Voorlopen van de WS78 lustrumtocht.

Op paasmaandag 24 maart 2008 besloten wij de lustrumtocht van WS78, die op 5 april 2008 wordt georganiseerd en die wij hebben uitgezet, nog eens voor te lopen. Het had de voorgaande nacht ongeveer 5 cm gesneeuwd. Met de auto reden we naar startlocatie de Twee Marken te Maarn. We waren verbaasd, dat de A12-snelweg nog niet goed bereidbaar was. Op de linkerrijstrook lag nog sneeuw. Wij zij geen harde autorijders en zodoende waren er verschillende automobilisten die ons inhaalden, want 90 km vonden ze kennelijk toch te langzaam.
Even na half negen begaven we ons op pad. We liepen onder de spoorlijn Utrecht Arnhem en de A12-snelweg door. Voor het raadhuis van Maarn lag een groot grasveld dat nu egaal wit was. Voor het raadhuis zelf maakten we nog een foto van onszelf als leuk aandenken aan het voorlopen van deze tocht en bestemd voor ons wandelboekje.
Spoedig verlieten we de bebouwde kom van Maarn en dwaalden het eerste stuk over, voor ons, min of meer bekende paden rondom Maarn. Op de meeste paden waren onze voetafdrukken in de sneeuw de eerste, omdat deze maandag een feestdag was en veel mensen pas later opstonden.
We kwamen op Landgoed Huis te Maarn uit. Dit bosgebied was tot voor kort nog het deelgebied Doornse Berg van de Kaapse Bossen onder beheer bij Natuurmonumenten, maar dat overgedragen was aan Landgoed Huis te Maarn. De bordjes Kaapse bossen, Doornse Berg waren nog niet van de nieuwe naam voorzien. Wij hadden deze informatie echter verkregen nadat de organisatie van WS78 vergunningen voor dit gebied had aangevraagd. We passeerden aan de rand van een groot (voormalig) heideveld een bankje met de tekst “De stilte der natuur heeft vele geluiden – Henriëtte Roland Horst”. landgoed Breeveen

Na het kruisen van een ruiterpad kregen we een enigszins onaangename verrassing. Op een volgend pad waren boswerkers bezig geweest met het uitdunnen van het bos. Gemakshalve had men, hopelijk voorlopig, de diverse boomstammen op het pad laten liggen. De sneeuw, de modder en de grote plassen maakten het lopen op dit pad, dat ook wel de naam Gouden Laantje heeft, niet echt aangenaam. Grote delen van het parkoers waren trouwens erg nat door de regenval van de voorgaande dagen, en daardoor was het parkoers loodzwaar. Maar nog niet zo zwaar als de laatste tocht vanuit Nijmegen van 15 maart 2008.
We staken de Sandenburgerweg voor de eerste keer over en liepen nu door deelgebied Ruiterberg van Landgoed Kaapse Bossen. Bij een camping sloegen we af en staken een rustige verkeersweg over. Daarna kwamen we langs een paalcamping. Van oorsprong is een paalcamping een terrein waar een paal staat waarbij tenten op een bepaalde maximale afstand van die paal mogen staan. Maar de paal zagen we hier niet duidelijk staan.

Voor de avontuurlijk ingestelde fietser of wandelaar heeft Staatsbosbeheer paalkampeerterreinen, waar 'wild' gekampeerd mag worden. Ze liggen in het bos of aan de bosrand, vlakbij lange-afstandroutes en zijn niet per auto bereikbaar. Er is plek voor maximaal drie trekkerstenten, die binnen een straal van 10 meter van de paal moeten staan. Kamperen is hier gratis, maar je mag er niet langer dan 72 uur bivakkeren.

