldhuizen. We volgden nu de Veldhuizenseweg, die na de grens over ging in de Feldhausener Weg. We verlieten de Feldhausener Weg bij een fruitpost (appel) en volgden een mooi graspad langs een weiland. Door bosgebied Leege Heide dwaalden we nu naar een verzorgingspost. Op deze splitsing volgden wij nu verder het parkoers van de 40 en 50 km. De weg heette hier Zum Waldkreuz. Via de straat Heidpool kwamen we op de Beeker Strasse uit.

NWB lustrumtocht vanuit Zevenaar op zaterdag 13 juni 2009

de kerk van Beek Vlak voor de grens met Nederland sloegen we af, liepen nog even verder door Duitsland om in Nederland op de Boterweg uit te komen. Na een slinger door het Korte Bosch kwamen we weer op de Boterweg uit, nu nabij buurtschap Averbeek. Nabij 't Peeske sloegen we af en liepen het dorp Beek in voor de eerste binnenrust op 15,6 km in café cafetaria De Steenbok aan de Sint Jansgildestraat. Vanwege het mooie zonnige weer besloten we buiten op het terras te zitten, hetgeen de meeste andere wandelaars ook deden. We verwisselden de lange broek voor de korte en zetten opnieuw koers naar 't Peeske. maar vlak ervoor was de splitsing met de 50 km, welke afstand wij liepen.

We volgden nu een zand/grintweg. Eerst heette deze weg de Oude Eltense weg, later was dat de Lage Eltense weg Op een splitsing verlieten we de Lage Eltense weg en volgden de Hoge Eltenseweg, een zand/grintweg. Nu dwaalden we een lange tijd door het Groot Beekermark, dat een onderdeel is van het Bergherbos.
Natuurmonumenten in het Bergherbos
In het Bergherbos ligt op een stuwwal het grootste aaneengesloten bosgebied van oostelijk Gelderland, omgeven door akkers, weilanden en dorpen. Hier broeden maar liefst 70 soorten vogels, waaronder de groene specht, en roofvogels als wespendief, buizerd, boomvalk en havik. Ook vindt u er veel verschillende plantensoorten. In het voorjaar bloeien op sommige plaatsen het bosviooltje en de bosanemoon. En overal in het bos groeien grote adelaarsvarens. Natuurmonumenten houdt het gebied Bergherbos intact door opkomende bomen en struiken te verwijderen. Daarnaast wordt de heide regelmatig geplagd. Zo wordt vergrassing tegengegaan en de bodem schraal gehouden. Op de akkers rondom het bos verbouwt Natuurmonumenten gewassen die hier vroeger ook stonden: rogge en haver. Natuurmonumenten gebruikt geen bestrijdingsmiddelen en zo min mogelijk mest. De bodem blijft hierdoor voedselarm waardoor verschillende akkerkruiden hier kunnen groeien en bloeien.
NWB lustrumtocht vanuit Zevenaar op zaterdag 13 juni 2009

St. Vitus-kerk te Hoog-Elten We bestegen een ruim 80 meter hoge berg. Op de top was een kruising. Hier troffen we twee Pieterpadlopers, want vanaf dit punt volgden we trajecten van het Pieterpad. Nu daalde ons pad vrij steil. We zagen hier duidelijk sporen van regenwater dat een uitschurende werking in het pad had gevormd. We liepen weer terug in de richting van 't Peeske. Bij een steile helling, het leek op een ravijn, stond een peil RD, het ravijn in. We vonden dit niet geheel onmogelijk en besloten dit pad te volgen. Het pad werd smaller en was op een gegeven moment bijna dichtgegroeid. We keken nog eens op de routebeschrijving en lazen dat we dit pad toch niet hadden moeten nemen. We hadden echter geen zin om de steile helling weer terug te gaan. We kwamen bij een kleine zandverstuiving en hier stonden drie dames met een groep kinderen van ongeveer 5 jaar. We vroegen de weg naar 't Peeske en arriveerden aldaar rond kwart voor twaalf.

