tweede dag van de Heuvelland wandel4daagse Foto's van de Heuvellandvierdaagse 2008 overzicht van de Heuvelland wandel4daagsen Terug naar het overzicht van vierdaagsen en driedaagsen en tweedaagsen op de homepage van Henri Floor Terug naar de homepage van Henri Floor 21e Heuvelland 4daagse 2008, 1e dag, de mergelroute

stikker dag 1 Heuvelland wandelvierdaagse 2008 Op donderdag 7 augustus 2008 begonnen wij aan de 21e Heuvellandvierdaagse. De start was vanuit het feestpaviljoen bij café-zaal ’t Vöske te Berg en Terblijt. Als eerste liepen we naar de doorgaande weg van Valkenburg naar Maastricht en volgden deze even. Spoedig sloegen we echter af. Verschillende keren kregen we fraaie uitzichten op Maastricht. Voor de afslag naar de Bemelerberg konden we kiezen uit een makkelijke route of een moeilijke route met steile afdaling, maar wel met een fraai panorama. Wij kozen voor de panoramaroute. Vanaf de top van de Bemelerberg hadden we fraaie uitzichten op Bemelen en Maastricht.
De Bemelerberg is in het bezit van de Stichting Het Limburgs Landschap. Al in 1942 werden de eerste delen aangekocht. De helling worden sinds 1979 begraasd door een kudde Mergellandschapen, om op die wijze een open landschap te creëren. Er bevinden zich in het gebied vijf mergelgroeven, waarvan vier ondergronds en één bovengronds. De terrasachtige ligging laat meerdere bodemsoorten zien en zorgt voor een gevarieerde vegetatie.
Je zag de wandelaars fraai over de steile helling afdalen. Later zagen we hiervan verschillende foto’s op internet. We troffen hier de 83 jarige Tjeu van den Kerkhof uit Weert, die een week te voren had meegedaan aan het 35 km parkoers van de Kempische Wandeldagen en elke dag de 25 km van Weert naar Geldrop in 5 kwartier op de fiets aflegde. Nadat we de Bemelerberg waren afgedaald kregen we uitzicht op kale rotsen.
In het centrum van Bemelen liepen we langs de kerk. Haast ongemerkt ging Bemelen over in St. Antoniusbank. Hier was de fruitpost. Deze dag en later op nog twee andere dagen kregen we een banaan. De fruitpost was wat laat geïnstalleerd, waardoor er nog geen dozen klaar stonden om de schillen van de banaan in te werpen. Spoedig werd dan ook een hoop schillen langs het wandelpad aangetroffen.
We zetten nu koers naar het Afrika museum. Het was al weer even geleden dat deze route in het parkoers zat en daardoor waren wij verrast vóór het Afrikamuseum een groot golfterrein aan te treffen. Heuvelland wandelvierdaagse 2008

panorama vanaf de Bemelerberg op Maastricht
In het landelijk gebied van Cadier & Keer en gedeeltelijk op het grondgebied van de gemeente Maastricht is Golfbaan Het Rijk van Margraten aangelegd. Deze volwaardige golfbaan heeft schitterende NGF-gecertificeerde 18 holes, een 9-holes par-3 baan en een driving range met puttinggreen. Sinds het najaar van 2004 is de baan in gebruik.
De baan heeft een riant panorama op Maastricht en het traditionele Heuvelland. Het terrein wordt omsloten door oude bossen, glooiende landerijen en twee wijngaarden. De golfbaan is in vele opzichten een ‘win-win’-situatie, waarin instandhouding en herstel van natuur en milieu en behoud plus ontwikkeling van werkgelegenheid verenigd zijn in de ontplooiing van een duurzaam recreatief toeristisch project. Met behoud- en uitbreiding van werkgelegenheid, wordt ca. 50 hectare, met ondersteuning van de Vereniging Tot Natuurbehoud Cadier & Keer en het Pomologisch Genootschap, deels opnieuw ingericht en beheerd.
De baan kenmerkt zich door een ruim 50m hoogteverschil, dat wordt "opgedeeld" in 9 holes in het glooiende terrein van het maasplateau en de resterende 9 in het geaccidenteerde gedeelte van het Heuvelland met een verscheidenheid aan voornamelijk oude fruitbomen. Met de gecreëerde en natuurlijke waterpartijen heeft deze golfbaan een onhollandse beleving.
30 meter van het parkoers lag een Mariagrot waaraan wij een bezoek brachten. Er stond geen verwijzing naar de grot, maar wij kwamen al vaker op deze vierdaagse, zodat we het al wisten van voorgaande keren. Heuvelland wandelvierdaagse 2008

