Waterliniepad, trajekt: Gorinchem-Woudrichem-Werkendam.
Omdat het openbaar vervoer vanuit Werkendam in het weekends slecht is besloten we om de laatste etappe van het Waterliniepad op vrijdag 1 mei 2009 te lopen. De voorlaatste etappe zouden we dan op zaterdag 2 mei lopen. Met de trein reden we op vrijdag 1 mei 2009 via Geldermalsen naar Gorinchem. Van daar liepen we het Waterliniepad tegengesteld tot aan het veer, dat ons naar Woudrichem zou brengen.
Coos had de NS wandeling Fort Vuren, dat van Gorinchem naar Leerdam loopt, gelopen. En met de routebeschrijving van die wandeling liepen we naar de pont. Het was ongeveer 2 km lopen vanaf het station van Gorinchem naar de pont en daar hadden we een kleine drie kwartier tijd voor. Reden te meer om eerst bij het station een kop koffie te drinken. Daarna liepen we, al fotograferend, naar de pont. Rond negen uur kwamen we in Woudrichem aan. Maar omdat dit ook een mooi vestingstadje is, zat het tempo er niet meteen goed is.
We liepen door de Gevangenpoort, met het standbeeld van Jacoba van Beieren er naast Woudrichem in. Voor Martinuskerk sloegen we af. Op een dijk zagen we nog een oud kanon staan. Over een lang fietspad werd Woudrichem verlaten. Daarna kwamen we in Oudendijk. We volgden een traject van de ANWB fietsroute Giessen-Merwede. Daarop kwamen we weer in de uiterwaarden. Hier heette het natuurgebied Groesplaat.
In de omgeving wordt het gebied Groesplaat ook wel Het Oudendijkse Gat genoemd.
Naast runderen zagen we hier ook paarden. Sommige paarden gingen even op hun rug liggen om op hun manier op hun rug te krabben.
We kwamen bij de Jachthaven van Sleeuwijk. Op internet hadden we gelezen dat enige jaren tevoren hier café restaurant De Rivieren zijn poorten had geopend en vanaf 11 uur open was. Toen wij daar aankwamen, zo rond half tien, zagen we dat een deur openstond. We besloten naar binnen te lopen en vroegen of we koffie konden drinken. We waren niet in het café restaurant zelf, maar in een kantoorgedeelte. De receptioniste zei, dat het café restaurant om 11 uur open ging. Toen ik zei, dat de deur zo uitnodigend open stond zei de receptioniste: "o, maar ik heb wel koffie". Daarop schonk ze twee kopjes koffie in. Toen we wilde betalen, zei ze dat we niets hoefden te betalen.
Voorbij de jachthaven van Sleeuwijk kwamen we langs de aanlegplaats van de veerdienst naar Gorinchem. Opnieuw betraden we een natuurgebied. Ditmaal was dat Sleewijkerwaard. Bij oude brugpijlers liepen we weer naar de Lekdijk en hielden een rust op een bankje. Langs de westkant van Sleeuwijk liepen we naar de rijksstraatweg. Hier was het even onduidelijk, want in de routebeschrijving stond dat we LA moesten bij stoplichten. Omdat er een nieuwe rotonde was aangelegd dachten we, dat we dan bij de rotonde LA moesten, maar het bleek dat we daar nog RD moesten lopen. We volgden de weg tot na de oversteek over de A27 snelweg.
Op weg naar buurtschap Schans zagen we in een tuin een groot schaakbord met schaakstukken erop. We hadden het idee dat de schaakstukken niet goed stonden. De witte toren stond links op een zwart veld en dientengevolge stond de witte dame ook op een zwart veld. Verderop zagen we in een tuin een molen levensecht staan.
We sloegen af over de Schenkeldijk en liepen vlak langs molen Vervoorne Polder. We kwamen langs het Werk aan de Bakkerskil.
Werk aan de Bakkerskil is een fort gelegen op de Schenkeldijk ten zuidoosten van Werkendam. Het is onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie en is gebouwd rond 1878. Het fort is één van de zuidelijkste werken en heeft onder andere als doel de Papsluis, een waaiersluis in de Schenkeldijk, te beschermen. Het werk bestaat uit een bomvrije kazerne en een natte gracht. Op het fort zijn in de jaren zestig een drietal grote loodsen gebouwd.
We volgden nu een traject van het Oostwaardpad. Regelmatig zagen we dat het Oostwaardpad LA of RA sloeg en dan waren het steeds heel mooie paadjes. Bij de Papsluis hadden we een rust op een bankje.
De Papsluis uit 1815, onderdeel van de Nieuwe Hollandse Waterlinie, wordt door Waterschap Rivierenland volledig gerestaureerd. De Papsluis is uniek, omdat het de meest zuidelijke inundatiesluis is in het lint van kunstwerken van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Het sluisje heeft zogenaamde waaierdeuren. Dit ingenieuze systeem waarmee de sluisdeuren door middel van waterdruk open en dicht gaan is in de vorige eeuw door ingenieur Jan Blanken ontwikkeld. De sluis, die doorgang geeft naar de Bakkerskil, verkeert nu in zeer slechte staat. De muren en de deuren worden volledig gerestaureerd. De gerestaureerde sluis zal een rol spelen als ecologische verbindingszone in het Land van Heusden en Altena.
We zaten niet alleen op het bankje. Er zat al een fietser op de bank uit Bunnik. Hij was op weg naar Breda om later door te fietsen naar België. Opnieuw zagen we een bordje van de Maas en Vesting fietsroute (van Maassluis naar Nijmegen 230 km).
Opvallend was een bordje met de tekst: "Op deze dijk gelden afspraken tussen bewoners en agrariërs over rijgedrag en parkeren. Na Kille kwamen we in Nieuwendijk, dat we echter weer snel verlieten.
Nu volgden we een tijdlang de rivier Bakkerskil. Bij een picknickbank hadden we nog een rust en aten en dronken wat. We kwamen bij de rivier Steurgat. In de zomermaanden en op de weekenden in mei en september vaart hier een pontje. Het pontje begon dit jaar zijn veerdienst op 30 april. Deze dag, 1 mei was de 2e vaardag en daar maakten wij gebruik van. Op 30 april waren er 179 mensen overgezet en deze dag had de pontbaas al 79 mensen overgezet. Aan de overkant van de Steurgat volgden we eerst een grintpad. Daarna volgden we een asfaltpad. Toen dit fietspad naar links boog klommen we over een hek en volgden een grasdijk tot aan Werkendam. Halverwege deze grasdijk kwamen we er achter dat dit niet de officiële route was. Maar omdat de markerin nog al eens te wensen overliet, dachten we bij het begin van dit graspad, waar een hekwerk voor stond, dat we hierover heen moesten klimmen.
Toen we bij Fort aan het Steurgat kwamen was het 14:40 uur. We besloten nu in een stevig tempo naar het Werkendamseveer te lopen. Want we wisten dat er een uurdienst naar Boven-Hardinxveld was, die om 15 minuten over het uur vertrok. We hebben inderdaad de pont van 15:15 uur gehaald. Toen we aan de overkant kwamen, kwam enkele minuten later de bus, die ons naar Gorinchem bracht. Vandaar reden we met de Q-liner-bus naar Utrecht en verder huiswaarts.

Henri Floor