vorige etappe Peellandpad volgende etappe Peellandpad terug naar het overzicht van het Peellandpad Peellandpad Terug naar het overzicht van de LAW's, streek- en NWBpaden op de homepage van Henri Floor Terug naar de homepage van Henri Floor Peellandpad, Deurnese Peel/De Bult - Heitrak (24 km)

Peellandpad
langs het Defensie- of Peelkanaal Met de bus, trein en opnieuw bus reden we op donderdag 23 oktober 2008 naar Deurne. In het buitengebied van Deurne stapten we uit bij halte Padbrugseweg. Van hier volgden we even de N270 tot aan de Bultweg. Aan het einde van de Bultweg vervolgden we ons pad over het Peellandpad.
Het eerste stuk door de Deurnsche Peel was meteen fraai. We kwamen weer op de N270 uit en passeerden bushalte Crayenhut. Welk huis vroeger het restaurant Crayenhut was geweest konden we niet opmaken. Daarna kwamen we langs een kruisje dat overdekt was. Hoewel er in de naastgelegen sloot een dam lag, lag er bij het kruisje een aparte houten brug met daarna een tegelpad.
Spoedig daarop verlieten we de provinciale weg en volgden het Defensie- of Peelkanaal. Dit kanaal leek meer op een brede sloot en was niet bevaarbaar. Wel zat er stroming in het kanaal. Het water in het kanaal was helder en we konden de bodem zien. Het kanaal leek niet zo diep te zijn. Langs de kant stonden af en toe kazematten, stenen bunkers uit de oorlog. In de kazematten huisden ’s-nachts vleermuizen. Door het mooie, zonnige weer was dit nu een schitterend pad met heel veel herfstkleuren.
Peellandpad

langs het Defensie- of Peelkanaal
Het Peelkanaal (of Defensiekanaal) begint bij Griendtsveen, waar het wordt gevoed door de Helenavaart en het Kanaal van Deurne. Het loopt nagenoeg zuid-noord, vrijwel parallel aan de provinciegrens met Noord- Brabant, en is - wat betreft het Limburgse deel - nooit meer dan 750 m van deze grens verwijderd. Bij de Vredepaal, in de uiterste noordwesthoek van de gemeente Venray, splitst het kanaal zich in twee takken. Onder normale omstandigheden krijgt de tak die naar het oosten afstroomt - het Afleidingskanaal - al het water. De noordelijke tak - het Peelkanaal op het grondgebied van Noord-Brabant - krijgt alleen water bij zeer hoge afvoer. Het is door een vrij hoge dam gescheiden van de rest van het Peelkanaal. Over vrijwel de gehele lengte wordt het kanaal aan de westzijde begeleid door een strook bos. Op een aantal trajecten bevindt zich ook aan de oostzijde bos. Aan de westzijde bevindt zich ook om de ongeveer 300 meter een kazemat op de kanaaloever. Het kanaal maakte deel uit van de verdedigingslinie tegen Duitsland uit de eerste helft van de 20e eeuw.
Het pad kwam uit bij de spoorlijn Eindhoven-Venlo. We staken de spoorlijn over en even later bereikten we langs de Helenavaart het plaatsje Griendstveen. Aan de overkant van het kanaal lag Herberg De Morgenstond.

Peellandpad

langs het Griendtsveenkanaal Deze herberg staat er al sinds 1890 en kenmerkt zich nog steeds door haar rustieke sfeer en ouderwetse gezelligheid. Toentertijd was de herberg al een belangrijke ontmoetingsplaats voor de dorpelingen en gaf ze onderdak aan reizigers en handelslui. De herberg was, net als het dorp, lange tijd eigendom van de ‘Maatschappij Griendtsveen’. De uitbaters waren dan ook in dienst van die Maatschappij. Pas in 1962 veranderde dit, toen zowel het dorp Griendtsveen als de herberg verkocht werden aan de gemeente Horst. De dorpelingen, die voorheen ook in dienst waren van de Maatschappij, troffen elkaar van oudsher in de herberg. Ze dronken hier hun borrel en kochten hun fles ‘snevel’ (jenever) voor thuis. Het leven in de Peel was hard en de mensen leidde een zwaar leven. Ellende moest dan ook vaak worden weggedronken… Vooral als het uitbetaaldag was… Deze markante plek in de Peel biedt ook vandaag nog haar gasten gezelligheid en rust op een traditionele wijze. Uiteraard is iedereen is van harte welkom; dorpeling, toerist of toevallige passant. Na een keer de sfeer, onze gastvrijheid en service te hebben ervaren, komt u zeker terug om nogmaals heerlijk te genieten.