waterput in Eckelrade
1959 is het jaar waarin pater Van Trigt van de Sociëteit voor Afrikaanse Missiën, samen met enkele andere leden van deze missionaire orde, naar de notaris stapt om de Stichting Afrikacentrum op te richten met het doel publiek te interesseren in Afrikaanse mensen en Afrikaanse zaken.
De collectie voorouderbeelden, maskers, gebruiksvoorwerpen, vruchtbaarheidsbeelden en goudgewichten die de missionarissen in met name de eerste helft van de 20e eeuw in West-Afrika verzameld hebben én de ervaringen die zij daar opgedaan hebben.
In het Missiehuis is het museum hoe langer hoe meer terecht gekomen in de voormalige schoolvleugel en heeft het zicht ontwikkeld tot wat het nu is; een centrum met drie verdiepingen Afrika. Gelijkvloers is een moderne, interactieve tentoonstelling over het dagelijks leven, boven is een sfeervolle expositie die het mooie van Afrikaanse culturen uitstraalt en beneden inspireert Afrika om zelf maskers, speelgoed en muziek te maken en/of in de bibliotheek dingen uit te zoeken. Ging het in de beginjaren om het voorwerp, daarna om de mens achter het voorwerp, nu probeert het Afrikacentrum in haar opstelling en activiteiten mens en voorwerp te combineren.
Daarop werd Cadier en Keer bereikt. Hier was op 6,7 km de eerste rustpost. We staken de markt en even later de N278 over. Langs de voormalige boswachterwoning "De Beuk" liepen we nu naar Eckelrade.
De voormalige boswachterwoning "De Beuk" werd in 1849 gebouwd en werd tot 1938 bewoond door de veldwachters- en boswachterfamilie Beuken. In 1995 is het volledig gerestaureerd. Vanaf het plateau naast het boswachtershuis had je een mooi uitzicht op het kerkdorp Gronsveld.
Heuvelland wandelvierdaagse 2008

St. Gravenvoeren, België Even dachten we dat we al in Sint Geertruid waren, maar het bleek dat Eckelrade eerst nog kwam. We kwamen langs een oude karakteristieke waterput. Het was net zo’n waterput als op de 5 stikkers stonden vermeld die we na afloop kregen met ons diploma en medaille. Daarna volgde nog een oude boerenhoeve.
Aan de rand van het Savelsbos ligt Eckelrade, een klein kerkdorp met bijna 580 inwoners. Het is een typisch Zuid-Limburgs dorp met vele monumentale boerderijen en een omgeving die sinds eeuwen is gevormd en gemaakt door landarbeiders.
Het dorp Eckelrade is ontstaan op de zuidgrens van het territorium van de gemeente Gronsveld en op de noordgrens van de heerlijkheden Breust en Eijsden. Later, na het ontstaan van de gemeente Sint Geertruid, maakte het noordelijk gedeelte deel uit van de gemeente Gronsveld en het zuidelijk gedeelte van de gemeente Sint Geertruid. Deze tweedeling is mede bepalend geweest voor de ontwikkeling van Eckelrade. Het oudste deel van het dorp, de huizenrij aan de noordzijde van de Dorpsstraat, is - waarschijnlijk tegen het einde van de twaalfde eeuw - gesticht vanuit Gronsveld. De zuidzijde was Breuster en Eijsdens grondgebied. Dat leverde in die tijd het gemak op, dat een misdadiger zijn straf kon ontlopen door gewoon de straat over te steken.
Centrum van het dorp was en is de parochiekerk (Parochie H. Bartolomeus). Dit centrum ligt bijna precies in het midden van het gebied ten westen van het droogdal.
De kerk van Eckelrade bevindt zich op een heuvel. Tot 1845 was de kerk een hulpkerk van Gronsveld; sindsdien een zelfstandige parochiekerk. Het interieur van de kerk is in 2005 geheel gerenoveerd. Pronkstuk van de kerk is het Robustelly-orgel, dat over een prachtige klank beschikt. Ook dit orgel is geheel gerestaureerd en in april 2005 opnieuw in gebruik genomen. Heuvelland wandelvierdaagse 2008