De afgelegde afstand bedroeg hier 25,6 km. Over de eerste helft van de wandeling hadden we 4 uur en een kwartier gedaan. We besloten hier door te lopen, want we hadden trek gekregen in onze meegenomen boterhammen en we vonden dat we dat bij restaurant 't Peeske niet konden opeten. We dwaalden verder door de bosgebieden Korter Bosch en Keulse Slagen. Na kruising met de Boterweg werd de Hulzenberg bereikt. Bij een bankje besloten we een rust te nemen. Op een splitsing troffen we nog een wandelverwijzing met het Pieterpad en het Euregiopad. We kwamen op de Eltenseweg uit en staken even later in Duitsland het verlengde van de A12-snelweg over.

NWB lustrumtocht vanuit Zevenaar op zaterdag 13 juni 2009

gezicht op het Rijndal te Emmerich Via boerderij Rietberg liepen we tot even voor boerderij Klein Voorthuysen. Achteraf gezien hadden we vermoedelijk vrij snel na boerderij Rietberg af moeten slaan. Maar de omschrijving in de route was dusdanig dat niet bepaald kon worden waar de afslag moest zijn. En omdat we geen pijl zagen liepen we verderop pas RA. Hier volgden we de markering A8. En volgens ons was dat op sommige trajecten ook de route van het Pieterpad. En in de routebeschrijving stond dat we spoedig weer op een traject van het Pieterpad zouden uitkomen. In de alternatieve route zagen we een ree ons pad kruisen en even later ook de eerder genoemde Duitse wandelaar die met zijn heuptasje nog steeds in zijn linker hand liep. Hierdoor kwamen we weer op de officiele route uit.

Op 33 km was een rustpost in 't Pannekoekhuys Hoch-Elten aan de Van der Renne Allee te Emmerich/Hoch-Elten. Een flesje fris kostte 2,40 Euro, maar dat hoorden we pas bij het afrekenen. We troffen hier twee wandelaars uit Leeuwarden. Eén van hen was bestuurslid van de FLAL. Zij waren om kwart voor negen gestart, 5 kwartier later dan dat wij gestart waren. We hebben ze dan ook niet meer gezien. We vervolgden ons pad. Aan de achterkant van de nabij gelegen St. Vitus-kerk hadden we een fraai vergezicht het Rijndal in tot aan Emmerich.

We daalden af naar Elten. Daar moesten we een doorgaande weg volgen, maar in de routebeschrijving stonds RA en meteen LA. Hierdoor liepen opnieuw talrijke wandelaars verkeerd want ook hier was geen pijl te bekennen.Later bleek dat er wel een hing, maar je moet niet vragen hoe die geplaatst was. Buiten Silberdorf Elten volgden we nu een tijdlang wegen en paden die parallel met een spoorlijn liepen. We kwamen, na later bleek, weer uit op een punt van de beginroute en zetten nu koers naar het plaatsje Babberich. Hier kwamen we nog langs kasteel Halsaf. Door de vele bladeren aan de bomen was dit kasteel niet in zijn geheel op een foto vast te leggen. NWB lustrumtocht vanuit Zevenaar op zaterdag 13 juni 2009

Silberdorf Elten
Huis Babberich of kasteel Halsaf
In de volksmond staat huize Babberich bekend als Halsaf. Een oude legende verklaard hoe het kasteel aan deze naam komt. De dienstmeid was 's avonds alleen in het kasteel aanwezig. Een groep van zeven rovers vroegen die avond om binnengelaten te worden. De meid legt uit dat ze niet allemaal tegelijk naar binnen kunnen komen, maar één voor één mogen ze door een opening aan de zijkant van het kasteel naar binnen. Zodra de rovers, hun hoofd door de kleine opening naar binnen steken, hakt de dienstmeid het hoofd er met een zwaard af, één voor één, op één na. Zo weet ze de roof in het kasteel te voorkomen. Later werd de dienstmaagd uitgenodigd door een knappe jongeman voor een ritje met zijn koets over de heide van Babberich. Toen zijn pruik afwaaide herkende de dienstmaagd hem als laatste rover en gooide hem van de koets af. De laatste rover viel voor de wielen van de koets, en was op slag dood. Het verhaal gaat dat zij nog altijd waakt over het kasteel en haar bewoners.

