Op zaterdag 13 december 2008 organiseerde WS78 een 40 km tocht vanuit Voorhout. De startlokatie was café Het Wapen van Voorhout/Grand café De Toog. Toen wij rond kwart voor negen aankwamen waren de wandelaars al gestart.

De gemeente Teylingen is op 1 januari 2006 ontstaan door samenvoeging van de voormalige gemeenten Sassenheim, Voorhout en Warmond.
De drie dorpen Sassenheim, Voorhout en Warmond hebben ieder op zich een rijk verleden. Een verleden waarin de naam Teylingen een ‘bindmiddel’ vormt. Al in de negende eeuw wordt de naam Teylingen voor het eerst vermeld en luidt dan Taglingi waaruit het modernere Teylingen is ontstaan.
De drie gemeenten hebben een historische band met Teylingen. Zo bestaan er een “Oud-“ en een “Nieuw-Teylingen”. Oud-Teylingen, later Lockhorst genoemd, lag in Warmond ongeveer op de plaats waar nu de Teylingerkade en de Lockhorstlaan zijn. Als over Nieuw-Teylingen wordt gesproken bedoelt men meestal de huidige Ruïne van Teylingen, gesitueerd in het buurtschap Teijlingen op het grondgebied van Voorhout.
Het historische bezit van dit slot lag voor een belangrijk deel op het grondgebied van Sassenheim. De oprijlaan van het slot, de tegenwoordige Teijlingerlaan, loopt nog steeds naar het centrum van Sassenheim.

Rond negen uur begaven wij ons pad. Onze tocht voerde al meteen mooi door de oude binnenstad van Voorhout. Verschillende straten waren omzoomd met fraaie bomen en waren, naast de talrijke oude huizen, fotogeniek.
We verlieten Voorhout en volgden de Haarlemmertrekvaart die hier parallel aan de N444 verkeersweg liep. We staken de Noordwijkerhoekbrug over, even later gevolgd door kruising met de N206
Langs de Dinsdagsche Watering met uitzicht op bosgebied Offem naderden we Noordwijk-Binnen. Ook hier liepen we door het fraaie oude centrum. Zo kwamen we langs het borstbeeld van Henriette Roland Horst. Daarna zetten we koers naar bloemenbadplaats Noordwijk aan Zee. Deze plaats bereikten we via het Dompad en kwamen eerst nog langs een begraafplaats. Op weg naar het strand kwamen we nog langs de watertoren uit 1920.

Met het aanleggen van een waterleidingnet werd de watertoren gebouwd naar een ontwerp van architect F.A. Warmers te Amsterdam. Hoogte 23 meter.