We passeerden nog een grafheuvel. In het begin van 1990 is een boekje uitgekomen met een wandelroute langs alle grafheuvels in dit gebied. Het boekje kwam uit vlak voor de zware storm die Nederland toen trof en waarbij talrijke bomen werden ontworteld. Dat was natuurlijk niet bevordelijk voor het promoten van deze wandeltocht.
We staken de provinciale weg van Leersum naar Maarsbergen over en bereikten daarop boswachterij Leersum. Het was inmiddels rond half elf. Op de parkeerplaats stonden al flink wat auto’s van mensen die van het fraai besneeuwde landschap wilde genieten. Op een piknikbank bij informatiehuisje De Veldschuur van Staatsbosbeheer lag nog sneeuw en was dus ongeschikt om hierop te zitten. Daarop aten en dronken we wat staand, want we bevonden ons hier uit de wind en in de zon.

We liepen langs heideveld Breeveen, maar verderop staken we het heideveld over. Er lagen hier grote plassen water op het pad, waardoor we over de heide moesten lopen. We kwamen uit op een grintfietspad dat naar het Leersumse Veld en de Leersumse Plassen liep. Een groot deel van de Leersumse Plassen is omheind. Tussen 15 maart en 15 juni mogen we daar niet komen. Maar buiten het afgerasterde gedeelte is nog voldoende te genieten van de natuur.
Op ongeveer 11 km bereikten we een SVR-camping, de plek waar op 5 april de soeppost is. Door het bosgebied van Vakantiecentrum Ginkelduin bereikten we de Ginkelseweg, de weg van Leersum naar Overberg. Een halve km volgden we nu de Boven Haarweg, een rustige asfaltweg langs bossen afgewisseld met weilanden en hadden hier vergezichten. Daarop werd weer een bos betreden, het Amerongse bos. Over de flanken van de Amerongse Berg liepen we naar de grote rust te Amerongen.
Nadat het tot een uur of 12 vrij zonnig was geweest, kwamen daarna af en toe sneeuwbuien tot ontlading. Zo’n sneeuwbui troffen we bij de afdaling naar de grote rust. Voorgaande keren hadden we met een WS78 tocht steeds een grote rust in het Dorpshuis. Dit dorpshuis wordt begin april afgebroken. Daardoor moest uitgeweken worden naar een andere locatie. Omdat de nieuwe grote rust aan de rand van Amerongen ligt, komen we nu ook niet meer door het centrum van Amerongen. We zijn hier met WS78 per slot van rekening al zo vaak geweest.
Na de rust vervolgden we ons pad verder over de flanken van de Amerongse berg. We staken de provinciale weg van Amerongen naar het Utrechtse Elst over en kwamen toen bij een oude begraafplaats. Vanwege het mooie zonnige weer maakten we hier enkele foto’s van de oude begraafplaats. We daalden verder af en kwamen toen aan de rand van Amerongen bij de Amerongse Bovenpolder. De Amerongse Bovenpolder wordt beheerd door het Utrechts Landschap en Staatsbosbeheer. Het gedeelte dat door het Utrechts Landschap wordt beheerd is voor publiek opengesteld van 1 oktober tot 1 april. Het andere gedeelte is opengesteld van 1 april tot 1 oktober en is in beheer bij Staatsbosbeheer. De scheidslijn is de Rijnsteeg, de weg die van Amerongen naar het veer over de Rijn loopt.

