Rond Zandvoort aan Zee en de Amsterdamse Waterleidingduinen
Op zondag 8 juni 2008 reden wij met de trein naar Zandvoort. In Utrecht troffen wij een vriendin uit Amersfoort en in Haarlem troffen we een vriendin uit Oudorp. Rond kwart over tien arriveerden we in Zandvoort. We liepen min op meer achter andere mensen aan naar het strand. Hier zochten we een geschikte strandtent op en nuttigden eerst een paar koppen koffie. We namen er ook een appelgebakje bij want deze wandeltocht was ter gelegenheid van mijn verjaardag.
In de afgelopen 23 jaar hebben we vrijwel elk jaar meegedaan aan de Keukenhof wandeltocht. We waren de laatste jaren gewoon om bij deze tocht niet de hele officiële route te volgen, maar een lus door het Amsterdamse Waterleiding Duingebied er bij te nemen. In de jaren negentig voerde de 30 km lus van de Keukenhoftocht officieel nog door het Amsterdamse Waterleidingduingebied. We vonden dit toen dermate mooi dat we al jaren terug hadden besloten om een lus door het Amsterdamse Waterleidingduingebied te blijven lopen, ook al kwam de Keukenhofwandeltocht daar niet meer door. Maar dit jaar konden we niet aan de Keukenhoftocht meedoen, omdat die tocht samenviel met de WS78 lustrumwandeltocht. En als parkoersbouwers van die WS78 tocht konden we op zo’n tocht helemaal niet verstek laten gaan. Daarom liepen we op deze dag alsnog een traject door het Amsterdamse Waterleidingduingebied.
Eigenlijk wilden we bij de Oase te Vogelenzang met deze tocht beginnen. Maar deze locatie was door de busstaking nu niet met de bus te bereiken. Daarop besloten we naar station Zandvoort aan Zee met de trein te reizen en vandaar naar de noordwesthoek van het Amsterdamse Waterleiding Duingebied te lopen. Daarbij volgden we nog een traject over het strand. Van hier liepen we naar één van de vier hoofdingangen van dit gebied en in het bijzonder hier naar de ingang aan de Zandvoortselaan.
We kochten hier toegangskaartjes en een plattegrond van het gebied voor € 3. De vorige plattegrond van dit gebied hadden we zo’n 20 jaar geleden voor ƒ 1,00 gekocht. Omdat we in dit gebied redelijk bekend waren, volgden we hier niet alleen de gemarkeerde routes, maar ook niet gemarkeerde routes. In het grootste deel van het Amsterdamse Waterleidingduingebied is struinen toegestaan. En daar maakten we dankbaar gebruik van.
Er was voor deze dag een maximum temperatuur van 27 graden voorspeld. Aanvankelijk zag het daar niet naar uit vanwege het grijzige weer. Toen we over het strand liepen, was het nog mistig tot nevelig. Maar in het Amsterdamse Waterleidingduingebied aangekomen scheen de zon volop.
Langs een paar kanalen zetten we koers naar de uitspanning Oase te Vogelenzang. Hier wisten we nog net beslag te leggen op de laatste vrije tafel op het terras. Toen we later de uitspanning betraden, bleek binnen maar één tafel bezet te zijn. Het was van binnen heel aardig ingericht. Er hingen binnen veel attributen aan het plafond.
Pannenkoekenrestaurant/Uitspanning De Oase Uitspanning betekende vroeger niets meer en niets minder dan een gelegenheid waar je de paarden uit kon spannen en iets kon gebruiken. Anders dan de naam doet vermoeden is De Oase nooit echt een uitspanning geweest en is het gebruik van het pand als horeca-gelegenheid van recente datum.
