Op zaterdag 14 maart 2009 liepen wij de NS wandeling Boonervliet. De route loopt van NS Vlaardingen-West naar Maassluis. We liepen de wandeling ter gelegenheid van de viering van de verjaardagen van Coos en een vriendin. In Utrecht troffen we een vriendin uit Woudenberg en in Rotterdam troffen we een vriendin uit Amersfoort. Eigenlijk was het de bedoeling dat we de vriendin uit Amersfoort al in Utrecht zouden treffen, maar door verkeerde voorinformatie lukte dat niet.
In Rotterdam hoorde ik opeens een stem zeggen: "wat doet meneer Floor in Rotterdam". Het bleek de vrouw van de voorzitter van WS78 te zijn. Het was zo rond 10 uur en op dat tijdstip ben ik normaliter aan de wandel.
Onze groep was inmiddels 4 man groot en met de trein reden we van Rotterdam CS verder naar Vlaardingen-West. In Schiedam-centrum kwam nummer 5 erbij. Zij kwam uit Alkmaar. Rond half elf kwamen we in Vlaardingen-West aan. Voor twee van onze vriendinnen was het gebruikelijk om de wandeling te beginnen met koffie met gebak. We zagen echter al spoedig dat er geen geschikte "tent" in de buurt was en daarop begonnen we aan onze wandeling.
Na de eerste bocht in de weg kwamen we in Zuidbuurt. Langs deze straat vonden we een gelegenheid om koffie te drinken. Aangezien deze lokaliteit, Schinkelshoek, nog niet geopend was liepen we verder. In het NS-boekje stond vermeld dat deze uitbater op zaterdag vanaf 9 uur geopend is. We kwamen bij het golfterrein Free-Golf. Het bleek dat het restaurant, dat op het golfterrein lag, geopend was. Daarop besloten we hier koffie met gebak te nuttigen. Kado's werden tevoorschijn gehaald en aan de twee jarigen gegeven. Het gebak werd warm gemaakt en dat duurde toch geruime tijd. Toen het gebak werd gebracht was het eerste kopje koffie ruimschoots achter de kiezen, waarop een tweede werd besteld.
Nadat we ons weer op weg hadden begeven was het heel iets licht gaan motregenen. Vooralsnog was dit niet voldoende om het fototoestel op te bergen. We liepen nu naar en daarna langs de Krabbeplas. Bij een ruime vogelhut hielden we even pauze om van het uitzicht en het gekwetter van de eenden te genieten.
We zetten nu koers naar de A20-snelweg en staken deze over. Nu dwaalden we een tijd lang door en langs de Broekpolder. Langs ons pad troffen we een merkwaardige plant aan. Het was een van oorsprong afgezaagde boom, waarvan de wortels zover verrot waren, dat de boomstronk omgevallen was. Maar aan het afgezaagde deel waren nieuwe takken ontsproten. In de fotoreportage kan u er een foto van zien.
We kwamen uit bij de Vlaardingervaart en volgden deze nu een tijd lang. Op een gegeven moment zagen we op het dakterras van een flat van 8 verdiepingen aan de overkant van de Vlaardingervaart een boom staan en nog een paar planten. We volgden hier een leuk smal pad omzoomd door riet. Nabij Watersportvereniging De Fuut moesten we het smalle pad langs de Vlaardingervaart verlaten. We kwamen bij Watersportvereniging De Bommeer. Hier was ook een mogelijkheid om koffie of thee te drinken en daar maakten we dankbaar gebruik van.

Watersportvereniging 'De Bommeer' is opgericht in 1936 en één van de vijf watersportverenigingen die Vlaardingen nu rijk is. De vereniging dankt haar naam aan een klein meertje gelegen ten westen van het natuurgebied 'De Vlietlanden'. Dit natuurgebied is circa 68 ha groot en is sinds 1949 eigendom van Natuurmonumenten.
De Vlietlanden vormen een natuurwetenschappelijk en landschappelijk waardevol geheel. De veelal niet-bemeste hooilanden met slappe bodem hebben een bijzonder plantendek met veel veenpluis en orchideeën. Broedplaats van vele moeras- en weidevogels; diverse eendensoorten en zangvogels. Varend op de omringende wateren, zoals de Trek- of Noordvliet en de Boonervliet, kan men in alle rust genieten van de natuur.

