volgende etappe Peellandpad terug naar het overzicht van het Peellandpad Peellandpad Terug naar het overzicht van de LAW's, streek- en NWBpaden op de homepage van Henri Floor Terug naar de homepage van Henri Floor Peellandpad, 's-Hertogenbosch - Uden (38 km)

Op vrijdag 25 juli 2008 begonnen wij aan het Peellandpad. Deze dag en het aansluitend weekend wilden we drie dagen trajecten van dit pad lopen. Coos was er dit keer niet bij. Zij had met drie vriendinnen een lang meidenweekend, een jaarlijks terugkerend evenement dat met een NS wandtweedaagse gevierd werd. Ditmaal liepen zij de Veerse Waterentocht, die van Middelburg via Veere naar Arnemuiden loopt.
Nadat wij om half zes waren opgestaan en de trein van half zeven hadden genomen, arriveerden we om 10 minuten voor half acht op NS Den Bosch. Vanwege het warme voorspelde weer met temperaturen tot 30 graden trokken we de korte broek aan en stroopten onze mouwen op.
Peellandpad Vanaf het station liepen we langs de gouden draak in de richting van het centrum. Maar bij de Havensingel sloegen we af en volgden de Dommel. We staken de Zuid Willemsvaart over gevolgd door het riviertje Aa. We kregen uitzicht op een paar oude stadswallen. Nadat we het riviertje Aa waren overgestoken, volgden we dit een tijdlang. Ook langs dit riviertje waren oude stadswallen.
We kwamen langs een hoog vierkant gebouw, de Hinthamer- of Graafsepoort, dat een oude toren was. Na een kantoorgebouw bereikten we over een parkeerplaats een graspad langs het riviertje Aa. Nadat we onder de A2-snelweg waren doorgelopen voerde het pad langs een aantal grote plassen. Langs de kant troffen we meerdere malen vissers.
Bij pleisterplaats De Fuik was de beheerder druk bezig parasols gereed te maken. We waren hier 5 kwartier voor openingstijd en een kop koffie en een mogelijk fraai stempeltje zat er helaas niet in.
We liepen weer terug naar de Aa. We volgden een fietspad langs dit riviertje. Toen we halverwege dit fietstraject langs de Aa liepen, herlazen we de routebeschrijving en lazen dat we de kruin van de dijk hadden moeten volgen. De kruin was begroeid en vanwege de tekengevoeligheid besloten we op dat moment de dijk niet alsnog op te gaan. Wel waar we de dijk hadden moeten verlaten, liepen we de dijk nog even op om te zien hoe het pad erbij lag en we wierpen een blik op de nabijgelegen stuw.
Bij een met gras begroeide brug verlieten we de Aa en zetten koers naar Berlicum. Als je de kaart bekijkt, dan zie ja dat de gekanaliseerde Aa bij Berlicum vlak langs de Zuid-Willemsvaart loopt.
We bereikten voorbij Berlicum opnieuw de Aa en volgden het riviertje opnieuw een tijdlang. In de bosrand bij ruïne Seldensate zaten twee jonge vissers midden op het pad. In het bos troffen we wat ruïne-resten van kasteel Seldensate en een duiventoren. Bij de ingang van de oude oprijlaan troffen we een ouder echtpaar, die met een ommetje bezig waren.
Het oorspronkelijke kasteel Seldensate, even buiten Middelrode, is gebouwd rond 1450 als speelhuis. Na een paar eeuwen raakte het in verval. Men restaureerde het pas aan het eind van de negentiende eeuw van de grond af.
Toen vanaf 1920 het kasteel niet meer werd bewoond, trad wederom het verval in. Ditmaal versneld, mede vanwege de kanalisatie van de Aa. Hierdoor traden namelijk grote verschillen in de grondwaterstanden op. De toenmalige gemeente Berlicum kocht de ruïne in 1973 aan. Toen zijn het poortgebouw en de duiventoren gerestaureerd. Er zijn plannen om ook het hoofdgebouw in zijn oude staat te herstellen.
Peellandpad Bij Hoeve Assendelft stond nog een grote stenen poort naast het huis. Iets verderop, aan de zuid-westkant van Middelrode was de gekanaliseerde Aa verlegd en meanderend geworden. Het was voor ons op dat moment niet duidelijk hoe het pad precies verder liep. We twijfelden op een moment dat er tussen twee hoge zanddijken een opening was en we zicht kregen op het naastliggende fietspad, dat parallel aan een verkeersweg en de Zuid-Willemsvaart liep. We besloten het fietspad tot een boerderij te volgen. In de tuin van de boerderij stonden opgezette afbeeldingen van dieren. Bij de Looz Corswarem Hoeve stond een piknikbank waar we dankbaar gebruik van maakten. Voor de boerderij hing een emmer aan een ouderwetse lange paal naast een waterput. Even verderop bereikten we het fraaie kasteel Heeswijk. Haar maakten we verschillende foto’s. Over een zeer ongelijke klinkerweg verlieten we via een oude toegangspoort, omzoomd met twee stenen leeuwen met wapens landgoed Heeswijk.
