Van vrijdag 29 op zaterdag 30 augustus 2008 werd de tweede kennedymars Driesum/Wouterswoude georganiseerd. De start was vanuit dorpshuis De Nije Warf te Wouterswoude. Na een goede treinreis op vrijdag 29 augustus waren we rond kwart voor zes in Veenwouden gearriveerd. Toen om 3 minuten voor zes er nog geen busje stond, dat door de organisatie was toegezegd, zeiden we tegen de andere wandelaar, dat we het busje toch wel al verwacht hadden. We hadden dit nog maar net gezegd of het busje kwam aangereden. Deze bleef tot kwart over zes wachten alvorens naar Wouterswoude te vertrekken.
Bij aankomst troffen we het dorpshuis en een grote feesttent en het was niet meteen duidelijk waar ingeschreven moest worden. Wij behoorden tot de groep inschrijvers die na-inschrijven. We stelden voor ons persoonlijke wensen op, waar aan voldaan moest worden, alvorens in te schrijven. Zo moest het, in ieder geval in de nacht, droog zijn en moest het ook weer niet te heet worden. Op maandag 25 augustus, de laatste dag van de voorinschrijving, gaf buienradar.nl aan dat het tijdens de Kennedymars op zaterdag 30 graden zou worden. En dat vonden we te warm om te lopen. Maar vanaf woensdag 27 augustus zakte de temperatuur steeds meer tot uiteindelijk ongeveer 24 graden.
Ook moesten we kijken of we niet te vermoeid zouden zijn. We hadden per slot van rekening in deze maand augustus al meer dan 300 km gelopen. Eerst de Kempische 3-daagse ( 3 x 35 km). Vervolgens de Heuvelland 4-daagse ( 4 x 42 km) en tenslotte ook nog 40 km met het voorlopen van de WS78 tocht vanuit Maarn, die op 21 maart 2009 wordt georganiseerd en op 23 augustus met het bestuur werd voorgelopen.
Bij aankomst deelden twee lieftallige jonge dames de 2e Friese Kennedymars-krant uit. Op de middenpagina van deze krant was over de volle breedte de ingetekende route in kleurendruk afgebeeld. Zoiets moois hadden we met een wandeling nog niet eerder meegemaakt. En we wandelen toch al bijna 30 jaar. Wat betreft deze ingetekende route een zeer grote pluim voor de organisatie.
Deze kennedymars voerde achtereenvolgens over de grondgebieden van de plaatsen Wouterswoude, Damwoude, Dokkum, Damwoude, Wouterswoude, De Valom, Broeksterwoude, grens met Veenwouden, Roodkerk, Molenend, Rijperkerk, Hardegarijp, Veenwoudsterwal (Hardegarijp), Veenwouden, grens met Noordbergum, Kuikhorne, Zwaagwesteinde, Twijzelerheide, Jistrum, Kootstertille, Opperkooten (Twijzel), Twijzel, Buitenpost, Veenklooster, Zandbulten (Kollumerzwaag), Kollumerzwaag, Zwagerbosch, Zwaagwesteinde, Kollumerzwaag, Triemen, Oudwoude, Westergeest, Kettingwier, Driesum en Wouterswoude.
Door het vroege tijdstip van aankomst hadden we de tijd om wat rond te kijken. Dat zult u ook wel gezien hebben als u eerst de fotoreportage hebt bekeken. Zo maakten we verschillende foto’s in Wouterswoude en de kerk van Driesum. Want na afloop van de wandeltocht heb je daar geen zin meer in.
Rond half 10 gingen de eerste wandelaars al in de rij staan om te kunnen starten. In de feesttent werd de tijd groot geprojekteerd. Omdat wij niet van die felle lampen houden besloten wij buiten de tent te blijven zitten tot 10 uur. We vonden het vreemd dat we door de feesttent moesten lopen, want er was geen startknip of –scan en we voelden ons net als apen in een circus die aangegaapt worden. Omdat wij met twee wandelstokken liepen besloten we achterin te starten. Na een paar honderd meter na de start kwamen we er achter dat de jas wel uit kon. Bovendien waren twee wandelstokken op dat moment nog niet nodig. We besloten de jas in de rugzak te stoppen en één stok op de rugzak.