Toen we Watersportvereniging De Bommeer verlieten, was het harder gaan regenen. Daarop werd besloten om de regenjas, regenbroek en/of regencape aan. dan wel om te doen. Drie mannen, die in de hal van het establishment stonden en een sigaret opstaken, praatten hardop en zeiden: "We moeten er niet aan denken om met dit weer naar buiten te gaan, laat staan om in dat weer te gaan wandelen".
We liepen de dijk langs de Vlaardingervaart weer op. We passeerden een bord met de naam Vlietlanden. Nu volgde wel het mooiste en rustigste deel van de route. Het was dan ook erg jammer dat het op dit traject zo regende. Na een bocht in ons pad liepen we na de Vlaardingervaart langs de Boonervliet. We passeerden een uitkijkplatvorm, waar vandaan je bij droog weer mooi van de omgeving kon genieten. Dat je het uitkijkplatvorm ook met regen kan beklimmen bewijzen twee foto's uit de fotoreportage waar ik op sta.

Vlieten
Het lage land ter hoogte van Maassluis overstroomde bij elke vloed. De monding van de Maas was zeer breed en werd ook nog eens doorsneden door zogenoemde vloedgeulen die dwars op de Maasmonden stonden. Rond 1340 werd een begin gemaakt met de bouw van een zeewering tussen de Noordzeekust en Rotterdam, De Maasdijk. Deze loopt nog steeds dwars door Maassluis. Om het water uit de polder af te voeren, werden vlieten zoals de Noordvliet, Middelvliet en Boonervliet gegraven en een sluis gebouwd, waar een paar mensen de wacht hielden. Dit waren de eerste inwoners van Maeslantsluys, het latere Maassluis. Door ontwatering en inklinking van het veen is de bodem aan de buitenzijde van de Noord- en Boonervliet flink gedaald.

We kwamen bij de aanlegsteiger langs het Bommeer, waar een voetveer ons naar de overkant van het water kon brengen om aldaar de route te vervolgen met de zomervariant. Bij gebrek aan deze boot, omdat die in het winterseizoen niet vaart, vervolgden we ons pad met de wintervariant. We konden hier kiezen voor een grasroute en een asfaltroute. Ikzelf koos voor de grasroute, maar de andere kozen de route over het asfaltfietspad. Op de grasdijk liepen we wat hoger en hadden vandaar, tussen de regendruppels door, toch best een mooi uitzicht. Er waren ondanks het regenachtige weer toch twee zeilboten op de Floppenplas te bewonderen.
Toen we het Foppenpolderpad langs de Zuidvliet hadden bereikt werd het droog. De ene na de andere capuchon ging af. We kwamen aan de rand van Maasland en bij een boerderij bewonderden we lammetjes. Zou de lente dan echt nog komen?
Aan het einde van de Foppenpolder sloegen we linksaf, de Kortebuurt in en na ongeveer 100 meter werd Pannekoekboerderij ‘t Sonnetje te Maasland bereikt. Het was nog geen vier uur. Daarop besloten we eerst wat te drinken alvorens een pannenkoek te bestellen. 1½ uur later vervolgden we ons pad . We vervolgden ons pad langs de Zuidvliet. Na het viaduct van de A20-snelweg bevonden we ons in Maassluis en liepen langs molen De Wipper.
Na een scholencomplex liepen we opnieuw langs de Zuidvliet Maassluis verder in. Bij de P.C. Hooftlaan verlieten we de Zuidvliet en volgden even verderop de Noordvliet. Op de Noordvliet zaten twee zwanen op de weg. Een aankomende auto moest voorzichtig om de zwanen heen rijden, want ze bleven zitten waar ze zaten. Bijna in het verlengde van de Noordvliet zagen we de Groote Kerk van Maassluis fraai weerspiegelen in het water.

De Groote Kerk is gebouwd op het Schanseiland. Op de plaats waar nu de kerk staat was een verdedigingsfort of schans. Deze schans werd aangelegd door de Spanjaarden om de sluizen te beschermen. Het fort heeft in de tachtigjarige Oorlog dienstgedaan en was wisselend in handen van de geuzen en Spanjaarden. Marnix van Sint Aldegonde was gedurende enige tijd commandant van de Schans. De Groote of Nieuwe Kerk werd gebouwd naar het grondplan van de Amsterdamse Noorderkerk en is gefinancierd door heffingen op de haringvangst. In plattegrond beslaat de kerk een Grieks kruis.