Toen we de zee met het strand zagen, liepen we niet meteen het strand op. Voordat we het strand opgingen liepen we eerst nog langs een standbeeld van oud koningin Wilhelmina. Dit standbeeld werd op 7 juni 2000 onthuld door “de soldaat van Oranje” Mr Erik Hazelhoff Roelfzema. Oud koningin Wilhelmina inspecteerde op 4 april 1940 te Noordwijk de gelegerde troepen.
Bij vuurtoren Van Speyck betraden we dan het strand. We troffen het dat we de wind van achteren hadden, want het was deze dag een uitermate koude dag. De temperatuur lag rond het vriespunt en er stond een harde zuidoosten wind. In de zomer zorgt een zuidoostenwind juist voor warmte.
Na 1300 meter verlieten we het strand weer. Nu volgde het parkoers fraai door de duinen van het Hollands Duin. Coos is in Den Haag geboren en komt mede daardoor graag aan het strand of in de duinen. Zij was hier dus in haar element.
Op 12 km werd de soeppost bereikt. Deze was gelegen in een werkschuur van Staatsbosbeheer nabij de Langevelderslag. Verder voerde ons pad door duin en
Bosgebied. Nabij manege De Duinpoort bij buurtschap Langeveld werd het bos- en duingebied verlaten. We kwamen langs Pannenkoekenboerderij Berg en Dal dat vroeger De Duinpoort heette.
Nu werd koers gezet naar het grootste meer van deze wandeling, namelijk het Oosterduinse Meer. Hier liepen we ook een flink eind langs de oever van het meer. Aan de noordkant van het meer liep ook nog het Steengrachtkanaal waar we langs liepen. Onder de Corneliabrug door bereikten we buurtschap Halfweg. Maar we waren hier nog niet halverwege de tocht. We kenden dit gebied hier wel een beetje van de jaarlijks terugkerende Keukenhoftocht.
We staken de brug over de Trekvaart over. Hier gaat de Haarlemmer Trekvaart over in de Leidse Trekvaart of zo u wilt gaat de Leidse Trekvaart hier over in de Haarlemmer Trekvaart. Daarop passeerden we het voormalig treinstation Lisse. Dit is tegenwoordig een café restaurant met de fraaie naam “De Verloren Koffer”.
Spoedig verlieten we de verharde weg voor een volgend onverhard pad, namelijk het Laarzenpad. Het voordeel van de koude was nu dat de grond hier behoorlijk hard was, waardoor het hier geen modderparkoers werd.
Dit laarzenpad is gelegen in bosgebied Kleine Looster. Daarop werd het bosgebied van landgoed Keukenhof bereikt en doorgestoken. We kwamen vlak langs kasteel Keukenhof. Nabij de ingang voor wandelaars van de Keukenhoftocht werd dit bosgebied van landgoed Keukenhof weer verlaten.
We staken de Westelijke Rondweg over die ook bekend staat als provinciale weg N208. Nu werd het centrum van Lisse bereikt en daarmee ook de grote rust in het gebouw van de Hervormde gemeente ‘De Voorhof’. De afgelegde afstand bedroeg hier 23 km. We werden hier vlot geholpen voor onze consumptie. Na de rust kwamen we langs een heemtuin en de Zemelpoldermolen. Daarna liepen we over een dijk langs de Ringsloot nabij industriegebied Dever.
Door de wijk Poelpolder werd Lisse verlaten. We liepen naar de Ringvaart van de Haarlemmermeerpolder en volgden deze even. Nu zetten we koers naar Sassenheim. Langs Huis ter Leede werd de binnenstad van Sassenheim bereikt. Al op ruim 27 km werd de koffiepost bereikt.
Na het park Rusthoff kwamen we nog langs een fraai kunstwerk van Escher, namelijk “De onmogelijke driehoek”. Nabij de Vrouwenpolder voerde het pad tussen de A44 snelweg en de spoorlijn Den Haag – Haarlem. Na buurtschap Oosteinde werd Huys te Warmont bereikt. We liepen vlak langs het hoofdhuis en de opgestelde kanonnen.

Het Huys te Warmont ligt in een fraai park, dat eigendom is van de Stichting Het Zuidhollands Landschap. Het huis, in de vorm van een laat 18de eeuws buiten, maar met Middeleeuwse resten, is aan drie zijden door water omgeven en heeft een Louis XVI interieur. In een der torens hangt een klokje met het - voor een klok zeer vroege - jaartal 1392.

In het centrum van Warmond was bij Pizzeria Caruso op het terras de fruitpost gesitueerd. Hier konden we nog op het terras zitten. Coos wisselde hier nog steunzolen en dan is een stoel heel makkelijk. Nabij de Laan van Oostergeest zagen we nog een ooievaarsnest. Hier was ook een parkoerswijziging. De route kwam verder nog langs de Klinkerberger- en Voorhofpolder waarop buurtschap Klinkenberg werd bereikt. Na kruising met de A44 snelweg kwamen we nog door het Oosthout park alvorens de finish te bereiken.
Omdat Coos rond 5 uur de finish bereikte was het niet meer mogelijk om een in de info vermelde Boerhaavetuin te bezoeken. Deze tuin was gratis te bezoeken, maar sloot wel om 4 uur.
Het was een hele mooie en afwisselende tocht geworden. Een deelnemersaantal van 322 was dan ook zeker teleurstellend. De belangrijkste reden voor dit lage deelnemersaantal was de koude weersvoorspelling, die echter ook geheel is uitgekomen. Het IVV-nummer was 11384. Van een echte IVV-stempel is echter geen sprake meer. Van het stempel is allen het nummer en het jaartal duidelijk zichtbaar. De landletters kan je met wat fantasie eruit halen maar het IVV-embleem is totaal onzichtbaar. Het zou op prijs worden gesteld om een nieuw IVV-stempel aan te vragen.
De foto’s in dit verslag zijn afkomstig van de website van Roland Weyers (http://rolandweyers.spaces.live.com).

Henri Floor