Oude gerichtsplaats
Wetenschappers denken dat de naam Halsaf, die al uit de veertiende eeuw stamt, is afgeleid van een oude gerichtsplaats, die gelegen heeft op of bij de plaats waar later het kasteel werd gebouwd. Het huis is bekend sinds 1368.

Bewoners
De hertogin van Gelre, Mechteld, verkocht het kasteel in 1380 aan de ridder Ernst Mom. Na deze familie, die het huis Babberich meer dan twee eeuwen bezat, kwam het in handen van verschillende andere families.

familie De Nerée
In 1785 werd het huis met landgoed eigenaar van de familie De Nerée, die het complex thans nog in bezit heeft. Deze laatste familie heeft het huis verbouwd tot de staat waarin het thans nog verkeert; de familie heeft ook het park rond het huis aangelegd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft Huis Babberich veel schade opgelopen, maar die kon gelukkig geheel worden hersteld.

Duits bestuur
Eeuwenlang is een deel van de Liemers, waarin Babberich ligt, onder bestuur geweest van Duitse (Kleefse) vorsten. Pas enkele jaren na de vorming van ons koninkrijk in 1813, werd het bestuur over dit gebied door Duitsland overgedragen aan Nederland en kwam er Nederlands bestuur over deze streek. Daarmee ging ook Babberich deel uitmaken van het Nederlandse Koninkrijk.
NWB lustrumtocht vanuit Zevenaar op zaterdag 13 juni 2009

kasteel Halsaf / Huize Babberich Op 40,3 km werd café Huis den Dijk bereikt. Hier was de laatste café-rust. Op de advertentie in de routebeschrijving stond dat het hier ouderwets gezellig was. Wij keken hier binnen en het was inderdaad heel erg mooi ingericht. Achter in het café zaten (of lagen) voor het raam twee grote kabouters met grote rode puntmutsen. Een ervan lag heerlijk te slapen.

We kregen uitzicht op een groot huis. Het bleek havezate Camphuysen te zijn. Nu liepen we naar Oud Zevenaar met de grote Rooms Katholieke St. Martinuskerk op een terp als blikvanger Hier misten we een pijl, We hanteerden een routebeschrijving die we van internet hadden gehaald.

Een kleine week tevoren had de organisatie de route van de 50 km op hun website geplaatst. Hierdoor konden we de routebeschrijving in een groter en aangenamer lettertype de route volgen. Bovendien stond er onder andere een routebeschrijving van alleen de 50 km op. Hierdoor hoefden we niet verschillende keren naar andere delen in de routebeschrijving te springen. Maar even voor Oud Zevenaar stonden in de routebeschrijving dat we meerdere keren achter elkaar op splitsingen RD moesten tot aan een rotonde. En zodoende besloten we de routebeschrijving niet te raadplegen, in princiepe tot we aan de rotonde kwamen.

NWB lustrumtocht vanuit Zevenaar op zaterdag 13 juni 2009

havezate Camphuysen langs de Kamphuizerweg te Babberich Maar op een gegeven moment werden we toch achterdochtig en na later bleek niet onterecht. Want we hadden in Oud Zevenaar RA moeten slaan. Op een gegeven moment vroegen we aan fietsers of zij bekend waren. Dit om de weg te vragen. Ze antwoorden met: Wir sind hier nicht bekannt, aber hier ist eine Karte. We stonden bij de achterkant van een fietskaart met fietsknooppunten. Dit was een niet gedetailleerde kaart. We besloten hier de dijk te verlaten en bij het restaurant bij Panoven de weg naar sporterrein DCS te vragen.
Tussen Arnhem en Duitsland liggen het mooie Liemerse land en het natuurgebied de Gelderse Poort. De Panoven in Zevenaar ligt in het hart van deze gebieden. Op de terreinen van De Panoven komen cultuurhistorie en natuurhistorie bijeen. Recreatieoord De Panoven is een goed bewaard stukje industrieel erfgoed, uniek voor Europa.
Hier wordt op ambachtelijke wijze dakpannen, stenen en estriken gevormd en gebakken in een ronde zigzag oven. De oven en de daarachter liggende droogloods staan sinds 1985 op de Rijksmonumentenlijst.
De kleiwinning heeft gezorgd voor een bijzondere leefvormen in en om de kleiplassen op het terrein.Toen Zevenaar in 1487 stadsrechten kreeg, was er al een stadssteenoven.Nijmegen kocht al in 1538 dakpannen in Zevenaar. In de 17e en 18e begon men ook in de rest van "de Liemers" (de streek om Zevenaar heen) bakstenen en dakpannen te bakken.
Vanaf de 19e eeuw kwamen er meer steenfabrieken rond Zevenaar, waaronder de Panoven in 1850. Deze heeft in de beginfase vele wisselende eigenaren gekend. De vader van Wim Kruitwagen was vanaf 1921 baas en in 1930 heeft hij het gekocht. Een traditie van het gebakken product in deze familie die bijna 3 eeuwen oud is.
In 1982 werd het vuur gedoofd door Wim Kruitwagen op de Panoven . Eigenaren Wim en Erna Kruitwagen hebben het behoud van het erfgoed voorop gesteld en het oude ambacht beleefbaar gemaakt in vormen van dag-en verblijfsrecreatie, trouwlocatie en restaurant, in combinatie met Nederlands eerste baksteen-en dakpanmuseum.
NWB lustrumtocht vanuit Zevenaar op zaterdag 13 juni 2009