Aan het eind van de Noordvliet stonden onze medewandelaars geduldig op ons te wachten en genoten ook van het verhoogde uitzicht op de Noordvliet. Er volgde nog een fraai traject achter voorname huizen, die aan de Haven grensden. Dit was het oude Raadhuis.

Het Raadhuis
Dit prachtige gebouw, het voormalige Maassluise Raadhuis, werd in 1676 in gebruik genomen. Het is niet met zekerheid bekend wie de ontwerper en de bouwer waren maar volgens een voorzichtige conclusie is het ontwerp van Reyer Pietersz. Dronck, heeft Frans Bubbeson het gebouwd met als toezichthouder Willem de Cordy. Van dit drietal is alleen Frans Bubbeson in Maassluis bekend. Het gebouw heeft duidelijke kenmerken van classicistische stijl en is voorzien van een schilddak met gemetselde hoekschoorstenen en een houten dakruiter, met daarbovenop een haringbuis als windvaan. Door dit windvaantje werd de bevolking van geslacht op geslacht herinnerd aan de welvaart en zegen van het vissersbedrijf. De dakkapellen zijn versierd met haringen. De ramen aan de voorzijde zijn nog oorspronkelijk en voorzien van natuurstenen middendorpels. De schuiframen in de achtergevel zijn van latere datum. In de jaren 1971-1973 werd het pand grondig gerestaureerd. Buiten het gebouw staat op de hoek een brievenbus uit 1870. Vanaf 1979 is in het Raadhuis het Nationaal Sleepvaartmuseum gevestigd.

Gemotoriseerd verkeer kon hier niet komen, want er voerder naar deze plek alleen een trap. Aan de andere zijde van het gebouwencomplex troffen we een felrode oude brievenbus aan ter herinnering aan de eerste brievenbus te Maassluis in 1881.

Haven
Honderd jaar geleden was het hier een woud van masten. De Maassluise haringvloot telde toen 115 schepen, een hoogtepunt. 6 De Furie, de stoomsleepboot uit de film ‘Hollands Glorie’ en varend museum heeft er nu zijn vaste ligplaats. De bel van Het Delflandhuis, het voormalige stadhuis, nu in gebruik als Nationaal Sleepvaart Museum waarschuwde de schepen voor het spoelen van de haven. Bij laag water werden de deuren van de spuidokken geopend, waardoor een vloed van water met geweld de haven in liep en het aangeslibde zand richting zee spoelde. In het torentje is in 1923 een volledig Delfts blauw toilet aangebracht voor het bezoek van koningin Wilhelmina.

Wilt u meer weten en zien van oud Maassluis kijk dan op www.hist­ver­maas­sluis.nl/wandeling.html

Langs de Haven passeerden we nog boot De Tijdgeest.

boot De Tijdgeest in de Haven.
Wie aan boord stapt zal het nauwelijks geloven: De Tijdgeest is al méér dan 100 jaar oud. Het is gebouwd in 1897 in Kinderdijk als stoomgoederenboot met passagiersaccomodatie. De naam was overigens toen ‘Jan van Arkel’. In het begin voer het schip voornamelijk over de Rijn in Duitsland. Daarna kwam het vaargebied ‘s Hertogenbosch en op de Waterweg van Rotterdam tot Hoek van Holland meer in beeld. De passagiersaccomodatie speelde vanaf het begin een belangrijke rol. In 1954 is het schip omgebouwd tot cruiseschip en is de stoommachine vervangen door een Deutz Diesel van 380 pk. De vorige eigenaar heeft het casco in 1998 gekocht en volledig gerenoveerd tot een luxe hotelschip. In de zomer gebruikt kapitein Gerrit deze functie voor de fietsvakanties die hij dan vaart in eigen land en in Belgie. Daarnaast hebben de huidige eigenaren, sinds 2007, Gerrit en Anja van Terwisga de hotelfunctie uitgebreid tot een multifunctioneel cruise-, party- en evenementenschip.

Tenslotte werd de Vloedpaal Maassluis bereikt. Deze stond vrij dicht langs de spoorlijn. Daarna was het nog een klein eindje naar het eindpunt. Met de trein van 18.13 uur reden we huiswaarts. Het was een geslaagde dag geworden.