Op zaterdag 3 januari 2009 organiseerde de FLAL een tocht vanuit Midwoud. De start was vanuit café De Post.

Midwoud valt onder de gemeente Medemblik. Andere plaatsen die, behalve Medemblik hieronder vallen zijn: Abbekerk, Benningbroek, Hauwert, Lambertschaag, Nibbixwoud, Oostwoud, Opperdoes, Sijbekarspel, Twisk, Wognum en Zwaagdijk-West.

Een deel van natuurgebied Egboetswater is ontstaan door een polder onder water te laten lopen. Het maakt deel uit van het oude, karakteristieke Westfriese krekenlandschap. In de jaren zeventig werden gronden en plassen opnieuw ingericht bij uitvoering van het ruilverkavelingsproject De Vier Noorder Koggen. Ook werd er in het Egboetswater bos aangeplant. De ecologische oevers zijn eind jaren negentig aangelegd. Deze zorgen voor een natuurlijke barrière tussen het water en het agrarische land. Dit gebied beslaat ongeveer 24 hectare en bestaat uit water, bos, weide en is wijds opgezet. Vele (water)vogels gebruiken het als foerageerplek en als vlucht- en rustplaats.

Het had de voorgaande dagen gevroren zodat op het water al een aardig laagje ijs lag. Er waren al wat schaatstochten geweest. Op TV Noord-Holland was de voorgaande avond gewaarschuwd voor gevaarlijk ijs, waardoor we deze dag maar enkele keren “waaghalzen” zagen schaatsen.
Maar het was wel een mooi gezicht. Vaak was het ijs langs de kant witter van kleur dan in het midden van de sloten. Sommige gedeelten waren door de wind later bevroren wat vaak duidelijk in het ijs te zien was. Verschillende keren zagen we ook open water. Maar dan was dat in de buurt van eenden.
Op een geven moment liepen we langs een sloot waar het gras was weggehaald of omgeploegd. Er was hier een dikke zand/blubberlaag terecht gekomen waar je normaliter flink in zou wegzakken. Maar door de vorst was het nu keihard geworden. We zagen hierin wel diepe sporen van dieren. Na de eerste splitsing met de 25 km voerde het parkoers fraai tussen riet dat langs het Egboetswater groeide. Op een gegeven moment moesten we over smalle houten vlonders zonder leuning. Gelukkig lag er gaas over de vlonders en ernaast lag een omgevallen boom waar we ons aan de takken goed konden vasthouden.
Toen we natuurgebied Egboetswater verlieten volgden enige lange wegen zoals het Liederik en Spijkerboor. We liepen hier hemelsbreed op nog geen 2 km van het IJsselmeer af, maar daar kwamen we pas thuis achter.
We naderden Opperdoes en vlakvoor het centrum was op 11 km de (enige) wagenrust in gebouw “Op Roakeldais”, een grote schuur bij een boerderij. Het was hier aangenaam warm, want de kachel was aan. Buiten stond een toiletcabine waar veel gebruik van werd gemaakt. We lieten ons de koffie hier goed smaken. We vroegen wel eerst naar warme chocolade, maar dat hadden ze niet. Het bleek ook geen koek en sopie post tezijn, waar we met dit ijskoude weer wel een beetje op gehoopt hadden.
We liepen nu naar het centrum van Opperdoes via De Oude Stiek. Toen we op de straat Zuiderpad kwamen, dat een klinkerweg was, zeiden we bij onszelf: dit is het hoogte punt van de tocht. Want langs het Zuiderpad stonden hele fraaie en grote stolpboerderijen. Ook de aansluitende wegen Kraalebuurt en Kluiten was heel mooi met talrijke bruggen. Dit gedeelte van Opperdoes wordt ook wel Klein Giethoorn genoemd.

"> Opperdoes geniet bekendheid door de lokale soort aardappel, Opperdoezer Ronde. Deze wordt geteeld op de zavelgronden rond het dorp en in de Wieringermeer op gronden die door Opperdoezers gepacht zijn. De 'Opperdoezer Ronde' is sinds 1996 een Beschermde Oorsprongsbenaming. Opperdoes wordt ook wel Klein-Giethoorn genoemd vanwege de bruggetjes over de waterwegen naar de huizen en boerderijen.

Het oude treinstation van Twisk aan de lijn Hoorn-Medemblik. De lijn is tegenwoordig een museumlijn en ligt buiten de dorpskern van Twisk in buurtschap 't Westeinde. Het stationsgebouw werd geopend op 3 november 1887. Het station werd officieel uitgebruik genomen op 5 januari 1941.

Twisk is een combinatie van stolpboerderijen en huizen. Veel huizen dateren uit 18e, 19e en begin 20e eeuw. Het dorpsbeeld van toen is nog goed te zien. Een deel van de stolpboerderijen zijn rijksmonumenten.
Eén van de bekendste stolpboerdrijen is wat men de Muntenboerderij noemt. Deze dateert uit de 16e eeuw. In 1974 werd bij een restauratie een witte Siegburger pot vol Spaanse Matten gevonden door één van de werklieden. De pot en de gouden dukaten dateren uit dezelfde eeuw als dat de boerderij komt.

We kwamen in Twisk langs twee kerken. Opvallend bij de tweede kerk was het feit dat tussen de kerkzaal en de kerktoren een woonhuis was gevestigd. Zoiets hadden we nog niet eerder gezien bij een kerk. Aan de rand van Twiske sloegen we af over de Hornderweg. Deze weg is genoemd naar de Horn Hoeve, waar we ook langs liepen. Na een mooi pad tussen weilanden kwamen we op de Mijnsherenweg uit. We liepen langs een grasdrogerij naar de A7-snelweg.