Achter de laatste wandelaars reed een motoragent met achter hem een rij auto’s. Door één van de omstanders werd de motoragent op ons geattendeerd, waarop de motoragent stopte en wachtte totdat wij onze route vervolgden. We waren nu dus allerlaatst. Na een slinger, verlicht met grote fakkels, kwamen we in een niet verlichte straat uit en moesten we meteen onze zaklamp te voorschijn halen.
Spoedig waren we warm gedraaid en meteen daarna haalden we tientallen wandelaars in. Dat was natuurlijk meteen goed voor het moraal. Opvallend was het dat op elke splitsing politie of verkeersregelaars de wandelaars veilig begeleiden. We kwamen in Dokkum en kregen daar mooi uitzicht op de verlichte molen. En natuurlijk al de andere verlichting.
Op 8,5 km was de eerste controlepost in Dokkum, waar onze wandelpasjes werden gescand. Er was hier een file ontstaan doordat de wandelaars nog niet voldoende verspreid over het parkoers liepen. Is het een idee om deze controlepost in de toekomst te annuleren? Over het lange Damwaldsterreedtsje verlieten we Dokkum weer. Opeens sloeg de schrik om ons hart. Onze zaklamp deed het niet meer. En omdat we toch al minder dan gemiddeld zien schrokken we hier van. Maar aan opgeven dachten we niet. Daar hadden we niet de lange reis vanuit het midden van het land voor gemaakt om vroegstondig uit te vallen.
We besloten zoveel mogelijk achter andere wandelaars te lopen, het liefst wandelaars die ook met een zaklamp aan liepen. Het laatste stuk naar Wouterswoude voerde over het Meerikkerpad waar alleen maar verlichte lampions op iets minder dan twee meter hoogte hingen.
We moesten oppassen dat we er niet met ons hoofd tegen aan liepen. Daarna moesten we voor de tweede keer door de feesttent lopen. We kregen hier pas ons eerste bekertje water te drinken. Dat was wel aan de late konden vonden we. Verder liepen we in de feesttent pal langs de luidsprekers die keihard aanstonden. Met onze, inmiddels weer twee, wandelstokken was het niet zo makkelijk om onze beide oren dicht te stoppen met onze vingers. We besloten hier even te rusten, want we hadden inmiddels 14 km afgelegd. We waren blij dat we twee flesjes limonade bij ons hadden, want we waren al aardig dorstig geworden.
Het verdere verloop van deze tocht in de nacht stond met name in het teken om achter andere wandelaars aan te lopen. We waren verbaasd dat er zoveel publiek was. Overal waar we langs huizen kwamen, stond publiek buiten en juichten als er één of meerdere wandelaars voorbij liepen.
Soms kregen we nog een tomaat, komkommer of chips aangeboden. Heel bijzonder was de stop in buurtschap Valom. Hier kwam een dame naar ons toegelopen. Op haar borst prijkte een bordje met de tekst EHBO. Zij vroeg aan ons of ze even bij ons mocht snuffelen. Ze zei dat op een heel aparte toon en we hadden moeite om niet in lachen uit te barsten. Toen we zeiden dat we geen problemen haalden, drong ze toch aan om bij ons te snuffelen, want er kon toch ongemerkt iets met ons aan de hand zijn.
Ze wees ook naar haar assistente, die haar hielp. Kwa leeftijd kon dat haar dochter zijn. Deze verzorgingspost in De Valom werd georganiseerd door de eigenaar van de boerderij. We hoorden van hem dat De Valom toch nog 280 inwoners had.
We werden ingehaald door een wandelaar die al meer dan 100 maal een kennedymars had gelopen. Op een gegeven moment zeiden we, dat zijn tempo te hoog was en dat hij maar alleen verder moest lopen. Oh, zei hij. Ik houd wel in, want ik vind het wel leuk om met een mede webmaster van gedachte te wisselen. Hij heeft het plan om op zijn website een overzicht te maken van alle kennedymarsen, waarbij o.a wordt vermeld hoe elke tocht is.