St. Gravenvoeren, België
Aan de rand van Sint Geertruid troffen we naast een vakwerkhuis, in de tuin, een klein model waterput.
Op 14,4 km werd de tweede rustpost in Sint Geertruid bereikt. Even na deze rust strikten we de veters van onze schoenen nog wat strakker. Daarbij zaten we op een trappetje van drie treden dat voor een woonhuis was gelegen. Er kwam een groepje wandelaars voorbij gelopen. Eén van hen vroeg of wij van het uitzicht genoten. Hij doelde op de vrouw des huizes die in korte broek in haar tuin voorover gebogen stond te tuinieren. Na nog enige vakwerkhuizen en de plaatselijke kerk werd Sint Geertruid weer verlaten.
De wordingsgeschiedenis van Sint Geertruid begint rond het jaar duizend, toen vanuit Breust (eigendom van het Luikse kapittel van St. Martinus) een expeditie naar het plateau trok om daar bomen te kappen om ruimte voor bewoning te scheppen. Toen genoeg grond was vrijgemaakt werd een heuvel opgeworpen, waarop een houten kerkje werd geplaatst. Rond de kerk verschenen enkele boerderijtjes met vijf hectare landbouwgrond. Sint Geertruid begon met een 25-tal inwoners. Rond 1200 vond uitbreiding plaats naar de huidige Eindstraat en Dorpsstraat en het houten kerkje werd al snel vervangen door een stenen kerk. De kerk was een dochterkerk van de Martinuskerk van Breust, waar de inwoners van Sint Geertruid ook terecht moesten voor de sacramenten. Deze lange afstand deed hen in 1222 de Bisschop van Luik verzoeken om Sint Geertruid tot zelfstandige parochie te verheffen. En dat verzoek werd ingewilligd.
De kern van Sint Geertruid is in 1987 door de Rijksdienst voor de Monumentenzorg aangewezen als beschermd dorpsgezicht. Dit vanwege de schilderachtige, karakteristieke uitstraling en de typisch Zuid-Limburgse geschiedenis. De ligging in het heuvelland en de bewaard gebleven landelijke dorpsbebouwing zijn zeer waardevol. Als bijzonder worden bij deze aanwijzing genoemd de ligging op de rand van het plateau van Margraten, het bewaard gebleven gebogen stratenpatroon uit de vroege middeleeuwen, het straatdorpkarakter met de gebouwen direct grenzend aan de straat, de oude boerderijen en huizen, de afwisseling van huizen in rode baksteen en vakwerkhuizen met rode pannendaken en de aanwezigheid van hoogstamboomgaarden, hagen, leibomen en moestuinen. Heuvelland wandelvierdaagse 2008

Molenhoeve nabij kasteel Altenbroek
Door het Eijsderbos en het Savelsbos werd de grens met België bereikt en overschreden. Daarbij liepen we langs grenspaal 1843.
Het Savelsbos is van archeologische betekenis door de aanwezigheid van een eeuwenoude vuursteenmijn. Deze vuursteenmijn is in principe op woensdagavond onder begeleiding te bezichtigen. Het Savelsbos, waarin u nog resten van zee-egels en inktvissen kunt aantreffen, heeft een kenmerkende krijtflora. Er zijn niet minder dan 75 vogelsoorten geteld. Vooral in het voorjaar schittert dit bos door haar overweldigende flora. Bij de VVV is een speciale wandelkaart verkrijgbaar die u langs de mooiste plekjes in het Savelsbos voert.
Spoedig kregen we uitzicht op Sint Gravenvoeren. Uiteraard viel de kerktoren als eerste op. Opvallend hier was ook dat hier nog palen staan met elektriciteitsdraden. Op een hoekhuis stond sneeuwwitje met de 7 dwergen. Hier leken ze echter meer op kaboutertjes. Onder een paddenstoel zat nog een ander kaboutertje.
Op 21,2 km was de derde grote rust in ’s-Gravenvoeren (Fouron le Compte). Na deze rust kwamen we langs de kerk. De deur van de kerk stond open en we besloten de kerk te gaan bezichtigen. Dat feest ging echter niet door. De beheerster van de kerk stond op het punt de kerk met de fiets te verlaten. We konden wel even een blik in de kerk werpen. In een gouden kleur stond een standbeeld van een Jezus figuur met daaronder (o.a.) de tekst "aan pastoor Zegers bij zijn 25 jarig Priesterfeest 1930". Verder stond hier nog een standbeeld van een soldaat ter nagedachtenis aan de eerste wereldoorlog (1914-1918). En ook nog een standbeeld van "Der Waggeler". We constateerden dat hier meerdere café-tjes waren in het dorp. Heuvelland wandelvierdaagse 2008