Sint Martinuskerk te Oud Zevenaar Het bleek dat we voor de finish nog over een spoorlijn moesten. Ons GPS apparaat hielp ons ook de weg naar Zevenaar te vinden.

Doordat we nog een spoorlijn moesten oversteken konden we niet de kortste weg terug lopen. We liepen nu naar het centrum van Zevenaar. Even voorbij de markt in Zevenaar, bij een parkeerplaats sprak een man ons aan, die in ons een wandelaar herkenden, en vroeg of wij het grenslandpad liepen. Toen we vertelden van de lustrumtocht, wist hij ons goed de weg terug te wijzen. Hij zei dat hij in het verleden bij de organistie van de wandeltocht betrokken was geweest. Na 49,3 km werd de finish bereikt. Daarbij hadden we 8 uur en 28 minuten gelopen en 1 uur en 10 minuten gerust. Het IVVnummer was 11577. Er waren deze dag 492 deelnemers, waarvan 40 het 50 km parkoers liepen.
Het was deze dag uitstekend wandelweer. Bij de start was het nog frisjes. En met een kleine 10 uur lopen hebben we volop van het weer en de omgeving kunnen genieten.

Het was een tocht door een mooi gebied geweest. Zowel de routebeschrijving als de markeringen waren ronduit slecht. Verschillende keren waren pijlen ruim voor een afslag geplaatst. Meestal was op een splitsing maar één pijl geplaatst. Handig zou het zijn als vlak na een afslag nog een ondersteunende pijl geplaatst zou worden. Er waren wel ondersteunende pijlen geplaatst, maar die pijlen waren niet ondersteunend omdat ze halverwege een pad of weg waren geplaatst. Bij veel zijpaden of wegen waren geen ondersteunende pijlen aangebracht. Er was ook geen regelmaat hoe de pijlen werden aangebracht. De ene keer links van het pad . De andere keer rechts. Het leek wel of de markeerders op een splitsing keken naar een plek waar een pijl op de makkelijkste manier bevestigd kon worden, zonder zich af te vragen of de pijl wel goed door de wandelaars gezien zou worden. Wat een verschil was deze markering met de lustrumtocht vanuit Beekbergen op 28 maart 2009 toen de markering uitstekend was. Ook de routebeschrijving was ver onder de maat.

Bij onze beslissing om deze tocht te gaan lopen hadden we laten meetellen, dat deze tocht al voor de 37e keer werd georganiseerd en omdat we een keer een mooie tocht vanuit Beek (Stichting Omloop Beek) hadden gelopen. De organisatie zat voor de rest goed in elkaar. Er waren voldoende rustposten en op de meeste posten was ook EHBO aanwezig. Maar als je dan het belangrijkste vergeet, een goede omschrijving en een goede bepijling, dan is er toch wel wat mis. Wij zullen dat ook niet zo snel nog eens naar deze tocht toe gaan.
naar de top van deze pagina

Henri Floor