Adamsstort Het pand waar de Oase in gevestigd is, is een boerderij van het Zuid-Hollands langhuistype met zomerhuis. Het dateert uit de jaren vijftig van de 19de eeuw. Door de vondst van bouwfragmenten, verbrande stenen en potscherven is het aannemelijk dat er op dezelfde plek een oudere boerderij heeft gestaan. Het land dat vroeger bij deze boerderij hoorde is nu in het bezit van de Amsterdamse Waterleidingduinen. Het draagt nu de naam 'Adamsstort' aangezien het zand dat uit de Oranjekom en de kanalen vrijkwam op dit land gestort werd. Om uit te leggen hoe dit kwam even het volgende. De boerderij en het nabijgelegen Mariê'nduin waren beide eigendom van de familie van Lennep. De welbekende professor Jacob van Lennep ontwikkelde halverwege de 19e eeuw samen met een Engelse ingenieur een manier om schoon grondwater aan de duinen te onttrekken. Dit resulteerde in 1856 in de N.V. Duinwaterleidingmaatschappij. Voor deze waterwinning waren verzamelbekkens (Oranjekom) en kanalen nodig. En zodoende nam men het land van de boerderij in gebruik. Op de kaart van de Oranjekom en kanalen in de Duinwaterwinplaats uit 1852 is de kleine stip van de oude boerderij te zien.
We vervolgden ons pad en even verderop volgden we een leuk smal pad langs een kronkelig watertje. Vlak voor een bruggetje zagen we wat in het struikgewas bewegen. Het bleken meerdere reeën en een hert te zijn. Onze vriendinnen bleven daar lange tijd naar kijken en fotograferen. Toen we op een gegeven moment weer verder liepen en omkeken, zagen we een hert en zes reeën het bruggetje oversteken. Dit was wel heel apart. Bij een schuilhut hielden we nog een rust. De schuilhut was zodanig gebouwd, dat je afhankelijk van de windrichting naar keuze aan één van de vier hoeken uit de wind kon zitten. Wij konden hier naar keuze uit de zon zitten.
Verderop was een struinpad toch teveel dichtgegroeid, waarop we terugliepen en over een opener pad vervolgden. Eerst kwamen we langs twee zwanen die zich mooi aan het maken waren. Hoewel we onze fototoestellen in de aanslag hielden en nog wat vreemde geluiden maakten, bleven de zwanen zich onverstoorbaar verder mooi maken waardoor het uitermate moeilijk was om van hen een mooie foto te maken. Aan het eind van het pad passeerden we nog drie koeien.
We kwamen bij de Duizendmeterweg. We lieten aan onze twee vriendinnen de keuze of ze de officieel geplande route wilden volgen, of dat we een kortere route zouden volgen, waar bij laatst genoemde er een langer traject over het strand bijzat. Ze kozen voor het laatste.
Wat we niet wisten, was dat de Duizendmeterweg volgend je uiteindelijk op een naaktstrand uitkwam. Het informatiebordje hierover stond pas op het allerlaatste moment vermeld. En vlak daarvoor was ons al een naakte man tegemoet gelopen. Op het strand troffen we talrijke strandpaviljoens. Ook een paar zandkastelen troffen we er aan. Eén van de vriendinnen stelde voor om al pootje badend verder te lopen, waarop de meesten hun schoenen en sokken uittrokken. Nabij het centrum van Zandvoort vonden we dat er met dit mooie weer relatief veel stoelen leeg waren. We bedachten echter, dat toen wij daar liepen de openingswedstrijd van het Europese voetbal plaatsvond. En daar waren natuurlijk veel mensen op af gegaan.
Na nog gegeten te hebben liepen we weer terug naar het station van Zandvoort. Hier hoorden we nog net het fluitsignaal van de trein van 20.17 uur en toen wij op het perron arriveerden stond vermeld, dat de eerst volgende trein om 20.47 uur vertrok.
Het was een zeer geslaagde wandeltocht geworden met schitterend weer. Het was de hele dag droog weer met een maximum temperatuur van 25 graden. Later hoorden we dat het in zuidwest Nederland de hele dag bewolkt en mistig was geweest en aan het eind van de middag zelfs lichten motregen.
Henri Floor & Coos Verburg
Klik
HIER om naar de fotoreportage te gaan.
Er zijn 47 foto's geplaatst.