Dus de vermelding van o.a.
| - | | de starttijd, |
| - | | wat de maximale tijdsduur is, |
| - | | of de tocht van vrijdag op zaterdag, van zaterdag op zondag of alleen op zaterdag is, |
| - | | of er voldoende verzorgingsposten en/of rusten zijn. |
We zijn benieuwd naar zijn overzicht.
Het Ottema Wiersma Reservaat, waardoor de tocht voerde, was mogelijk het mooiste traject van de hele Kennedymars. Maar omdat we er bij nacht doorheen liepen, hebben we dit niet op zijn waarde kunnen schatten. Het eerste pad in dit reservaat was een lang recht pad, waarlangs brandende waxinelichtjes waren geplaatst. Verderop kronkelde het pad en werd het parkoers met groene breeklampjes gemarkeerd. We hadden onze stokken hier heel hard nodig. Door het al eerder genoemde gemis van een zaklamp en het smalle kronkelige pad, was het hier moeilijk lopen. Dit ondanks dat we achter andere wandelaars liepen.
We kregen een lange inzinking. We hadden moeite om onze ogen open te houden. Lange tijd hadden we geen zin om op rustposten te kijken waar we op het parkoers zaten. Pas rond kwart over zeven in de morgen namen we de eerste foto. We bevonden ons toen in Opperkooten, gemeente Achtkarspelen en nabij het iets minder onbekende plaatsje Twijzel.
We hadden inmiddels de grote rust op 41,8 km te Jistrum gahad.
In Zwaagwesteinde besloten we de korte broek aan te doen. Bij een kruispunt stond een bankje waar we de lange trainingsbroek konden uittrekken. Hier pal naast stond een standbeeld van de Westereender Keapman
Zwaagwesteinde is bekend om het standbeeld van de Westereender Keapman. Met dit beeld eren de inwoners van Zwaagwesteinde hun voorouders, die met koopwaar langs de deuren gingen. Het bronzen beeld staat op een bakstenen sokkel met een goudkleurig metalen plaatje
met de tekst:
Oanbean troich de
Westereender keaplju
8-7-1989
Dit beeld is gemaakt door wijlen kunstenaar Suzanna C. (Suze) Boschma-Berkhout.
Langs de route stonden talrijke spreuken op spandoeken. De wandelaars die de website www.bestgenog.nl verzorgen, hadden met de eerste Friese Kennedymars meegedaan en daarop hadden we al verschillende spreuken zien staan. Daarop besloten we alle uitspraken te fotograferen. Eén spanplaat met tekst had het begeven en hier kon door ons geen foto meer van gemaakt worden. Elders op internet vonden we de gemiste uitspraak. Het bleek dat een wandelaar hierop leunde, en zodoende de spreuk in elkaar had gedrukt. De twintig uitspraken bij elkaar waren:
- 80 km is nog steeds prachtig
- als je je gehaast voelt, maak dan een omweg
- als je maar blijft bewegen kom je er vanzelf
- als je niet in beweging bent, loop je nergens tegen aan
- de enige plaats waar de finish voor wandelen komt, is het woordenboek
- de weg naar de finish is niet altijd geasfalteerd
- elk bereikt doel is weer het begin van een nieuwe tocht
- emotie is een voorwaarde voor prestatie
- er is gene weg zo effen of ge struikelt er wel op
- je kan alleen iets bereiken als je er zelf in geloofd
- morgen is vandaag nog toekomst
- niemand keert van een kennedymars terug zoals hij vertrokken is
- niemand verdwaalt ooit op een rechte weg
- probeer van elke dag een dag te maken, waar je graag aan terugdenkt
- sta eens een keertje stil en kijk eens om je heen
- tijd heelt alle blaren
- vandaag is morgen verleden tijd
- voor wie in een dal zit, leidt elke weg omhoog
- wie de lat voor zichzelf hoog legt, hoeft niet te bukken
- zelfs de kleinste ster schittert in’t donker
We kwamen in Veenklooster en herkenden hier trajekten van de FLAL tocht vanuit Kollum met de De Satellieten wandeltocht op 17 november 2007.