We staken de Leigraaf over en bereikten de Heeswijkse bossen. Uiteindelijk kwamen we bij café Standserhorn en hielden hier een korte rust in één van de gemakkelijk buitenstaande rieten stoelen. Ook hier waren we ruim voor openingstijd. Het café ging om half drie open, terwijl wij hier rond kwart voor één aankwamen.
Bij een ontmoetingsplaats voor inwoners uit de gemeente Bernheze stond om vijf banken in een halve cirkel een stalen plaat waarin en opening was gelaten met de afbeelding van een landschap met dorpsgebouwen zoals huizen, een kerk en dergelijke. Op de banken was met een bepaalde uitsnede de namen van de vijf dorpen weergegeven.
De Bernhezer ontmoetingsplaats verbeeld de "eenheid in verscheidenheid" van Bernheze waar oud burgemeester J.M.P.J. van Gorp- van de Ven zich altijd voor had ingezet. Een gemeente met verschillende kernen met ieder haar eigen kenmerken. Temidden van de elementen leeft de rust. De Gemeente Bernheze bestaat uit de kernen Heesch, Heeswijk/dinther, Loosbroek, Nistelrode en Vorstenbosch.
Peellandpad Bij camping D'n Heische Wal te Dinther dronken we wat buiten op het terras in de schaduw. We raakten even aan de praat met de beheerster. Zij wist niet dat op onze ingetekende route een afbeelding van een trekkershut stond, waarmee die camping was uitgerust. Het bijzondere van deze camping was ook dat de camping niet aan een verharde weg lag. We konden hier nog een stempeltje voor onze zelfgemaakte stempelkaart krijgen.
Nu zetten we koers naar de Bedafsche Bergen. Dit was een heel mooi natuurgebied en deed denken aan de Loonse en Drunense- of de Soesterduinen voor wat betreft de zandverstuivingen. Halverwege de Bedafsche Bergen sloegen we nog af naar pleisterplaats De Pier. Onderweg hier naar toe kwamen we langs de Langlaufloipe Bedaf-Uden. Dit café was de eerste geopende pleisterplaats, die in het Peellandboekje staat aangegeven, waar we een fraaie stempel kregen met onder andere de opdruk “ik liep het Peellandpad”. Na deze rust vervolgden we ons pad door de Bedafsche Bergen. Peellandpad
Het aardkundig waardevolle gebied van de Bedafsche Bergen is gelegen op het grondgebied van de gemeenten Uden en Bernheze. Het is een klein gebied dat eigenlijk bestaat uit een langgerekte, hoge, grotendeels met bos bedekte stuifzandwal met nog aanzienlijke oppervlakten open en actief stuifzand. Het gebied bestaat uit één langgerekte en licht gebogen stuifzandwal die tot bijna 15 meter boven zijn omgeving uitsteekt (tot meer dan 25 m +NAP) en plaatselijk erg steile flanken heeft. Op een deel van de stuifzandwal is nog open en actief stuifzand aanwezig. De stuifzandwal ontstond toen tijdens de grootschalige (post-)middeleeuwse zandverstuiving als gevolg van te intensieve landbouwpraktijken pogingen werden ondernomen om het stuivende zand met eikenhakhoutwallen vast te leggen. Het stuifzand hoopte zich in en rond de eikenhakhoutwal hoog op. De eiken werden meestal gedeeltelijk door het zich ophopende zand bedolven maar bleven toch doorgroeien, waardoor hun toppen nu nog als een soort eikenstruweel boven de toppen van het duin blijven uitsteken.
Voorbij buurtschap Rakt kregen we een open stuk met veel zonneschijn, maar spoedig betraden we weer de bossen. Via een ecoduct staken we de A50-snleweg over. Aan het eind van het ecoduct stond aan de rechterkant een kruis op een paal en aan de linkerpad van het ecoduct was de wit/rode markering aangebracht. Hier moesten we naar beneden lopen en de onder liggende zandweg naar rechts volgen. Peellandpad
Door natuurgebied De Maashorst werd bezoekerscentrum Slabroek bereikt te Nistelrode. In het bezoekerscentrum haalden we nog een stempeltje voor onze stempelkaart. We vervolgden ons pad door de Slabroekse Bergen. In dit heide en bosgebied hielden we bij een piknikbank nog een rust van een half uurtje, want we dreigden anders te vroeg op ons gereserveerde overnachtingadres aan te komen. Toen er echter een grote wolk kwam aangedreven, besloten we verder te lopen omdat er kans op onweer was voorspeld. En dat onweer, dat die vrijdag niet gekomen is, wilden we het liefst vanaf ons overnachtingadres gadeslaan.
Bij een pad langs een sloot nabij Hengstheuvel stond het gras vrij hoog, maar we hadden geen zin om de lange broek aan te doen, die ons beter tegen teken kon beschermen. Spoedig daarop werd Uden bereikt. Hier sloegen we van de route af voor een overnachting.

naar de top van deze pagina

Henri Floor