jeugdkamp in Cadier en Keer
's-Gravenvoeren (Fouron-le-Comte) is de bekendste en ook historisch belangrijkste deelgemeente van de gemeente Voeren, een faciliteitengemeente in het Arrondissement Tongeren in Belgisch-Limburg. Het is een lintdorp langs het riviertje de Voer. Het dorp maakte deel uit van het graafschap Dalhem, dat oorspronkelijk zelfs Voeren heette en vanuit 's-Gravenvoeren bestuurd werd, tot de graaf een burcht bouwde in Dalhem, dat daarna ook wel "'s-Gravendal" genoemd werd.
Een faciliteitengemeente is een Belgische gemeente waarvan grondwettelijk is vastgelegd dat ze gemeentelijke diensten, als burgers daar om vragen, ook in een andere taal moet aanbieden dan in de officiële taal van het taalgebied, waarin de gemeente ligt. Deze anderstalige diensten worden (taal)faciliteiten genoemd. Zo moeten Vlaamse of Duitstalige faciliteitengemeenten Franse taalfaciliteiten aanbieden en moeten Waalse faciliteitengemeenten Nederlandse en/of Duitse taalfaciliteiten aanbieden.
We staken een snelstromende beek een paar keer over en na een grote kapel verlieten we ’s-Gravenvoeren weer. Nu zetten we koers in de richting van kasteel Altenbroek. Het kasteel zelf kregen we echter niet te zien. Wel zagen we een informatiebordje over landgoed Altenbroek en een groot statig huis, de Molenhoeve, dat dienst deed als appartementencomplex.
Op landgoed Altenbroek hoorden we onweer slagen langzaam naderbij komen. Eén lichtflits hebben we gelukkig maar geteld. En de regen viel gelukkig wel mee. We hadden de route vooraf op de kaart bestudeerd. We hadden gezien dat de route o.a. vrij dicht langs Mheer kwam. En op dat punt twijfelden we nog of we naar deze plaats, van de route af, zouden lopen indien het onweer erger was geworden. Heuvelland wandelvierdaagse 2008

