De 2e Kastelentocht met WS78 vanuit Maarn |
Op zaterdag 21 maart 2009 organiseerde WS78 de 2e kastelentocht vanuit Maarn. Omdat wij deze tocht hebben uitgezet, geven we ditmaal geen verslag van de tocht zoals u dat van ons gewend bent. Deze tocht in voorgelopen op 5 juli 2008.
Op vrijdag 20 maart pijlden Coos en ondergetekende de tweede helft van de wandelroute. Voorgaande jaren pijlden wij de gehele route op de voorgaande donderdag en vrijdag. Maar op verzoek van enige bestuursleden werden diensten aangeboden, waartegen we geen nee konden zeggen.
Op zaterdag 21 maart begaf ik mij om 8 uur met de fiets op pad om de route te controleren. Mede parkoers-uitzetter Coos durft dit parkoers niet aan vanwege een in het verleden opgelopen gebroken elleboog. Zij vindt het dan ook uitermate vervelend als wandelaars, hoe goed ze dit ook bedoelen, aan haar zitten middels een schouderklopje of aan haar arm zitten of iets dergelijks.
Na een kleine vijf km kwam ik op een splitsing waar iemand de pijlen een kwart slag gedraaid had. In plaats van RD stonden de pijlen nu LA. Verderop was een traject schoongeveegd en kon ik opnieuw gaan pijlen.
Bij de soeppost aangekomen hoorde ik dat er al 550 wandelaars hadden ingeschreven. Later zou dit aantal stijgen naar 596. In Wijk bij Duurstede bleken vrijwel geen pijlen weggehaald te zijn. Hier waren veel pijlen met plastic bordjes aangebracht. En deze zijn minder makkelijk te verwijderen. Wel plaatste ik nog de nodige krijtpijlen. Het voordeel van krijtpijlen is, dat deze pijlen niet weg te halen zijn.
Het nadeel van krijtpijlen is, dat saboteurs verkeerde pijlen kunnen plaatsen. Zo hoorde ik in het verleden eens het verhaal dat op een FLAL-tocht op een gegeven moment de tekst op de grond stond van: “het witte krijt is op, nu verder de gele krijtpijlen volgen”. Na ruim een km hielden die geelkleurige pijlen toen op. Alle wandelaars hebben uiteindelijk toen wel de finish gehaald.
De route kon niet vlak langs de Prinses Irene sluizen lopen door een samenloop van omstandigheden. De pijlers hadden, naar later bleek, de verkeerde routebeschrijving, waarop een route stond die niet bewandeld mocht worden. Als deze personen de juiste routebeschrijving hadden gehad, dan hadden we wel langs de Prinses Irene-sluizen kunnen lopen.
Op de grote rust hielden we een korte rust. De eerste wandelaar had mij al ingehaald. Nadat we Wijk bij Duurstede hadden verlaten liepen we door beschermd Natuurgebied Vikinghof en langs de Kromme Rijn.
Doordat over een oorspronkelijk traject, dat over landgoed Sandenburg liep, geen toestemming werd verleend, moest een minder aantrekkelijk parkoers over asfaltwegen worden gevolgd. Het was nog wel mogelijk geweest om dit traject over een 1½ km lang zandpad in te korten. Maar dat zandpad was over een lengte van zeker 300 meter normaliter erg modderig. En modderparkoersen moesten deze keer tot een minimum beperkt worden. Wandelaars hadden voorgaande jaren geklaagd over te veel modderparkoersen met de tocht vanuit Maarn. Daarom moest ik van het bestuur modderparkoersen zoveel mogelijk beperkt houden. We hoorden deze informatie pas nadat de tocht al uitgezet was. Anders had ik daar meer rekening mee kunnen houden.
Bij de koffiepost hielden we dan onze eerste grote rust. We hadden nu toch wel trek gekregen. Opnieuw volgde een parkoerswijziging vanwege moddergevoelige paden. Uiteindelijk kwamen wij bij een recentelijk omgezaagd bosperceel. Hier had ik de route bij een geschikte gelegenheid al veel eerder door willen laten lopen, maar vanwege het mooiere pad in de buurt was dit pad nog niet eerder gebruikt. Jammer was het nu, dat de bomen langs dit pad recentelijk omgezaagd waren.
Op 37 km kwamen we voor een grote verrassing te staan. Het was kwart over één en volgens het draaiboek moest de fruitpost om 13.30 uur operationeel zijn. Het bleek dat de verzorgingsploeg de fruitpost-lokatie niet kond vinden. De fruitpost was met de auto maar van één kant bereikbaar, namelijk van de kant van Maarsbergen. Men had echter al hun vertrouwen op hun Tom-Tom geworpen, zonder te weten dat hun Tom-Tom doodlopende wegen niet herkend. En de kortste weg, die de Tom-Tom aangaf liep via Doorn. Op hun zoektocht naar de officiële fruitpost werden echter WS78 pijlen op 2 km voor de finish aangetroffen, waarop uiteindelijk op dat punt de fruitpost maar werd geïnstalleerd.
Voordat de bossen voor het centrum van Maarn werden verlaten, waren nog pijlen van richting veranderd en verwijderd. Rond kwart over twee kwam ik bij de finish aan.
Ik besloot naar het punt in de parkoersbeschrijving te rijden waar 35 km van de route was afgelegd. Hier legde ik nog een aantal wandelaars vast op de gevoelige plaat. Het ging hier globaal om wandelaars, die rond 2 uur de koffiepost hadden verlaten, dus wandelaars in de achterhoede.
Er kwam een wandelaar aangelopen, die net het plan had om zijn hoed af te zetten. Maar toen hij mij zag, besloot hij daar nog even mee te wachten. Hij kon zodoende voor mij nog even apart zijn hoed afnemen, als dank voor het mooie parkoers.
Ook troffen we drie wandelaars uit de provincie Groningen. Ondanks het feit dat de FLAL een tocht in Friesland had, waren ze, zoals beloofd, gekomen. Zij waren, één van de velen, die vroegen waarom er zoveel parkoerswijzigingen waren.
In bijgaande fotoreportage treft u, naast de ingetekende route, de desbestreffende foto’s van wandelaars aan.
Regelmatig kreeg ik complimenten van de wandelaars dat ze het een mooie tocht vonden. Negatieve reacties heb ik niet gekregen. Later las ik op internet wel een verslag van een wandelaar, die de tocht vond tegenvallen. Ieder heeft zo zijn eigen mening.
De Belgische wandelaar uit de omgeving van Antwerpen was dit keer niet van de partij. Op zijn website http://nederbelgenopstap.skynetblogs.be/ lazen we wel dat hij overwoog om deze tocht te lopen. We troffen er namelijk de tekst: “Henri Floor en WS78 wuiven de winter uit te Maarn”. Omdat hij er niet was konden we niet terugwuiven.
De totale afstand bedroeg, inclusief de wijzigingen, 39,9 km. Het IVV nummer was 11465.
Henri Floor