Abbekerk is bekend van Grasdrogerij Hartog. Het bedrijf is gevestigd in buurtschap Koppershorn, dat formeel onder Lambertschaag valt. Oorspronkelijk bevond de grasdrogerij zich in Abbekerk. Het verhuisde naar Koppershorn omdat het in Abbekerk te veel overlastveroorzaakte. Wil Hartog nam in de jaren tachtig het directeurschap over van zijn vader en oprichter Jan Hartog. Jan Hartog was een bekend motorrijder en winnaar van de TT van Assen. In 2001 werd het bedrijf getroffen door een grote brand, maar al snel werd het heropgebouwd.
Een grasdrogerij is een faciliteit waar door middel van gas of kolen gras wordt omgezet in brokken of hooibalen. Behalve gras worden er ook andere gewassen gedroogd. Een boer kan van een grasdrogerij gebruik maken door zijn eigen gras te laten drogen. Hij kan dan aangeven tot welk eindproduct hij het kan laten verwerken. Ook kan hij er voor kiezen slechts gras te leveren tegen een afgesproken prijs.

Nadat we een kwartier langs de A7 hadden we gelopen, zagen we een blauw bord langs de kant van de snelweg staan, die aangaf dat er een mogelijkheid was om van de snelweg af te slaan. Maar het betekende voor ons ook dat het vanaf dat bord nog eens 1200 meter was alvorens de snelweg overgestoken kon worden. Al met al liepen we hier dus wel een half uur langs. We liepen hier onder andere langs 6 molens (windturbines) die elektriciteit opwekten. Ook zagen we een benzinepomp van het merk TinQ. Van dit merk hadden wij nog niet eerder gehoord. Normaal staat er bij een benzinepomp een kassa waarbij van alles te koop is. Maar hier stond een grote keet waar naast een kassa hooguit ook een toilet kon zijn. Het bleek de Aldi onder de tankstations te zijn

TinQ is een landelijke keten van onbemande tankstations. TinQ heeft dus geen personeel, geen shop, geen toiletten en geen spaarsysteem. U betaalt alleen voor de brandstof. Dat scheelt vele euro's per tank.

Eind 2000 zijn Peter en Annelies Timmerman een Hertenhouderij begonnen. Op de boerderij in het Westfriese landschap lopen nu geen koeien te grazen maar Edelherten. De Edelherten leven in roedels in ruime percelen grasland. Het zijn sterke dieren die leven van alles wat de natuur hen biedt. Zij eten op de boerderij vooral gras, groenten en noten. Het is een biologisch bedrijf, en zo kunnen ze de dieren van optimaal gezond en natuurlijk voedsel voorzien. Met de fokkerij proberen zij een goed en eerlijk stuk hertenvlees te produceren. Zo kunnen zij het hele jaar rond een groot assortiment hertenvlees aanbieden dat varieert van broodbeleg en snacks tot natuurlijk ook het exclusieve hertenbiefstukje en de hertenrug. En dit alles natuurlijk altijd vers.

We liepen onder de A7-snelweg door en staken de toeristische spoorlijn weer over. Een stationsgebouw in Benningbroek hebben we niet aangetroffen. In buurtschap De Buurt passeerden we een bord van de bebouwde kom van Midwoud. Ook kwamen we langs naturistenvereniging en camping De Vrije Vogels. Bij de ingang stond een uitnodigend bord, maar we vonden het er nu te fris voor. We bevonden ons hier aan de zuidkant van Midwoud. Om toch zoveel mogelijk de 35 km vol te maken werd nu niet de kortste weg naar de finish genomen. We liepen door buitengebied naar het centrum van Midwoud en kwamen langs de kerk met daar tegenover het oude stadhuis. We staken de doorgaande weg over en langs de dorpsrand liepen we naar de noordkant van Midwoud alwaar de finish was.
De totale afstand bedroeg 34,5 km. Het 25 km parkoers was 25,8 km lang. Er waren 302 deelnemers en 10 voorlopers. Het aantal deelnemers viel wat tegen omdat er op veel Friese plassen en meren geschaatst kon worden. En onder de leden van de FLAL zijn talrijke fanatieke schaatsers.
Op de grote rust sprak ik een wandelaar die het volgende oordeel over deze tocht gaf: Het parkoers is fraaier dan ik gedacht had. Er daar wil ik me bij aansluiten. De omgeving is bekend om de wijdse uitzichten en lange rechte wegen. Die waren er ook wel. Maar toch was het een afwisselende tocht. De hoogtepunten van deze tocht waren het natuurgebied Egboetswater en de plaatsen Opperdoes en Twisk. De parkoersbouwers van deze tocht zijn heel bijzonder. Zij zijn namelijk de enige parkoersbouwers die zowel voor de FLAL als voor WS78 tochten uitzet.
Deze keer heb ik geen foto’s gemaakt. De foto’s in dit verslag zijn afkomstig van Appie en Jannie (www.bestgenog.nl) en Jan de Vries, waarvoor hartelijk dank. Beiden hebben een hele serie foto’s van deze tocht gemaakt en zijn te benaderen via mijn desbetreffende links van wandelaars op deze website. Nog meer foto's troffen we op de websites van achtereenvolgens Danyell, Maike van Tuijl, Rob de Joode en Wandelgraaf.