nabij Cadier en Keer
In Libeek verlieten we (voor de tweede keer) België definitief. Er kwam ons hier nog een bekende wandelaar uit Heerlen achterop gelopen. Zijn liefhebbende vrouw moest deze dag helaas nog werken. Op 29,7 km was de vierde rustpost te Sint Geertruid. En op 35,7 km was de 5e rustpost te Cadier en Keer. We passeerden een bord "Let op" met daarbij een pijl naar rechts. Maar het drong pas bij de volgende splitsing tot ons door omdat daar geen pijlen meer stonden. We liepen terug en kwamen even later langs een jongerenkamp. Een groep kinderen schreeuwde hier af en toe heel hard. Toen we het terrein naderden dachten we aan het geluid van varkens. Maar de bijbehorende muziek konden we niet zo goed combineren.
Het was nu nog 7,3 km naar de finish. Maar we hadden het idee dat dit traject veel langer was. Wij deden hier een kleine 2 uur over. Nadat we Cadier en Keer hadden verlaten en een eind richting Bemelen waren gelopen, sloegen we af over een smal stijgend bospad. Boven gekomen op de Bundersberg volgden we de uitgerekte top een heel eind totdat we bij het plaatsje ’t Rooth kwamen.
Groeve ’t Rooth is een mergelgroeve van circa 45 hectare, die sinds 1938 in gebruik is. Ze ligt ten noordoosten van Cadier en Keer, bij het buurtschap ’t Rooth. Sinds eind 2003 is het zuidelijke deel van de groeve in eigendom van Stichting het Limburgs Landschap. Het betreft het zogenaamde afgewerkte gedeelte van de groeve. Dat wil zeggen dat dat deel van de groeve na de exploitatie is aangevuld met dekgronden, die inmiddels weer met bomen en planten begroeid zijn. In de groeve zijn nog diverse kalkwanden zichtbaar, zodat er een indrukwekkend landschap is te aanschouwen. Ook processen als erosie zijn er goed te zien. Het is een paradijs voor amfibiën, graafbijen en wespen, vlinders en zeldzame planten.
Al in 1987 kreeg het toentertijd reeds ‘heringerichte’ deel van de groeve (circa 25 hectare) het predikaat "Beschermd Natuurmonument". De aanleiding voor deze aanwijzing was de aanwezigheid van diverse soorten beschermde planten en dieren en de grote variatie aan vegetatietypen in de groeve. Dit komt onder andere door de verschillen in ligging (noord- of zuidhelling), in hoog of laag, wel of geen kalk aan de oppervlakte, etcetera. Op warme plekjes groeit bijvoorbeeld wilde marjolein, terwijl op de beschaduwde wanden juiste hele speciale varens groeien. Ook de aanwezigheid van diverse poelen die zeldzame amfibieën herbergen, hebben ertoe bijgedragen dat de groeve als Beschermd Natuurmonument is aangewezen. Heuvelland wandelvierdaagse 2008

't Rooth
We liepen hier langs de groeve ’t Rooth en kregen enkele keren hierop fraaie uitzichten. Vlakbij lag ook Kalkoven De Valk.
Bij de ingang van de mergelgroeve ´t Rooth ligt een markante kalkoven, die opgenomen is op de lijst van industriële erfgoederen en nu eigendom is van de stichting het Limburgs Landschap. De kalkoven van `t Rooth is vanuit bouwhistorisch oogpunt bijzonder, want het is de enige kalkoven in Nederland die uit mergel is opgetrokken. In de tachtiger jaren raakte de oven steeds meer in verval. Niet alleen door boomwortels, die de stenen uit elkaar duwden, maar ook door mensen, die in het materiaal van de oven bouwmaterialen zagen, die daar ´voor het oprapen´ lagen. Mede op aandringen van de Vereniging tot Natuurbehoud Cadier en Keer heeft de stichting Instandhouding Kleine Landschapselementen in Limburg (IKL) een ingrijpende restauratie van deze kalkoven en de directe omgeving op zich genomen.
Aangezien in de nabij gelegen mergelgroeve diverse bijzonder muurplanten voorkomen zoals muurhavikskruid, tongvaren, blaasvaren, lansvaren, muurvaren en steenbreekvaren is bij de restauratie van de kalkoven speciaal aandacht geschonken aan de leefomgeving van deze soorten. Zo is bij het herstel van de oven gebruik gemaakt van een speciale kalkmortel, waardoor de muren en voegen van de oven bijzonder geschikt worden voor deze planten. Omdat deze planten schaduwminnend zijn wordt daarmee bij het behoud en planten van de bomen rond de oven rekening gehouden. Naar verwachting zal de kalkoven na het herstel ook weer een geschikte leefomgeving bieden aan de ernstig bedreigde amfibieën als de geelbuik- en vroedmeesterpad.
Op een splitsing konden we nog naar een stilte- en bidplaats met een Mariabeeldje lopen. Daar aangekomen bleek niet iedereen hier rustig te zijn, want er werd een alledaags gesprek gevoerd met een niet al te zacht stemvolume. Maar wie zijn wij om daar wat van te zeggen.
Na een kleine 10 uur werd de finish bereikt met een afgelegde afstand van 43,0 km. Snel begaven we ons na het afmelden naar onze auto. We belden op naar ons eetadres, met de melding dat we er aan kwamen. Want de keuken sloot op donderdag om half zes. Het was een heel mooie dagtocht geworden. Het IVV-nummer was 10905.

naar de top van deze pagina

Henri Floor























naar de top van deze pagina