Een paar maal troffen we bij rustposten spelende draaiorgels. Ook verschillende keren troffen we mannenkoren.
Na 17 uur en 11 minuten werd de finish bereikt. De snelste mannelijke wandelaar liep de tocht in 9:57 en de snelste vrouwelijke deelnemer in 11:39. De laatste wandelaar arriveerde na 19:10. Ik kwam als 354e deelnemer binnen. Bij de mannen stond ik op de 263e plaats. Ik liep de tocht met een gemiddelde snelheid van 4,65 km. Van de 504 ingeschreven en betalende deelnemers zijn 485 wandelaars gestart. Er waren 30 uitvallers. We kregen een certificaat op naam met daarop de vermelding van de doorkomsttijden bij de controleposten, een stikker voor ons wandelboekje en een fraaie medaille. Het lint van de medaille had de kleuren van de Friese vlag. Over de Friese vlag gesproken, deze was opvallend niet aanwezig bij de feesttent.
We werden door wandelaars met hun auto naar station Veenwouden gebracht, zodat we de trein van 16:08 naar Leeuwarden ruimschoots konden halen. Even na zeven uur kwamen we thuis.
Bij de spreuk "wie de lat voor zichzelf hoog legt, hoeft niet te bukken" moesten we denken aan de wandelaar uit Hoorn, waarmee we voor de start van de tocht spraken. Op de 2e zaterdag in oktober organiseert de LAT vanuit Berg en Dal (nabij Nijmegen) haar herfstdagtocht. Bij de laatste tocht was het parkoers heel zwaar geweest. We hadden het verslag toen de titel "de LAT legt de lat nog hoger" gegeven. Nu weten we dus, dat als we de lat hoog genoeg leggen, we er gewoon onderdoor kunnen lopen.
Voor mij persoonlijk was dit mijn 5e Kennedymars. Toch kom ik nog niet in aanmerking voor de bronzen kennedywalker medaille. Dit omdat mijn eerste kennedymars voor 1 januari 1994 was. En vanaf die datum gelden de kennedymars-tochten voor de Kennedywalkers. Mijn eerste Kennedymars liep ik in 1987 in Someren. De 2e Kennedymars was van de LAT vanuit Hilversum in 1998. De overige 3 heb ik dit jaar gelopen in respektievelijk Ridderkerk, Steenwijk en Driesum/Wouterswoude.
Coos, mijn vrouw, had met een vriendin een traject van Marskramerpad 3 (Breukelen-Hollandse Rading) gelopen. Zij had daarmee, met dit ontbrekende deel, Marskramerpad 3 voltooid. Toen Coos goed en wel thuis was, belde ik Coos op om mij van het station te komen afhalen.
Door met de muis op de in dit verslag geplaatste wapens te gaan staan is het mogelijk om te zien tot welke plaatsen deze wapens behoren ! Met deze wandeling zijn we door alle plaatsen van de gepubliceerde wapens gekomen.
Klik HIER om te kijken naar de routebeschrijving die ik vooraf heb samengesteld aan de hand van de informatie op www.kennedymarsdriesumwouterswoude.nl. De hier geplaatste ingetekende route is met behulp van afstandmeten.nl gemaakt en klopt niet geheel met de werkelijke route. Maar straten als Damwaldsterreedtsje, Langereed, Koekoekspad en Senaerspaed trof ik niet op mijn gedetailleerde kaart aan. En dan kan je daar ook niet de juiste route intekenen.
Wij willen de organisatie met alle vrijwilligers heel hartelijk danken voor het organiseren van deze tocht met hun spontane inzet. Ook een woord van dank aan alle belangstellenden onderweg langs de kant. Wij denken dat deze kennedymars met deze organisatie over een paar jaar wel een deelnemersaantal van boven de 1000 zullen krijgen.
| |