Peellandpad Het bleek dat hier veel kaboutertjes wonen. Er stond hier een hele grote personenbus met daarop de tekst De Peelkabouters. We bereikten de Herberg via een ophaalbrug. En omdat al onze aandacht op de herberg was gericht zagen we de grote kerk rechts van de ophaalbrug pas toen we onze tocht voortzetten. Want we hielden hier een rust en dronken warme chocolade. Het was hier rustig. Buiten zaten aan enkele tafels mensen, maar binnen zat niemand. Op elke tafel stond een stenen of porseleinen haan. Herberg De Morgenstond is één van de vijf pleisterplaatsen langs het Peellandpad en hier lieten we weer een ronde stempel op onze zelfgemaakte stempelkaart plaatsen met de tekst “Ik loop het Peellandpad”.
We verlieten de Herberg weer en een eind verderop troffen we een bankje in de zon. Hier besloten we ons lunchpakket op te eten, want we vonden dat dit niet kon in Herberg De Morgenstond. Ons bankje lag op de splitsing van de Helenavaart met het Griendtsveenkanaal. We kregen uitzicht op de Griendtsveen Villa dat echter wel wat verscholen achter bomen lag. De wegen waren hier fraai omzoomd met bomen in herfstkleuren. Ook op het water lagen hier talrijke bladeren. Aan de rand van het plaatsje Griendtsveen stond een kruisje met daaronder de tekst:
We werden opgejaagd verstrooid
En vonden een geschonden
Griendtsveen weer
Voor barbarij en slavernij
Voor oorlogsramp en nood
En voor een onvoorziene dood
Bewaar ons Heer
Mei 1945

Peellandpad
langs het Defensie- of Peelkanaal Op de splitsing van het Griendtsveenkanaal met het Defensiekanaal volgden wij het Defensiekanaal. Volgens de kaart heette dit althans zo, want nu was de breedte van het kanaal hooguit één tot twee meter en op sommige plaatsen was het vrijwel drooggevallen.
Na het fraaie natuurgebied Griendtsveen, waarbij we nog langs het Land van Van Bommel kwamen, volgde natuurgebied Mariapeel. In de Mariapeel hadden we meer uitzichten op meren. Uit sommige meren zagen we talrijke dode berkenboomstammen steken.
Verder voerde de route door de noordkant en de noordwestkant van Helenaveen. Op een gegeven ogenblik leek het alsof de route niet klopte. Wij hadden zowel de routebeschrijving als de ingetekende route gefotokopieerd. Hierdoor hoefden we het boekje niet in onze hand te houden. Maar een zwart/wit fotokopie is aanzienlijk minder duidelijk dan een gekleurd origineel. We kwamen aan de rand van een bos. Op dat moment volgden we de routebeschrijving niet zo goed omdat het gemakkelijker af ging met de ingetekende route. Maar aan de rand van het bos moesten we volgens de ingetekende route rechtdoor lopen. Er was RD echter geen pad herkenbaar. En aan onze rechthand liep een kanaaltje, dat we niet op de ingetekende route zagen. Naar links zagen we door de bosrand wel een smal pad lopen. Toen we besloten om de route even terug te lopen, zagen we meteen een wit/rode markering. We liepen dus toch goed. We besloten het pad door de bosrand langs een weiland te vervolgen en verderop kwamen we goed uit.
Peellandpad

Mariapeel Toen we op de Oude Peelstraat uitkwamen, moesten we deze weg ongeveer 3 km volgen. Bij de kruising met het kanaal van Deurne ging de Oude Peelweg over in Kanaalstraat. Tot maart 2008 was hier een Bed and Breakfast adres. Dit adres hadden we oorspronkelijk uitgekozen voor een overnachting, maar dat ging dus niet door. We liepen nog de A67 snelweg onderdoor en bereikten even later buurtschap Heitrak. Hier namen we bij bushalte Rechte Heitraksedijk bus 75 naar Meijel en overnachtten aldaar in een van te voren gereserveerd hotel.
Eigenlijk wilden we goedkoper overnachten. Daartoe hadden we gekeken in het boekje van de Stichting Vrienden op de Fiets. Nu bleek dat vanuit Meijel een bus via Roggel en Horn naar Roermond rijdt. In Roggel waren drie adressen van de Stichting Vrienden op de Fiets. Het eerste adres waarnaar wij belden. bleek bezet omdat de kamer gerenoveerd werd. Op het tweede adres bezette de dochter des huizes, die al wel zelfstandig woont, tijdelijk de desbetreffende kamer. En op het derde adres bleek de kamer voor geruime tijd verhuurd te zijn. Daarop belden we naar een adres in Horn, maar dit adres van de Stichting Vrienden op de Fiets bleek niet meer bij de Stichting Vrienden op de Fiets te zijn aangesloten en was nu een Bed and Breakfast. Uiteindelijk besloten we dan in Meijel te overnachten.
Toen we in de bus waren gestapt bleken hier overwegend schoolkinderen te zitten. Ik nam plaats naast een man van ongeveer onze leeftijd. Hij vroeg of ik soms het Peellandpad liep. Hij woonde in Meijel en had het Peellandpad van Roermond naar ’s-Hertogenbosch gelopen. In Meijel liepen we naar de grote kerk en bekeken de kerk nog van binnen. Toen gingen we nog op zoek naar een supermarkt om vast limonade voor de volgende dag te kopen. In ons overnachtinghotel konden we niet voor 8 uur ’s-ochtends ontbijten.
naar de top van deze pagina

Henri Floor