schaapskooi op landgoed Zuylestein te Leersum

We kregen verschillende keren uit diverse invalshoeken zicht op de dorpsbepalende Sint Andrieskerk. We liepen nu langs weilanden naar kasteel Amerongen. Hier liepen we langs het mooie gedeelte van het kasteel. Het minder mooie gedeelte is het gedeelte dat nu in de steigers staat. Op de Rijnsteeg aangekomen liepen we nog even naar het punt waar we de Amerongse polder op 5 april zullen betreden, al was het alleen maar voor de foto. Zoals hiervoor aangegeven is dit gebied nu niet toegankelijk, omdat de route door het deel, dat Staatsbosbeheer beheert, voert..
We liepen naar café De Tram in het centrum voor een grote rust. Het café was echter gesloten. Iets terug was ook nog café Buitenlust, waar oorspronkelijk de grote rust was gepland in plaats van het dorpshuis, maar te klein werd gevonden. We lieten ons de koffie en warme chocolademelk goed smaken.
Over een route, die we nog goed kenden van Euraudax-tochten, liepen we naar kasteel Zuylestein en de daar vlakbij gelegen schaapskooi. Hier konden we de officiële route weer oppakken.
Aan de oostrand van Leersum betraden we de bebouwde kom. Maar na oversteek van de provinciale weg liepen we naar de noordzijde van Leersum. Eerst langs de bosrand, maar daarna door een buitenwijk van Leersum. We kwamen nu langs de Uilentoren, gevolgd door de graftombe van Nellestein op de Donderberg. Over een steile helling daalden we de Donderberg af. Bij café restaurant D’arthuizen besloot Coos de wandeling te beëindigen, mede vanwege het feit dat hier een doorgaande bus naar onze woonplaats reed. Het was inmiddels half vier en de afgelegde afstand volgens de routebeschrijving bedroeg hier 29 km.
Over het parkeerterrein van CR D’arthuizen, waarbij sommige auto’s zodanig geparkeerd waren, dat omwonenden maar hoopten dat dit officiële doorgaande pad zo min mogelijk opviel, vervolgden we ons pad naar landgoed Darthuizen. Van het gelijknamige kasteel vingen we een paar maal een glimp op. Nu was het niet meer zo ver naar de geplande koffiepost. Deze was gelegen in buurtschap Darthuizen dat onder Leersum viel. Want ook Leersum is evenals Maarn, Doorn, Amerongen en Driebergen gemeente Utrechtse Heuvelrug.

kasteelboerderij Schevichoven, thans proefboerderij van de Stichting Centraal Veevoeder Instituut te Leersum.

Verschillende keren merkten we veranderingen in het bosgebied ten opzichte van het voorlopen van deze tocht met het bestuur. Deze tocht loopt grotendeels door het Nationale Park Utrechtse Heuvelrug. En omdat het Nationale Park nog niet zo lang bestaat worden diverse voorzieningen in etappes aangebracht. Het meest opvallende zijn wel de houten balustrades bij beginpunten van bospaden. Dit om ervoor te zorgen dat de paden niet door fietsers worden bereden, Er komen ook steeds meer banken. En een wandelpad mag kennelijk niet meer door een sloot of een greppel lopen. Daar zijn nu bruggetjes aangebracht.
We dwaalden verder naar landgoed Sandenburg. Het gedeelte dat in beheer is bij het Utrechts Landschap, maar dat met 44 ha een klein gedeelte van het oorspronkelijke totale gebied beslaat. Maar elk stuk natuur is voor het Utrechts Landschap meegenomen. We staken de Buntlaan, gevolgd door de Sandenburgerweg (voor de 2e keer) over.
Over het terrein van conferentiecentrum Kaap Doorn bereikten we de toekomstige fruitpost, nadat we eerst nog de provinciale weg van Doorn naar Leersum waren overgestoken. Nu was er echter geen fruitpost. Wel een hevige sneeuwbui en wandelaars die naar hun auto renden om beschutting tegen de sneeuw- annex hagelbui te krijgen. Want de fruitpost is gelegen op een parkeerplaats in de Kaapse Bossen.
Nu begonnen we met de klim van de laatste berg, de Doornse berg. Bovenop staat een paar jaar geleden nieuw geopende uitkijktoren. Op de 29 meter hoge uitkijktoren zagen we mensen toch nog foto’s maken, ondanks de sneeuwbui. Wij hadden de puf niet meer om de uitkijktoren te beklimmen, afgezien of we het wel zouden doen bij goed weer. Want wij waren nog niet bovenop de nieuwe uitkijktoren geweest.
Vanaf nu daalden we alleen nog maar. Na een ronde drinkplaats voor dieren kwamen we nabij het witte Huis te Maarn. In Maarn kwamen we, net als de voorgaande jaren langs het huis, waar in de tuin nog een bord zal staan om de wandelaars te feliciteren met hun prestatie. Even na zes uur werd na 9½ uur wandelen de finish bereikt.

Henri Floor & Coos Verburg